Vandaag heeft Michiel geholpen met het sproeien van de tuin. Wat vond hij dat geweldig!! Ik kon hem daarna wel bijna uitwringen, maar het kon hem allemaal niet deren. Het was dan ook wel vrij warm buiten, maar het water is toch wel heel koud. En wat hij het plezantste vindt aan het sproeien van de tuin, is Lupa. Die vangt altijd achter de waterstraal en als Michiel daar dan nog extra op richt, valt hij gewoon om van het lachen!
Onze buren hebben een paardje. Dat paardje staat in de wei net naast onze tuin. Als Michiel naar achter loopt, begint hij al met zijn tong te klakken om het paardje te roepen. En haal hem dan maar es weg van bij het paardje!
Ik ben gisteren met de school naar Parijs geweest en 't was de eerste keer dat ik mijn Michieltje én 's morgens en ' s avonds niet zag. Mijn hartje deed wel pijn hoor!
Moederdag vandaag. En Michiel had door dat er iets speciaals was. Om 5.30 uur was hij klaar en wilde hij NIET meer slapen... Van een "leuke" verrassing gesproken. Hij heeft nog een uurtje bij ons in bed gelegen, maar van slapen kwam er niks meer in huis... Zelfs een poging tot 'kietelmoord' heeft hij overleefd en hij vond het nog steeds leuk in bed. Tegen half acht zijn de twee ventjes van ons gezinnetje dan maar opgestaan en te voet naar de bakker gegaan voor een leuk moederdagontbijt. Het was heerlijk! Tegen de middag, met Michiel z'n middagdutje, zijn we gewoon terug mee gaan slapen, uitgeput als we waren... En zo gaat er weer een dagje voorbij zonder werk voor school.
's Avonds hebben we ons moeke haar moederdag gevierd door hier te gourmetten. De hele familie was compleet en het was echt uitermate gezellig! Voor herhaling vatbaar, zou ik zeggen!
Zoals Eva het zo mooi kan zeggen: moeder 'euren' hof is weer in orde. We zijn vandaag met moeke naar de markt geweest en hebben onzen hof aangeplant: sla, broccoli, pepers, aubergine, prei, selder, courgette, pompoen... het kan weer allemaal groeien. Laat het nu nog maar een paar daagjes regenen. En dan maar hopen op zo'n oogst als vorig jaar hé... 'k Zet een foto'tje erbij van toen het net aangeplant was...
Michiel heeft van het mooie, droge weer gebruik gemaakt om zich te vervolmaken in het stappen. En hij kan het nu supersnel en best wel al stevig. Da's wel handig, want je kan zeggen: kom me maar achterna, en je handen gewoon vol met spullen laden en die vervoeren... Dat was vroeger wel even anders!
Verder geniet Michiel zodanig van het zomerweer dat hij geen tijd meer heeft gehad om jullie dagelijks op de hoogte te houden van zijn avonturen hier.
Zo is zijn zandbak nog altijd favoriet terrein, roept hij elke avond op het paardje in de wei achter ons huis (klak klak met de tong), hebben we wilde poesjes in onze tuin, die Lupa entertainen en ander ongedierte weghouden (we geven ze wel geen eten, want we hopen dat ze nog een ander plaatsje gaan zoeken). Gisteren is Michiel voor de eerste keer alleen gaan stappen. Allez, alleen, met Pascal natuurlijk hé. Maar zonder buggy stapte hij al een heel eindje ver! Hij moet Lupa dan natuurlijk aan de riem houden en dan is pret verzekerd. Toen we zondag gingen wandelen, heeft hij de slappe lach gehad. Lupa was een stok halen in de vijver en Michiel had haar nog nooit zien zwemmen. Hilarisch!
Allez, dan gaan we nu weer van het mooie weer genieten! (en het laatste dagje vrij na een verlengd weekend!)
Sinds vandaag behoort Michiel tot de kindjes die buisjes hebben. Vanmorgen om zeven uur moest hij nuchter in het ziekenhuis zijn. 'k Had er behoorlijk zenuwen voor, want 's morgens wil hij alleen maar zijn fles en niks anders. Maar dat viel goed mee en hij zeurde absoluut niet. Hij vond het precies zelfs spannend om zo vroeg met mammie op stap te gaan via een weg die hij niet kende. In het ziekenhuis was het even sleuren met de buggy (ondergronds geparkeerd en dan tot de constatatie gekomen dat er enkel een trap was ), en dan nog verkeerd staan aanschuiven (aan de verkeerde balie). Maar uiteindelijk ging het wel vlotjes. Michiel heeft nog wat gespeeld en daarna mocht hij al naar het operatiekwartier.
Ik vond het wel hartverscheurend dat ik niet mee mocht gaan tot hij sliep. Ik hoorde hem huilen achter de deuren en ik kon niks doen: mijn hartje brak.
Toen hij terugkwam uit de operatiezaal, was hij helemaal in paniek. Het ging hem niet en hij wist niet waar hij het had van de pijn. Dat heeft toch ongeveer drie kwartier geduurd en ik zat even met de handen in mijn haar. Maar eens het dafalganneke aan de gang was, ging het een stuk beter. Hij zwaaide naar alle mensen 'tata' en na goedkeuring van de dokter, mochten we naar huis.
Thuis heeft hij nog een paar uurtjes geslapen en daarna leek hij herboren.
Het is dus al bij al wel meegevallen, zijn operatie...
De vakantie is gedaan! Dat is niet zo leuk natuurlijk! Maar vandaag was het wel nog heel mooi weer. Zo mooi dat mama en papa mij buiten op het terras in bad gezet hebben. Een vroeg badje, toen het nog lekker warm was. Het was nodig, want ik was in de zwarte zand rond mijn zandbak gevallen...
Met de deskundige hulp van mijn vake en mijn peter is mijn zandbak EINDELIJK klaar!! En nu het zo'n mooi en warm weertje is (28°C), geniet ik er heel hard van!
Alleen snap ik nog niet goed waarom die zand per se in de zandbak moet blijven. Waarom mag ik er die niet allemaal uitgooien?
Via moeke hebben we ook nog extra veel speelgoed voor in de zandbak, allemaal van Hilde & Thieu gekregen.
Vandaag was een droevige dag. We hebben jammer genoeg afscheid moeten nemen van onze lieve Laeta. Ons Laetake, de aanhankelijke puppy met de bliksem in haar haartjes... De puppy die veel te vroeg afscheid had moeten nemen van haar eigen mama en daardoor scheidingsangst had als wij nog maar een pas van haar weken. De ondeugende woef, die me entertainde tijdens mijn examens in januari van mijn laatste jaar lerarenopleiding. Het grote beest dat zo lief en vertederend ons Lupje inwijdde in onze familie... De zotte Laeta die wedstrijdjes liep met de nog zottere Kristel tijdens onze verbouwingen... Die schat van een hond die overal met haar neusje tussen moest zitten en ons Lupje altijd héél graag zag komen, maar meestal nog liever zag vertrekken omdat die haar wat te actief was.
Die schat werd zo plots zo ziek dat niemand nog iets voor haar kon doen. Die lieve Laeta hebben we vandaag moeten laten inslapen. We zien er allemaal verschrikkelijk vanaf.
We kunnen het niet mooier zeggen dan met Michieltje z'n woorden: Tata Taeta... We missen je nu al verschrikkelijk. Wie moet nu Michiel z'n restjes opeten van de grond als hij bij Moeke en Vake is?
Vandaag stond Michiel z'n eerste bezoek aan de kapper op het programma. En hier blijkt hij helemaal niks van zijne papa weg te hebben. Hij vond het helemaal niet leuk en heeft dat HEEL duidelijk laten merken. Vanaf het moment dat Veva aan zijn haartjes kwam, is hij beginnen krijsen. Dat was niet meer huilen, dat was echt krijsen. Dat heeft geduurd tot het moment dat het gedaan was... Moeke hoorde hem bijna tot bij haar thuis schreeuwen...
Vandaag zijn we een dagje naar zee geweest. Kristel is meegegaan en het was in één woord: ZALIG!
's Voormiddags had Michiel eerst nog een afspraak bij de kapper (waarover in een ander stukje meer). Daarna was ook mama nog aan de beurt, moesten we afscheid nemen van Laeta en trokken we westwaarts.
Tegen half twee waren we aan de kust. Een lekker hapje met vrienden en een mini-spelmoment op het strand voor Michiel waren al op en top genieten. Michiel, papa en Kristel zijn dan ook even aan het water geweest (mama mocht niet met de steunkousen) en het was duidelijk: Michiel vindt de zee leuk.
Daarna zetten we dan koers naar St.-Idesbald, waar Sofie, Werner, Amelie en Pauline op vakantie waren. Ze logeerden in 't Reigersnest van de Gezinsbond. Dat zag er daar wel super plezant uit! Plezant genoeg om mama en papa aan het denken te zetten om daar ook een weekje naartoe te gaan in de zomer. We hebben ook even met Pientje en Lieke aan het strand gespeeld, al is dat nog eerder 'langs' elkaar spelen dan 'met' elkaar.
Kristel nam Michiel ook nog even mee in het water en dat vond hij super. Eerst zijn broek nat, daarna ook nog zijn body, het koude water kon hem niet deren, hij deed niets dan genieten.
Daarna zijn we met de familie Deferme in 't Reigersnest een hapje gaan eten (bedankt voor de regeling, Sofie), om tot slot (na drie diarreepampers) nog naar de zonsondergang te gaan kijken. Michiel was er niet mee akkoord dat we toen 'al' (het was al kwart voor negen) naar huis gingen, maar het eerste rood licht heeft hij al niet meer gezien, toen was hij al ver in dromenland. Om hier thuis even wakker te worden voor een proper pampertje en dan lekker verder na te genieten in zijn beddeke...
Omdat pappie vandaag het tussenverdiep ging opruimen (wat trouwens héél erg goed gelukt is), moesten mammie en ik uitwijken naar Hasselt. Hier zou te veel lawaai en te veel stof zijn. Maar ik vond het niet erg! Eerst mocht ik een beetje spelen met de boerderij en met Sammie, daarna zijn we naar de winkel geweest en toen mocht ik in de grote zandbak bij Liesje achter!! Ik heb me rot geamuseerd! En er was ook een glijbaan! En kippetjes!! En Sammie had een bal gevonden en was daar de hele tijd achter aan het vangen!
Ik was doodmoe toen mammie mij in mijn bedje legde en heb van half twaalf tot kwart voor drie geslapen! Toen heb ik pas middag gegeten en daarna zijn we naar de diertjes gaan kijken in de kinderboerderij van Kiewit. Zalig gewoon! Eendjes, geitjes, schapen, nog schapen, konijntjes, paardjes, ezels... Ik heb ze allemaal van dichtbij gezien!!!
Vandaag was mijn eerste Pasen waarop ik chocolade mocht eten! Vorig jaar was ik nog zo'n kleine baby dat Pasen volledig aan me voorbij gegaan is, maar dit jaar was ik er volledig bij!!! 's Morgens vroeg al, kreeg ik alleen een fles van mijn mammie, en toen moest ik de auto in! Dat vond ik niet leuk en dat heb ik ook heel duidelijk laten horen! Toen ik uiteindelijk gekalmeerd was, bleken we gewoon naar oma en opa te rijden! Daar stond een geweldig ontbijt voor ons klaar, met eitjes, pistolekes, chocolade... Mammie zei dat dit Pasen is. Een dag waarop de klokken eitjes in onze tuin gooien. Maar omdat ik nog niet zo goed kan stappen, had opa ze al voor mij geraapt en stonden ze al klaar op de tafel. Ik heb gesmuld!!
Het was wel jammer dat nonke Tom niet zo vroeg wou opstaan en tante Evy half negen te laat vond om nog te ontbijten, anders hadden we nog eens met de hele familie aan tafel gezeten. Eva van Emma en Toon zegt dat Pasen een dag is van vergeving en een nieuw begin. Daarom hebben we het ons maar niet aangetrokken en ten volle genoten van oma, opa, peter Christof en die lieve Eline. Het zijn schatten, allemaal een voor een.
Toen ik moe begon te worden, moest ik weer de auto in. We zijn Liesje in Hasselt gaan halen en toen zijn we naar moeke en vake in Ovifat gereden. Ik heb er niet veel van gemerkt, want ik heb de hele weg geslapen. Bij moeke en vake stond ene TOR voor mij klaar (een tractor, zegt mama, maar ik mag tor zeggen van vake). Die hadden de klokken niet gebracht, want dat is veel te groot om mee te brengen van Rome, zegt Moeke. Maar vake wilde al heel lang een tor voor mij kopen en nu hadden ze eindelijk ene gevonden waar ik al groot genoeg voor ben! Ik vond vooral de 'remorque' héél fijn, want daarin kan ik stenen vervoeren.
We zijn lekker spaghetti gaan eten en daarna gaan wandelen. Ik moest weer slapen en dat vond ik niet zo leuk, maar 'k heb hen dan toch even hun zin gegeven en mijn ogen dichtgedaan. Daarna heb ik nog héérlijk van vake naar mammie gestapt, en terug van mammie naar vake, van vake naar mammie, van mammie naar vake, van vake naar mammie, en dat nog zo'n honderd keer, maar mammie heeft geen zin om dat allemaal te typen. Alleen toen ik naar moeke wou stappen, toen ben ik met mijn lip op een steen gevallen en moest ik huilen. Maar het was weer snel gedaan.
In de auto op weg naar huis heb ik weer geslapen, maar toen Liesje is uitgestapt, ben ik wakker geworden en toen wilde ik niet meer slapen. Ik wilde niet dat die fijne Pasen voorbij was!
Gisterenavond - jaja, vermoeid na een namiddagje Plopsa - zijn Kristel en ik naar Axl Peleman gegaan in ons gemeenschapscentrum. En daar hebben we geen seconde spijt van gehad! Van de eerste tot de laatste noot nam Axl Peleman me mee in zijn leven, zijn liefde en zijn muziek. Een zalig avondje uit, met een zalige vriendin, met zalige muziek. Een zalige afsluiter voor een zalige dag, alweer eentje, in een zalige vakantie.
(I don't always wake up this alive, but I have YOU, so I feel FINE!!)
We moeten ook eens vertellen over ons beste vriendinneke. Kristel is een schat, dat weet iedereen die haar kent. Maar voor ons is ze een extra grote schat. Ze staat altijd voor ons klaar, we hoeven maar te knippen en haar 'Betty' brengt haar naar ons toe.
Kristel, oorspronkelijk een luidruchtige bovenbuur op kot, dan een zotte trees die met haar commentaar altijd een glimlach op je gezicht kon toveren. Geleidelijk aan een onmisbare schat, zowel op kot als thuis. Daarna van 'de eerste op de lijst' voor Pascal, over zijn getuige op onze trouw, tot een onmisbare hulp toen we ons huis gingen verbouwen.
We zijn ongelofelijk blij dat we contact zijn blijven houden, want we zouden ons Kristel gewoon niet kunnen missen! Michiel kent haar als geen ander (mja, misschien niet zoals Rosie, maar soit), doet zot met haar, knuffelt haar... En duizend knuffels kunnen niet zeggen hoe dankbaar we Krisje, ons musje, zijn, voor haar vriendschap!!!
Someday I'll stop trying and I'll know how much time I've wasted always wanting more I doubt you'll end up where you need to be with me I tend to run in circles, while I swim in my own sea I can run and play and dive into the ocean I can touch the sand and feel it slip away
you could follow me, I don't know where I'm going, you could follow me You could follow me, it might nog be the smartes thing to do but you could follow me...
I want you to be happier than me I'm a poor example of a carefree human being Here's a list of thing I w ish to be your pllow and your blanket and your life time garantee I can love you all the way across the ocean And I doubt that that will ever go away
you could follow me...
If I stop believing there's a reason for my life, I might as well stop trying to make sense of what is right, you could follow me...
Vandaag zijn we naar Plopsaland geweest! En of dat leuk was!
Mama heeft voordeel met haar leerkracht zijn: niet alleen heeft ze nu veel vakantie om leuke dingen met mij te doen, maar kan ze tijdens de paasvakantie ook nog eens gratis binnen in Plopsa Indoor.
We hebben genoten. Het was wel jammer dat de Bumba-show net gedaan was toen we binnen kwamen, maar daar gaan we nog eens een andere keer voor terug (heeft mama beloofd). Dan zijn we in de draaimolen geweest, waar ik op een echt paard mocht dat op en neer ging! Toen was het al tijd voor de fruitpap. Vieze potjesfruitpap, die ik eigenlijk niet lust. 'k Heb dan maar wat rijstkoekjes gegeten, want die brol uit de potjes wil ik gewoon niet. Daarna zijn we in de kikkertjes gegaan. Dat is zoals vliegertjes op de kermis, maar dan met kikkers. Ik heb me ziek gelachen! Toen nog in de eendjes, écht in het water!! Ik genoot er zo hard van dat mammie bijna moest wenen van geluk! Na een proper pampertje mochten we in het ballenbad: geweldig!! Allemaal balletjes om mee te gooien: zo wil ik thuis ook wel iets!! Toen zijn we nog eens in de kikkertjes en in de eendjes geweest, in de peuterspeeltuin waar Zazati stond en allemaal glijbanen en hindernissen!
Ik had ook drie vriendjes mee. Noah, Gilles en Ruben van mammie haar internetvriendinnen waren ook afgekomen naar Hasselt en die hebben zich ook reuze geamuseerd!!
Vandaag hadden we bezoek. Amelie en Pauline zijn komen spelen. Drie verschillende leeftijden (Amelie maar twee dagen verwijderd van haar tweede verjaardag, Michiel 14 maanden en Pauline 8,5 maand) en ook drie verschillende karaktertjes die toch samen kunnen spelen: het is geweldig. Zo actief als Amelie is, zo rustig is Pauline. En Michiel zit daar mooi tussenin. Ook leuk te zien hoe ze echt 'naast' mekaar spelen in plaats van 'met' mekaar. Zo zie je maar wat een onthaalmoeder elke dag moet meemaken hé...
Michiel stapt trouwens elke dag beter en beter. Nu laat hij zonder aarzelen de zetel los en zet hij vier à vijf pasjes tot aan het tafeltje. Zet je hem zelf op zijn beentjes (met schoenen aan) en laat je hem dan los, dan doet hij het zeker 20 pasjes achter mekaar...
Vakantie is... zulke dingen allemaal opmerken, meemaken en er op en top van genieten!
De weergoden hebben onze gebeden verhoord: het is prachtig weer! Allez, gisteren toch. Bijna 20°C, een stralend zonneke, geen wolkje aan de lucht. Als dat niet genieten is. Ons Michieleke heeft gisteren gewoon de hele dag buiten gespeeld, op zijn slaapuurtjes binnen na. Hij vond het geweldig. Als we nog maar even binnen waren om wat speelgoed te komen halen, wees hij al met zijn vingertjes naar de deur en zei hij (denk de puppy-ogen erbij): Tuijte... Buiten dus. Hij wil alleen nog maar buiten.
Ik ben Michiel
Ik ben een man en woon in As (België) en mijn beroep is voltijds mama- en papa-entertainer.
Ik ben geboren op 29/01/2006 en ben nu dus 19 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: spelen, wandelen, Lupa, Bumba....
), en dan nog verkeerd staan aanschuiven (aan de verkeerde balie). Maar uiteindelijk ging het wel vlotjes. Michiel heeft nog wat gespeeld en daarna mocht hij al naar het operatiekwartier.
