Als men in plaats van te schreeuwen,
een naar elkaar zou luisteren,
dan hoefde men om gehoord te worden,
slechts nog te fluisteren.
Dan kon men op elkanders begrip,
rekenen en elkaar helpen,
en al het menselijke leed,
was dan misschien te stelpen.
Als ieder mens elkaar eens kon vertrouwen,
dan zou iedereen van elkaar kunnen houden,
als iedereen elkaar zou respecteren,
het hokjes denken af zou leren,
dan zouden oorlogen niet meer bestaan,
en zou de mens eindelijk de goede weg inslaan.
Ja zo aan de buitenkant ben ik nogal nuchter,
de binnenkant is echter erg gevoelig en schuchter.
Die gevoeligheid is voor mij zo moeilijk te uiten,
dus kijkt menigeen nooit verder dan ze zien.
kan ik perfect zakelijke dingen regelen en besluiten,
een ander helpen nuchter, zonder dat ik grien.
Wat de mensen nooit meemaken,
is hoe ik ben, thuis weer helemaal alleen,
dan houden mijn hersens op met kraken,
en gaan alleen gevoelens door mij heen.
Dan huil ik dikke tranen om mijn emoties te bevrijden,
en wenste dan dat ik het met iemand zou kunnen delen,
maar ik ben gewend in eenzaamheid te lijden,
zoals ik ben zijn er jammer genoeg zo velen.
Ik kan het schrijven op papier, op de gedichtensite alhier,
maar in realiteit, kan ik mijn gevoel slechts kwijt,
alleen met mijn kat in haar aanwezigheid,
en zodra er iemand anders is vertrek ik weer geen spier.
