Een hand strek ik naar je uit,
Om je te helpen.
Deel je verdriet en zorgen,
misschien kan ik het wel stelpen.
Worstel niet alleen,
Ik geef je mijn armen.
Weet dat ik het meen,
Laat mij je kille hart verwarmen.
Er komt een dag, voor ieder verschillend,
voor de ene vroeg, voor de andere laat.
Dat zij die jou het leven gaf het zelf weer verlaat.
Er komt een dag dat je alleen bent,
nooit meer ben je iemand's kind.
Nooit was je zo dierbaar,
niemand heeft je zo bemind.
Eens komt de dag, voor ieder verschillend,
dat jij ook het leven laat.
Dan zie je haar weer,
daar boven bij onze lieve heer.
Ik heb je naam in het zand geschreven,
maar de golven hebben hem uitgeveegd.
Ik heb je naam in een schors gegrift,
maar de schors is afgevallen.
Ik heb je naam in marmer gebrast,
maar de steen is gebroken.
Ik heb je naam in mijn hart gebrand,
en zal hem altijd bewaren.
Een standbeeld zal ik niet krijgen,
of een medaille van de koningin.
Want ik maakte geen carriere,
zorgde alleen voor mijn gezin.
Een heel gewoon leven dus,
toch leef ik met gratie.
Er voor je gezin willen zijn,
is och een hele prestatie.
Grenzen in je leven,
geef jezelf aan.
Laat ons dan duidelijk weten,
tot hoever je zou willen gaan.
Laat je niet overhalen,
uiteindelijk gaat dat mis.
Want jij weet,
als geen ander,
welke grens voor jou
het beste is.
Bladeren vallen op straat,
bruin en geel,
bladeren die aangeven,
dat het leven weer verder gaat.
Bladeren van verlies,
verdriet maar ook geluk,
bladeren die door de momenten van het leven
kijken naar de gouden randen van toen
Bladeren om te bewaren,
gedroogd in je levensboek.
Woorden, alsmaar woorden,
ze vormen een verhaal.
Zijn soms uilaatkleppen,
ongeacht hun taal.
Woorden, alsmaar woorden,
ze vertalen wat ik wil,
maar als het er echt, toe doet,
dan vallen woorden stil.
De blik in je ogen,
vertellen me alles.
Wat je niet zegt,
de blik in je ogen,
vertellen me,
hoe hard je ook vecht.
Soms staan ze vol wanhoop,
soms staan ze vol verdriet,
dan straalt er weer een lach.
de blik in je ogen,
vertellen me alles,
wat de buitenwereld niet ziet.
Lieverd ga heen,
en begin je eigen leven.
Ga heen,
en maak een nieuwe start.
Liefde hebben we je genoeg gegeven,
treed het tegemoet.
Met een open hart,
geef vriendschap, verdien respect.
Laat anderen in hun waarde,
dan vind ook jij,
je plekje hier op aarde.
Even mijmeren,
over hoe het had kunnen zijn,
maar het doet zo'n pijn
liefde, mijn kind kent geen grenzen
kent geen afstand en geen tijd,
die liefde kind,
raak ik nooit kwijt.
Ik wil, ik moet en ik zal
zeg je in je jonge jaren.
Als je ouder wordt kom je
vanzelf tot bedaren.
Dan zegt menig vrouw of man :
ik ben blij dat ik nog wat kan.
Dat jeugdig, laaiend vuur
dat zullen, moeten en willen
leert het leven je wel af,
gaat langzaamaan verstillen.
Dan zegt menig vrouw of man,
ik ben blij dat ik nog wat kan.
Dan is het de tijd van mogen,
de druk is van het leven af,
en probeer je te accepteren
wat het leven nam en gaf.
Dan zegt menig vrouw of man,
ik ben blij dat ik nog wat kan.
Oordeel niet over een ander,
leef in vrede naast elkander.
Een vriendelijk woord is zo gegeven,
niemand gaat feilloos door het leven.
Oordeel niet over de fouten van een ander,
morgen bent u misschien de tegenstander.
Iemand groeten, is geen schande,
daar zal me, zich niet aan verbranden.
Oordeel niet over uw medemens,
verleg ook eens spontaan de grens.
Een misstap die is zo gemaakt,
ook al voelen wij niet hoe diep die raakt.
Handen vertellen een verhaal,
ieder heeft een andere taal.
De een heeft zachte handen,
een ander gekloofd of nagels met randen.
Er zijn ook handen,
waar je voor moet vrezen.
Maar echt uit iedere hand
kun je een leven lezen.
nu ik een aantal jaren geleden,
de computer heb ontdekt,
is niets op dit ding me nog te gek
gedichten sturen, sites bouwen,
kletsen met andere, noem het maar op
mijn hele leven staat ervan op zijn kop.
kaartjes sturen naar kleinkinderen,
of kinderen is voortaan de gewoonste zaak,
en een e-mail bericht is ook al snel door hen gemaakt
