Dag 46 Place Moulin
Vandaag was het verhuisdag naar Bionaz; een andere camping, waar we 2 dagen zullen staan alvorens naar de Gran Paradiso te vertrekken; het is een ommetje omdat we willen wachten op het mooi weer. We zitten nl op 2000 m in de Gran Paradiso en dat is niet zo fijn als er onweders losbarsten. Gisteren kregen we er al een stevig over ons in Valpelline; de temperatuur daalt dan meteen, maar na 10 werd er weer vrolijk gezwommen en ge- zond rond het zwembad. Op grote hoogte is dat even anders. Maar vandaag zou de laatste onstabiele dag zijn
Dus reden we eerst langs de camping om ons plaatsje te claimen met tafel en stoelen want het is zo druk momenteel (de Italianen zijn met vakantie), dat de campings overvol zitten. We hadden reuze veel geluk dat we hier nog terecht konden want in Valpelline konden we niet blijven en in Gran Paradiso wilden we liever later zitten. En Bionaz is één groot wandelparadijs
Vanuit Valpelline konden we met de bus wel tot het dorp van Bionaz geraken maar niet tot Place Moulin, dus zetten wij onze tocht met de camper verder eenmaal we ingeschreven waren in de camping; zodoende begonnen we pas om 10.30u aan onze wandeling, die volgens het boekje 5 u zou in beslag nemen (maar wij deden er alles bij elkaar maar 3u over).
Aan Place Moulin vind je parkeerplaatsen vanaf één kilometer vóór de stuwdam, en op de terugweg snapten we helemaal waarom; Italianen zijn weekendwandelaars, wordt gezegd; en die wandeling bij het stuwmeer kan je op basketsloefjes doen als het moet, of met een buggy; dus allen daarheen!
Het is een autostrade langs het meer, met weinig hoogteverschillen en na een uurtje ben je aan de Rifugio Prarayer, waar je iets kleins kan eten en drinken, dus grote drukte op dat pad;
Maar wij namen al vrij snel een weg die ons omhoog voerde, boven de boomgrens, tot de Alm van Arpeyssaou (2161 m). Geen grote stijging want we vertrokken op 1980 m. Het pad is heel goed aangegeven en met kinderen goed doenbaar. Eindelijk een schot in de roos voor onze VKT-ers. Vanuit Valpelline kunnen we wel vlotjes naar Aosta met openbaar vervoer, naar Glassier voor de klim naar het meertje en een andere dag naar de kaasboerderij Fontina, maar hier krioelt het van de wandelingen. We zullen dus na de Gran Paradiso misschien terug naar hier komen om het gebied verder uit te pluizen.
Langs een meer, over een alm, door een klein riviertje en langs tientallen watervalletjes, dat vinden mensen meestal fijn. En ze krijgen een mooi zicht over het bovendeel van het Valpelline dat gedomineerd wordt door de sneeuwpiramide van de Dent dHerens.
Bij mij kwamen een heleboel herinneringen boven vanuit mijn kindertijd, toen ik met het O.-L.- Vrouwkoor hier rondliep; hoe we zongen op de Alm, keken over het turkoois meer, door de bloemenvelden liepen
Aan de Rifugio ontmoette ik zelfs mensen die momenteel in het heem in Ollomont verblijven, waar wij ook zaten; het blijkt in handen te zijn van Peter Himpe, die in onze kindertijd samen met zijn ouders, broers en zussen ons jaarlijks feest opluisterde; hij zou er nog steeds muziekweken organiseren Weet jij daar iets over, Lieve?
Morgen proberen we een andere wandeling in dit gebied; het is hier ruiger dan in Valpelline, minder gepolijst, maar heel uitnodigend en super mooi om rond te trekken; maar dan moeten het weer wel stabieler zijn want we hebben onze zoveelste watertest net meegemaakt; voor zover wij kunnen zien is de camper nog waterdicht
Als het hier waait, dan waait het, en met stoten die de camper doet bewegen! En als het hier regent, dan valt het met bakken uit de lucht; kort maar krachtig. Het onweer vandaag kwam vlak boven ons hangen, dus vluchtten de mensen met kinderen, die in tenten wonen, naar het restaurant en sprong iedereen buiten om te helpen om de luifels beter vast te maken of binnen te draaien. Zoiets overkomt Edgard niet! Hij draait de luifel gewoon niet open met zon weer en dat is wijs ook. De mensen van de camperateliers zeggen: iedereen moet een luifel hebben, maar je kan hem niet zo heel vaak gebruiken, en dat is ook zo. Maar het is natuurlijk wel een toename van je leefoppervlak; als het regent zit je er droog onder (toch bij een beschaafd buitje) en bij teveel zon zit je in de schaduw; maar tegen windstoten kunnen ze niet; dan gaan ze over je dak heen. Daar moet je op anticiperen en dat doet Edgard.
