Kerstmarkt Kerkplein Sittard, Eerste weekend van vrijdag 9 december tot en met zondag 12/12. (meer foto's hieronder)
Toch een beetje zenuwachtig. Heb ik genoeg ingekocht? Zal de kraam er een beetje goed uitzien? En vooral: zal ik klanten krijgen? Om 11 uur begin ik met inrichten van het houten huisje. De buren zijn ook al druk bezig. Eerst maar even zoeken naar elektriciteit, want dat is van levensbelang. Zonder dat geen hitte voor de gietijzeren crêpesplaat. Omdat ik vrij veel stroom gebruik, sta ik op een aparte groep, samen met de Duitse Reibenkuche-kraam (aardappel-pannenkoekjes) iets verderop. De andere kramen hebben recht op maximaal 200 watt voor verlichting. Kacheltjes zijn ten strengste verboden omdat de stoppen dan zullen doorslaan.
Om 13 uur moet het festijn losbarsten. Alles staat klaar, laat de eerste klant maar komen. Omdat de eerste pannenkoek altijd mislukt, begin ik maar met bakken om in te komen. De buren hebben inmiddels honger gekregen, dus ik voorzie hen van een gevulde pannenkoek naar keuze. Gratis, omdat het collega's zijn. Er lopen wel wat mensen langs, maar veel is het niet. Veel schichtige blikken en chagerijnige hoofden, althans die indruk krijg ik naarmate de tijd verstrijkt en nog niemand belangstelling toont in mijn product. De buurman die een pannenkoek staat te eten doet pogingen mensen te lokken. 'Ze zijn lekker hoor!' Een paar antwoorden: 'ik mag geen suiker hebben', 'ik heb net gegeten' (en dan in het Limburgs). De uren verstrijken. Niemand koopt iets. Het regent af en toe en het duister valt in. De TL-bak die ik heb meegenomen, geeft toch wel erg lelijk licht. Dat moet morgen anders. Aan het eind van de dag is de stand: 0 pannenkoeken. En ook de buren klagen steen en been. Waar ben ik aan begonnen?
Dag twee, zaterdag, met frisse moed begonnen. Minder beslag gemaakt dan gisteren. De kraam mooier ingericht; de TL-bak gecamoufleerd en omgedraaid zodat hij indirect licht geeft, een sfeerlampje gericht op al het uitgestalde eten. Maar de eerste uren verlopen ook zonder maar één klant. Ik zie dat de aardappelpannenkoeken verderop maar 1 euro kosten en zie dat mensen daar wel kopen (hij staat ook bij de ingang!). Daarom besluit ik de prijs omlaag te doen: van 2 euro naar 1,50 voor de goedkoopste pannenkoek. Alles liever dan nul klanten. Dan opeens om een uur of drie, begint het! De eerste bestelling: een appelpannenkoek (of crêpe, zo je wilt). Daarna een heel gezin: vier pannenkoeken. Dat lucht op en ineens is het leuk! Ik hoef er niet rijk van te worden, maar wil er zeker niet voor piet snot staan. De klanten reageren positief en eten de pannenkoek soms bij de kraam op. Dat is best spannend, vinden ze het echt lekker? Ja hoor, ze gaan allemaal helemaal op. Om zes uur is het beslag op. Een jongetje die nog iets wil bestellen, moet ik teleurstellen. De balans is positief, na de tweede dag.
Zondag belooft nog drukker te worden. Het is koopzondag en gratis parkeren in alle garages. De eerste liefhebbers melden zich al vrij snel. Veel gezinnen met kinderen vandaag. Ook Duitsers en een Fransman. Opvallend is dat zij als enigen een hartige pannenkoek bestellen. De Sittardenaars willen alleen maar zoet. De pannenkoek met zalm is voor hen een zeer vreemde eend in de bijt. Daar hebben ze nog écht nog nooit van gehoord en wat de boer niet kent... Kinderen stellen verlekkerd hun pannenkoek samen. 'Doe maar met chocola. Of nee, kersen en mag er dan een beetje chocolade op?" Rond een uur of vier dreigt het beslag al op te raken. De hulptroepen komen met een nieuwe pan aangesneld. Een meisje bestelt een pannenkoek met choclade en nootjes. Ondertussen staart ze naar de Russische posters van het sneeuwmeisje (de ega van de sneeuwman, de Russische kerstman) en vraagt honderduit: wie is dat en waarom draagt ze zo'n mooie muts? Als ze de pannenkoek op heeft, komt ze teruggerend naar de kraam: de pannenkoek was lekker! Een paar keer valt de stroom uit, maar niet bij mij omdat ik op een andere groep sta. Ondanks het verbod, blijken veel buren kacheltjes in hun huisje te hebben vandaar de overbelasting van het tijdelijk aangelegde stroomnet.
Over elektriciteit gesproken: al met al geeft dit werk een enorme positieve energie. Je staat zes uur lang in de kou, maar 's avonds ben ik niet moe. Niet alleen de klanten ook de contacten met de andere standhouders zijn leuk. Hoewel je je als niet-Limburgs sprekende soms een buitenstaander voelt.
Vanaf 17 december het tweede weekend. Ik heb ideeën voor het aanpassen en beter maken van de kraam. In ieder geval ga ik een sta-tafel neerzetten waar mensen hun pannenkoek aan kunnen opeten. Ook het menu ga ik aanpassen, het wordt koud, dus iets met alcohol erbij.
