37 weken en officieel volgroeid en geen prematuurke meer!
Jaja ongelooflijk maar waar maar onze dochter zit vandaag 37 weken in mijn buik! Volgens Nederlandse termen is ze nu officieel geen prematuurke meer en is ze "volgroeid" De grens om thuis te mogen bevallen ligt in Nederland op 37 weken, niet dat we dat ooit overwogen hebben haha:) Ze is dus nu helemaal "af" en de komende dagen zal ze alleen nog maar een beetje dikker worden:) Dat ze ondertussen best groot is, is wel duidelijk te voelen. We krijgen regelmatig handjes en knietjes die uitsteken en als ze haar hoofdje onder mijn navel rechtduwt, is t net een aardbeving in mijn buik:) De laatste loodjes, en wat ze erover zeggen is inderdaad waar. Ik voel me behoorlijk zwaar en niets is nog vanzelfsprekend. Schoenen aantrekken is een heuse opgave geworden dus t is handig als de papa in t weekend in de buurt is om een handje te helpen Gisteren was echt onze dag ni. Heel even naar een huis gaan kijkne, mooi huis maar naast discotheek Desire, formally know as The Bazooka en De Atmos, no thanks! Dan snel terug naar huis want ik voelde me echt heel slecht. Niets ging nog en zelf gewoon zitten was er teveel aan s Nachts opstaan om te douchen in de hoop dat de krampen iets minder worden en dan gewoon als een zombie een beetje hangen want meer gaat echt niet Jaja ze mag nu toch wel stilaan gaan komen hoor van ons:) t Blijft wel een heel raar idee dat we nu aan het aftellen zijn en dat er waarschijnlijk nog maar 1 weekend is dat we met zen tweetjes zullen zijn Heeeeeeel rare gedachte. Nog heel even en we worden mama en papa Wat een gekke wereld toch:) Maar we kijken er ZOOOOOO naar uit!
De buik blijft groeien, ongelooflijk hoe rekbaar een mens zijn vel is En no worries de strepen op de buik zijn slaap strepen, tot nu toe dankzij veel smeren gelukkig nog geen striemen te bespeuren Nu hopen dat het zo blijft
Gisteren tweede helse poging tot draaien ondergaan manman ik dacht dat het de vorige keer pijn deed, maar t kon dus nog erger Wat heb ik een medelijden gehad en me schuldig gevoeld tegenover dat klein prutske toen ze zo aan het duwen en trekken waren aan haar Dikke tien minuten, maar tevergeefs Draaipoging niet gelukt en nogmaals proberen heeft geen zin meer Nadien nog lange tijd aan de monitor want de hartslag van onze poppemie was stuk lager dan normaal Nadien ging het gesprek ineens een andere richting uti: een datum inplannen Jaja ten laatste over 16 dagen zijn we met zen drieen want op 29 oktober staat een keizersnede gepland Tenzij ze toch nog beslist om of eerder te komen of toch nog zelf te draaien haha Wat een raar gevoel. Nu beginnen we stilaan ongeduldig te worden om kennis te maken met dat klein lief wezentje
s nachts begon ze pas rond 4 uur opnieuw te stampen en spartelen en wat waren mama en papa blij en opgelucht om terug leven te voelen in de buik nu liggen mama en dochter te bekomen in bed en te genieten van de rust en het getrappel
ja poppemieke t is hier de afgelopen maanden niet altijd rozengeur en maneschijn geweest mama en papa zijn door het dolle heen ivm de zwangerschap maar alle kwaaltjes en ziekenhuisbezoekjes beginnen soms ook zijn tol te eisen We kunnen niet zeggen dat het altijd even gemakkelijk is en mama en papa maken elkaar soms behoorlijk gek:) Gelukkig kunnen we wat hebben en op tijd en stond een traan en een lach, en dan komen we er wel Gisteren heb je ons weer even doen verschieten toen mama de hele middag weeen en krampen had. Toen dan s avonds tijdens het plassen ook nog een beetje bloed te zien was, hebben mama en papa toch maar voor de zekerheid het ziekenhuis gebeld. En ja hoor, we moesten weer is op controle komen:) Dus wij weer auto in richting Sophie ziekenhuis voor ons bijna wekelijkse uitstapje Opnieuw aan de monitor en allerlei onderzoeken, iets was jij maar niets vindt, want je was weer niet te houden ELKE keer opnieuw, ongeacht welke dokter, krijgen we hetzelfde te horen: Manman t is wel een heel lenige en actieve meid he! Jaja ons popje kon weer geen seconde stilliggen en lag nog steeds lekker in stuit. Een van de voetjes gestrekt en ingedaald tegen mama haar blaas en t andere beentje helemaal recht omhoog zodat ze lekker op haar teentjes kan sabbelen:) Als popje zo bleef liggen proberen ze morgen niet eens meer haar te draaien want dan lukt het toch ni:) Hoe een 8 maanden oud klein ding je leven kan bepalen he:) Ach ja, mama en papa hebben zich er stilaan bij neergelegd dat we er toch niets aan kunnen veranderen en dat onze kleine meid zelf beslist wat en hoe:) Dat belooft voor de komende jaren haha
Vandaag brengt mama op de bank door want dankzij de krampen hebben we alweer twee nachten niet geslapen:( Deze namiddag krijgen we dan eindelijk bezoek van de kraamhulp die langskomt voor een gesprek en inspectie van anderhalf uur om te beoordelen of mama en papa klaar zijn:) We zijn benieuwd:) Papa is alweer in alle vroegte naar het werk vertrokken, de arme schat en zal pas s nachts terug zijn want die heeft weer een teambuilding uitje vanavond Morgen dan met oma en opa Jacobs opnieuw voor controle naar t ziekenhuis en of draaien, of gesprek over keizersnede Ondertussen ben je 36 weken oud dus over een weekje ben je "klaar" en mag je komen als je daar zin in zou hebben:) Lieve pruts, hoewel t niet altijd even gemakkelijk is en er hier behoorlijk wat hormonale traantjes vloeien, kunnen we niet wachten om je vast te pakken en te knuffelen en je de rest van je leven lief te hebben We tellen vol ongeduld af tot je beslist om te komen DIkke dikke kus mama en papa
Het leven zoals het begint...Minimaaienhans!
