Net als de paasvakantie geeft de ‘Semana Santa’ elke student 2 weken vrijaf. Zowat elke Valenciaanse student maakt ervan gebruik om terug te keren naar huis. Tijdens deze twee weken loopt het stad vrij leeg en schieten de Erasmussers over. De meeste gebruiken de tijd dan ook om weekendjes te doen, op tripjes te doen, of om op echte vakanties te gaan. Christine en Irene hadden net zoals elke Amerikaan al hun vrije tijd met reizen volgestopt en gingen vervolgens voor 9 dagen naar Italië. Sofie en haar vriendin Julie brachten 6 dagen in Granada door. Maar voor mij ging het iets minder gepland aan toe. Het eerste plan om met Jonas en Mats een bende te verzamelen, een auto te huren en vervolgens Andalusië af te reizen was al in het water gevallen. Plannen licht ons niet en waren uiteindelijk te laat om een auto vast te krijgen. Het alternatief om met een organisatie naar Porto te reizen viel ook af wegens gebrek aan interesse. Ik besloot het simpel te houden en enkel haalbare, korte verplaatsingen te ondernemen. Ook het feit dat er toch soms aan de thesis moet gewerkt worden hield mij ter plaatse.
Mijn vakantie begon dus rustig in Valencia met de achterblijvers. We deden zowel op woensdag als donderdag de Botellóns eer aan (ondanks de lage opkomst) en keken gingen naar de volgende Europese match tegen Atlético Madrid in Mestalla. Deze keer konden we onze zelfde plaatsen niet meer krijgen, dus moesten we het avontuurlijker aanpakken. Een levensgevaarlijke klim door de volle en steile tribunes was het gevolg. De match zelf was het gelukkig toch nog waard.

Het weekend ging rustig voorbij en het was voor mij dringend tijd het Spaanse binnenland te gaan verkennen. Aangezien Sofie toch via Madrid moest terugkeren, maakte een 4 uur lange busreis een blitzbezoek aan de metropool mogelijk. Aangezien Sofie haar verjaardag moest vieren, startten we met een luxueuze lunch in het gigantische en prachtige park. We vervolgden ons weg langs de grote historische gebouwen en eindigden in de hostel. Daar bereidden we Sofie’s verjaardagsmaal en sloten we de avond af in een Irish pub. Aangezien we de volgende dag al terug keerden stopten we onze laatste dag vol met cultuur en voetbalstadia. Terug in Valencia kropen we er vroeg in, energie sparen voor Sofie haar gek verjaardagsfeest.

Net als de meeste feestjes, ging deze ook door in de Belgische piso. Deze keer was er wel een ‘truckers’ thema, wat toch voor enkele hilarische klederdracht zorgde. Aangezien Ben en Thijs bezoek hadden, waande ik mij even terug in Gent. Ik kon het bos door de West-Vlamingen niet zien.
Toen iedereen goed in de feestvreugde zat, besloten we af te zakken naar beneden. Ik vergezelde Andrea in de lift en kwam beneden in een horde politie terecht. Politie in Valencia is niet echt zoals in Gent. Iedere agent ziet eruit alsof hij je in twee kan breken als een twijgje. Het is dan ook logisch, dan ik braaf gehoorzaamde toen 3 agenten mij bij de arm terug in de lift sleurden en mij de weg naar de feest piso vroegen. Later hoorde ik dat er nog een hoopje politie buiten stond, handtassen om te keren en identiteitskaarten op te vragen. Dit was het eerste feestje beëindigd door politie, maar absoluut niet het laatste.

De week ging snel voorbij. We zagen enkel nog Valencia uit de europa league vliegen, wat wel een domper op de voetbalpret was. De vakantie kwam ten einde, maar gelukkig niet voor mij. Aangezien de spaanse studenten examens hadden, kreeg in nog een week bij. Ik nam de tijd om met Andrea Mallorca te verkennen en daarna mijn familie te ontvangen.
We vlogen naar Palma waar we een scooter (of booster) gehuurd hadden. Om eerlijk te zijn, het weer kon een stuk beter. We pakten ons in en baanden ons een weg over het eiland. Aangezien het maar een diameter van 50 km heeft, was dit een ideale manier om zowat alles te zien. We zagen mooie natuur, prachtig landschap, pitoreske dorpjes en toeristische stranden. Een ding had ik niet zien aankomen, de duitse nederzetting. Het 17^de Bundesland is niet gelogen. Elk strand staat vol met bordjes ‘Bratwürst’ of grote bierhallen in ‘Oktoberfest’ stijl. Overal kan je met Duits terecht en hebben sommige uitbaters het zelf moeilijk met Spaans. De laatste dag en avond vulden we met een bezoek aan Palma De Mallorca (hoofdstad) wat vooral bekend is voor zijn luchthaven.

20-04-2010 om 00:00 geschreven door Miel VDS