hey klein spookje vandaag is een vrijdag die je je waarschijnlijk wel zal herinneren lekker liggen soezen in mamas buik en dan opeens vier handen die je minutenlang bruut duwen en poken Allesbehalve gezellig en behoorlijk pijnlijk en dan nog helemaal voor niets want jij had al lang besloten dat je geen zin had in koprol en lag daar eigenlijk wel goed mama is er nog altijd een beetje ondersteboven van en hoewel de gynic en verpleegkundige het volgende week opnieuw willen proberen, willen mama en papa daar toch nog is heel goed over nadenken we willen namelijk niet dat onze kleine meid onnodig pijn moet hebben en aan allerlei risico's blootgesteld moet worden Als jij niet wil draaien, dan wordt het maar een keizersnede Nu eerst even een paar daagjes bekomen en dan zien we volgende week wel weer verder
jaja onze kleine poppemie vond duidelijk dat mama en papa het nog niet moeilijk genoeg hadden en dus besloot ze om lekker met haar dik kopje tegen mama haar longen en ribben te blijven liggen:) vandaag 33 weken bezoek bij de verloskundige, en onze kleine meid ligt nog steeds (twee weken geleden is ze pas gedraaid nota bene!) in stuit. Niet zomaar een stuit maar een onvolledige gedraaide stuit! Een beentje gestrekt n beneden en t andere beentje geplooid zodat ze met haar teentjes in haar mondje kan. Jaja een ware acrobaat mama had al zo een vermoeden gezien ze de afgelopen nachten NIETS kunnen slapen heeft wegens gewoon niet kunnen ademen omdat er een hoofd in de weg ligt Dus nog steeds stuit, dan maar even met de echo kijken, en ja t was nog steeds een groot stevig kind en ze hadden zo hun twijfels of ze nog gedraaid zou kunnen worden. Mmmm Meteen telefoon n t ziekenhuis en hebben daar afspraak gekregen aanstaande vrijdag waar ze gaan kijken of ze haar kunnen draaien. Er moet eerst gekeken worden of het uberhaupt zou gaan en indien het kan zullen ze vrijdag meteen die poging ondernemen. Er werd me ook meegedeeld om me voor te bereiden want dat het allesbehalve aangenaam was:) Alleee ik zou denken dat een hand die op men longen haar hoofd naar beneden duwt, een andere hand die haar billen omhoog duwt en een hand vaginaal die haar voeten naar boven duwt, een SUPER ervaring zou zijn Pffff Dan mijn vraag: en als het nu niet lukt vrijdag? Proberen ze het dan later nog is?? NO, niet dus, als het niet lukt of niet kan krijgen we vrijdag een datum voor een keizersnede ergens eind Oktober. Slik... Ineens werd het allemaal echt. Het zou dus zomaar kunnen dat we vrijdag de geboortedatum van onze kleine meid weten, toch een raar idee Tenzij ze dan natuurlijk beslist om nog eerder te komen en er een spoedkeizersnede van maakt haha
Pffff teveel nadenken heeft geen zin en maakt ons alleen maar gek t is een koppige trien, de hele zwangerschap al, dus we zullen wel zien hoe ons madam beslist om deze wereld te komen en mama en papa zullen maar naar Mika moeten luisteren: Relax! Take it eaaaaasy!
he klein spookje, ook wel stampertje genoemd, naar het lieve maar actieve disneykonijntje!
Ondertussen zijn we al weer 32 weken, en ben jij om het met de echoscopist zijn woorden te zeggen, een stevige baby aan t worden met bolle wangen, ferme lippen, stevige beentjes en dikke billen:) Het wordt elke dag een beetje moeilijker voor mama want de buik en borsten blijven maar groeien! Ongelooflijk hoeveel een menselijk vel kan rekken! Gisteren hebben we officieel het punt bereikt waarop mama als ze gewoon naar beneden kijkt, haar eigen tenen niet meer kan zien, een rare gewaarwording:)
We zijn ook begonnen aan de laatste 5-8 weken waarvan we er nog 4 liggen moeten doorbrengen, en to be honnest, dat is niet altijd even makkelijk we liggen ondertussen wel al sinds juni, dus je zou denken, het grootste deel is achter de rug, maar mama en papa hebben het toch af en toe zwaar hoor. De hormonen spelen mama flink parten en lekker slapen is er ook niet meer bij Recht springen of gewoon elegant opstaan uit de zetel of bed, dat is er al lang niet meer bij, en soms brengt mama uren in pijn door omdat jij het blijkbaar heel gezellig vindt met je hoofdje tegen mama haar ribben
papa probeert alles wat hij kan om jou en mama rustiger te maken, zoals je naar Guus Meeuwis laten luisteren, maar het lijkt een averechts effect te hebben want je ging als een gek tekeer lieve kleine zotte speelse meid, wat zijn we zo ongelooflijk ontzettend benieuwd naar je we zijn nu al apetrots dat je het zo goed doet en dat je zoals afgesproken nog braaf in mama haar buik aan het groeien bent, maar oh mijn god, wat tellen we de weken af de buurvrouw is dit weekend v een meisje bevallen en de zenuwen bij mama en papa, je omas en opas, overgrootouders en je meter, peter, tantes, nonkes,...worden met de dag groter wat zijn we benieuwd naar je! Lieve kapoen, blijf nog maar lekker even bij mama, zodat je nog iets bollere wangen en dikkere billen krijgt en dan zien we je over een weekje of 5 a 8
EINDELIJK was het zover: op Zaterdag 4 September 2010 rond ongeveer 11 uur zijn je mama en papa getrouwd! Thuis gezellig op de bank, in het huis dat "voor even deel uitmaakte van het gemeentehuis" haha Hoewel je normaal zo actief als wat bent, heb je tijdens de ceremonie, toch de volle 20 minuten geslapen:) Het huis was supermooi versierd door je tanta Linda, de weddingplanner, Opa Jacobs had ongelooflijk mooie bloemen gemaakt en zelfs een mini bruidsboeketje voor jou, schattig he! Zelfs de ambtenaar v burgelijke stand kreeg even tranen in zijn ogen toen hij het mini boeketje zag:) Het was een mooie, korte ceremonie en we hadden ongelooflijk veel geluk met het weer! Lekker buiten op de ligstoel in het zonnetje genieten:) En dan verkoeling, hoewel het ni echt verkoeling te noemen is bij 38graden, zoeken in de jacuzzi Samen een lekker broodje eten, beetje praten en gewoon genieten s Avonds zijn je opa en oma moemette en poepette blijven logeren en ook meter innie en ben. Die hadden zich weer overtroffen met het maken v een trouw filmpje, echt ni te geloven! Ook hebben we nog even n de fotos vd trouw gekeken: My goodness! Ze winnen de eerste prijs van meest lachwekkende bruiloftsfotos! U mama staat er namelijk niet al te charmant op:) nu maar hopen dat Linda nog een paar normale mooie fotos heeft van mama en papa:)
ps: weet je wat jou tante innie als eerste zei na de ceremonie?? Gelukkig nu is t klein spookje geen bastaardje meer! Jaja t is een vedet u meter!
jaja we zijn alweer een volle maand verder en onze kleine meid is nog steeds braaf aan het voortgroeien in mama's buik Een paar weken terug heeft ze ons goed doen verschieten toen de mama ineens om de 10 minuten weeen kreeg die 1 a 2 minuten duurden dus wij weer richting ziekenhuis op zondagavond laat waar we aan de monitor gelegd werden. Mama weeen en t klein spook haar hartslag ging van 144 naar 178 tijdens weeen, dus niet leuk voor beide Nachtje ziekenhuis, monitor en spuitjes voor de longrijping gekregen voor moest onze kleine meid toch beslissen vroeger te komen Ook hebben we daar supplement magnesium gekregen: mijn god wat een wonder! Sinds ik dit inneem is men leven veranderd. de weeen komen nog maar af en toe dus veeeeeeeeeeeel minder pijn:) Voor de rest moeten we nog steeds platliggen zij het wel met elegante anti-tromobose kousen aan nu:) En af en toe moeten we proberen met de gewichtjes de armen te oefenen zodat mama terug spieren kweekt en over een paar weken dat klein ukkepukje goed kan vasthouden Het kamertje is zo goed als af, we moeten alleen nog een lamp zoeken en een vuilbakje enzo Het begint ineens allemaal echt te worden nu alles daar klaarstaat. Ook de papa zit s avonds soms even in de schommelstoel en het begint stilaan tot hem door te dringen dat we hier zeker over 9 weken en misschien iets vroeger, ineens met zen drietjes gaan zijn:) Ook is het aan de buik van mama en de kracht van de schopjes duidelijk te merken dat ukkepuk een stuk groter geworden is Vrijdag weer een groeiecho, we zijn benieuwd! En dan Zaterdag, groot feest, allee klein feest voor groot event:) Mama en papa die op de zetel gaan trouwen voor de wet Ma no worries kleine poppemie, het echte feest is voor later, en dan kan je er gewoon bijzijn. Volg het nu nog maar gewoon vanuit mama haar buik
Ik ga ff rusten want s nachts houdt ukkepuk ervan om mama wakker te trappen!
jaja kleine meid, wat vliegt de tijd ineens nog heel even en je bent alweer 6 maand mama schiet af en toe in de stress als ze bedenkt wat er allemaal nog moet gebeuren gelukkig is u papa de kalmheid zelve en zijn er oma en opa moemette en poepette die zich de voeten onder t lijf vandaan lopen om ervoor te zorgen dat alles vh lijstje in huis is yup, het lijstje. Raar maar waar is het niet eens een lijstje van je mama maar een lijstje met MUST haves hier bij de rare hollanders. En aangezien de kraamhulp over een maand ofzo komt controleren of mama en papa zich wel aan het lijstje houden, is er dus nog veeeeeeeeel werk lakentjes, dekentjes, verluierkussen, nagelschaartje, oorstokjes, babyolie, moltondoekjes en handschoentjes....manman er komt geen einde aan ja t is hier in Nederland niet van de poes! Je moet hier verdorie bijna gestudeerd hebben om een babybedje te kunnen opmaken naar wens van de kraamhulp moltonzeil, hoeslaken, gewone moltondoeken, lakentje, dekentje, warmhoudflessen...jaja t is niet niks:)
ook op papiervlak moeten mama en papa nog behoorlijk wat regelen. Internationale huwelijksvoorwaarden zijn blijkbaar niet de specialiteit van elke Nederlandse notaris:)
Ook kijken we ontzettend uit naar ons eerste "uitje"in weken: jouw meter haar trouw volgende week jaja mama haar kleine zusje gaat trouwen, en al kunnen we er slechts even liggend bij zijn, dat willen we niet missen ook daar zorg je voor een paar uitdagingen want nu mijn kleine meid een groeispurt aan t nemen is, groeien niet alleen buik maar ook de borsten enorm, wat er dus voor zorgt dat mama haar outfit voor den trouw nu net lijkt op een of ander jurkje dat ze van Pamela Anderson geleend heeft. Dus we zullen nog even moeten brainstormen volgende week over hoe we dat allemaal gaan oplossen maar om met de woorden van u papa te spreken: komt allemaal goed! Nu gaan we weer even in bed doke doen want vannacht hebben we beide een rotnacht gehad, non stop pijn en weeen en daar wordt ne mens een beetje moe van
jaja tegen alle verwachtingen in weten we nu dat we in verwachting zijn van een MEISJE! yep het is een vrouwelijk voetbalsterke dat de hele dag loopt te duwen en schoppen in mijn buik! Meter Innie had dus toch gelijk t was mentaal ff een omschakeling maar we zijn maar wat blij met ons klein poppemieke de toekomstige papa maakt zich nu al zorgen om zijn dochter en vroeg zich af wat je dan moet doen zo met een meisje, want ja voetballen en vissen??:) maar onze dochter stelt papa alvast gerust door nu vrolijk mee te voetballen tijdens t WK dus dat komt zeker goed
Nog groot nieuws ten huize Kerkhof-Jacobs: WIJ GAAN TROUWEN!! Jeee onze dochter zal geen bastaardje zijn hihi:) mijn romatische hubby heeft de afgelopen maanden al zijn tot huwelijk vragen pogingen in rook zijn opgaan maar nu is het dan toch eindelijk gelukt en glinstert er een prachtige ring aan mijn vinger. Aangezien we te horen gekregen hebben dat ik de rest vd zwangerschap volledig plat moet blijven liggen zal t feesten voor zijn, no worries Kerkhof familie, OOIT gaan we da vieren! Op 4 september komen de mensen v t gemeentehuis alvast naar ons huis (yep we doen het in stijl he, als wij ni naar t gemeentehuis kunnen komt het gemeentehuis naar ons, allee da mag ook wel voor die prijs:) ) Mijn toekomstige hubby is er nog ni goe van da ge ook nog moet betalen om te mogen trouwen:)
met ons poppemieke dus gelukkig alles goed, ze schopt vrolijk de hele dag en houdt nu al van eten! Elke keer rond etenstijd is er extra vrolijk geschop in mijn buik, zo een zalig gevoel. we zijn nu 21,5 week en toch kunnen ook andere haar schopjes al voelen, zo schattig
met de mama iets minder, platliggen in deze enorme hitte klinkt misschien leuk maar dat is echt geen pretje ik neem nog steeds medicamenten tegen de weeen maar heb toch behoorlijk veel en pijnllijke buiken gedurende de hele dag, maja volhouden en elke dag is er weer een meer!
gelukkig heb ik de beste husband to be en familie vd hele wereld die me op men wenken bedienen en me heel veel steunen k zou niet weten wat ik zonder hun moest
morgen uitgebreide structurele echo, spannend! Al kan de papa er niet mee lachen dat het net valt tijdens de match Brazilie-Nederland. Jaja beetje bij beetje leert hij dat een kindje inderdaad je hele leven op zen kop zet haha nu nog maar ff middagdutje proberen te doen
voetbalfans zouden het waarschijnlijk heaven vinden maar volledig plat moeten liggen met alleen maar het WK op de buis is een nachtmerrie voor mij Yup, 5 de maand zwanger maar van dat: je beter voelen dan ooit en barsten van de energie is er hier jammergenoeg niet bij een dikke week geleden nog rustig voor vaderdag uitstapje naar de Zuidmarkt toen plots de hevige pijn en krampen begonnen na paar uurtjes toch maar naar de dokter van wacht gebeld en richting de VUB gereden Het verdict: verkorte baarmoederhals en harde buiken , de oplossing: stilliggen en weeenremmers . Pffff Dag nadien naar Nederland, verloskundige en ziekenhuis, daar andere meting maar toch twijfel, maar zowieso harde buiken waren niet normaal en volledig platliggen was aan de orde. Wel hoefde weeenremmers niet. Donderdag opnieuw controle Donderdag weer onderzoeken en indeed, verkorte baarmoederhals en nog steeds pijnlijke harde buiken: weer het verdict PLATTE rust ik moet in Nederland echter geen weeenremmers gebruiken. Achteraf krijgen we te horen dat dit komt door het verschil in wetgeving tss Nederland en Belgie. In Belgie bepaalt de abortuswet dat een baby een echt leven is vanaf 12 weken en dan moeten de dokter alles doen om leven te behouden In Nederland ligt de grens op 26 weken omdat een kind onder die grens niet levensvatbaar is. Pffff twee landen, gelijkaardige taal maar toch wereldgrote verschillen op sommige vlakken Dus volgende week toch nog maar is richting Belgie. Het verdict blijft echter wel hetzelfde en dus breng ik mijn dagen door op de bank of in bed Gelukkig heb ik de beste vriend vd hele wereld die momenteel letterlijk ALLES alleen moet doen. t Is een wonder dat hij nog niet weggelopen is want ik durf het wel toe te geven, ik ben niet altijd de gemakkelijkste (vaak wel!!!) zeker niet als ik heel de tijd alleen maar kan liggen en kan denken aan wat er nog allemaal moet gebeuren maar het is voor een goed doen, ons ukkepukkie, en daarvoor is NIETS on teveel Morgenavond hebben we 3D echo gepland, heel benieuwd om da klein prutske weer is te zien dat nu de hele dag in mijn buik ligt te schoppen
Nogmaals thanks aan iedereen voor de steun en de telefoontjes, het helpt me de eenzame momenten door te komen!
We weten het, het is alweer schandalig lang geleden dat er een update was dit komt omdat we er even een weekje tussenuit waren met de familie Jacobs naar de zon in Lanzarote. Weekje lekker niets doen, genieten v zon en zwembad en proberen te rusten
Al vond Uk dat we toch ook ff de Spaanse dokters gezien moesten hebben (vervelende blaasontsteking en bijhorende blaasjes in de mond door antibiotica joyjoy)
Belangrijkste nieuws vd afgelopen week: we (allee ik nu alleen nog) voelen onze kleine Ukkepuk bewegen! Jaja hij of zij gaat een voetballerke worden.
18 weken oud en nu al de boel op stelten zettenJ Zo een apart en zalig gevoel, alleen weet mama niet altijd of de schopjes van blijdschap of irritatie zijn. Zo vond Uk vliegen ofwel afschuwelijk zoals de mama of geweldig zoals de papa want tijdens t opstijgen en dalen was ie niet te houden
Na lange vermoeiende trip vannacht (allee eerder vanochtend) terug thuisgekomen en daar wachtte de volgende verrassing: De Kefkop kuisploeg was geweest! My goodness, t is hier nog nooit zo proper geweest echt mega mega zalig! Ook was er een verrassing voor papa, het hele huis buiten hangt nu, net als bij de buren, onder de oranje vlaggetjes! Papa vond het geweldig, Uk trapte er op los en mama, die kreeg een hartverzakking maar was al lang blij dat ze in zo een opgeruimd huisje thuiskwam, pure zaligheid!
De buik die groeit ook nog steeds met de minuut, we zijn nu 18 weken en volgens ons boek is ukkepuk nu een twintigtal centimeter, dus ongeveer zo groot als een tandeborstel stond er. De tijd vliegt echt en het is moeilijk te bevatten dat we nu halverwege zijn.
Mama telt ongeduldig af tot de volgende echo, want haar nieuwsgierigheid is nu echt niet meer te stuiten. Ze wil maar wat graag weten of dat schoppertje een stoere meid of een flinke knaap wordt. We zijn even blij met beide maar het zou toch wel fijn zijn om het te wetenJ
Dus jullie hebben nog heel even om te gokken op het geslacht!!!
Inge, ik ben volgens de dokter uitgerekend rond 8 November en hierbij zoals gevraagd de eerste fotos Op deze fotos waren we 15 weken zwanger, ondertussen is dat al bijna 17 weken dus binnenkort zullen we is nieuwe fotos moeten nemen (Please ignore mijn fake lach op foto drie, in t vervolg zal ik dus eerst checken hoe de foto eruit ziet voor ik de papa zeg dat hij mag stoppen:) ) Best een aardige buik toch :) Fotos vd buik, de kleertjes, de stoel die mama opgeknapt heeft voor ukkie en t kamertje waar de papa al geschilderd heeft en begonnen is met de meubeltjes!
Het is al weer een hele tijd geleden en we hebben niet stilgezeten.
Nou ja, we hebben veel stilgezeten maar ook veel gedaanJ Het stilzitten was uit pure noodzaak want de mama voelt zich namelijk helemaal niet goed. Pijn, ziekerig, slecht slapen en dan die storm aan hormonen die zowel mama als papa gek maken, pff t is niet altijd een pretje maar voor onze kleine pruts hebben we veel overJ
Mama barst geregeld in hormonale huilbuien uit, iets waar papa ook niet altijd raad mee weet maar ja we proberen zo goed als kan de boel te beredderen en te genieten van de momenten dat mama niet huilt of snauwtJ
Veel rusten is dus de boodschap en tussendoor zijn we aan jouw kamertje begonnen. Dankzij papa staan je meubeltjes in elkaar en heb je een frisse groene muur die er hopelijk voor gaat zorgen dat je lekker kan slapen en vrolijk wakker wordt J
Gisteren heeft mama dan een poging gedaan om een gevecht aan te gaan met een schommelstoel (nogmaals dank aan de familie Jacobs en met name ook aan Ome Freddy voor het maken van de stoel) Eerst heel de boel opschuren, wat een werk zeg bij 26 gradenJ en dan flashy azuurblauw schilderen. En neen, we weten nog steeds niet of het een meisje of een jongen wordt, ten vroegste ergens rond eind juni/begin juli, maar dat blauw stond gewoon mooi bij t groen en het is een van mama haar lievelingskleuren, vandaarJ
Papa heeft fotos genomen van mama en de schilderervaring, het heeft s avonds nog uren geduurd om al het blauw van mama af te wassen, maar het is wel heel mooi geworden!
Jaja, we hebben nog wel een paar maanden, maar je zal in ieder geval een mooi kamertje hebben en aan kleertjes zal je ook nooit een gebrek hebbenJ
Allee als ik alle berichten op deze site mag geloven he! Wel lief dat jullie nu al voor ons kleine ukkepukje willen zorgen. Hopelijk blijft dat zo als blijkt dat het een hyperactief Hollanderke isJ
Een update: de misselijkheid is verleden tijd! Allee toch als ik me aan zekere voedselvoorschriften hou. Dus geen melk (hoewel het gisteren meeviel, toch maar weer eens geprobeerd, had er raar maar waar zin in en t is toch binnengebleven). Het is alleen zo dat ik nog steeds niet echt zin heb in iets (behalve haring dan he, ma ja da mag ni!). Het leven zou dus voor mij een stuk makkelijker zijn als ik gewoon elke dag een buffet zoals in de Dorint had staan zodat ik op het moment van zien en ruiken kon beslissen wat het van eten zou wordenJ (voor de rest zijn we heel gemakkelijk hoor!)
Afgelopen Donderdag opnieuw op controle bij de verloskundige. Hartje ging als een sneltrein, echt mooi om te horen. De mama vindt dat een geruststellend geluid, de papa vindt dat toch maar allemaal akelig, tja mannen he! Kleine ukkepuk was weer vollop aan t bewegen wat tot leuke plopgeluidjes luidde.
s Avonds verjaardagsfeestje bij Linda, heel gezellig en leuk iedereen nog is te zien. Zoals altijd weer heel veel lekkere hapjes alleen deed de maag wat moeilijk en dus heeft de papa in spe alles moeten voort opeten (wat ie volgens mij niet echt heel erg vond)
Vervolgens door n Valkenburg voor een romantisch weekendje van ontspanning, winkelen en voor de papa fietsen. Ook Maastricht en Maasmechelen village (inspectie voor als we in de zomer een kostuum voor Ben moeten gaan zoeken) nog even onveilig gemaakt, allemaal heel gezellig maar wel vermoeiend. Ik moet het echt rustig aandoen want anders merk ik het meteen aan men buik en rug.
Nadien nog ff bij Nani langs en s avonds languit op de bank, bekomen van een weekendje uit (mijn nieuwe troetelnaam die ik van Hans gekregen heb is Bejaarde! Lief he!)
Dan Zondag ineens, totaal onverwacht, een overload aan energie! Die hebben we dan ook ten volle benut door het hele huis is van onder tot boven te gaan kuisen! Meer dan 7 zakken aan zooi! Het meeste is gebeurd, nu alleen de zolder nog, maar dat moet andere keer want na 4 uur kon ik niet meer bewegen van de rugpijn. Misschien toch net iets teveel in 1 keer J
s Avonds gezellig met zen drietjes onderuitop de bank en dan slapen, allee in bed liggen en 7 keer per nacht opstaan om te plassen, om dan als zombie wakker te worden en een nieuwe workweek te beginnen! God I love Mondays! Not!!
Inge, de weddenschap kan wat mij betreft beginnen. De datum is nu gezet op 7 November 2010 (de teller op de site telt hier ook naar af), ook op gewicht mag ingezet wordenJ
Het geslacht zullen we hopelijk wel al vroeger weten dus daar kan alleen de komende twee weken op gegokt worden! (is wel nog punt van discussie want de papa wil het niet weten maar mama dus wel, dus to be continued!)
Ps: gisteren de eerste buikfotos gemaakt (binnenkort te zien), en als je niet beter zou weten zou ik volgens mij voor 7maand ofzo kunnen doorgaan. Volgens de verloskundige had ik een mooi buikje en zou ik hoog gaan dragen, lets see:)
Het leven zoals het begint...Minimaaienhans!
