Sponsortocht voor deLIEving UZ Uw gift welke bijdrage dan ook is welkom op het rekeningnummer van vzw
Kinderkankerfonds met de mededeling 'Martine
Olieux Compostela': rekeningnummer KBC IBAN: BE31 7370 1124 3555 - BIC KREDBEBB.
Een tweede nachtje in Leon. Een rustige dag. Kleren laten wassen in de wasmachine en in het zonnetje laten drogen. In de stad in de zon wat rondgewandeld met Martin. Een avond in de keuken in gesprek met andere pelgrims. Martin zorgde voor het avond eten en we kraakten een fles wijn. Zo wordt de pijn in de botten zoveel dragelijker. Morgen nog een rustdag en dan hopelijk met minder pijn de weg weer op.
Vandaag een frisse start na samen met de anderen ontbeten te hebben. Samen stappen doe ik niet want ik wil mijn eigen tempo gaan. We spreken af in hortillos del Camino te overnachten in de albergue municipal. De weg is vlak, eentonig, zandig en warm. Na 20 km op de eindbestemming vind ik de anderen niet. Alle albergues zijn reeds volzet. Het volgende klein dorpje ligt op 6 km maar ik krijg hier reeds te horen dat daar ook alles volzet is. Meer dan 40 pelgrims passeren mij reeds op weg naar de volgende slaapplaats op 12 km. Stappen zit er voor mij echt niet meer in. Ik krijg steeds het gevoel dat mijn scheenbeen in een kramp gaat. Ik krijg een bericht van Martin (mijn persoonlijke masseur ) met de vraag waar ik zit. Hij is terug naar Burgos gelift na geen slaapplaats gevonden te hebben. Blijkbaar heeft hij ook zijn enkel bezeerd. Hij wil d'r bus naar de eerst volgende stad Leon nemen. Ik beslis een taxi terug te nemen naar burgos ipv te liften en met hem mee te gaan. Daar zitten we dan twee uur later op de bus, alle twee teleurgesteld geen slaapplaats gevonden te hebben en met pijn. Op de bus zit nog een US pelligrina. E vinden onderdak in het pelgrimklooster. Hier gaan we een paar dagen samen blijven om onze botten rust te geven. Fijn gevoel ondanks de pijn met twee te zijn
Even een snelle update. In vele albergue is WiFi maar je ontmoet zoveel interessante mensen waar je mee in gesprek bent dat s avonds tokkelen op je gsm niet aan de orde is. Ondertussen zit ik aan dag 59 en bevind ik me in burgos. Ik ben prachtige dorpen en steden gepasseerd. Pamplona een bruisende muzikale stad. Daar sliep ik in de grootste albergue met heel wat jongeren uit verschillende landen. Ik passeerde de brug Puente La Reina en proefde van de wijnfontein bij het verlaten Estella. Tussen Los Arcos en Viana bleef ik dan weer plakken op een berg waar een tijdelijke bar staat samen met Lilli van Colombia en Heidi van San Diego. De bar werd opgehouden door Pepe en zijn vrouw. Hij was enkele jaren geleden ook een pelgrim en toen hij op die plaats op de berg kwam had hij geen water meer en verschrikkelijke dorst. Na zijn Camino verkocht hij zijn hotel en startte een bar op die plaats zo dat elke andere pelgrim te drinken zou hebben waar hij zo dorstig was. Wij bleven er vier uur en verlieten de berg al zingend. In Logrono waren we dan ook weer net op tijd voor het wijnfestival en offerfeest.
Vandaag terug kunnen inpakken en de schoenen aantrekken geeft een goed gevoel alhoewel ik me onzeker voel hoe de voet gaat aanvoelen. Zes uur reizen en vier keer overstappen, wij mogen eigenlijk niet klagen in België wat de spoorwegen betreft. Hier is niet veel keus wat het openbaar vervoer betreft. Naar mate ik verder trek en overstap neemt ook het aantal pelgrims toe. In Bayonne moet ik een uur wachten en trek ik op mijn gemak naar de bar om een kop koffie te drinken en te lezen. Aan veel lezen kom ik niet toe. Ik bekijk de stroom pelgrim die stilaan op gang komt. Onzekere blikken van jongeren met een rugzak met coquille erop. Duidelijk pelgrims die nog moeten starten in SJPD. Niemand durft iets te zeggen of te vragen. Ik sla het met enig vermaak gaande. Bij het plaats nemen in de volgende trein vraagt er toch eentje ter controle of hij op de juiste plaats zit... Als reeds oudere pelgrim stel ik hem gerust dat hij juist zit. Eenmaal de laatste stop wordt het een bus ipv een trein wegens werkzaamheden. Er zitten wel 50 pelgrims op de bus. Een Amerikaan uit Oregon neemt naast mij plaats. Ook hij start maar heeft het reeds gedaan. We hebben het al snel over de Amerikaanse way of living versus Europe. Eenmaal aangekomen zien we de horde bussen die samen komen. Onze bus zet ons af aan het station. Een kleine wandeling brengt mij naar office de Tourisme. Die geeft mij een plannetje en zonder moeite vind ik het pelgrimsbureau. Je moet er als ware in de rij staan, dat is even wennen. Met vijf man zitten ze achter een bureau om elke pelgrim te woord te kunnen staan. Met een stempel rijker en de nodige uitleg kan ik op pad op zoek naar een slaapplaats. Ik kies voor de gite Izaxulo die ik reeds op internet zag. Er is nog plaats op een slaapzaal van 10. Na nachten alleen op hotel vind ik het prima de kamer met andere te delen. Een Australiër, een Duits koppel, een koppel waarvan ik de taal niet kan thuisbrengen (ik gok Tsjechisch) en een man die tijdelijk in de streek werkt. Voor het avond eten probeer ik het plaatselijk pelgrimsmenu. Voorgerecht, hoofdmen met een karaf wijn, dessert en koffie voor â¬15 . In Spanje blijkt dit nog goedkoper te zijn. Spain here I come!
Het is toch wennen om tussen vier muren te zitten. Ik verdoe wat tijd door te lezen en wat films op Netflix te kijken. Het liefst zou ik het een en ander gaan bekijken in de stad maar ik hou me aan de absolute rust dat de dokter voorschreef. Alleen om wat eten te halen kom ik buiten. Voor wie vreesde dat ik teveel zou afvallen ... Dat is bij deze weer recht gezet door vier dagen non actief en veel eten en snoepen.
Ik heb me ook opgeladen met een grote dosis Justin Timberlake, zijnde films, video en muziek van hem.
Vandaag geraakte ik naar de orthopedische apotheek en kon volledige gelzolen kopen. Ik werd geholpen door een zeer vriendelijke en bezorgde heer. Mijn rugzak staat terug gepakt klaar voor morgen.
Laatste nacht in Perigueux. Na vier dagen op non actief heb ik het wel gehad. Het is niet bevorderlijk voor de moraal als je dagen tussen vier muren zit na 39 tussen de natuur. Dus heb ik beslist om mijn route aan te passen om toch door te kunnen gaan. Morgen reis ik per trein verder naar Saint Jean Pied de Port om zo voldoende tijd te hebben om de etappes kleiner te maken. Ik sla dan 10 dagen over van hieruit. Deze doe ik volgende zomer dan weet ik ook weer wat te doen ð. Na al de verhalen die ik op mijn weg mocht horen over de oudste route doorheen Spanje wil ik de tocht meer dan ooit afmaken. Na zes weken is mij al heel wat zaken over mezelf duidelijker geworden. Hoe groot de steen ook is dat op mijn weg wordt gelegd ik wel verder kom, alleen het proberen stuk te breken is niet de gezondste manier ð. Er is altijd een andere weg...
Het onweerde hevig deze nacht en het ziet er naar uit dat het een hele dag gaat regenen. De hemelsluizen staan volledig openen. Wanneer ze mij naar beneden zien strompelen neemt mvr Therasse het besluit dat ik niet verder kan stappen en belt naar een medisch centrum in Thiviers of ik deze morgen een dokter kan zien. Zodoende zit ik rond half elf in de wachtzaal. Na onderzoek blijkt het hielbeen en achillespees te zijn ontstoken. Zoals ik eigenlijk al wist. Hij schrijft me Voltaren pilletjes voor en klevers. De steunzolen die ik reeds voor de hiel had vindt hij te hard en raad me aan zachtere te kopen. Mvr Therasse brengt me naar de apotheek en dan naar het station. Ik neem een trein naar Perigueux en neem me voor om enkele dagen rust te nemen zoals de dokter voor schreef. Niet ver van het station is een ibis budget hotel. Ideaal. Deze heeft WiFi zodat ik kan skypen met de kids. Op 100 meter is een Carrefour winkel dus omkomen van de honger zal ik ook niet. Twee nachtjes in het zelfde bed klinkt nu goed in de oren.
) met de vraag waar ik zit. Hij is terug naar Burgos gelift na geen slaapplaats gevonden te hebben. Blijkbaar heeft hij ook zijn enkel bezeerd. Hij wil d'r bus naar de eerst volgende stad Leon nemen. Ik beslis een taxi terug te nemen naar burgos ipv te liften en met hem mee te gaan. Daar zitten we dan twee uur later op de bus, alle twee teleurgesteld geen slaapplaats gevonden te hebben en met pijn. Op de bus zit nog een US pelligrina. E vinden onderdak in het pelgrimklooster. Hier gaan we een paar dagen samen blijven om onze botten rust te geven. Fijn gevoel ondanks de pijn met twee te zijn 
