Ik vind over moetje dat we niet moeten beginnen zeggen, waarom? waarom? We wisten het, ooit komt de dag... En die is er verdikke wel gekomen hè Toch kan ik er momenteel een heel klein beetje rust in vinden, ze heeft geen pijn meer. Het enige dat ze nog had de laatste maand waren in eerste plaats haar 3 kleinkinderen. Ze heeft geweten dat ze alle 3 goed gestart zijn in school, er was voor alle 3 een nieuwe belangrijke start, dus dat was in de chacoche voor haar... Ze genoot zo dat wij 3 elkaar afloste, zodanig dat ze zo min mogelijk alleen was, ze was zo bang alleen... Vele keren sliep ze, maar gewoon bij haar zijn was genoeg voor haar De momenten dat ze wakker was altijd helder wel van geest, lobtje of mietje wie heeft er iets op de blog geschreven? Ze had een afgeprinte versie maar de laatste week kon ze hem zelfs niet meer vast nemen, vroeg teveel kracht. Alles wer voorgelezen van julie warme berichten, 1 voor 1. Namen we een foto van haar en bij bepaalde kregen we de toestemming om op de blog te zetten... Het was nog niet gelijk welke voor moetje....
We konden geen bezoek toestaan maar door haar blogje konden we jullie ook tot bij haar brengen, na operatie vroeg ze een cursusblock en stylo, ze wilde zelfs schrijven, 2x heb ik een geschreven papier gevonden, "beste familie, vrienden en dichte geburen" Verder geraakte ze niet meer
Reacties op bericht (1)
19-09-2012
Heel veel sterkte
Beste Mieke en familie, Eerst en vooral innige deelneming met het overlijden van jullie mama. De blog lijkt inderdaad leeg. Dagelijks keek ik er op. Jullie mama werd tot het laatste moment omringd met al jullie liefde en goeie zorgen. Er zijn geen woorden voor een zieke van wie je weet, ze redt het niet. Je streelt haar wang, je ziet haar ogen en bent bevangen door verdriet. Ik denk dat ze inderdaad wist dat haar kinderen en kleinkinderen op de goeie weg zijn. Heel veel sterkte aan iedereen. xxx
