|
U weet het misschien of misschien ook niet, maar ik ben nu al twee weken aan de slag als postbode in de eigen Brugse regio. Een leuke en vaste job waarin in bovendien toch al veel vriendelijke mensen tegen het lijf ben gelopen, maar die wel fysiek niet te onderschatten is. Daarnaast heb ik ook mijn eetgewoontes moeten bijstellen om toch een gezond dieet te blijven nastreven en toch mijn werk goed uit te voeren.
Mijn ontbijt van drie boterhammen heb ik vervroegd naar 5.30 uur, tien minuutjes voor ik naar het werk vertrek. Voor het transport reken ik op mijn oude knar van een fiets en uiteraard op mijn spierkracht. Het is trouwens leuk en verkwikkend om te fietsen zo vroeg in de buitenlucht. Je kan nog de vogeltjes horen fluiten en op dit moment van het jaar is het nog klaar buiten. Ook de regen is nog niet zo'n grote spelbreker geweest tijdens mijn nog korte werkperiode.
Ik ondervond wel problemen met mijn middageten, dat ik vaak nuttigde omstreeks 14-15 uur, wat uiteraard veel te laat is na mijn ontbijt. Ik leed vaak honger, maar heb ondertussen de oplossing gevonden. Rond 8.30 uur kan je immers een korte pauze nemen, die ik dan gebruik om een boterhammetje of een daar gekochte sandwich naar binnen te werken. Als dat niet lukt koop ik tijdens de route een Balisto-reep of schaf mezelf een flesje Cola Zero aan. Dat laatste is trouwens niet al te gezond heb ik dus inmiddels van mijn diëtiste vernomen. Om bij te komen kan het geen kwaad, maar als je er te veel van drinkt kan het een oorzaak zijn van botontkalking, waar vrouwen overigens wel meer kans op hebben.
De laatste twee weken heb ik ook een ministrijdje met de weegschaal achter de rug. Ik woog bij aanvang van de job zo'n slordige 88 kilo en dat getal verminderde telkens tijdens de week, maar tijdens het weekend liep het weer op om onverklaarbare reden. Hoe dan ook lijkt het tij nu wat gekeerd en sta ik op een min of meer 85,9 kilo, wat voorlopig een minimumgewicht is.
|
Van dik naar dun