Waar ben je toch? Ik word kwaad, je antwoordt niet meer... Het slapen lukt niet, kon ik je maar zien in een droom, dromen lukt niet Het helpt te luisteren naar een liedje Om er terug een dagje tegen te kunnen Moetje we hadden alles gezegd tegen elkaar, ik voelde rust, ik was niet bang, het was vredig... Maar ik word bang, van de uren, de minuten zonder jou... Die wegen zo Er is zoveel te vertellen tegen je, maar ik vind je niet meer Zoeken heeft geen zin, als ik nadenk ben je toch bij me, maar zo ontastbaar en dat doet me zo zeer.... Je was alles voor ons, onze houvast Zieltje ik mis je, het doet deugd te schrijven, als je tijd hebt schrijf eens terug....
deze foto hiernaast is genomen op 14 juli 2012 zelfde dag of foto van haar bidprentje als er dan iemand ging zeggen tegen ons, bie 2 maanden moet je haar afgeven we gingen die persoon zot verklaren ik sta er afschuwelijk op naast mama en toch is het voor mij een zeer mooie foto omdat ze daar een moment had dat ze zich "goed" voelde als het allemaal zulke dagen konden zijn, zei ze ons toen moetje toch we missen je meer en meer mieke, lobke en pa en co
Klotedag kwa gevoel, Zoveel nieuwe dingen te vertellen tegen je, waar ben je toch?? Smijt eens een deel tekens naar beneden, moetje toch Liefst massa's tekens dat ik er weer tegen kan
Alles draait maar door in dit gewone leventje, zonder jou... Raar en onwennig Gewoon bellen naar je "gaat het moetje?" Steevast antwoordde je jejoat zieltje, om ons niet ongerust te maken. Zo was je, en je nam de pijn op jou, mamatje ik mis je onmenselijk, en het doet precies alle dagen meer pijn.
Deze namiddag doe ik de versleten bloemen weg bij je graf, jammer... Maar ja weeral vb van alles gaat gewoon verder Aan een kant maar best maar zo oneerlijk, wel een feit hetgeen Nancy schrijft "al 3weken zonder pijn" Is het enige...
Vrijdag laatst moetje, een agenda van jou gevonden samen met lobke van 1987 Zalig voor je verhaaltjes te lezen, we en nog gelachen wi Je vulde je naftebak voor 500 frank hihihi
Dat we er nog maar veel vinden agenda's, nu kan nog hè van 87 tot nu... Schietje toch
doorgekregen van Nancy, heel passend voor jou moetje
liedje van Bram Vermeulen
"Als ik dood ga, huil maar niet ik ben niet echt dood moet je weten het is maar een lichaam dat ik achterliet dood ben ik pas als jij die bent vergeten.
En als ik dood ga, treur maar niet ik ben niet echt weg moet je weten het is de heimwee die ik achterliet, dood ben ik pas als jij dat bent vergeten.
En als ik dood ga, huil maar niet ik ben niet echt dood moet je weten het is het verlangen dat ik achterliet dood ben ik pas als jij dat bent vergeten dood ben ik pas als jij me bent vergeten."
Grafsteen van moetje is gekozen, je zou het beter niet moeten kiezen, maar het is ons gedacht, 1 groot hart, zal mooi zijn
Bloemen nog altijd even mooi, en goed ruiken als je daar komt
Al bij al een redelijk weekend gehad, deze avond samen gaan eten met pa deed goed om weg te zijn En toch nog in het naar huis rijden stoppen bij kerkhof, ik voel me goed als je kaarsjes branden, maar ik heb versterking moetje, Pepe heeft ook een voorraad kaarsen bij hem en hij steekt ze smorgens aan... Zo voelt hij hem nuttig. Meetje en Pepe missen je vreselijk moetje maar ze houden hun kloek, ze praten er veel over.
hahahahaha in mijn gsm zitten neuzen in de foto's ergens in april van dit jaar ben ik met moetje naar cinema geweest, we kwamen van Brugge van een onderzoek of zo, en zegt moetje weet je waar ik zin in heb, om eens naar de cinema te gaan, niet lang over nagedacht pa en jurgen waar zelf niet thuis en hup wij naar cinema, TITANIC 3D ogere 4 mensen in de zaal, ons amuseert en achteraf zei mama "khad er wel meer van verwacht, kdacht dat het water aan onze voeten ging komen"
er zijn zoveel dingen die ik je te vertellen heb na een week, ik "vertel" ze je maar is toch anders hoor pppppffffffff lastige avond
tv intresseert me niet, iets anders nog evenmin, het lukt me wel om de dagdagelijkse dingen te doen maar toch, concentratie dik gebuisd hoor moetje je woorden "kom zere wer je, doe zere voort" spelen veel door me hoofd en dan krijg je een lach op mijn gezicht. Ik zie er enorm tegenop om je grafsteen te gaan kiezen, de bloemzee bij jou nu vind ik goed, het vertrouwde beeld die ik nu al heb van je plaatsje die weer zal veranderen....(binnen een tijdje) zal wel niet slechter zijn zieltje weet ik wel, maar ken je me moetje, ik en veranderingen, niet de beste vrienden hé
moetje moetje moetje toch, ik neem er zo vrede mee dat de pijn nu weg is voor jou, maar ik mis je enorm in mijn leven zieltje je was mijn beste vriendin mijn alles hé.
ik hoor jou al zeggen maar mietje het gebeurt bij zoveel mensen, weet ik wel, maar het doe nu verdomme zeer moetje bie mie..... forte stront kanker,
geniet daar boven maar van je weekend, miljaar zouden ze daar tv hebben, voe familie hahahaha, en in tvoorjaar de koers
de dagen en de uren gaan voorbij, allemaal zonder jou, maar geen enkel moment ga je uit mijn gedachten ( weet ik ook van papa en Lobke) maar het lukt ons wel mijn schietertje, je zou het trouwens ook zo gewild hebben
ik kom zeer graag naar je toe, naar je plaatsje op het kerkhof de kaarsjes laten branden tussen al je bloemen, die nog altijd even mooi staan of zaterdag
zaterdag gaan we je grafsteen gaan kiezen, we willen dit zo vlug mogelijk in orde voor je ik voel dat je me helpt, weet je nog dat ik je vroeg in kliniek "moetje als je boven bent gaan we dat eens testen en tekens geven" ewel tlukt wi, hahahahahaha ik voel je aanwezigheid en het voelt goed aan
kon je maar 1x mij zeggen dat het gaat met je..... maar ik geloof wel dat het gaat, het moet hé
de blog wil ik niet stoppen moetje, ik wil nog van alles maken rond je met foto's of zo ik wil terug kunnen lachen door naar je foto te kijken het voelt goed aan te kunnen "schrijven" naar je ....
hopelijk geniet van de rust hierboven.... wij zorgen beneden voor elkaar, dat heb ik je altijd beloofd, maar daarvoor moeten we zelfs geen moeite doen, het komt vanzelfs omdat je ons dat geleerd heb
een rare dag voor ons, leeg ... ik denk zeer veel aan moetje, maar op positieve manier, is er hier een boven iets?? volgens mij wel ik zie haar gans de tijd voor me dansen met tante Christiane, een scottich ... die 2 deden niet liever als ze ergens samen waren met muziek ze zullen hun schade inhalen, hun voeten zullen ol zeer doen ... ze zitten nu verzekers bij nonkel Raymond te klappen die 2 rustgevend dat die gedachten in mij opkomen, en niet van "moetje heb je pijn, gaat het?" ze is "weg" en hopelijk hebben ze daar allemaal geen pijn de vele bloemen zijn zo mooi, alles vormt 1 geheel gisterenavond die kaarsjes die brandden... had kodak niet mee, jammer, deze avond teveel wind, het is daar zo'n mooi plekje op kerkhof we zijn daar vet mee kweet het , maar we hebben toch ons plekje waaiende wind en er naar toe gaan in me pyjama, 2 min het is al, maar voelt goed aan
we zullen haar nog allemaal zo missen in de dagdagelijkse dingen, de gewone draad terug opnemen voor ieder van ons, maar ons moetje was onze "draad" voor ons.... dus vind maar eens je weg nu gedurende haar ziekte, als het goed ging met haar, hadden wij het ook goed ...
Nicole was niet zomaar iemand. Ze was een moeder, een dochter, een oma. Maar het allerbelangrijkste is dat ze een goede vriendin was voor iedereen die ze kende.
Elke dag steunden ze ons. Elke dag wilde ze luisteren wat wij meemaakten.
Ze had 3 kleinkinderen: Iluna, Manon en mezelf.
Dat waren haar 3 trotse oogappels.
Maar nu is zij onze trots. De eerste schooldag van iluna en Manon had ze nog meegemaakt,en dat wilde ze ook.
Ze wou mijn eerste schoolweek meemaken, en dat is ook gelukt. Ik weet nog toen ze mij kwam halen in het lager. Dat was elke vrijdag. Ze kwam samen met mémé. Mooi moment.
Wat ik me nog goed herinner is dat wanneer ze de eerste keer Niko zag. Dat was pas grappig. Je had hem graag.
En wij hebben jou ook graag.
Al die mooie momenten zijn goeie momenten. Niemand zal die ooit vergeten.
Toen ze stierf zei ik tegen mama: Oma is niet dood, oma zit in ons hart. En daar komt ze niet meer uit want oma had ook een groot hart voor iedereen.
En liefste oma van mij, hopelijk heb je het goed in de hemel en waak je over ons. Wij zullen waken over jou in onze gedachten.
Je hebt een zware ziektetijd gehad en chapeau dat je bleef vechten. Jij verdient een standbeeld.
Oma we zullen je missen en je nooit vergeten. Love you Oma
gisterenavond was het de laatste keer dat we samen kwamen bij kesteloot om fysiek afscheid te nemen van moetje lastig maar mooi we hadden voor de kleinkinderen een 2 delige sleutelhanger gekocht een "me to you" hangertje, elk geeft 1 deel meegegeven met oma en elk hebben ze een deel bij hen zo zijn ze steeds verbonden met oma zo mooi.... vind ik trouwens een prachtige foto
Een dag van rare gevoelens deze dag... Een week geleden haar verjaardag en nu is begrafenis geregeld... Vragen in de zin zal moetje alles goed vinden, maar ja een witte of rode roos, daarmee komt ze niet terug
Ze ligt zooooooo mooi bij kesteloot Enkel rechtstaan en meegaan naar buiten. Maar ik besef wel goed dit kan niet meer
Zie wel op tegen begrafenis Bang voor het onbekende...
Maar het moet,als we vroeger een mindere dag hadden en we klaagden zei moetje tegen ons "gow kom nie trunten hè doe mo zere voort"
Ik vind over moetje dat we niet moeten beginnen zeggen, waarom? waarom? We wisten het, ooit komt de dag... En die is er verdikke wel gekomen hè Toch kan ik er momenteel een heel klein beetje rust in vinden, ze heeft geen pijn meer. Het enige dat ze nog had de laatste maand waren in eerste plaats haar 3 kleinkinderen. Ze heeft geweten dat ze alle 3 goed gestart zijn in school, er was voor alle 3 een nieuwe belangrijke start, dus dat was in de chacoche voor haar... Ze genoot zo dat wij 3 elkaar afloste, zodanig dat ze zo min mogelijk alleen was, ze was zo bang alleen... Vele keren sliep ze, maar gewoon bij haar zijn was genoeg voor haar De momenten dat ze wakker was altijd helder wel van geest, lobtje of mietje wie heeft er iets op de blog geschreven? Ze had een afgeprinte versie maar de laatste week kon ze hem zelfs niet meer vast nemen, vroeg teveel kracht. Alles wer voorgelezen van julie warme berichten, 1 voor 1. Namen we een foto van haar en bij bepaalde kregen we de toestemming om op de blog te zetten... Het was nog niet gelijk welke voor moetje....
We konden geen bezoek toestaan maar door haar blogje konden we jullie ook tot bij haar brengen, na operatie vroeg ze een cursusblock en stylo, ze wilde zelfs schrijven, 2x heb ik een geschreven papier gevonden, "beste familie, vrienden en dichte geburen" Verder geraakte ze niet meer
hahahahaha
