Dag 2: dinsdag 16 juni 2015
Nantes - Chalonnes sur Loire
via Thouaré, La Varenne, Oudon, Ancenis, Saint Florent le Vieil, Montjean
83 km (81 - 164), 12.00 - 18.00
Zonnig
______________________________________________________________________
Onze Poitiers-gast heeft vannacht liggen ijlen. Hij zou onder andere gezegd hebben: "Ça sera trembler les murs!".
Volgens Kurt had hij het over mijn gesnurk, maar ik zou Kurt niet zo maar geloven. Sinds ik vermagerd ben en aan sport doe, snurk ik niet meer tenzij ik wat gedronken heb.
Hoedanook, ik ben al wakker om 6 uur en ben vroeg gaan ontbijten. Op de kamer is het niet aangenaam: de vier heren op mijn kamer liggen nog onder elkaar gezellig verder te snurken in een vunzig geurtje. Ik krijg er hoofdpijn van.
Als we 's avonds aankomen bij onze volgende B&B, horen we dat de vorige nacht in Nantes een hevige brand zou gewoed hebben in de kathedraal van Nantes. Van die catastrofe hebben we niets opgemerkt.
Zoals afgesproken rijdt Kurt al meteen door. Ik ga het Jules Vernemuseum bezoeken.
Het huis van Jules heb ik gezien, maar het is toch wel gesloten zeker. Elke dinsdag in de periode van september tot eind juni. Potverdorie, dat is een tegenvaller. Ik neem een foto van het standbeeld van kapitein Nemo (20.000 mijlen onder zee) als 'troostprijs' en ik luister met een half oor naar een vrouwelijke gids die buiten uitleg staat te geven aan een groep gepensioneerden. Volgens haar zou Verne nooit verre reizen hebben gemaakt. Integendeel, hij is steeds in Nantes gebleven en dus alle verhalen hebben geschreven in dat huis. Toch formidabel dat een mens zoveel fantasie kan opbrengen op een kamer met uitzicht op de Loire.
Ik ben teruggewandeld en onderweg met bewondering gekeken naar de gigantische mechanische namaakolifant van 'Les machines de l'île'. Ik ben ook nog vlug eens binnengelopen in het kasteel van de Hertogen van Bretagne. Hier is het edict van Nantes afgekondigd door koning Hendrik IV op 13 april 1598. Het edict beloofde 'eeuwigdurende en onherroepelijke tolerantie' aan de protestanten. Frankrijk is in de Renaissance verscheurd geweest door bloedige godsdienstoorlogen. Het edict was blijkbaar nodig om de gruwel te doen stoppen. Ook in Gent is een dergelijke pacificatie voorgelezen op de trappen van het stadhuis, maar die pacificatie van Gent heeft maar een aantal jaren stand gehouden. Dan is Granvelle gekomen als adviseur van de hertog van Alva (zie mijn rustdag in Besançon) en was het gedaan met de vrede, met onder andere een massale uittocht van Antwerpen tot gevolg, richting Nederland, richting Haarlem. Om 12 uur ben ik beginnen rijden richting Angers. Het weer is schitterend en net als vorig jaar heb ik onderweg op mijn fiets geluisterd naar muziek. Vanaf Oudon herken ik enkele plekjes waar Hilde en ik twee jaar geleden ook al gefietst hebben.
Een rare combinatie (muziek van mijn fietstocht doorheen Frankrijk noord-zuid en beelden van Frankrijk west-oost) doet mij denken aan Johan Daisne, de vader van het magisch realisme, de vrijgelovige van Gent en aan zijn boek 'Baratzeartea'.
Literatuur liefhebbers onder jullie kennen dat.
We overnachten in 'La maison des mariniers': een zeer gezellig chambre d'hôtes, van Anne De more. Zij is gefascineerd door Jan van Eyck en het Lam Gods. Na een lekker avondeten slapen we helemaal door tot 7 uur de volgende dag.
|