Sponsortocht voor deLIEving UZ Uw gift welke bijdrage dan ook is welkom op het rekeningnummer van vzw
Kinderkankerfonds met de mededeling 'Martine
Olieux Compostela': rekeningnummer KBC IBAN: BE31 7370 1124 3555 - BIC KREDBEBB.
Met mist en regen vertrokken naar Cruz Ferro. De belangrijkste etappe voor mij. Mijn foto en steen kunnen achterlaten. Met steun van Martin en Ivan. Het was een zware tocht met veel klimwerk en steile afdaling. Een hevige regenbui en windvlaag zorgde ervoor dat we nat waren tot op het bot ondanks de regenkledij. De poncho kon ik niet aandoen wegens wegvlieg gevaar. Bij aankomst in Molinaseca een warme douche om op te warmen.
Jey we zijn in Rabanal del Camino 20 km verder. Gestart om 8 uur vanmorgen en een rustige wandeling met de zonsopgang. Door drie kleine dorpjes gestapt. Een koffie gedronken, ijsje gegeten en naar een gitaar spelende pelgrim geluisterd. Interessante gesprekken met Martin over ons leven tot nu toe. Dat maakt de pijn zoveel zachter. Mijn enkel is zoveel beter na de injectie. Heb alleen nog last van mijn scheenbeen. Straks om 16u30 ingeschreven voor een massage hier in albergue Pilar. Nu in de zon op het terras met een biertje en olijven.
Vandaag tot in Astorga geraakt met Martin en zijn vader Ivan. Ivan is sportarts en zag dat ik mijn enkel veel te schuin loop om de pijn te compenseren. Hij stelt voor een injectie te geven zodat ik weer recht ga lopen. De afgelopen jaren heb ik mijn angst voor naalden kunnen verminderen maar het idee dat een naald in mijn enkel gaat doet mijn haar rechtkomen. In wil verder kunnen stappen en raap mijn moed bijeen en laat hem begaan met jolijt van Martin die de behandeling filmt. Zag er inderdaad grappig uit, zijn vader die in het Bulgaars uitlegt wat hij gaat doen, Martin die in Engels vertaalt en ik die maar als een bange wezel reageert. Morgen zou ik terug moeten kunnen stappen volgens hem. Avond eten wordt bereid in de keuken van de albergue samen met andere van verschillende nationaliteiten. Iedereen maakt zijn eigen soort eten en met aanwijzingen wordt er over de koolwijze gebabbeld. Eten doen we op het terras met zicht op Estorga. Ik ontmoet hier voor het eerst twee Belgen. Stefan een Franstalige uit Brussel en Hans uit Sint-Niklaas. Later op de avond blikt Stefan niet echt een voorbeeld van een Belg. Na een aantal joint gerookt te hebben maakt hij amok in de keuken. Wanneer hij op de grond gaat check ik even of ik EHBO gezien kan helpen. Buiten stoned te zijn is hij ok en ik laat het over aan een aantal breedgeschouderde Italianen om hem te bedaren. Wanneer ik op de kamer kom blijkt er een bedbug gevonden te zijn. Martin had deze dag al last van beten, blijkt nu dat de bugbed in een rugzak zat van een Duits koppel dat gisteren in dezelfde albergue sliep als ons. In het klooster in Leon zitten dus bedbugs. Ik haal mijn spray boven voor de zekerheid. Morgen wassen we alle kledij.
Een tweede nachtje in Leon. Een rustige dag. Kleren laten wassen in de wasmachine en in het zonnetje laten drogen. In de stad in de zon wat rondgewandeld met Martin. Een avond in de keuken in gesprek met andere pelgrims. Martin zorgde voor het avond eten en we kraakten een fles wijn. Zo wordt de pijn in de botten zoveel dragelijker. Morgen nog een rustdag en dan hopelijk met minder pijn de weg weer op.
Vandaag een frisse start na samen met de anderen ontbeten te hebben. Samen stappen doe ik niet want ik wil mijn eigen tempo gaan. We spreken af in hortillos del Camino te overnachten in de albergue municipal. De weg is vlak, eentonig, zandig en warm. Na 20 km op de eindbestemming vind ik de anderen niet. Alle albergues zijn reeds volzet. Het volgende klein dorpje ligt op 6 km maar ik krijg hier reeds te horen dat daar ook alles volzet is. Meer dan 40 pelgrims passeren mij reeds op weg naar de volgende slaapplaats op 12 km. Stappen zit er voor mij echt niet meer in. Ik krijg steeds het gevoel dat mijn scheenbeen in een kramp gaat. Ik krijg een bericht van Martin (mijn persoonlijke masseur ) met de vraag waar ik zit. Hij is terug naar Burgos gelift na geen slaapplaats gevonden te hebben. Blijkbaar heeft hij ook zijn enkel bezeerd. Hij wil d'r bus naar de eerst volgende stad Leon nemen. Ik beslis een taxi terug te nemen naar burgos ipv te liften en met hem mee te gaan. Daar zitten we dan twee uur later op de bus, alle twee teleurgesteld geen slaapplaats gevonden te hebben en met pijn. Op de bus zit nog een US pelligrina. E vinden onderdak in het pelgrimklooster. Hier gaan we een paar dagen samen blijven om onze botten rust te geven. Fijn gevoel ondanks de pijn met twee te zijn
Even een snelle update. In vele albergue is WiFi maar je ontmoet zoveel interessante mensen waar je mee in gesprek bent dat s avonds tokkelen op je gsm niet aan de orde is. Ondertussen zit ik aan dag 59 en bevind ik me in burgos. Ik ben prachtige dorpen en steden gepasseerd. Pamplona een bruisende muzikale stad. Daar sliep ik in de grootste albergue met heel wat jongeren uit verschillende landen. Ik passeerde de brug Puente La Reina en proefde van de wijnfontein bij het verlaten Estella. Tussen Los Arcos en Viana bleef ik dan weer plakken op een berg waar een tijdelijke bar staat samen met Lilli van Colombia en Heidi van San Diego. De bar werd opgehouden door Pepe en zijn vrouw. Hij was enkele jaren geleden ook een pelgrim en toen hij op die plaats op de berg kwam had hij geen water meer en verschrikkelijke dorst. Na zijn Camino verkocht hij zijn hotel en startte een bar op die plaats zo dat elke andere pelgrim te drinken zou hebben waar hij zo dorstig was. Wij bleven er vier uur en verlieten de berg al zingend. In Logrono waren we dan ook weer net op tijd voor het wijnfestival en offerfeest.
) met de vraag waar ik zit. Hij is terug naar Burgos gelift na geen slaapplaats gevonden te hebben. Blijkbaar heeft hij ook zijn enkel bezeerd. Hij wil d'r bus naar de eerst volgende stad Leon nemen. Ik beslis een taxi terug te nemen naar burgos ipv te liften en met hem mee te gaan. Daar zitten we dan twee uur later op de bus, alle twee teleurgesteld geen slaapplaats gevonden te hebben en met pijn. Op de bus zit nog een US pelligrina. E vinden onderdak in het pelgrimklooster. Hier gaan we een paar dagen samen blijven om onze botten rust te geven. Fijn gevoel ondanks de pijn met twee te zijn 
