De
tijd gaat toch snel. In een zucht is de zomer voorbij. Het voelt alsof het vijf
minuten geleden was dat je nog in je bikini aan het strand lag. Nu haal je opnieuw je winterjas en handschoenen uit de
kast. S ochtends stap je in de metro en
na vijf keer bellen glijden twintig minuten geruisloos voorbij.De pc op je werk signaleert nog een lange dag.
Secondes later zit je smakelijk je boterhammen te verorberen.Het voorbijglijden van de tijd voelt aan als
een continuüm. Je kunt enkel maar met de stroom mee en op geen enkel ogenblik
is er een pauze neen. Een poging om even te blijven stilstaan is oké, maar als
je aan haar wijzers wil trekken en je je naar een ander jaar wil capituleren
geeft dat enkel maar een zeurende hoofdpijn. Dus als de wijzers van de klok
muurvast lijken en de cijfers blijven stagneren en je in gedachten je al naar
het weekend wil transponeren met een goed glas wijn. Wel kijk dan voor een keer
eens niet naar de tijd. Want voor je het weet word je door haar versmacht,
meedogenloos meegezogen en werken haar stalen wijzers in overdrive. Momenten
later zit je aan diezelfde keukentafel en vraag je je af waarom de tijd zo snel
voorbijgaat en wens je dat ze ietsje trager mag.
