moetje, help wat er rotuur niet kunnen slapen, aan dat uur kon ik altijd naar 1 iemand smsen, jou, om steevast antwoord te krijgen wens je zoveel te vertellen zo leuk zien hoe geliefd je nog steeds bent, terug een bloemenzee op je graf.
maar iedereen zwijgt er wel over, ggggggrrrrrrr ik wil praten over jou, vertellen tegen iemand over jou, over hoe goed het was die tijd met jou. maar we zijn 3 jaar voorbij en er wordt verwacht, je moet doorgaan, fucking doorgaan
ewel dat is een vogeltje die tegen een ruit vliegt, tleeft nog maar het vleugeltje geneest NOOIT meer, zo voel ik mij en de maatschappij verwacht kom rouwen, "je moet er nu toch je es over zetten" volledig akkoord, ik KAN het al een plaats geven, maar waarom mag er niet over gesproken worden open en bloot, dan voel ik mij een zaag...
vandaag was er een goeie vriendin die bij me zat en zei "mens wat een mooie foto van je mama op je bureau" wat doet dat deugd, iemand die mij altijd blijven steunen, en weet dat ik het zo nodig hebt dat jouw naam nog valt na 3 jaar.
had ik het begin van mijn leventje geweten dat ik je zo vroeg ging verliezen in mijn leven, waar ik je nog zo nodig heb, ik teken direct opnieuw; ook al ging ik toen weten, dan verlies je je mama, want ik had/heb de BESTE mama van de wereld.
dat gemis is met geen woorden te beschijven, soms vraagt een mens lukt dit nog om verder te gaan. ja voor jou en zeker voor emily en jurgen. omatje, emilytje mist jou ook nog zo erg, de oma waarmee ze bij jou met alles terecht kon, gingen wij met veel niet moeten afkomen in uze tijd nooit veroordeelde je misse keuzes van je kids, nooit, en toch als we mis waren ging je het nog heel lief aanpakken en zeggen zou je niet beter ... en we weten wat oma zei, want oma wist voor alles raad.
moetje, ik heb je nodig ... tikt nog es op mijn raam als je wil xxx zie je graag for ever
kon ik nog maar eventjes met je babbelen, dit leven zonder jou went nooit, alhoewel ik ervoor vecht om het te doen wennen... heb ik jou dat wel ooit gezegd dat ik jou zo vreselijk graag zie? ik hoop het zo dat ik jou het genoeg gezegd hebt. hoe verder de tijd voorbij gaat, hoe banger ik steeds word de kleine detailtjes in ons leven samen ben ik bang dat ik ze zal vergeten, bang van die rotte harde wereld zonder jouw glimlach in mijn leven...
tante yvonne en nonkel tuur ... zijn in 3 weken tijd overleden, hopelijk zien jullie elkaar hierboven, samen met meetje er deze namiddag van gesproken, niet durven uitspreken tegen meetje dat ik zo bang ben om haar te verliezen, ooit... de leeftijd is er, maar wie zal mij antwoorden als ik een vraag heb over joe, als ik wil babbelen over joe, mamatje toch, jij verdiende dit toch niet om zo vroeg te gaan ......................................................................................................... en er zijn alle dagen mensen die sterven, families met verdriet, hoe doen die mensen dat toch allemaal om dat te verwerken en hun gewone leventje terug op te nemen, stap voor stap, sommige dagen het gevoel dat ik nog maar kruip kruipen naar morgen waarop ik probeer een stap te zetten in eerste plaats voor mezelf, maar ook voor jou dat je trots kan zijn
mijn lieve moedertje, het doet deugd nog efkes in je boek te schrijven love you
een verwoording van hoe vreselijk ik je mis moetje
HEIMWEE MET EEN GLIMLACH Wanneer ik nog éénmaal bij je kon zijn. Dan.... dan zou ik stil blijven zitten en je vertellen wat mijn hartje nog zooo graag zeggen wil... Het zijn geen grote woorden, geen zinnen zonder einde. Ik zou alleen maar heel even graag nog één keer bij je zijn. Dan nam ik jouw beide handen liefdevol in die van mij. Ik keek dan in jouw ogen, terwijl in nog één keer zei hoeveel ik van je hou, hoeveel ik je vandaag nog mis, Hoe leeg het leven van alledag soms nog voor me is. Maar ik zou ook naar je stralen.... met een glimlach van dankbaarheid voor de liefde die we deelden, die ons bindt en nooit verdwijnt. Ik denk aan jou moetje, met heimwee in een glimlach. xxxxx
Ik zou je een boek kunnen schrijven vol met vragen. Vragen om raad...
Jij was de enigste op wie ik vertrouwde naar het nemen van beslissingen.
Nu het lukt me. Ik vertrouw op mijn gevoel, tenslotte heb je mij alles geleerd hoe het moet.
Het liefst van al zou ik graag onze babbeltjes doen zoals vroeger. Vaak niet van groot belang maar konden wij lachen... met een "schete" zoals we zeiden.
Er is veel op tv van nieuwe programma's; momenteel topdokters op vier. Direct denken verdikke was ik maar met moetje bij die of die dokter gegaan... maar realistisch genoeg om te beseffen. Moetje jouw tijd was gekomen om te stoppen van strijden...
Maar daarom wordt je niet minder gemist he... bij alles... van klein tot groot.
En nog door veel mensen moetje.
Je was/bent een bloem van een vrouw die in vele harten verder bloeit x
vandaag hoogdag, jouw dag ook, de ronde van vlaanderen, toen mochten we je niet "storen", en genoot je van deze dag, om nadien te bellen naar elkaar "schone koers hé zieltje" hihihi
dus blijft een hoogdag zelfs met een glimlach, het is en blijft een dag waarop ik extra aan je denk ik kom het je straks wel vertellen op jouw bankje de uitslag,
schijnt het zonnetje daar ook beetje boven bij jullie? geniet jullie er maar van
hier alles goed met ons mamatje, was net liedje van begrafenis op radio, ik kijk dan eens naar je foto en flik een oge naar je
ik mis je om gewoon te lachen met me, de goeie momenten, twoaren eigenlijk allemaal goeie, we zorgden dat het goed was zotjes hoe lang jij al van ons weg bent, ik zei altijd tegen je mamatje ik zal dat nooit aankunnen zonder je, maar het moet en het gaat
ik en lobke hebben veel aan elkaar we houden van je mamatje voor eeuwig
het is een "dood" gaan van gemis om jou, niet normaal met die dagen?? kweet het niet, ik mis jou altijd, maar nu extreem
veel mensen zeggen me, denk aan de goe momenten en trek je daar aan op, maar tzien die goe momenten dat ik zoooooooooooo mis ons gelach met het dwoaste uit, niet normaal ik bewonderde je al toen je nog leefde welke sterke vrouw je was, maar nu iedere dag nog meer en meer zo'n ziekte dragen en toch zo aan de "kar trekken" in het dagelijks leven, voe mie verdien je een standbeeld. zo persoon in mijn leven zal ik nooit of te nooit meer meemaken mamatje. mijn mama zien, maar vooral mijn beste vriendin, mijn maatje
mamatje kon ik je maar eventjes vastnemen, je gewoon zeggen ik hou van je, vergeet dat niet we hebben het veel gezegd, maar die 4 woorden betekenen veel
het niet weten waar ben je nu? gaat het daar goed met je? ik moet me gewoon voornemen dat het daar goed is... weet je nog dat ik vroeg, "mamatje als je boven bent geef je eens een teken?" aub moetje, smijt er nog eens 1tje naar beneden voor me
zalige kerst hierboven hou van je xxxxx joen mietje
mamatje, hoe harder ik precies roep om je hoe verder je van me weg gaat... zieltje, een teken aub dat alles met je "goed" gaat dan kan ik er ook weer tegen
voor altijd 60 jaar ..... gelukkige verjaardag moetje xxxx
Moetje, 13 september een gelukkige verjaardag van ons allemaal, vandaag jouw dag, een dag met een lach en een traan een lach om jouw liefde een traan om jouw gemis voor altijd 60 jaar... het voelt aan alsof we het nog maar net gevierd hebben het was zoooooo intens die 60ste verjaardag zonder franjes, geen tralalal gewoon puur.... het blijft een herinnering, een mooie, een houvast je het gevochten tot de laatste zucht lieve lieve lieve lieve mama, slaapzacht, het ga je goed, mijn god ik heb je graag gekend ooit ontmoeten we elkaar terug je hebt rust verdiend, laat het niet om hierboven te genieten van je verjaardag hou van je, immens veel, maar dat wist je vele kussen en een grote knuffel jouw mietje xxx
Kon ik nog maar bij je zijn Kon ik nog maar even met je delen Wat zo gewoon lijkt voor zovelen Zolang het er maar is
Was je nog maar even hier Kon ik nog maar even van je leren Wat ik niet eens meer wil proberen Omdat ik je zo mis
Kon ik maar even bij je zijn Ik moet nog zoveel aan je vragen Wat doet het ongelofelijk veel pijn Zelfs na die tijd denk ik alleen Aan wat ik voel voor jou
Kon ik nog maar bij je zijn! Kon ik nog maar echte liefde voelen 'k Weet nu wat ze daarmee bedoelen Toch leek het zo gewoon
Was je nog maar even hier Kon ik nog maar even met je praten Zoals we vroeger uren zaten Oh was het nog maar zo
Kon ik maar even bij je zijn Ik wil nog zoveel aan je vragen Wat doet het ongelofelijk veel pijn Zelfs na die tijd denk ik alleen Aan wat ik voel voor jou
Alles wat ik ooit bezit Dat zou ik laten gaan Oh als ik het maar ruilen kon voor jou Kon ik maar even bij je zijn Ik wil nog zoveel aan je vragen Wat doet het ongelofelijk veel pijn Zelfs na die tijd is dit gevoel niet te verdragen
Kon ik maar even naast je staan Ik wil nog zo graag bij je horen Was je nu maar niet zover bij mij vandaan Dan zou ik kunnen laten zien Wat ik nog voel voor jou Ik wil je zo graag laten zien Wat ik nog voel voor jou
1ste wat ze doet is aandenken meebrengen voor oma, pracht dochter, bij haar kan ik mij volledige zelf zijn op gebied van verlies van jou moetje xxxx
