Mijn verloofde koestert een wens die nooit in vervulling zal gaan. Hij is zopas de trotse bezitter van een eigen volkstuintje geworden en hij wil zijn nieuwe tweede thuis graag samen met mij delen. Hier mijn zoetje sla je de bal toch grondig mis. Nooit zal ik gelukkig worden van dingen te oogsten of het gretig uitroeien van onkruid. Ik heb graag voeling met de aarde zonder dat haar smurrie aan mij kleeft. Rubberen laarzen zou ik nog niet kopen als ik het tweede paar gratis kreeg. Het enige gummi dat ik in mijn leven ken zijn die op potloden staan en die doen tenminste iets nuttig. Zolang er geen resultaten belanden op mijn bord is jouw moestuintje niet meer dan een stuk grond. Soms zeggen mensen wel eens tegen me dat dit komt de innerlijke boer in iedereen manifesteert zich ooit wel eens. Wel dan kan ik nu al tegen deze groene asperga getuigen zeggen dat dit archetype mij nagenoeg volledig ontbreekt.
Oké ik had een zwak moment toen ik op jouw smeekbedes inging. Vooruit dan maar laat je groene wereldje maar eens zien maar onderweg liep het al mis. Geef toe wie maakt zich nu op om wat grond en plastiek te bezichtigen? Dit was al een onheilspellend voorteken, want ik heb die dag enkel vanuit de auto zijn walhalla gezien. Zodra ik dacht aan wat me te wachten stond, bevroren al mijn ledematen. De grens is gewoon mentaal en fysiek te groot, het is een grens die ik heel mijn leven wil behouden. Ik keer het boerengeluk de rug toe ik blijf een volbloedige citygirl. Ik staar liever nog een halfuur naar die eendjes dan vijf seconden een hark in mijn handen te nemen of enthousiast mee beginnen te ploegen. Ik krijg al schrik als ik aan al die viezigheid op mijn tere lichaam denk. Het enige wat boeren mij mogen geven is dat ze ooit een manier vinden om Moeder Natuur al mijn gestolen uren in tienvoud terug te geven.
Want soms gaat zoetje jouw liefde voor het vegetatieve toch net iets te ver. Als ik na de betere me and you time cynisch zeg: Wat als je nu een lampje hebt dan kun je er ook s nachts naartoe gaan. Dan verwacht ik niet dat je de enige plek waar erop een andere manier leven wordt gekweekt niet midden in de nacht wil verlaten. Jouw plantjes willen ook slapen. Ik hoorde het dan ook in Keulen donderen dat Aldi voor de nachtbrakers in de tuin een olielamp in promotie had voorzien. Ik zeg je één ding als je papa wil worden zal je toch de boerenlucht en vuile handen wat meer moeten laten. Ik laat mijn lichaam niet benaderen door resten van tomaten, gft en mest. Neen dat is voor mij een brug te ver. Dus als je geen beste vriend met je linkerhand wil worden blijf je s nachts bij mij liggen in bed!
Ik vind niet dat je daar om moet treuren ik supporter je tuinliefde al genoeg. Denk je dat ik soms alle dagen heel de Bisschoppenhoflaan afwandel om de laatste serre van Aldi te kunnen bemachtigen? Alsof dat niet genoeg was sleurde je me ook nog de Axion binnen een winkel die ik haat. Tussen al de chaos en prullen door vind je dan nog iets om mij te jennen een elektrische heggenschaar. Goed dacht ik dan koop ik wel potten voor bloemen in te zetten want die ruiken altijd en eisen enkel wat verfrissing. We hadden nog maar net afgerekend of hij wou zijn serre al meteen gaan opzetten. Dat lieve schat maakte mij een beetje boos er waren zelf motieven om die serre in onze tuin op te zetten. Ik zag meteen onze prachtige tuin veranderen in een lelijk stinkend patattenveld. Dus maakte ik nogmaals duidelijk dat ik niet betrokken wil raken met zijn moestuin en dat onze tuin geen dumpplaats mag worden van nog meer boerengeluk.
Er volgden enkele dagen rust hij was bezig met zijn tuintje en ik liet hem met plezier gaan. Alles viel op zijn plooi tot aan de Proefmenu. Daar met hem zitten in de zaal waar we onze verbintenis uitgebreid gaan vieren , deed me zachter worden. Hoewel ik herstellende van een zonnebrand was en er een bruine fond serieus op mijn maag lag, wou ik toch niet dat hij zijn leven op het spel zette voor een tomaat. Hij was al moe toen we naar onze locatie reden, ik moest hem gefocust houden. Maar wat ik zeer vreemd vond is dat deze overweldigende slaap plots verdween, toen hij zijn overall aantrok. Hij ging maar eventjes wegblijven zei hij, ik geloofde hem. Hij was niet ten machten om mij te belazeren. Ik zal wel een tekstje schrijven geen probleem zei ik.
Maar de lokroep van zijn hof overwon het van de romantiek die tussen ons gaande was. Hij had andere dingen te prijzen zoals zijn augurken natuurlijk! Moest ik zijn zaad zo bejubelen ik zou honderd nakomelingen hebben. Het grote verschil is dat je de ene opeet en de andere juist die dekselse groenten insteekt. Bah, ik snap al zijn idolatrie voor wat knollen in de grond niet. Als ik drie maanden moet wachten op een volle zak dan is bij mij de keuze voor Carrefour snel gemaakt. Als ik de wansmakelijke lucht van tomaten nooit meer hoef in te ademen of mijn been moet schoonmaken van al het ongedierte dat naar mij kruipt dan kies ik voor tomaten uit een plastieken zak. Als ik 30 uur per week meer aandacht van hem krijg zonder dat hij in zijn hoofd zijn patatten al aan het oogsten is dan wil ik delen in zijn boerengeluk.
Jammer genoeg nemen de groene vingers op de danspasjes nu de overhand. Mijn gedachten werden even donker als de lucht tijd om zijn tuin te verlaten. Als je meer dan twintig minuten aan het claxonneren bent omdat een uur echt wel lang genoeg is en er is geen response. Dan word mijn afkeer tegen de tuinwinkels bij elke toet groter. Elke aankoop meer betekent weer tien minuten minder per dag voor mij. Dit geeft me extra frustraties en ik wil niet langer de minuten aftellen tot jij van je plantjes gedag zeggen kan. Lieve schat je snapt toch dat ik nooit nog op jou wacht aan je tuinpracht!
|