Dat ene straaltje van de zon,
is maar nodig,
om aanwezigheden te meten,
van schaduwen om je heen.
Zodat je nooit zal vergeten,
je staat niet helemaal alleen.
Een schaduw in de zon,
wil zeggen, er is iemand voor je.
Misschien nu nog verborgen,
maar wel zichtbaar onderweg.
morgen zal het lente zijn,
dat zeg ik tot mezelf.
mijn hart is als een rozenknop,
die weldra opengaat.
de rode kleur zal prachtig zijn,
vol van leven.
ja heerlijk zo'n dag,
die lentemorgen zal aanbreken.
als ik de zon zie zakken, ver weg in de zee.
dan dwalen mijn gedachten, die zweven met me mee.
naar mooie warme landen, en palmen op een strand.
daar ergens aan het water, daar aan de overkant.
maar ach, het is maar een droom, een prikkel van mijn geest.
zelf ben ik nooit verder, dan EISDEN geweest.
Op de grenzen van mijn leven,
denk ik wel eens,
waar ben ik gebleven.
ik zoek je wel, en vind je soms,
soms geef je je wel bloot.
maar heel diep van binnen,
ben je even dood.
door onbegrip gedreven,
stromend met de rivieren mee,
drijven mijn gedachten,
doelloos in de zee.
wie moeder is die weet,
dat blijf je voor heel je leven.
welke leeftijd je kind ook heeft,
moederliefde blijf je geven.
met een hart zo vol en met gulle hand,
zaai je liefde.
zoals alleen een moeder doet,
en je nergens anders vind.
die levenslange liefdesband,
tussen een moeder en een kind.
lieverd ga heen,
en begin je eigen leven.
maak een nieuwe start,
liefde heb ik je genoeg gegeven.
treedt het tegemoet,
laat kijken in je hart.
geef vriendschap en genegenheid,
laat anderen in hun waarde,
zoek ook jouw plekje hier op aarde.
waarom heeft het bos zoveel bomen,
en zie ik het licht niet meer.
is het zo donker, dat ik niet kan komen,
en doet het leven zo zeer.
moet ik bomen hakken,
zorgen voor lichte plekjes in mijn hart.
ik wil het leven weer oppakken,
beginnen met een nieuwe start.
