Inge, ik ben volgens de dokter uitgerekend rond 8 November en hierbij zoals gevraagd de eerste fotos Op deze fotos waren we 15 weken zwanger, ondertussen is dat al bijna 17 weken dus binnenkort zullen we is nieuwe fotos moeten nemen (Please ignore mijn fake lach op foto drie, in t vervolg zal ik dus eerst checken hoe de foto eruit ziet voor ik de papa zeg dat hij mag stoppen:) ) Best een aardige buik toch :) Fotos vd buik, de kleertjes, de stoel die mama opgeknapt heeft voor ukkie en t kamertje waar de papa al geschilderd heeft en begonnen is met de meubeltjes!
Het is al weer een hele tijd geleden en we hebben niet stilgezeten.
Nou ja, we hebben veel stilgezeten maar ook veel gedaanJ Het stilzitten was uit pure noodzaak want de mama voelt zich namelijk helemaal niet goed. Pijn, ziekerig, slecht slapen en dan die storm aan hormonen die zowel mama als papa gek maken, pff t is niet altijd een pretje maar voor onze kleine pruts hebben we veel overJ
Mama barst geregeld in hormonale huilbuien uit, iets waar papa ook niet altijd raad mee weet maar ja we proberen zo goed als kan de boel te beredderen en te genieten van de momenten dat mama niet huilt of snauwtJ
Veel rusten is dus de boodschap en tussendoor zijn we aan jouw kamertje begonnen. Dankzij papa staan je meubeltjes in elkaar en heb je een frisse groene muur die er hopelijk voor gaat zorgen dat je lekker kan slapen en vrolijk wakker wordt J
Gisteren heeft mama dan een poging gedaan om een gevecht aan te gaan met een schommelstoel (nogmaals dank aan de familie Jacobs en met name ook aan Ome Freddy voor het maken van de stoel) Eerst heel de boel opschuren, wat een werk zeg bij 26 gradenJ en dan flashy azuurblauw schilderen. En neen, we weten nog steeds niet of het een meisje of een jongen wordt, ten vroegste ergens rond eind juni/begin juli, maar dat blauw stond gewoon mooi bij t groen en het is een van mama haar lievelingskleuren, vandaarJ
Papa heeft fotos genomen van mama en de schilderervaring, het heeft s avonds nog uren geduurd om al het blauw van mama af te wassen, maar het is wel heel mooi geworden!
Jaja, we hebben nog wel een paar maanden, maar je zal in ieder geval een mooi kamertje hebben en aan kleertjes zal je ook nooit een gebrek hebbenJ
Allee als ik alle berichten op deze site mag geloven he! Wel lief dat jullie nu al voor ons kleine ukkepukje willen zorgen. Hopelijk blijft dat zo als blijkt dat het een hyperactief Hollanderke isJ
Een update: de misselijkheid is verleden tijd! Allee toch als ik me aan zekere voedselvoorschriften hou. Dus geen melk (hoewel het gisteren meeviel, toch maar weer eens geprobeerd, had er raar maar waar zin in en t is toch binnengebleven). Het is alleen zo dat ik nog steeds niet echt zin heb in iets (behalve haring dan he, ma ja da mag ni!). Het leven zou dus voor mij een stuk makkelijker zijn als ik gewoon elke dag een buffet zoals in de Dorint had staan zodat ik op het moment van zien en ruiken kon beslissen wat het van eten zou wordenJ (voor de rest zijn we heel gemakkelijk hoor!)
Afgelopen Donderdag opnieuw op controle bij de verloskundige. Hartje ging als een sneltrein, echt mooi om te horen. De mama vindt dat een geruststellend geluid, de papa vindt dat toch maar allemaal akelig, tja mannen he! Kleine ukkepuk was weer vollop aan t bewegen wat tot leuke plopgeluidjes luidde.
s Avonds verjaardagsfeestje bij Linda, heel gezellig en leuk iedereen nog is te zien. Zoals altijd weer heel veel lekkere hapjes alleen deed de maag wat moeilijk en dus heeft de papa in spe alles moeten voort opeten (wat ie volgens mij niet echt heel erg vond)
Vervolgens door n Valkenburg voor een romantisch weekendje van ontspanning, winkelen en voor de papa fietsen. Ook Maastricht en Maasmechelen village (inspectie voor als we in de zomer een kostuum voor Ben moeten gaan zoeken) nog even onveilig gemaakt, allemaal heel gezellig maar wel vermoeiend. Ik moet het echt rustig aandoen want anders merk ik het meteen aan men buik en rug.
Nadien nog ff bij Nani langs en s avonds languit op de bank, bekomen van een weekendje uit (mijn nieuwe troetelnaam die ik van Hans gekregen heb is Bejaarde! Lief he!)
Dan Zondag ineens, totaal onverwacht, een overload aan energie! Die hebben we dan ook ten volle benut door het hele huis is van onder tot boven te gaan kuisen! Meer dan 7 zakken aan zooi! Het meeste is gebeurd, nu alleen de zolder nog, maar dat moet andere keer want na 4 uur kon ik niet meer bewegen van de rugpijn. Misschien toch net iets teveel in 1 keer J
s Avonds gezellig met zen drietjes onderuitop de bank en dan slapen, allee in bed liggen en 7 keer per nacht opstaan om te plassen, om dan als zombie wakker te worden en een nieuwe workweek te beginnen! God I love Mondays! Not!!
Inge, de weddenschap kan wat mij betreft beginnen. De datum is nu gezet op 7 November 2010 (de teller op de site telt hier ook naar af), ook op gewicht mag ingezet wordenJ
Het geslacht zullen we hopelijk wel al vroeger weten dus daar kan alleen de komende twee weken op gegokt worden! (is wel nog punt van discussie want de papa wil het niet weten maar mama dus wel, dus to be continued!)
Ps: gisteren de eerste buikfotos gemaakt (binnenkort te zien), en als je niet beter zou weten zou ik volgens mij voor 7maand ofzo kunnen doorgaan. Volgens de verloskundige had ik een mooi buikje en zou ik hoog gaan dragen, lets see:)
Hier zijn we dan eindelijk weer! Maai en Ukkie hebben druk weekend achter de rug want Ukkie zijn Meter is Doctor geworden! Grappig was wel dat na jaren doctoreren, het toch niet haar briljante kennis is die bij iedereen een ferme indruk nagelaten heeft, maar eerder haar shakende billen! Haha ma ja, Ukkie zijn meter heeft dan ook een Uit-stekende kont heJ
Ff serieus, we waren meer dan trots op ons Innie en ik dacht dat het aan mijn hormonen lag dat ik het tijdens haar speech niet droog kon houden, gelukkig zag ik toen dat ze zelf vollop ging snotteren, en bleek het dus gewoon een gepaste Kerkhof reactie. Oma Moemette (ja ge moet echt is werk gaan maken van een naamkeuze he, want ik weet niet hoe iedereen te noemen he) had eten voorzien voor een heel leger en dankzij Tiny hebben Maai Hans en Ukkie nog dagen erna kunnen genieten van appelgebak en brownies. Ik begin ineens te snappen hoe t komt dat sommige mensen 25 en meer kilo aankomen! Zondag eindelijk terug dag met mijn ventje, al moet ik toegeven dat ik dit niet optimaal benut heb. Het merendeel van de dag heb ik onophoudend liggen janken omdat mijn ventje voor drie dagen (JA DRIE VOLLE DAGEN!) op business trip moet, iets wat de komende weken wel meer op het programma staat. Het voelde als een onoverkomelijk lange periode, wat dus gepaard ging met de nodige hormonale huilbuien en nadien dus resulteerde in mega hoofdpijn. Hopelijk kunnen we het de komende dagen drooghouden, want zelfs ik word op zo een momenten gek van mezelf (ik probeer er niet bij stil te staan hoe dit dan voor anderen is J)
Hoogtepunt zondag: post vanuit mijn buikJ (zou de papa daar toch niet voor iets tussen zitten??)
Een superschattig kaartje van ons minimaaienhansje, hoe graag het ons al zag, dat het braaf zou groeien en zijn/haar kamertje mooi vindt. Dus mama weer helemaal in tranen van ontroering, tot ineens de
PS: mama ge moet niet zo stressen en ik vindt (my god mijn kind kan ni spellen, ben maar begonnen met de ik drink geen T, jij drinkt altijd T les) het ni zo leuk als ik tussen allerlei handdoeken en snotzakdoekjes in bed moet liggen! Subtiel schat, heel subtiel!
Kwestie van mezelf niet onnodig op te jagen had ik de laatste dagen de zwangerschapsboeken dus maar aan de kant gelegd, tja dat had ik dus beter niet gedaan want die resulteerde nu ineens in MEGA stress.
Blijkbaar moet je bij 3 maanden al kraamzorg en kinderopvang regelen! Oeps, ok bellen dan maar! Mama en papa naief afgesproken dat we misschien vrijdag ff langs een aantal opvangmogelijkheden zouden kunnen langsgaan. Niet dus! MINSTENS 1.5 jaar lange wachtlijsten! Slik, Mmmm
Wat een geode! Je mag je pas met drie maanden inschrijven en dan moet je dus minstens 1.5 jaar wachten en dan kan het nog zijn dat je maar 1 dag toegewezen krijgt. Pfff mama snapt ineens veel beter waarom in Nederland veel vrouwen thuis blijven bij de kinderen! Tja, stressen helpt niet, het enige wat we dus konden doen was Ukkepuk inschrijven bij stuk of 15 kinderopvangbureaus in de buurt en dan maar duimen dat er toch ooit een plekje vrijkomt! Als er dus familieleden zijn die graag babysitten, you have our number! J
Dan kraamzorg, weer zo een Hollands concept waar mama niets van snapt. Aan de telefoon werd het meteen duidelijk dat we eigenlijk al veel sneller contact hadden moeten opnemen hiervoor. Manman, ik dacht dat ik erg was mbt plannen! Kraamzorg, 40 uur een Hollandse madam in je huis die je wegwijs komt maken in de wondere wereld van de pasgeboren babys. To be honest weet ik niet goed hoe ik daar nu tegenaankijk. Afhankelijk van het bureau komen ze een paar uur per dag of een hele dag! Dan verzorgen ze ook de visite etc Mmmm ik zie het al helemaal voor me: Belgische Kefkop familie meets Hollandse kraamzorg madam. Ik hoop dat mama niet hartstikke gek wordt ervan en dat ze me geen betweterige madam sturen ma ja da valt maar af te wachten. Positive thinking dan maar, wie weet is het alsof Ai (Chinese poetsvrouw) weer terug isJ
Jaja hier zijn we dan eindelijk weer! Er is de afgelopen maanden heeeeeeeeel veel gebeurd: vorige zomer hoge pieken en lage dalen, zwanger van ons eerste kindje, zo blij en zo welkom maar het heeft niet mogen zijn.
Verhuisd, van centrum Rotterdam naar Barendrecht, waar we nu lekker voor ruimte hebben, een echte logeerkamer en een zalig tuintje op t zuiden.
Dan begin dit jaar: beide een nieuwe job vol nieuwe uitdagingen. Yep wij houden wel van veranderingJ
MAAR: het aller aller belangrijkste is toch wel dat we opnieuw in verwachting zijn van een klein wondertje! Jaja het is eindelijk zover, een mini-maaienhansje!
Na ons China avontuur en de China blog die Linda (nogmaals bedankt! Ben hem opnieuw beginnen lezen en het is een zalig aandenken) gemaakt heeft, vonden we dat het tijd was voor een nieuwe blog:
HET LEVEN ZOALS HET BEGINT Minimaaienhans!
Het is een leuke manier om iedereen op de hoogte te houden en het zal later voor onze kleine Ukkie een leuk aandenken zijn aan het begin van zijn of haar leventje!
Het eerste trimester zit er ondertussen al op en gelukkig gaat alles deze keer wel goed!
Nou ja goed, goed voor Ukkie dan want voor de mama en papa zijn het toch behoorlijk turbulente weken geweest!
Eerst de spanning van de echos: zien we een kloppend hartje?? Groeit ons Ukkie wel goed genoeg, t was pas afgelopen Zaterdag dat we eindelijk een beetje rust vonden toen we ophet scherm een mini-mensje zagen, druk bewegend met een hartje als een sneltrein! Ons mini-wonder was toen 13 weken oud.
De kleine pruts meten was geen eenvoudige taak want ons klein mormeltje vond het maar al te geweldig om heel de tijd te liggen wroeten. Jaja de liefde uit zich momenteel in schoppen tegen mama haar baarmoederJ Gelukkig hebben we een schat van een dokter en na alle onderzoeken bleek dat ons kleintje perfect in orde was: Jan Modaal zei de dokter, iets wat alleen in deze context als iets positiefs gezien wordt zei hijJ Ons klein wonder is nu van stuit tot hoofdje ongeveer een kleine 7 cm en met de beetjes erbij ongeveer 10.
Op de vraag van mama of het hoofdje niet te groot was, kwam er het verrassende antwoord dat hij of zij precies op schema zitJ Nog geen echte Kerkhofkop dus, maar ja we hebben ook nog een aantal maanden te gaan heJ We hebben een video meegekregen van het onderzoek dus bij t volgende familiebezoek: videotime!
Dus zoals gezegd, met Ukkepuk zelf alles geweldig wat natuurlijk het allerbelangrijkste is.
Van mama en papa kan niet altijd hetzelfde gezegd worden. De afgelopen weken kort samengevat:
Mama non-stop moe en braken,, maar s nachts geen oog dicht kunnen doen, veel te laag ijzer en allergisch aan allerlei ijzer verhogende tabletten. Kindje blijkbaar geen fan van melkproducten dus melk en joghurt zijn van t menu afgeschrapt. Weinig zin in eten en de dingen waar ik dan wel zin in heb, magi k niet eten! Ik heb nl een ontzettende craving naar rauwe vis! Langs een viskraam lopen is echt alsof ik in een snoepwinkel sta! Al die lekkere rauwe vissen, ik zou er gewoon al seen wilde bruine beer men tanden in willen zetten, maar dat mag dus jammergenoeg niet.
Dus mama is zo goed als out wat betekent dat papa nu de man in huis is voor ALLES!
De afgelopen tijd is papa dan ook specialist geworden in poetsen, koken, tuinieren, schilderen You name it! J
Het ergste is het non-stop moeten horen: ik voel me niet goed, of weer is water moeten brengen als mama met haar kop in de plee (Nederlands: toilet) hangtJ Leuk is ook dat als papa iets van eten brengt, hij het ofwel meteen terug weg mag nemen omdat het niet goed ruikt, of dat de met liefde bereide maaltijd een paar minuten later in het toilet ligtJ
Dus t is al heel lollig geweest maar we houden vol want het is voor een goed doel!
Op de betere momenten proberen we leuke dingen te doen, zoals het plannen van de kinderkamer. In het weekend heeft de papa het kamertje al mooi lichtgroen geschilderd en hebben we de eerste winkels met babyspullen bezocht om een idee te krijgen van wat er voor handen is.
Eerste grote aankoop, alle cadeautje eigenlijk van Hans zijn ouders, (NOGMAALS DUIZEND KEER DANK!) een kinderwagen!
De Jeep onder de kinderwagens zodat papa ook tijdens t lopen in de bos of op het strand zijn klein kapoentje mee kan nemen!
Ondanks de mindere kantjes zijn we in de 7de hemel en doen we ons best om zoveel mogelijk te genieten van dit kleine wonder!
Gelukkig zijn er feestdagen deze week in Nederland zodat mama genoeg kan rusten en hopelijk Vrijdag tijdens de graduation van Meter Innie, in iets betere staat isJ
Het leven zoals het begint...Minimaaienhans!
