Zend uw artikel(s) en/of op- en bemerkingen door per mail. Opname op blog kan anoniem indien ze gevraagd. Uw coördinaten (naam, adres) moeten ons echter wél bekend zijn.
Ken je het gevoel ook? Gekopieerde toogverhalen die verkocht worden als een eigen mening? Dag- en weekbladen die vergeten zijn dat een "opiniërende rol" niet hetzelfde is als "opinie opdringen". Komt je boodschap niet aan bod? Werd je pertinente lezersbrief niet gepubliceerd?
Deze blog heeft tot doel boodschappen of reacties daarop aan bod te doen komen.
Let op: nadruk op boodschappen. Dus geen scheldtirades, geen onwettelijke kronkels. Geen "al wat je zegt ben je zelf"-situaties dus.
Bij voorkeur liefst ietwat taalkundig "hoogstaand", een stijl waarin een boodschap OOK niet hoogdravend kan gebracht worden.
De organisator van deze blog is niet verantwoordelijk voor de ingezonden stukken, enkel voor de door hem met eMBee ondertekende stukken, en neemt zich het recht voor inzendingen te verwijderen mét of zonder opgave van reden.
Véél plezier ermee !
eMBee
05-05-2009
Hoe evolueren illegalen na hun regularisatie?
Overgenomen uit Gazet Van Antwerpen dd. 02/08/2008
2 AUGUSTUS 2008 - Geregulariseerde illegalen vinden moeilijk werk. Liefst 83% van de illegalen die in januari 2008 vijftig dagen lang een hongerstaking organiseerden in een gebouw van de Franstalige Gemeenschap, komt voor geen enkele vorm van verblijf of werk in België in aanmerking. Uiteindelijk werden tot nu toe slechts 5 van hen geregulariseerd, slechts 2 kregen een werkvergunning. En nog maar 50% van de geregulariseerden van 2000 heeft vijf jaar later werk gevonden. Dat blijkt uit cijfers van minister van Migratie Annemie Turtelboom (Open Vld).
Turtelboom stelde vrijdag cijfers ter beschikking over de stand van zaken van de 162 hongerstakers die begin dit jaar vijftig dagen lang een gebouw van de Franstalige Gemeenschap aan de Koningsstraat bezetten. Hun actie eindigde op 19 februari. Turtelboom wilde weten wat er van deze mensen geworden is.
Uit die gegevens blijkt dat 54% van die hongerstakers nooit enig verzoek bij de overheid heeft ingediend, noch voor politiek asiel, noch voor regularisatie, noch om te werken. Slechts 2 van deze hongerstakers kregen achteraf een werkvergunning, slechts 5 werden geregulariseerd.
Het beeld dat wordt opgehangen van een veralgemeende regularisatie van "asielzoekers" is dus onjuist. De meeste hongerstakers zijn geen asielzoekers en ze worden achteraf ook niet geregulariseerd. Ze vinden ook heel moeilijk werk, zo blijkt uit de cijfers van Turtelboom.
Haar collega, minister van Gelijke Kansen, Marie Arena (PS), vroeg aan het Centrum voor Gelijkheid van kansen en Racismebestrijding (CGKR) om een onderzoek te doen naar wat is geworden van de geregulariseerden van 2000. Toen vond een collectieve regularisatie plaats, waar in totaal ruim 50.600 mensen zonder papieren van konden genieten. Arena wilde weten of deze mensen ondertussen geïntegreerd zijn, of ze werk hebben en een bijdrage leveren aan de samenleving. Het CGKR liet het materiële onderzoek uitvoeren door Vincent Corluy van het Centrum voor Sociaal Beleid (Universiteit Antwerpen) en Marie Godin van de Groupe d'études sur l'ethnicité, le racisme, les migrations et l'exclusion (ULB). Omdat het CGKR de initiatiefnemer is zullen we in de rest van dit artikel verwijzen naar het Centrum. De resultaten van dit onderzoek zijn evenmin bemoedigend.
Het Centrum vroeg 582 van de ruim 50.600 geregulariseerde illegalen om mee te werken aan de studie, maar slechts 116 deden dat effectief.
Achtenzestig procent van deze 116 illegalen werkt momenteel, 14% leeft van de dop, 9% van OCMW-steun en nog eens 10% zit gewoon thuis, al dan niet met werk.
Het Centrum voegt hier aan toe dat periodes van werk vaak afwisselen (of soms ook samenvallen) met periodes van OCMW-steun of dop. Er is dus niet één traject dat de illegalen na hun regularisatie doorlopen, er zijn er meerdere en er is wisselend succes. De studie waarschuwt voor veralgemening van deze onderzoeksresultaten naar de situatie van de huidige illegalen. "Het is uitermate onzeker in welke mate deze resultaten extrapoleerbaar zijn naar de mensen die nu tijdelijk geregulariseerd zijn", zo heet het. De vreemdelingenwet en vooral dan de asielprocedure is ondertussen immers grondig veranderd.
Het Centrum ging tegelijkertijd ook de gegevens van de aanvankelijke 582 mensen opzoeken in de Kruispuntbank voor de Sociale Zekerheid. Het vond de data terug voor 577 mensen.
En dat gaf een heel ander profiel.
Op 31 december 2005 (vijf jaar na de regularisatie dus) werkte 50,8% van de geregulariseerden, 13,9% trok dop, 19,6% kreeg OCMW-steun.
Het Centrum verklaart de verschillen tussen beide resultaten door de andere tijdsperiode (een verschil van iets meer dan een jaar), door andere klassificatiemethoden en ook omdat het Centrum àlle vormen van werk als "werk" definieerde, ook het zwart werk, terwijl de Sociale Zekerheid alleen naar het officiële arbeidsstatuut keek. In een later persbericht noemt het Centrum voor Sociaal Beleid de cijfers van de RSZ "accurater".
Wat blijkt nog uit de steekproef van de 116?
* Minstens de helft van de groep was al tussen de 12 en de 16 jaar in België, voor het grootste deel van die periode illegaal.
* Bij aankomst in België was de meerderheid tussen de 18 en de 30 jaar. 33,9% is vrouw. Volgens de studie "zijn er bepaalde elementen die doen vermoeden dat het hier wellicht om een representatieve genderverdeling (in vergelijking met alle geregulariseerden van 2000, nvdr) gaat".
* 43% was bij aankomst in ons land gehuwd, maar op het moment van het interview was dat aantal opgelopen tot 67%. Liefst een derde van de ondervraagden had hoger onderwijs genoten.
* De meeste geregulariseerden zeggen dat ze België als bestemmingsland kozen omdat ze hier al mensen kenden én vertrouwden.
* Eén op de drie heeft nooit enige aanvraag tot regularisatie of tot politiek asiel gedaan voor de collectieve regularisatie van 2000.
* De illegalen die voor hun regularisatie in bouw en landbouw werkten, gaan na hun regularisatie naar de industrie. Ze stappen wellicht over van zwart naar wit werk. Maar wie in de horeca of de schoonmaak werkte, werkt daar nu nog. Dat lijkt niet onlogisch omdat het CGKR ook zwart werk als werk aanrekent. De universitairen werken bijna allemaal zwaar onder hun niveau: ze werken als fabrieksarbeider, poetshulp, vrachtwagenchauffeur.
* Wie in Luik geregulariseerd is, blijft veel meer op het OCMW dan wie in Vlaanderen geregulariseerd werd. Volgens de RSZ-cijfers leeft 49% van de Luikse geregulariseerden na vijf jaar nog altijd van een uitkering, voor de Antwerpse geregulariseerden is dit "maar" 24%.
* Zodra de illegalen geregulariseerd zijn doen ze aan gezinshereniging, meestal met hun kinderen, maar ook met ouders en grootouders. De 116 mensen uit de steekproef hadden op het moment van het onderzoek al 64 kinderen, 30 echtgenoten en 14 ouders laten overkomen.
27 (23%) van de groep van 116 liet nog andere mensen overkomen, wellicht illegaal. Eén op de vijf geregulariseerden zegt in zijn familie op het moment van het onderzoek nog illegalen te hebben.
Kortom: op het moment van het onderzoek was de steekproef van de 116 geregulariseerden al minstens met een even grote groep buitenlanders aangevuld.
De studie ging niet na of deze nieuwe mensen op het moment van de interviews werkten, van eigen middelen leefden of steun trokken. Dat is in zo'n onderzoek toch wel essentieel.
* Na de regularisatie verbetert de huisvesting van de illegalen: 53% verandert van woning.
Slechts 18% verblijft evenwel in een sociale woning. In Vlaanderen ligt dat percentage met 26,3% liefst drie keer zo hoog als in Wallonië (9%). Volgens de onderzoekers heeft de helft van de 116 geregulariseerden recht op een sociale woning.
Maar ongeveer een vierde van de geregulariseerden heeft ondertussen een woning gekocht, van wie de helft in Vlaanderen. De huisvestingssituatie van de geregulariseerden verbetert dus vooral in Vlaanderen.
* De meeste geregulariseerden (64,6%) zijn ondertussen Belg geworden.
* Alle ondervraagden zeggen dat de regularisatie hun levensstandaard en hun welbevinden heeft verbeterd. "De regularisatie van 2000 bracht rust in menig ontwricht leven", zo schrijven de onderzoekers.
Bedenkingen
1. Men kan zich ernstige vragen stellen bij de methodologie van deze studie, die in opdracht van het CGKR werd uitgevoerd.
De onderzoekers verstuurden de vragenlijsten niet zelf. Dat moest - in opdracht van de privacycommissie - door het Rijksregister gebeuren. De privacycommissie wilde immers niet dat de privacy van de geregulariseerden geschonden werd. Geregulariseerden die wilden mee doen aan het onderzoek, moesten dan op eigen kosten (telefoon, gsm) contact nemen met de onderzoekers. Dat leidt uiteraard tot een vertekening van de steekproef. De extremistische standpunten van de privacycommissie zijn hier eens te meer een serieuze rem op ernstig sociaalwetenschappelijk onderzoek.
Bovendien was de brief in drie talen opgesteld (Nederlands, Frans en Engels). Ook dat leidde vermoedelijk tot een vertekening van de steekproef in de richting van de beter geïntegreerden, want misschien deden veel mensen wel niet mee omdat ze de brief niet verstonden. Daar komt nog bij dat de onderzoekers hun resultaten gewoon baseren op wat de geregulariseerde illegalen hun vertellen. Het was - op de data van de Sociale Zekerheid na - blijkbaar niet mogelijk om die verklaringen ook te verifiëren.
De onderzoekers stellen overigens zelf vast dat de West-Vlamingen en de Antwerpenaars oververtegenwoordigd zijn in hun steekproef.
Ze stellen zelf vast dat een gemiddeld regularisatiedossier uit 2000 betrekking had op 1,55 personen, terwijl het in hun steekproef om 2,14 personen per gezin ging, veel meer dus.
Maar vooral: de onderzoekers geven toe dat ze niet weten waarom iemand (niet) heeft deelgenomen aan het onderzoek. En als je de redenen niet kent, kan je ook niet weten of je steeksproef representatief is of niet, want een kan een structurele uitval van respondenten zijn.
Het Centrum geeft zelf toe toe dat zijn steekproef erg klein is, maar blijft toch tegenstrijdig over de representativiteit. "Er werd niet gestreefd naar een steekproef die een proportionele afspiegeling van de populatie geregulariseerden benadert", heet het op pagina 137. Maar het heet op dezelfde pagina ook dat "onze steekproef qua profiel vrij representatief lijkt voor de mensen die in 2000 werden geregulariseerd". Waaruit dit laatste moet blijken is volledig onduidelijk.
Het is duidelijk dat de steekproef onrepresentatief is en de wetenschappelijke waarde van het onderzoek van het Centrum gering.
2. Het is onbegrijpelijk dat een overheidsdienst zoals het CGKR, dat nota bene verantwoordelijk is voor de coördinatie van de strijd tegen de mensenhandel, zwart werk meerekent als "werk" en impliciet suggereert dat dit een meerwaarde voor de samenleving kan zijn, terwijl het alleen maar een maatschappelijke kost voor de sociale zekerheid is én tegelijkertijd de legale lonen onder druk zet.
3. Er is dan ook geen enkele reden om te juichen na dit onderzoek. Het CGKR is terzake niet consequent. In het verleden slaakte het - terecht - een alarmkreet omdat een derde van de actieve allochtonen in de grote steden geen werk vond. CGKR-directeur Jozef Dewitte gewaagde - terecht - van een "tikkende tijdbom" en wees - terecht - op het racisme van het bedrijfsleven. Het is nu dan wel merkwaardig dat deze studie - in opdracht van het CGKR - suggereert dat de collectieve regularisatie een "maatschappelijk succes" is. Volgens de sociale zekerheid werkt na vijf jaar nog altijd maar de helft, en volgens de steekproef van het Centrum zelf ook maar 68%. De geregulariseerden brengen het zelfs in de vertekende steekproef van het Centrum nog altijd maar even ver als de gewone allochtonen in de grote steden op het vlak van tewerkstelling. Dat blijft dus "heel verontrustend", om het met het CGKR te zeggen. Als deze studie iets aantoont, dan is het wel dat regularisatie van illegalen voor de samenleving geen goede zaak is.
Zojuist op Kanaal-Z het zoveelste intervieuw gezien waarin Jean-Marie Dedecker op de rooster gelegd wordt omwille van zijn démarche met een privédetective. Eerlijk gezegd begint één en ander zo stilaan mijn kl** uit te hangen, en niet op zijn minst de attitude van onze journalistjes.
Laat me één ding duidelijk maken: ik ben géén fan van Jean-Marie en ik verdenk hem ervan minstens zoveel opportunisme in zich schuil te houden als het gros van zijn collega-politici. Dat deze laatsten zich in canonvorm tezamen tegen Dedecker richten is trouwens een uiting van dat opportunisme; Lijst Dedecker dreigt immers een serieuze luis in de pels van hun kiesvee te worden, en enkel daarom achten ze het opportuun om, over de partijgrenzen heen, hun verenigde pijlen te richten op een partij die dreigt een stuk van hun taart te gaan opeten. Even afwachten tot na de verkiezingen in juni om te zien wie de eerste kazakkendraaier zal zijn om zijn (of haar) gespeelde afkeer om te zetten in een liefdesverklaring.
Om terug te komen tot de essentie, ook al is Jean-Marie zeker mijn maat niet, houdt dat niet per definitie in dat de man alles uit zijn nek kletst. Het is niet omdat de cafébaas me onsympathiek lijkt dat zijn pint bier niet goed getapt zou zijn, begrijp je ? En wat is de essentie van het verhaal ? De essentie is dat volksvertegenwoordiger Jean-Marie Dedecker poneert dat er malversaties zijn bij de verkoop van enkele overheidsgebouwen. Hij heeft dat laten uitzoeken door een privédetective. Die bracht blijkbaar aan het licht dat een firma, via off-shore contructies, een deal heeft gemaakt waar iedere zakenman vingers en duimen zou van aflikken.
Normaliter zou ieder journalist op dat gegeven moéten springen en zelf op onderzoek uitgaan. De zogenaamde "vierde macht", weet je nog ? Onderzoeken tot op het bot, uitspitten die handel, de bevolking informeren, de eventuele betrokkenen in the picture stellen mocht blijken dat er inderdaad iets niet loos is.
Neen, tot wat beperken onze journalisten zich ? Tot vragen "of het wel normaal is dat een privédetective wordt ingehuurd ?". "Is dat geen inbreuk op de privacy ?". "Is dat gefactureerd aan het bedrijf van uw zoon ?". "Wie was de opdrachtgever tot dat onderzoek ?". De beschoten pianist.
Zou het kunnen dat Jean-Marie dat onderzoek onterecht heeft laten factureren op naam van een bedrijf ? Misschien wel, en dat is dan niet in orde. Daar kan tegen opgetreden worden, bijvoorbeeld via de fiscus. Is die privédetective misschien ergens zijn-haar boekje te buiten gegaan ? Misschien wel, daar kan tegen opgetreden worden. Had Jean-Marie dat onderzoek naar een bedrijvenconstructie misschien beter laten doen door een gespecialiseerd advocaten- of acoountantsbureau ? Misschien is daar een foute keuze gebeurd. Maar wat heeft dat in godsnaam allemaal te maken met de hamvraag : zijn er effectief malversaties gebeurd ?
Ik wacht geduldig af welke journalist in België gaat opstaan om net dat nu even uit te spitten en de bevolking te informeren over hoe de steel nu juist aan de vork zit. Of is nét dat niet politiek correct meer ?
Tags:dedecker, offshore, overheidsgebouwen, privédetective, journalist, media
21-01-2009
GAZA, mails, propagande en mensen
Je hebt ze ongetwijfeld ook via je email binnengekregen. De mails die beelden tonen van peuters in militaire outfit en met hatelijke uitspraken prompt in de camera kijken. Eerlijk gezegd heb ik hoe langer hoe meer de buik vol van die door propagandamachines opgezette campagnes.
De essentie van zulk conflict wordt vertaald in véél simpeler beelden: die van dood en vernieling, hoop en levens voor hun verder bestaan geruïneerd, een miserabel leven verder de middeleeuwen ingeduwd, nieuwe haat die gecreëerd is. En dat allemaal ten laste van mensen die als een speelbal leven temidden van individuën die er op één of andere manier een persoonlijk slaatje uit willen slaan. Men noemt hen politici en militanten.
En wat is hun kracht? Een voornamelijk zwijgende massa die bij gebrek aan kennis of uit zelfbehoud nakouwen wat hun voorgeschoteld wordt en zeker geen moeite doet om verder te kijken dan haar neus lang is. Die zich gemakzuchtig inschakelt in het discours van de dag, in de "bon ton" van de op dat ogenblik politieke correctheid en stoerdoenerij ten opzichte van "de anderen".
Kunnen de aanvallen van HAMAS op Israel goedgekeurd worden? Uiteraard niet. Kan de aanpak van de grootmacht Israel ten opzichte van de "kleine uit de buurt" goedgekeurd worden? Evenmin. Zij hebben ongetwijfeld andere middelen ter beschikking. In een conflict als dit zijn er geen goeden of slechten, enkel crapuleuzen.
En die crapuleuzen bevinden zich m.i. op meerdere fronten, o.a.:
-De politici die de andere kant hebben opgekeken, het ogenblik dat het conflict effectief is ontstaan vlak na WO II.
-De Israëlische regering die - met verkiezingen in het vooruitzicht en slechte uitslagen in de polls dit conflict gebruikt om in eigen land opnieuw meer achterban te creëren (en nog even misbruik maakt van de korte periode dat Bush president van de US is).
-De HAMAS-politici die uit een retoriek van historische haat haar bevolking doelwit maakt van geweld en vernietiging.
-De leiders van de andere Arabische landen, die om verschillende redenen de Palestijnen aan hun lot overlaten.
-De internationale gemeenschap via de VN, die ook nu weer bewijst een lege doch zéér dure doos te zijn.
Wie zeker niet tot de crapuleuzen behoort zijn de gewone mensen die slachtoffer zijn van zulk conflict, waar ook ter wereld. Welke (al dan niet gemanipuleerde) beelden men ook doorstuurt van tot de tanden toe bewapende kinderen, nergens ter wereld zal men een gemeenschap vinden waar jan-met-de-pet niets liever zou hebben dan vrede, welstand en een goed leven.
Waar dan ook ter wereld zijn het enkel politici (onder welke benaming ook) die conflictsituaties creëren en die eventueel (al dan niet met voorbedachtheid) op een gewelddadige manier oplossen.
Iedere rethoriek van pro-ons of anti-zij heeft die wortels in zich. Of die geuit wordt door zogenaamde extremen of zogenaamde democraten, het resultaat is steeds hetzelfde. Eens die rethoriek is opgedrongen aan jan-met-de-pet, staat de weg voor de chaos open: zowel die van Ismael Haniya als die van Ehut Olmer, George Bush, zelfs die van Bart De Wever.
Bedenk dat je bij ieder conflict als burger belogen, bedrogen en misbruikt wordt. De geschiedenis is nooit anders geweest. Bekijk iedere vorm van informatie met een zak zout, tracht jezelf toch breder te informeren en ontdoe je van de rethoriek van politici. Zoniet lopen we het risico dat ook hier de kleuters ooit militair geïndoctrineerde scholen zullen volgen.
Jezus, het begint eerlijk gezegd een beetje mijn ballen uit te hangen.
Een knaap van 18 jaar, wiens stoppen vermoedelijk zijn doorgeslagen, stelt op 11 mei 2006 een daad waardoor twee absoluut onschuldige doden en een zwaar gewonde vallen. Is dit goed te praten? Neen, uiteraard niet, wat de reden van zijn doorslagen ook is. Het enige wat je in zulk geval kunt hopen is dat een rechtbank hem NIET ontoerekeningsvatbaar acht en hem zwaar straft voor die feiten. En dat zulke waanzin zich nooit meer zal voordoen, doch vermoedelijk is dat een utopie.
Zijn daad blijkt ingegeven door racistische ingevingen, zegt de pers. Ik schreef bijna "gespecialiseerde pers", maar hield me in. Vraag die ik me hier stel is hoe speciaal onze pers en media in het algemeen nog zijn. En dan stel ik de vraag nog niet over objectief en opportuun.
Als we voortgaan over welke slachtoffers die jonge gast heeft uitgekozen, dan zou je inderdaad kunnen stellen dat het een racistische daad is. Hoewel, langs de andere kant lees ik dan in de pers (GvA 12/05/06) dat er een afscheidsbrief van hem gevonden is, dit nadat hij geconfronteerd werd met het feit dat hij van het internaat zou gestuurd worden daar hij betrapt werd tijdens het roken van een sigaret op zijn kamer (hallo, JoJo?) en waarin hij schrijft dat zijn broers het door zijn "verdwijnen" beter zullen hebben. Met andere woorden, een louter persoonlijke actie, ingegeven door elementen die NIEMAND ooit zal kunnen begrijpen, zelfs een batterij psychologen niet (alhoewel die zich als zelfbenoemd specialist wél zullen aanbieden in allerlei "duidingsprogrammas" op TV). Ik zie ze al voor me, de zelfvoldane smoelen die zich masturbatiegewijs één minuut wereldbekendheid créëren in Vlaanderen.
Laat ons even advocaat van de verdachte spelen: die gast voelde zich al dan niet terecht ongelukkig. Voelde zich onbegrepen thuis. Was verliefd doch kon het niet uiten wegens een gebrek aan emotionele voorbeelden (IQ 140, EQ 20). Of kon het toch uiten maar zijn grote vlam had gezegd dat ze liever iemand had met langer haar. En zijn haar kon hij niet laten groeien, want hij dacht dat zulks deel uitmaakte van zijn imago (waarin hij trouwens gelijk zou hebben, want als je lief je enkel graag ziet op voorwaarde dat je je haar laat groeien kun je beter een ander lief zoeken). Of trivialer: hij wou wel en zij nog niet, terwijl "bedrog" nog niet in zijn woordenboek mocht voorkomen.
Wat speelt zich allemaal af in het hoofd van een door de wet meerderjarig verklaarde puber? OK, we gaan even stoer doen? Je men fou, ik zie het niet meer zitten, ik zal ze allemaal eens hebben liggen, ik doe een laatste daad en ik ga ervoor zorgen dat ze van me spreken. Wat doe ik? Ik koop een geweer bij een erkend wapenhandelaar (dank U lakse wetgeving én handelaar in de dood met een kruideniersmentaliteit), schiet symbolisch wat in het rond richting politiek gevoelige uiterlijkheden en my job is done!
En wat stellen we vast? Onze gespecialiseerde pers pint zich vast op het feit dat een familielid van deze zielepoot familie is van een Vlaams Belangkamerlid uit Temse. Wow! Is het een zuster? Is het een tante? Is het een achternicht? Zo ver gaat de onderzoeksjournalistiek niet meer. DNA-onderzoek dringt zich op net als dat naar criminogene factoren binnen dat geslacht. Misschien is het wel de achternicht van een kleindochter van de overgrootoom. Het moet duidelijk zijn: met een VB-kamerlid in de familie kàn het niet anders of onze jonge snaak was voorbestemd om op een zonnige dag in Antwerpen een paar mensen even neer te knallen !
Dégoutant. Zoals geopend: het begint me de ballen uit te hangen. Omdat het over het Vlaams Belang gaat? Totaal niet. Wat mij betreft mag er morgen een oprechte democratische partij opstaan die alle VB-stemmen wegkaapt en Filip en de zijnen opzij schuift. Ik heb geen behoefte aan het VB nog aan hun simpele retoriek. Maar ik heb wel behoefte aan ernst en objectiviteit.
Wat heeft in godsnaam deze daad te maken met het feit dat die gast familie heeft die VB-lid is? De besmetting alom? Kom nou! Is er dan nog enkele moordenaar geweest die wel ergens een SP-A-familielid had? Of een sjoemelende hopeloze die familiale banden had met een CD&V-er? Of een inbreker wiens tante een mandaat voor Spirit had? Of een oplichter die achterneef was van een eminent VLD-mandataris? Gelezen in de krant? Neen uiteraard, en terecht ook, wegens niet terzake doend.
Ik herhaal het, wat mij betreft mag morgen het VB weggestemd worden (en niet het VB alleen trouwens). Maar als onze media zich op zulke wijze optutten in de zogenaamde politieke correctheid, en appelen willen verkopen voor citroenen, dan is het écht erg gesteld. Arm Vlaanderen, als er echt geen andere middelen zijn om het VB te counteren. Al eens gedacht aan politieke actie trouwens?
Proficiat gasten, doe zo voort. Het spijtige is dat de gepresenteerde rekeningen niet door jullie moeten betaald worden, ondanks het feit dat jullie mee het onsmakelijke menu bereid hebben.
De media melden ons dat de princessen Maxima en Mathilde vandaag in Breda het eerste en het laatste deel van de nieuwe Geschiedenis van de Nederlandse Literatuur in ontvangst hebben genomen, dit op initiatief van de Nederlandse Taalunie. Let op, voor de cynische mensen onder jullie: de andere vijf delen zullen pas af zijn in 2010, vandaar dat ze die er niet hebben bijgekregen.
Het was zelfs op TV te zien. Een immer stralende Maxima en een volgens scenario stralende Mathilde liepen in een zaal terug naar hun stoel nadat ze van aan een soort spreekgestoelte kwamen. In deze ongetwijfeld Nederlandstalige bijeenkomst kan ik me voorstellen hoe Mathilde zich voelde. Ik ben immers ooit per ongeluk (dit laatste integenstelling tot Mathilde) in een bassin vol dolfijnen gevallen die leuk kwetterend om me heen zwommen. Ik wist toen reeds dat dolfijnen geen agressieve dieren waren - net zomin als Nederlandstaligen dat zijn trouwens - en dat hun gekwetter een onderlinge vorm van communicatie was. Daarom dat ik wat beaat glimlachend om me heen keek, met een gezicht dat voor iedere vraag of opmerking de juiste uitdrukking had. Spijtig voor mij dat er toen in dat bassin niet iemand bij me in de buurt zwom en me in het oor fluisterde "Par ici, mon excellence" en Riez mon excellence.
Hoe dan ook, beide princessen straalden dus. Wat betreft Maxima kan ik me zelfs inbeelden dat zulks was omwille van de ongetwijfeld hoogstaand literaire inhoud van de twee boekdelen. Zij is immers een Argentijnse immigrant die in zowat twee jaar tijd erin geslaagd is op een quasi perfecte wijze het Nederlands onder de knie te krijgen (mét Hollands accentje trouwens). De kans is groot dat zij dat boek wel even zal doorbladeren dus. Wat betreft Mathilde heb ik daar zo mijn twijfels bij. Zij is immers maar gewoon een Franstalige Belgische, heeft dus overduidelijk het Nederlands niét verder onder de knie dan de autocue aanduidt of het fonetisch spiekbriefje tussen haar koninklijke kousenband en waarom zou ze er nu alsjeblieft moeite voor doen? Who fucking cares? Trouwens, eens zulke boekdelen in de boekenkast staan toont dat reeds intelligent. Niemand zegt dat je die nog open moet doen ook, niet?
Een grapje doet de ronde onder bepaalde kwade tongen in de rand van de Taalunie. Maxima en Mathilde zaten tijdens de navolgende informele receptie samen aan een tafeltje. Omdat hun respectievelijke chauffeurs te laat waren hadden ze besloten reeds te beginnen met het lezen van het eerste boekdeel, samen maar wel om beurten. De afspraak was dat Mathilde de voegwoorden voor haar rekening nam, Maxima de rest.
Mijn idee: een schande dat iemand van het Belgische hof hier ten tonele wordt gevoerd in een organisatie dat een feestgebeuren voor de Nederlandse taal zou moeten betekenen. De officialisering van de houding van het hof die, buiten wat gewouwel, nog steeds niet verder gaat dan "Pour les flamands la même chose". Feit dat Albert het beter doet dan Boudewijn en dat Laurent grappig uit de hoek komt doet hieraan geen afbreuk: ze zouden het reeds lang allemaal PERFECT moeten doen, stuk voor stuk. Uit respect.
En uiteraard, je ziet het steeds: de stralende gezichten van de goeroes van de (in dit geval) Vlaamse schrijverij. Een koninklijke aanwezigheid doet hen vermoeden dat hun waarde als scibent verhoogd wordt. Zou best kunnen trouwens, want het is nog niet zo zeker dat die waarde verhoogd wordt door hun literair werk. Gevaarlijk en beangstigend ook, die hermelijnkleverij van schrijvers (en media in het algemeen). Hoe kun je verlangen dat een kritische instelling zou opborrelen vanuit eminentie-adoratie?
Alhoewel, als ze willen kunnen ze het nog steeds een beetje rechttrekken : laat ze aan Mathilde vertellen dat zulke boeken ook goed zijn om vliegertjes voor de kleine gasten uit te vouwen.
Even gelezen in Gazet van Antwerpen en elders (zie www.gva.be)
21/02Yahoo! bant Allah uit e-mailadressen, maar laat God wel toe
Yahoo! verbiedt het gebruik van het woord Allah in e-mailadressen, zelfs wanneer de letters deel uitmaken van een ander woord of een naam. Dat schrijft de nieuwssite The Register. Een van de lezers van de nieuwssite probeerde namelijk vruchteloos om een e-mailadres voor zijn moeder, Linda Callahan, aan te maken bij de e-maildienst Verizon. Nader onderzoek leerde dat Verizon samenwerkt met Yahoo! , dat naast Allah ook woorden zoals Yahoo, osama en binladen weert uit e-mailadressen. God, Jezus, Jehova, Boeddha, satan en de combinatie priester en pedofiel blijken echter wel te kunnen.
Uiteraard kun je ervan uitgaan dat dit een zoveelste gevolg is van de zogenaamde Allah-cartoons én dat een organisatie als YAHOO! dit minder uit etische dan wel uit commerciële overwegingen doet.
Wel, eerlijk gezegd, het begint me de strot uit te komen. Er is me ooit geleerd dat ik tolerant moet zijn naar de mening van anderen toe. Geen probleem mee. Er is me echter nooit geleerd dat ik moet tolereren dat men mijn meningsuiting aan banden moet gaan leggen. Véél problemen mee.
Let op: ik ben géén fan van de befaamde Allah-cartoons. Ik vind ze persoonlijk niet smaakvol, vandaar. Ze daarom verbieden? Mijn God (voorlopig nog te gebruiken), als men al zou moeten verbieden wat IK niet smaakvol vind, nou Jezus doe zo gek niet (voorlopig ook nog te gebruiken).
Boodschap: bedoelde maatregel is getroffen door een commercieel bedrijf louter omwille van zijn commerciële belangen.Momenteel laait in diverse Westerse landen (de zogenaamde "democratische" kant van de wereld) de discussie op of er geen wetgeving moet komen soortgelijke cartoons en omstandigheden te verbieden. Vandaag zal Allah neit meer mogen, morgen Boeddha niet, overmorgen God himself. Je kunt zeggen, "bwah, mij niet gelaten, dan doe je dat gewoon niet". Domme redenering volgens mij, want realiteit is dat, eens een fundamenteel recht (in dit geval vrije meningsuiting) wordt aangetast, de rest ook wel volgt. En geloof me, leukerdjes, er lopen genoeg PiPo's (Pissige Politiekers) rond die maar al wat te graag ook op dat vlak de kraan ietwat willen terugdraaien. In alle partijen, of ze zichzelf nu benoemd hebben tot links of tot rechts.
Op 14/11/2005 verscheen in de regionale bladzijden Antwerpen van "Het Laatste Nieuws" een artikel mét foto waaruit blijkt dat de verslaggever van dienst een taaljout had opgemerkt op een verwittigingsbriefje, opgehangen aan een defecte parkeerautomaat. Leuk om vaststellen: de korte begeleidende tekst bevat zelf taalfouten.
Een mail in dat verband werd op 15/11/2005 aan de krant toegezonden. Blijkbaar onvoldoende inhoud om publicatie te verzekeren. Hieronder de tekst van de lezersbrief:
Mail aan "Het Laatste Nieuws":
Tot mijn genoegen heb ik in de krant van 14/11/05 gelezen dat één van uw redacteuren zich stoort aan de enorme taalfout vermeld op een Antwerpse parkeerautomaat: "neemt" is inderdaad met een "t" en dus nooit "neemd". Een opmerkelijk artikel, dat ongetwijfeld de bijbehorende foto waard is. Het verwondert me trouwens dat jullie schrijver in kwestie geen opmerkingen had over de "lay-out" van het opgehangen papiertje; die kon immers véél beter! Tevens goed opgemerkt van jullie reporter ter plaatse is het feit dat zulks inderdaad klantvriendelijk is, dus wat dat betreft een pluim voor de initiatiefnemer. Eerlijk gezegd, deze "verslaggeving" stoot me een beetje voor het hoofd. Met quasi zekerheid kun je stellen dat dat papiertje snel-snel "gekribbeld" is op initiatief van en door een "simpele" werknemer daar. En met "simpel" duid ik niet op zijn/haar niveau van kennis der talen, wel op zijn positie binnen het bedrijf. Vermoedelijk door een persoon wiens loon enig nadenken in de verste verte niet dekt. In feite zou die initiatiefnemer moeten bedankt worden; het is soms opluchtend vast te stellen dat - zeker in de stedelijke commerciële omgeving waar de spieren van de middenvinger aktiever gebruikt worden dan die van de glimlach - iemand nog oog heeft voor de consument. Integendeel wordt die initiatiefnemer nu impliciet publiekelijk belachelijk gemaakt, zelfs ongetwijfeld expliciet binnen zijn werkkring, waar men perfect weet wie die man/vrouw is. Als de taal jullie echt zo nauw aan het hart ligt, dan stel ik voor dagelijks de krant even door te nemen de publicatie ervan voorafgaand, om eerst alle taal- en stijlfouten met een grote gele markeerstift aan te duiden en ze dan te laten rechtzetten. Van professionele schrijvers mag minstens dat verwacht worden, net als empathie en relativeringsvermogen van journalisten.
Even gelezen in Gazet van Antwerpen en elders (zie 
