Sponsortocht voor deLIEving UZ Uw gift welke bijdrage dan ook is welkom op het rekeningnummer van vzw
Kinderkankerfonds met de mededeling 'Martine
Olieux Compostela': rekeningnummer KBC IBAN: BE31 7370 1124 3555 - BIC KREDBEBB.
Vandaag terug kunnen inpakken en de schoenen aantrekken geeft een goed gevoel alhoewel ik me onzeker voel hoe de voet gaat aanvoelen. Zes uur reizen en vier keer overstappen, wij mogen eigenlijk niet klagen in België wat de spoorwegen betreft. Hier is niet veel keus wat het openbaar vervoer betreft. Naar mate ik verder trek en overstap neemt ook het aantal pelgrims toe. In Bayonne moet ik een uur wachten en trek ik op mijn gemak naar de bar om een kop koffie te drinken en te lezen. Aan veel lezen kom ik niet toe. Ik bekijk de stroom pelgrim die stilaan op gang komt. Onzekere blikken van jongeren met een rugzak met coquille erop. Duidelijk pelgrims die nog moeten starten in SJPD. Niemand durft iets te zeggen of te vragen. Ik sla het met enig vermaak gaande. Bij het plaats nemen in de volgende trein vraagt er toch eentje ter controle of hij op de juiste plaats zit... Als reeds oudere pelgrim stel ik hem gerust dat hij juist zit. Eenmaal de laatste stop wordt het een bus ipv een trein wegens werkzaamheden. Er zitten wel 50 pelgrims op de bus. Een Amerikaan uit Oregon neemt naast mij plaats. Ook hij start maar heeft het reeds gedaan. We hebben het al snel over de Amerikaanse way of living versus Europe. Eenmaal aangekomen zien we de horde bussen die samen komen. Onze bus zet ons af aan het station. Een kleine wandeling brengt mij naar office de Tourisme. Die geeft mij een plannetje en zonder moeite vind ik het pelgrimsbureau. Je moet er als ware in de rij staan, dat is even wennen. Met vijf man zitten ze achter een bureau om elke pelgrim te woord te kunnen staan. Met een stempel rijker en de nodige uitleg kan ik op pad op zoek naar een slaapplaats. Ik kies voor de gite Izaxulo die ik reeds op internet zag. Er is nog plaats op een slaapzaal van 10. Na nachten alleen op hotel vind ik het prima de kamer met andere te delen. Een Australiër, een Duits koppel, een koppel waarvan ik de taal niet kan thuisbrengen (ik gok Tsjechisch) en een man die tijdelijk in de streek werkt. Voor het avond eten probeer ik het plaatselijk pelgrimsmenu. Voorgerecht, hoofdmen met een karaf wijn, dessert en koffie voor â¬15 . In Spanje blijkt dit nog goedkoper te zijn. Spain here I come!
Het is toch wennen om tussen vier muren te zitten. Ik verdoe wat tijd door te lezen en wat films op Netflix te kijken. Het liefst zou ik het een en ander gaan bekijken in de stad maar ik hou me aan de absolute rust dat de dokter voorschreef. Alleen om wat eten te halen kom ik buiten. Voor wie vreesde dat ik teveel zou afvallen ... Dat is bij deze weer recht gezet door vier dagen non actief en veel eten en snoepen.
Ik heb me ook opgeladen met een grote dosis Justin Timberlake, zijnde films, video en muziek van hem.
Vandaag geraakte ik naar de orthopedische apotheek en kon volledige gelzolen kopen. Ik werd geholpen door een zeer vriendelijke en bezorgde heer. Mijn rugzak staat terug gepakt klaar voor morgen.
Laatste nacht in Perigueux. Na vier dagen op non actief heb ik het wel gehad. Het is niet bevorderlijk voor de moraal als je dagen tussen vier muren zit na 39 tussen de natuur. Dus heb ik beslist om mijn route aan te passen om toch door te kunnen gaan. Morgen reis ik per trein verder naar Saint Jean Pied de Port om zo voldoende tijd te hebben om de etappes kleiner te maken. Ik sla dan 10 dagen over van hieruit. Deze doe ik volgende zomer dan weet ik ook weer wat te doen ð. Na al de verhalen die ik op mijn weg mocht horen over de oudste route doorheen Spanje wil ik de tocht meer dan ooit afmaken. Na zes weken is mij al heel wat zaken over mezelf duidelijker geworden. Hoe groot de steen ook is dat op mijn weg wordt gelegd ik wel verder kom, alleen het proberen stuk te breken is niet de gezondste manier ð. Er is altijd een andere weg...
. De klim naar boven wordt een hel. Ik word als het ware ver omver geblazen door de wind. Het wordt een gevecht met de pijn, de wind en mezelf maar ik geraak boven. Ik hield me netjes aan de waarschuwing en liep het tweede de over de autoweg ipv de slingerweg naar boven. Later die dag hoorde ik dat twee mensen met breuken zijn afgevoerd en iemand haalde zijn hand open door tegen een hel geduwd geweest te zijn door de wind. In Roncevalles moet ik toch even slikken als ik de horde pelgrims zie dat staat aan te schuiven bij de inschrijving. Ik krijg bed 162 aangewezen. De bedden zijn stapelbedden in rijen. Gegroepeerd per vier met houten tussenwand. Net treincoupés. Onder mij komt een koppel van wit Rusland liggen. Ze liggen samen in
