Levensbeschouwing

Iedereen heeft een beeld van god, of je nu gelooft of niet. Het beeld dat je hebt van god wordt bepaald door je eigen denkpatroon, je opvoeding, je vader en moeder, je contact met religie en cultuur. Elke levensbeschouwing kent uiterst progressieve strekking, met daartussen een hele waaier van belevingen. Dit zegt Vera Nelen van het UZ. Gasthuisberg.
Ik kan mij erg goed vinden in mevrouw Nelen haar uitspraak. Ik vind het belangrijk dat elke patiënt of rouwende persoon benaderd wordt vanuit de waarde en normen die deze persoon belangrijk vind. Als hulpgever is het zeer nuttig om te weten wat de rituelen zijn van elk geloof. Zo voelen de slachtoffers zich sneller begrepen. Dit is ook nodig in een veelkleurige samenleving, waarin verschillende culturen, levensbeschouwingen en visies elkaar ontmoeten.

In onderstaande tekst vind u hoe de verschillende culturen omgaan met verlies:

Katholicisme:

God wordt aanzien als de schepper en men gelooft dat mensen na de dood naar de hemel gaan. Traditoneel is het beeld van de hemel en de hel. Dit heeft te maken met hoe de mensen geleefd hebben.
Als belangrijk ritueel voert men de ziekenzalving uit.
Zo zijn er verschillende rituelen zoals ziekenzalving, gebeden, zegeningen, biecht en berechting. Deze rituelen proberen de mensen de ondersteunen.
Voor het opbaren zijn er specifieke kenmerken. Zo plaatst men een kaars, kruis, bloemen en wijwater naaste overleden persoon gelegt. Het opbaren van het lichaam gebeurt door de hulpverlener, familie of begrafenisondernemer. Het lichaam wordt opgebaard in rouwcentrum of mortuarium. De uitvaart verloopt op verschillende manieren. Zo kan een persoon begraven of gecremeerd worden, volgens eigen keuze.

Ik vind het zeer goed dat in het Katholicisme de overlevende zelf mag kiezen op welke manier hij begraven word. Dit kan de persoon zelf vooraf al beslissen. Ik vind dat iedere persoon recht heeft om deze beslissing zelf te maken. Ook je kan zorgen voor een aandenken te geven aan je nabestaande dit kan door een aandenken of zelf de assen van de crematie.

Jodendom:

Ziekte behoren tot het leven. Een stervende wordt met grote eerbied benaderd en daarom zal niemand hem storen door aanraking,want een aanraking verkort het leven van een mens. Een stervende zijn leven mag niet worden versneld door euthanasie, dit is onspreekbaar.  Ook worden emotionele taferelen vermeden.
Men kent de gewoonte om bij een stervende te bidden en het opzeggen van een geloofsbelijdenis. Voor de dood te constateren gebruikt men een pluimpje voor in de neus of mond van de zieken. Het wassen en linnendoodskledij aandoen gebeurt door een familielid. De overledenen word in een kist gelegd dat overstrooid is met zand. De overleden gaat naar het paradijs als deze goed geleefd heeft de andere gaan naar de hel. Voor de joden blijft een persoon verder leven en zij geloven in leven na de dood.

Ik vind het zeer fijn dat joden zo goed voor hun familielid zorgen. Dit doen ze met het nodige respect en waarde en normen.

Boeddhisme:
Het boeddisme ziet zichzelf als een filosofie of eerder een religie zonder godsbeeld.
Het boeddhisme ziet het leven als bezwaard en getekend door het lijden. Het doel is een weg te vinden naar rust en verlichting van het lijden.
De boedisten ondersteunen elkaar in het lijden en sterven. Een overlijden gebeurt samen met een wedergeboorten. De boedisten geloven dat je terug komt in een nieuwe persoon.

Hindoeïsme:

Hindoes accepteren  hun ziekten, maar gaan er echt alles aan doen om een persoon terug beter te maken. De familie zijn voor hindoes zeer belangrijk. De families steunen elkaar en laten de familieleden niet alleen lijden. De hindoes vinden verbondenheid zeer belangrijk. Rituelen zijn zeer belangrijk voor Hindoes. Een overledenen word gecremeerd in open lucht. De oudeste zoon van de familie doet de brandstapel aan. Het as wordt verstrooid in de rivier de Ganges. De rouwkleur van de hindoes is wit.

Hindoes geloven in reïncarnatie. De Hindoes komen terug hoedat ze in een vorig leven hebben geleeft.

Ik merk dat de familieband zeer belangrijk is bij de Hindoes. De overledenen krijgt een zeer mooie en rustige uitvaart met de hele familie erbij.

Islam:
Ziek zijn betekent een verstoring van het evenwichtig dat door god bedoeld is. Voor een moslim is het zeer belangrijk om dit te herstellen. Op ziekenbezoek gaan is voor Moslim een plicht. Een stervende wordt met zijn gezicht in de richting van Mekka gekeerd en het gebeden worden uitgesproken.
De dood is een overgang van wachten tot het einde der tijden. Daar zal god een oordeel over mensen vellen. De Moslim vertrouwt hierbij in gods goedewil. De Moslims geloven dat ze in hun graf een ondervaring krijgen van twee engelen over hun geloof. Een zorgverlener mag de overledenen niet wassen of opbaren. Dit moet de familie doen.

Na mijn bezoek aan Panal Heverlee heb ik gemerkt dat de rouwzorg voor kinderen eerder miniem is en dat ik opzoek moet gaan naar andere organisaties om mijn onderzoek uit te diepen.

Naast de school en ouders ben ik opzoek gegaan naar andere organisaties die kinderen helpen bij rouwverwerking. Dit was zeker geen gemakkelijke opdracht ,omdat het rouwen van kinderen vaak vergeten wordt en eerder gericht is op volwassenen.Ik  heb gemerkt na mijn onderzoek dat de organisaties voor kinderen en zeker voor kleuters zeer miniem zijn. De organisaties zijn beperkt en niet alle kinderen komen tot aanmerken. Als de school  en ouders merken dat er verschillende factoren veranderen bij het kind wordt het kind pas doorgestuurd naar een organisatie.

Dit kan bij Cognitieve factoren:
- Het kind begrijpt niet dat de dood definitief is
- Misvatting en verkeerde interpretaties. Het kind denkt dat het allemaal zijn schuld is.
- Het vermogen  van de dood te begrijpen is zeer beperkt.

Dit kan bij emotionele factoren:

-Kinderen vertonen scheidingsangst
-Jonge kinderen die lange tijd na elkaar verdrietig blijven

Dit kan bij fysieke factoren:

-Als bedplassen plots optreed
-Verminderde eetlust
-Verstoorde slaap
-Plakkerig gedrag

Bij het overlijden van een leerling of een leerkracht komt heel wat kijken. Het is best als je er binnen het schoolteam, inclusief het CLB, vooraf over nadenkt hoe je zoiets kan aanpakken. Centrum voor leerling begeleiding word hierbij betrokken al dan niet nodig. Bij problemen wordt het CLB echt ingeschakeld.

Het CLB meerbepaald de kinderpsycholoog heeft een gesprek met het kind indien het kind dit wenst. Dit gebeurt meestal alleen wanneer de ouders en school merkt dat het kind dit nodig heeft. De factoren zijn in bovenstaande alinea beschreven. De kinderpsycholoog kan indien hij of zij dit nodig vind het kind doorverwijzen naar een psychiater of hulporganisatie. Dit kan alleen als de ouder en het kind hiermee akkoord is.

Hieronder zijn enkele organisaties beschreven:

Bij de Jongeren Advies Centra (JAC) kan men terecht voor psychosociale begeleiding en slachtofferhulp.

Voor morele bijstand omtrent levensvragen, zingevingvragen of existentiële problematiek zijn er de Centrale morele dienstverlening. Het verwerken van een verlieservaring, rouwverwerking en persoonlijke zingeving na verlies van een dierbare, vormt een belangrijk onderdeel.

Rouwzorg Vlaanderen is een organisatie die ontstaan is om de diversiteit van kwaliteitsvolle initiatieven rond 'zorg om mensen in rouw' in Vlaanderen en meer bepaald in de provincie Antwerpen en omgeving te bundelen en kenbaar te maken.

Missing You is een project voor kinderen en jongeren wiens broer, zus, ouder, vriend(in) ... overleden is en hiervoor in contact willen komen met lotgenoten.

Mijn ervaring:

Ik ben zelf ook naar de psychiater geweest voor mijn verdriet te verwerken.

Mijn schoolresultaten daalde drastisch en bedplassen kwam regelmatig voor. Steeds

Tekende ik kruizen op mijn  blad , dit telkens als ik een tekening  moest maken. De

Professionele hulp heeft mij geholpen om het verdriet een plaatst te geven in mijn leven.

Ook ben ik met mijn mama naar een vereniging voor jonge weduwe en weduwnaars.

Hier heb ik de moed gevonden om met kinderen hierover te praten en voelde ik mij

Begrepen.

Bronnen:

http://www.ond.vlaanderen.be/clb/clb-medewerker/rouw_en_verlies.htm

http://www.hulporganisaties.be/artikels/2207/dood/Kinderen-en-rouw-%E2%80%93-hoe-kinderen-helpen-bij-verdriet-en-verlies.htm

Herbert,M.(1996).Verliesverwerking en sterfbegeleiding bij kinderen. Boom: Intro