Uurtje thuis van kliniek, en vertrokken met een moetje die rustig lag te slapen en rustig ademende Super om zo naar huis te vertrekken, het zorgen voor moetje op zich is niet zo lastig, het vele bij haar zijn ook niet, want daarvoor zijn ik, Lobke en pa te goed op elkaar ingespeeld naar aflossen toe, het is plezant daar eens efkes samen zitten, maar als het goed gaat met haar, gaat de ene naar huis en zo elkaar afwisselen... Anders houden we het niet vol Ikzelf heb het veel lastiger met de roetsjbaan van emoties, een dag als gisteren wil ik zo snel mogelijk vergeten
Vandaag is pa gekomen met meetje (mama van moetje), naar kliniek, die 2 zot content dat ze elkaar zagen na 2 weken, 2 handen op 1 buik... Moetje trekt haar dan wel op aan zo'n kleine dingen, geestig toch.
Dus een positieve afsluit van de dag, en samen met moetje zeggen we, we pakken dag per dag, en niet beginnen vragen dokter wanneer mogen we naar huis... Heeft geen zin, iedere dag met zo weinig mogelijk pijn is een overwinning
Tijdens haar goede momenten leest ze samen met Lobke jullie talloze lieve steunreacties, super bedankt daarvoor, bezoek is niet mogelijk maar hieraan "houdt ze zich vast" super toch, B E D À N K T Zit daar al eens 2 weken in een kamertje zonder iets te weten van buitenwereld. Dus hetgeen jullie met haar willen delen smijt het op de blog
Moetje heeft een goede nacht gehad, Lobke belt me dit juist Ze is rustig en laten we hopen op een rustige dag Dokter liet weten aan Lobke dat we haar niet teveel mogen belasten met bezoek, ze moet echt krachten sparen. Maar indien goed nieuws wilde ik jullie dit allemaal leten weten. Het goede nieuws= een goeie nacht Een mens is nu toch vlug content met een klein iets
Xxxxx Ps deze avond post ik meer nieuws Mieke
Dikke pluim voor me lieve zus Lobke die al zo vroeg bij moetje is vandaag, ikzelf was niet "sterk" genoeg vandaag
Wat een paniekdag... (zaterdag) We hebben echt gevreesd dat we moesten afscheid nemen deze namiddag
Deze morgen was Lobke bij moetje, het ademen ging zeer moeizaam met paniekaanvallen tot gevolg, surplus op de pijnpomp heeft moetje sedert een dag een extra pomp die haar schots geeft bij paniekaanvallen. Het kwam te erg en ze hebben moetje een hoge dosis toegediend waardoor ze in diepe slaap ging. We hadden in eerste plaats verwacht dat die stent moetje tijdelijk ging redden, het zou moeten vlug keren maar de euforie bij moetje rond die stent is weg... De eerste 48 u kon er zwellingen optreden omdat dit een vreemd voorwerp is voor het lichaam. We zijn die uren voorbij, er wordt terug "getrokken" om adem te hebben. Moetje gaf deze morgen aan Lobke te kennen dat het allemaal niet meer hoeft, de pijn ondraaglijk... Deze uitspraak doet pijn bij ons maar wij 3 verstaan haar en gaan moetje steunen in alles wat ze beslist... Ze verdient nu al een standbeeld naar vechtlust toe, zo'n langdurige ziekte zo waardig dragen zonder 1 minuut te klagen, steeds klaar staan voor papa, haar kinderen en kleindochters... Chapeau!!!!
We wisten dus niet hoe komt moetje hier uit die "slaap". ik en Lobke gesproken tegen verpleger, positief was het niet, te beter dat ze eerlijk zijn, we kunnen tegen een duw
wie komt er wakker om 17u, ons moetje versuft maar een lach op haar gezicht. Terug veel pijn, maar rustig, iedereen van ons was bij haar.
Deze nacht gingen ze terug de 2de pomp verhogen dat ze zeer vast slaapt, ze is trouwens oververmoeid en vandaar dat ze er niet meer tegen kan. Is dit een leven, je plat laten leggen met morfine... En hiervan is moetje zich ook bewust van. Het enige dat we kunnen hopen dat ze een kalme en goeie nacht zal hebben om er morgen helderder over na te denken. Kan ze het nog aan om terug chemo op te starten, 1 Vraagteken...
We steunen haar in alles, ze moet het nog aankunnen ook... Ik vraag hulp aan de engeltjes hierboven geef haar nog eventjes een pijnloze tijd bij ons
verslagje van gisteren toch beetje een baaldag geweest voor moetje veel veel pijn, niet in de keel, maar aan de linkerarm, waar die tumor op de schouder zit, duwt waarschijnlijk tegen zenuw of zo ongemakkelijk voor haar om comfortabel te liggen
ook de fluimen komen terug, het ophoesten gaat, maar hiervoor zijn ze nu terug antibiotica opgestarte het verhaal van het goed ademen is nu ook niet 100% door die fluimen... alles begint ook door te wegen voor haar, op gemoed (het zou voor minder) beetje down in de zin dat alles ging blijven zoals het was kort na het plaatsen van de stent de dokter langs gekomen en gezegd dat het ook een vreemd "voorwerp" is in de keel, je moet het lichaam de tijd geven om dat te aanvaarden
wij aanvaarden die uitleg allemaal wel maar wij voelen de pijn en de ongemakken niet het moet zwaar zijn toch een week achter de rug van weinig slaap waardoor we denken dat gemoed ook daalt, logisch net smsje gekregen van haar dat ze nu wel goede nacht achter de rug heeft van slaap, als er zo enkele nachten zouden volgen, zou het moetje veel deugd doen.
spijtig dat de lach van haar gezicht beetje weg is na de euforie van donderdag
laten we hopen dat het weekend draaglijk wordt voor haar
en aan iedereen een goed weekend gewenst, geniet van de zon, wij proberen het ook zodanig dat we de zon bij moetje kunnen binnen brengen in haar kamertje dikke knuffel Mieke xxxxx
Ik ben juist toegekomen bij moetje Zalig Dat ademenen lukt. Niet te beschrijven te zien dat ze niet meer moet "trekken" om lucht binnen te krijgen, Zo stil dat het ook is in de kamer...
En ze moet nog 3 dagen zwijgen voor de bevordering van genezing van de stembanden
Er bestaat dan toch een engel die voor moetje zorgt.... Ze verdient dit!
Voor iedereen een grote knuffel En morgen toon ik al jullie lieve reacties en steun aan moetje want de laatste 2 dagen speelden de zenuwen haar teveel parten Bedankt trouwens voor jullie mooie tekstjes
Een hel eigenlijk, mooier kan ik het niet verwoorden, moetje is enorm angstig Voor operatie, het ademen gaat zo moeizaam. We zijn zoveel mogelijk bij haar, vorige nacht heb ik daar geslapen, ze wil niet meer alleen zijn.
Lobke is er gans de dag bij, Johan gaat er nu in de vooravond naar toe en ik blijf terug bij haar deze nacht. Meer kunnen we momenteel niet doen.
De pijn hebben ze nu anders aangepakt met pijnpomp, hierdoor verliest ze nu haar pijnpleisters, daarmee heeft ze het ook moeilijk het vertrouwde die verdwijnt.... Maar wie weet helpt die pomp.
Allemaal duimen voor morgen en het beste hopen Xxxx
Aan T Carine, ik heb sla olie gevraagd hoor, de deur piept niet meer, hij staat al op een kier xxx Dikke proficiat van ons allemaalo voor Charline, tot straks voor de woensdaggroet x
hier was het een zenuwslopende dag(en). De namiddag bij de dokter gegaan, al bij al toch goed nieuws.
Nu donderdag gaan ze moetje opereren, ze plaatsen een stent in de luchtpijp en ze gaan een stukje van een stemband wegbranden,
dit allemaal om het ademen te verbeteren, de dokter heeft er vertrouwen in dat ze moetje hier terug een eindje mee vooruit kan helpen.
Moetje is een heel andere na de afspraak van deze namiddag, in de positieve zin, veel rustiger, een geluk
en voor ons ook natuurlijk. Voor haarzelf had ze al gedacht stel dat ze niets meer kunnen doen, wat dan???
Dus dit mogen we efkes achter ons laten en uitkijken naar donderdag. Naar revalidatie van de operatie mogen we een dag of 3 rekenen zei de dokter, zal wat pijn gegeven van die stemband, en proberen een dag of 3 te zwijgen. Maar we zullen haar in de watten leggen.
Het is zo zalig om nu naar haar te kijken en te zien dat ze veel rustigere is, ze kan nu goed uitrusten naar donderdag toe.
merci allemaal om te duimen voor ons, het zal geholpen hebben
dikke knuffel allemaal
Mieke en Lobke
xxxxx
ps: oma haar kleindkindjes zijn goed gestart op school, de 2 kleinste naar 1ste leerjaar, en Emily naar internaat Hotelschool Koksijde. dag 1 zit er al op....
