Zo, even een stand van zaken! Ik ben ondertussen als zon maandje terug van de Dominicaanse Republiek (en ik moet het zeggen: ik mis het wel een beetje). Ik ben wel geen maand thuis gebleven maar ondertussen hebben we alweer een avontuur in de benen!!
Toen in september duidelijk werd dat mijn collegas en ikzelf allebei een groot deel van de winter vakantie kregen voor we naar een volgende bestemming moeten, was dit plan al snel een feit.
!! We were going on Safari to Kenia !!
We zouden eerst met zn drieën gaan maar al na een weekje viel er eentje af, met twee dan maar. Er volgden twee avonden waarop de reis zorgvuldig werd gepland, haha
Gepland is een groot woord, we hebben wat gesurft en waren het wel eens over de plaatsen die we zeker gezien moesten hebben.
Aan ons contract zitten een aantal zeer handige voordelen verbonden zoals de 5 stand-by vluchten per jaar waar we gebruik van kunnen maken. Stand-by wil zeggen dat we, als medewerkers van Thomas Cook;, mee kunnen vliegen als er plaatsen over zijn op de vlucht. We betalen praktisch niets maar zijn nooit zeker dus ook een hotel of safari op voorhand boeken zat er niet in. Geen probleem voor een stel globetrotters zoals wij, haha
De stand-by vlucht werd aangevraagd en wij wachtten af tot 28 november, the day of departure on an adventure of a lifetime ;-)!!
De 28ste kwam en we waren op weg met de trein naar Frankfurt waar we om 22u25 misschien op de vlucht naar Mombasa zouden stappen. Een dag op voorhand hadden we de beschikbaarheid van de vlucht nog gecontroleerd met onze binnendienst in Zwitserland en er waren nog 45 plaatsen, geen probleem dus.
De vlucht steeg op en landde zon 8u later in Mombasa (+2u tijdsverschil). Bij het uitstappen kwam de aangename warme temperatuur meteen op ons af, maar niet alleen dat ook die typische Afrikaanse geur die moeilijk beschreven kan worden kroop ons in de neusgaten, hm.
Onze missie kon van start gaan: De perfecte safari vinden.
We wilden onze safari wel bij Thomas Cook boeken zodat we een mooie korting konden meepikken maar het leek al snel niet zo simpel als gedacht; in Afrika. Het was ondertussen bijna zaterdagmiddag, maar Keniaantjes werken niet op zaterdagmiddag of op zondag dus daar stonden we dan. Er was zeker nog plaats voor de Great Kenia Safari van 7dagen. Snel een hotelletje boeken want anders konden we in het park gaan slapen. We hadden wel geluk, hotels zijn goedkoper dan gedacht en er was nog plaats! Op maandagmorgen bleek al snel dat toch ietsje harder ons best zouden moeten doen. Alle safaris waren volgeboekt. Er alleen op uittrekken wordt zeker niet aangeraden en trouwens die Nationale parken zijn zo groot dat je er op een kwartier verloren rijdt. Op zoek naar een andere betrouwbare organisatie met goede prijzen. Betrouwbare organisaties waren geen probleem, de prijzen daarentegen wel. Een collega ter plaatste (dank u wel, Ken) verwees ons door naar Boris Baker, op het strand. Wij vertelden onze situatie en onze wensen en hij zag het volledig zitten. Een marathonsafari van 8d/7n door Tanzania en Kenia (Waarom bij Kenia blijven als we toch ons eigen programma konden samenstellen, wie zien het toch altijd groots?!). Zeven Nationale parken in acht dagen, waarom niet.? Het programma werd uitgewerkt maar Boris had natuurlijk een beetje tijd nodig om de prijs te bereken. Wij geven geen vooropgesteld budget maar zeggen hem wel dat dure lodges voor ons zeker niet nodig zijn, met tentenkampen zijn wij ook meer dan tevreden. De dag erna, dinsdag, trokken we naar Mombasa om de stad te verkennen. We bezochten er Fort Jesus en de oude stad, een Hindoetempel, de wereldbekende Tusks en maakten er een gezellig boottocht door het kleine oude haventje!! S Avonds afspraak met Boris om het programma te bespreken en de prijs overeen te komen! Het programma was perfect, prijs uiteindelijk ook dus op woensdagmorgen om 6u werden we opgehaald.
Het programma 8 daagse safari door Tanzania en Kenia
Onze chauffeur: Harold (volgens Anneleen) Anudi of zoiets (volgens mij)
Dag 1 Safari gaat van start Lake Manyara
06u00: Mombasa Taveta (grensdorp aankoop visum Tanzania)
Taveta Lake Manyara Nat. Park
16u00: dag 1 sluiten we af met een game drive rond Lake Manyara
Hier zagen we onze eerste dieren bijna meteen. Dit park is vrij onbekend, dat was het toch bij mij, maar het is er wonderschoon. Niet alleen voor de dieren die er leven maar ook de natuur. We kwamen er ook oog in oog met olifanten, zebras, giraffen, bavianen, buffels, nijlpaarden en tal van vreemde vogels.
18u00: Tijd om het park te verlaten en onze eerste lodge te gaan opzoeken, de Twiga lodge and Campsite.
Mooie kamer maar geen elektriciteit, de zaklampen hadden we al snel in de aanslag maar een douche nemen kon jammer genoeg niet (en het moet gezegd, we konden er zeker een gebruiken).
19u30: Dinner is ready!!
We waren blijkbaar de enigen die nog moesten eten dus het werd een gezellige tête à tête met het geluid van duizenden krekels op de achtergrond.
20u30: Zonder nog een minuut wakker te liggen vielen we in slaap.
Dag 2 Door Ngorongoro naar Serengeti
06u30: Time for breakfast!!
07u00: start dag 2 met een game drive in Lake Manyara Nat. Park.
09u30: het dak van het busje gaat weer dicht en we rijden richting Ngorongoro Nat. Park om de machtige Ngorongoro Crater te zien.
Door de krater rijden zouden we niet kunnen doen want daarvoor is 4X4 vereist en natuurlijk had onze flitse bus dat niet. Aan de ingang van het park, waar onze sterchauffeur de ingangstickets nog moest kopen, raakten we aan de praat met twee Canadezen, Ricky en Arthur. Hm ja aan de praat, zij waren eigenlijk voornamelijk met onze flitse bus aan het lachen. Zij hadden een coole jeep met chauffeur en kok. WOW. Nu goed, ze waren wel sympathiek en had ik in hun schoenen gestaan dan had ik waarschijnlijk net hetzelfde gedaan. Wij vertrekken uiteindelijk als eerste het park in. Nog geen 100 m binnen en wat gebeurd er?? We rijden ons vast. Hm was een 4X4 dan toch geen beter idee geweest. De chauffeur doet zijn best maar we slingeren maar een beetje van links naar recht, vooruit gaan we niet. Je zult het niet geloven maar wie komt er net na ons het park binnengereden?? Die Canadezen natuurlijk. We hadden ze opnieuw een ultieme reden gegeven om nog eens goed met onze bus te lachen. Haha, maar gelachen dat hebben we nu toch zelf ook zeker gedaan. Uiteindelijk waren de Canadezen onze redding. Onze sterchauffeur haalt een kabel uit de koffer en deze wordt bij ons aan de voorkant vastgemaakt en bij de jeep aan de achterkant. De jeep heeft ons zon 300 m verder getrokken tot we weer op vaste bodem waren. Op naar de Ngorongoro Crater. We konden er niet in maar maakten wel een stop aan de rand waar we een spetterend uitzicht hadden op de krater van 600 m diep en een diameter van zon 20 km. Adembenemend!!
Het werd al snel duidelijk dat onze sterchauffeur iedereen kende. Wij moesten plassen en de chauffeur wou zn benen even strekken dus stopten we bij een lodge met uitzicht op de krater, waar zjin schoonbroer chef kok of zoiets was. We werden meteen naar het terras begeleid waar we een half uur met een immens grote telescoop de krater hebben ontdekt. Olifanten, nijlpaarden en zelf twee zwarte neushoorns.
12u30: Lunchpakketje onderweg naar Serengeti Nat. Park.
15u00: Game drive in Serengeti
Hier zagen we vooral zebras en wildebeesten met honderden tegelijk. Dit komt doordat deze dieren in november deel nemen aan de grote trek of the big migration. Dan trekken ze allemaal van het Masai Mara Nat. Park Kenia naar het Serengeti Nat. Park in Tanzania om meer eten te vinden. Mijn eerste indruk van het Serengeti was: man man man, wat een vlakte!! Magnifiek, das zeker. Maar dat niet alleen, op dag 2 zagen we ook onze eerste leeuwen, een 6-tal tegen dat we het park om 18u moesten verlaten. Leeuwen zijn de meest populaire safaridieren maar wel de meest saaie. Leeuwen slapen gemiddeld 20u per dag, dus de kans dat je ze in actie ziet is zeer klein. Wij zagen ze inderdaad alleen maar slapen. Nijlpaarden die ruik je al van ver. Waarom? Nijlpaarden liggen de hele dag in het water om het dunnen huid te beschermen tegen de zon. Ze komen er overdag niet uit ook niet om zich van hun uitwerpselen te ontdoen. Ze blijven gezellig liggen dicht bij elkaar en verspreiden hun uitwerpselen in het water met hun staartje, vandaar de geur! Begrijp me niet verkeerd we zagen ook heel veel niets, maar net voordat we de hoop wilden opgeven werd ons geduld beloond. Daar lag ze, aan de andere kant van de vijver, een luipaard met een kleintje te eten aan een antilope. Ze had zich goed verstopt, dus we moesten wachten op die enkele momenten waarbij ze haar hoofd bewoog of dat het kleintje even rechtstond. Een keer stond ook de moeder recht met de prooi nog in de mond. Volgens de gids voelde ze zich niet veilig op de grond en wou ze zich met prooi en al in de boom verstoppen. Doordat ze ook het kleintje had en die nog te klein was om in de boom te klimmen, heeft ze zich snel bedacht. Een fantastisch moment.
18u00: We nemen onze intrek in de Lobo Wildlife Lodge.
Electriciteit was er tot 1am, dus een douche was gepermiteerd, zalig!! Van op de kamer hadden we een heel mooi uitzicht op het park. De Blue Velvet aapjes zater er gewoon op de vensterbank. Ze noemen ze zo omdat de mannelijke aapjes turkoois blauwe ballen hebben.
19u30: Time for dinner.
20u30: Opnieuw werd geen seconde getwijfeld.
01u30: Ai, dikke pech, blijkbaar iets fout gegeten!!
Kotsmisselijk en met hevige buikkrampen heb ik die 2de nacht doorgebracht. Zelfs s morgens toen Anneleen vol enthousiasme riep dat er nijlpaarden voor ons raam aan het grazen waren kon ik het niet opbrengen om op te staan.
Dag 3 Van Serengeti naar Masai Mara
06u30: Time for breakfast:
Voor het ontbijt heb ik gepast want mijn eetlust was ver te zoeken.
07u00: back on the road.
Van dag 3 weet ik eerlijk gezegd niet zo heel veel, althans toch niet van de voormiddag. We vertrokken van Serengeti naar Masai Mara Nat. Park. Ik herinner me nog dat de wegen weer van een fantastische kwaliteit waren (of toch niet?) maar dat is zowat het enige. We zagen zebras en olifanten, leeuwen en giraffen. Het Serengeti Nat. Park en het Masai Mara Nat. Park worden gescheiden door de landgrens tussen Tanzania en Kenia. Ons bezoek aan Tanzania zat er dus al op. De gids wou de grens oversteken bij Kleins gate in het noorden. We zijn zon 4u onderweg geweest waarvan ik 3u45 min naar de WC moest. In de broese mag je natuurlijk niet uitstappen, tenzij je graag het ontbijt van een langlopende leeuw wilt worden. Ik moest dus wachten tot we aan de grens waren, 3 u en 45 min pure hel. We komen uiteindelijk aan aan de grens van Tanzania. Je zou verwachten dat je bij het verlaten van het land een stempel krijgt, niets is minder waar, die mannen hadden er duidelijk geen zin in. Ze waren wel zo vriendelijk om ons het toilet te laten gebruiken. Hier was het ook duidelijk dat alleen mannen er gebruik van maakten, haha.
Na zon 5 km niemandsland kwamen we bij de grens van Kenia. Geen mens te bespeuren. Hier hadden ze duidelijk geen passanten verwacht. Geen stempel om Kenia binnen te komen ook niet. Ai, maar dat zijn problemen voor later.
12u30: Lunch op een van de kleine airstrips in het Masai Mara Nat. Park
14u00: Aankomst in de Masai Mara Sopa Lodge.
Onze sterchauffeur, waarvan ik nog steeds niet zeker ben wat zijn naam nu precies is, had nood aan een dutje, en eerlijk gezegd ik ook. Die namiddag konden we een Masai dorp niet ver van de lodge gaan bezoeken. Ook al voelde ik me ellendig, ik wou het toch niet missen.
15u00: Masai dorp
We moesten te voet zei het dorpshoofd. Ik kijk naar Anneleen: die meent het of wat? Ik wou het dorp heel graag zien maar ik was niet in staat om onder een hete middagzon een kwartier te wandelen. Onze chauffeur werd gehaald en met het busje vertrokken we naar het dorp. We waren er nog maar aangekomen en ik viel al net niet flauw. Beeld je dan eens in dat ik te voet was geweest. Er werd een stoeltje voor me gehaald en we werden ingehuldigd in de gewoonten en tradities van het dorp, Warrior-liederen werden gezongen en vuur werd gemaakt.
16u00: Game drive in Masai Mara Nat. Park
We zagen opnieuw een aantal grote beesten, zoals zebras, olifanten en giraffen. We zagen er zelfs weer leeuwen. Tot nu toe zagen we enkel vrouwtjes of jonge mannetjes maar geen mannetjes met grote manen of welpjes. Na weer 1,5u een beetje niets gezien te hebben werd ons geduld wederom beloond. Een hele familie leeuwen lag te zonnen, een moeder met 4 kleintjes. Een perfect beeld om de dag mee af te sluiten.
18u00: Back to the Lodge
19u30: Dinner is served
20u30: Ogen dicht en recupereren.
Dag 4 Masai Mara
Uitslapen!!
07u30: Ontbijt
08u00: De hele dag Game drive.
We trokken richting de Mara-river maar niet voor we weer oog in oog stonden met een jonge leeuw. Hij was op weg naar zijn ontbijt want de plaats waar hij naartoe liep werd overschaduwd door een 5-tal gieren in de lucht. De Mara-river is tijdens de grote trek een bekende plaats voor spektakel. De krokodillen liggen er op de loer en terwijl de wildebeesten en zebras in grote aantallen de rivier overstekken, gaat de ene na de andere in de aanval en smullen maar. De periode dat wij er waren werden we door de parkrangers gewaarschuwd. We mochten zeker niet langs de rivier stoppen en zeker niet uitstappen want het aantal dieren dat langs de rivier komt is klein dus de krokodillen hebben enorm veel honger. We zijn wel onder begeleiding van een ranger te voet naar krokodillen op zoek gegaan en we hebben er uiteindelijk twee gezien, een kleintje en een grote op de andere oever. We waren dan wel met een ranger mee maar ik voelde me toch niet honderd procent op mijn gemak, je weet nooit wat er achter de struiken zit
Dag 4 is uiteindelijk de geschiedenis ingegaan als de leeuwendag. We zagen op een dag tijd 11 leeuwen. Een mannetjes leeuw met grote manen en zelfs ook kleintjes.
18u00: Terug in de lodge
19u30: Time for dinner.
21u00: Opnieuw kapot van een lange safaridag. Morgen weer vroeg dag dus slapen maar
Dag 5 Van Masai Mara naar Lake Nakuru
06u30: Breakfast time
07u00: Op naar de volgende
De hele voormiddag hebben we gereden van Masai Mara naar Lake Nakuru. De slechte wegen, dat hoort bij Afrika, hoorde ik Anneleen een aantal dagen daarvoor nog zeggen. Ja, mn botten, we hadden nog niets gezien. Die weg, die dag was de hel. Zonder overdrijven. Een groot deel van de weg was zelfs niet echt een weg, het was eigenlijk een uitgekapte rots, stijl naar omhoog en niet bepaald effen. Ik heb die dag heel dikwijls stilletjes gevloekt, maar ik zeg het je, het was het meer dan waard. s Middags kwamen we bij Lake Nakuru Nat. Park aan. Tijdens de lunch moesten we goed op ons eten letten want het stikte er van Blue Velvet aapjes die zeker niet verlegen waren. Nadat iedereen gegeten had vond een van de aapjes het wel tijd voor een showtje. Hij begon openlijk voor iedereen met zichzelf te spelen. En dan zijn er mensen die beweren dat wij niet van de apen afstammen, haha.
Na de lunch reden we het park binnen dat bekend staat voor zn miljoenen flamingos en ook voor de neushoorns. Het eerste wat hier inderdaad meteen opvalt in dit park is de vele vogels. Er waren veel minder flamingos dan dat ik had verwacht maar het zat er wel vol met witte pelikanen. Ik had gelezen dat het zien van een neushoorn echt een privilege is m.a.w je moet geluk hebben. De hele middag hebben we het park doorgereden op zoek naar de neushoorns en ook cheetas (jachtluipaarden), de twee dieren van de Big Nine die we nog niet gezien hadden. Neushoorns vinden bleek al snel geen groot probleem. Dag 5 is dan ook al snel de neushoorndag geworden, we zagen er elf goed en vijf heel ver weg. Het strand langs het meer is blijkbaar ook de favoriete plaats van de neushoorns. Eerst zien we er twee in de schaduw van een boom, dan loopt er een heel vastberaden op een buffel af en de vierde lag te slapen op een heuveltje zand. Die laatste gaan we alle drie niet snel vergeten. Een van de regels in deze parken is dat je steeds de routes moet volgen, dus onze sterchauffeur houdt zich aan deze regel, behalve als hij leeuwen zien, maar dat is een ander verhaal. Dus we volgen een van de routes over het strand en zien de neushoorn op het heuveltje. Hij slaapt dus we kunnen rustig dichterbij komen zonder hem te storen. Dat proberen we ook niet want iedereen weet dat de neushoorn een van de krachtigste dieren is in de broese. De route loopt echter wel achter de neushoorn door naar links, dus we moeten volgen. Net als we de bocht naar links nemen, schiet die neushoorn recht, begint hij uit zn neus de blazen en met zn poten te stampen. De chauffeur gaf onmiddellijk plankgas, Anneleen probeerde het op foto te krijgen en ik
ik zat net niet onder de zetel. Vijftig meter verder stopt de chauffeur en kijkt achter hem. De neushoorn lag al weer rustig te slapen. Dit was een van de weinige keren dat onze sterchauffeur echt aan het lachen was
waarschijnlijk een beetje van de spanning en een beetje met mij. Ik hou niet zo van grote beesten J. De cheetas hebben we uiteindelijk niet gevonden maar toch was het een geweldige dag.
18u30: Aankomst in ons hotelletje in Nakuru City.
Het hotelletje stelde niet veel voor maar het eten was geweldig, we konden kiezen van een kaart met junkfood. We waren in de zevende hemel, want kip met rijst is ook maar kip met rijst. Het tomatensoepje en die pizza hebben ons mateloos gesmaakt.
20u30: We waren weer kapot van het door elkaar geschud te worden en van de vele spannende momenten overdag dat we meteen in slaap vielen.
Dag 6 Van Nakuru naar Amboseli langs Nairobi
07u00 Met een droge toast achter de kiezen gingen we weer op pad.
De rit van Nakuru naar Amboseli viel het eerste deel heel goed mee. We reden op de ring rond Nairobi, passeerden vele dorpjes waaronder Coca Cola town. Het heette niet echt zo maar dat is de naam dat wij eraan gaven. Het is eigenlijk een uitkijkpunt op 7000ft vol souvenirwinkels (beschilderd met Coca Cola reclame) gebouwd op een soort stelling op de helling. We hadden er een fantastisch uitzicht over Rift Valley, een hele lange vallei die van het noorden tot het zuiden door het westen van Kenia loopt. Ik moest vooral alweer heel dringend plassen, zoals altijd dus ik vraag beleefd naar een toilet. Follow me zegt ze. Down there is het volgende wat ze zegt en ze wijst onder de stalletjes door. Ik denk nog: Wie weet is er wel ergens een deurtje! Nee hoor, we mochten mooi ons broek afsteken met uitzicht op de vallei tussen de pilaren van Coca Cola town. Als het moet, moet het. Het is iets wat ik niet snel zal vergeten. Daarna hebben Anneleen en ik nog dikwijls met ons toilet gelachen. Toen pas dachten we eraan dat we eigenlijk een fotoreeks hadden moeten maken van alle toiletten waar we zijn geweest. Je zou wel twee keer nadenken over het gebruik van een plastuit (nog steeds te koop op verschillende locaties).
13u00: Lunch onderweg bij een van de vele curio shops waar we langs zijn geweest.
Het laatste stuk naar Amboseli, laat ons zeggen de tweede helft, was echt door de broese maar blijkbaar de enige weg naar het Amboseli Nat. Park. Net nadat we de zandweg opdraaien, staat daar een vrachtwagen midden op de weg met een platte band. Onze sterchauffeur heeft geen geduld, in tegenstelling tot de vaak gebruikte woorden polé polé, wat betekent langzaam. Een halve meter aan beide kanten, dus hij kiest om rechts voorbij te steken. Denk eraan, we hadden geen 4X4. Deze weg ligt vol mul, zoals we zeggen in de West-Vloanders, of losse aarde. Hij gaat ervoor en ra ra ra na 2 minuten zitten we vast, halfweg de vrachtwagen. Tussen de vrachtwagen en ons busje is nog ongeveer 1cm over, niet veel bewegingsruimte dus. Het tafereel wat daarop volgde vonden Anneleen en ikzelf ronduit hilarisch. Wij hadden nu voor iedereen de weg versperd dus iedereen die langs wou moest wel helpen om alles wat sneller te laten verlopen. Onze deur zat langs de kant waar de vrachtwagen stond dus ook wij zaten vast. Na een hoop gesukkel om ons busje vooruit te krijgen viel hun het plots te binnen dat ze misschien eerst de band van de vrachtwagen konden vervangen zodat die gewoon verder kon rijden en ook wij bevrijd zouden zijn. Band wordt vervangen en de vrachtwagen wil vooruit rijden, hij denkt er alleen niet aan om zijn stuur te draaien. Wat gebeurd er: De vrachtwagen staat nu tegen de bus. Dan maar de Afrikaanse oplossing, we heffen allemaal het busje op en schijven het zo 10 cm op. Het is ze uiteindelijk gelukt nadat ze een krik onder het busje zetten in plaats van hun eigen spierkracht te hebben geprobeerd. De vrachtwagen kon vertrekken en ook wij waren weer op weg. Die laatste 2 uur heb ik gedacht dat hij volledig verloren was gereden. Het was alsof we op weg waren naar nergens
Plots vanuit het niets duikt de ingangspoort van het Amboseli Nat. Park op.
15u00: Game drive
Het Amboseli park is er een van contrasten. Oneindige vlaktes aan de voet van de Kilimanjaro, kilometers droogte en felgroene moerassen. Hier in Amboseli zagen we de eerste cheetas, 3 tegelijk. Ook deze dieren slapen het grootste deel van de dag dus erg opwindend was deze ontmoeting niet. Daarnaast zagen we niet veel meer dan olifanten, maar dan wel 200 tegelijk. Dit was een van de indrukwekkendste momenten van de hele safari. Olifanten leven in groepen. Wel hier liep de ene groep de andere achterna. Het eten overdag zat erop en allemaal liepen ze richting hun rustplaats voor de nacht. Ook wij gingen keerden stilletjes aan terug. Deze nacht sliepen we niet in een lodge zoals de andere nachten maar in een tentenkamp. Lekker spannend!! Zon tentenkamp is niet zoals een camping in Bredene. Het was een luxe tentenkamp met douche, toilet en wastafel in de tent, bedden en de nodige muskietennetten. Vanuit onze tent hadden we uitzicht op de Kilimanjaro, jammer genoeg zat die de hele dag al volledig in de wolken verstopt. Alle hoop op morgen. De douche werd getest, de spoelbak slecht functionerend bevonden en er werd volop van de sfeer genoten totdat
de schorpioen werd ontdekt. Hij was niet zo groot maar we weten allemaal dat ze niet groot moeten zijn om gevaarlijk te kunnen zijn. Na deze hartkloppende ervaring zagen overal beestjes. Vooral Anneleen, ze heeft er zelfs slecht van geslapen. Ik niet, eens dat ik veilig onder mijn netje lag sliep ik als een roos.
19u30: Dinner is served. We werden van en naar onze tent begeleid, echte luxe.
20u30: Tijd voor bed
Dag 7 Morning Game drive in Amboseli en dan richting Tsavo East
06u30: Game drive in Amboseli Nat. Park
We hoopten die morgen een prooi te zien gevangen worden. Het maakte niet zoveel uit welke prooi door welk dier; we waren niet kieskeurig. Uiteindelijk zagen we een jakhals met een haas in de mond. We hebben de jacht niet gezien maar het was toch iets. We hebben ze niet in actie gezien, we hoorden ze niet lachen maar de we hebben ze gezien, 3 hyenas. Opnieuw reden we langs vier cheetas die nog van de ochtendzon lagen te genieten en de wolken boven de Kilimanjaro verdwenen beetje bij beetje. We zagen de berg niet in volle glorie maar het topje heeft zich toch even door de wolken kunnen dringen. Adembenemend mooi vond ik dat.
08u15: Nog een stevige omelet voor we de tocht naar Tsavo East zouden ondernemen.
Onze sterchauffeur had er ondertussen aan gedacht dat onze paspoorten volledig niet in orde waren. Weet je nog die grens die onbemand was? Volgens onze stempels zaten we nog steeds in Tanzania, dus dat zou voor problemen zorgen op de luchthaven. Hij zou onderweg naar Tsavo East langs Taveta rijden en proberen om daar aan de nodige stempels te komen.
Zo gezeg, zo gedaan althans dat probeerde hij toch. Het was een nogal vreemd moment toen hij plots zei midden in de broese: Hm, Im lost. Haha, khoop et nie wi makker!!, riep ik vanbinnen. Aan de buitenkant pure kalmte. Hij reed uiteindelijk dan maar naar links, vroeg nog een keer de weg en een uur later stonden we in Taveta. Hij zou ons naar de grens van Tanzania rijden en dan weer terug. Een probleem, hij vond dat papier van het busje niet. Hij moest het busje daar aan de Kenia kant van de grens parkeren en we moeten maar op een andere manier aan de overkant geraken. Met zn drieën stapten we op een lijnbus richting de grens van Tanzania, zon 5 minuutjes rijden. Daar stonden we in de rij voor onze stempel Exit Tanzania. Om terug te keren was er geen bus, dus ik vraag: Moeten we te voet terug? No, we will hitch a ride. Daar zaten we dan vanachter op de brommer terug richting Kenia. In Kenia vreesden Anneleen en ik voor problemen, want toen we aankwamen in Kenia hadden we maar voor een single journey visa betaald en niet voor een multiple dus ik dacht dat we opnieuw zouden moeten betalen. De Immigration Officer heeft met een grote glimlach op het gezicht een stempel in ons paspoort gezet en we konden verder richting Tsavo. Ik denk dat we dan al een beetje op het einde van onze krachten waren want dat heeft geduurd en geduurd en geduurd, dat laatste stuk van de dag.
16u00: Game drive Tsavo East Nat. Park
Tsavo East is vooral bekend voor zijn rode olifanten. Het zijn normale Afrikaanse olifanten met van nature een normale donkergrijze kleur. Ze worden zo rood omdat ze zich baden in waterplassen die rood gekleurd worden door de bodem. Het levert een fantastisch effect op bij die olifanten. Buiten olifanten zagen we die avond niet veel meer.
18u00: Richting Red Elephant Lodge
Nadat we bij de Red Elephant aankwamen gaf onze sterchauffeur ons zijn kaartje. Het eerste wat ik deed was kijken naar zijn naam, want na acht dagen geloofde ik nog steeds niet dat zijn naam Harold was. Wat bleek? Ik had gelijk. Niet helemaal gelijk maar toch bijna. Zijn naam was niet Harold, het was ook niet Anudi maar Anold. Ik zat er dus toch het dichtste bij.
Haha.
19u30: Onder een gedrilde begeleiding gingen we eten.
Het dinner werd begeleid door lokale muziek, Ik denk nog steeds dat die ene jongen iets gepakt had voordat hij begon te zingen, want zo met je ogen draaien dat kan niet normaal zijn.
21u00: Onze laatste nacht op safari
Dag 8 Van Tsavo East richting de kust, Mombasa
06u30: Breakfast time
07u00: Nog een laatste game drive in Tsavo East.
We hadden de Big Nine gezien dus heel veel was er niet meer om naar uit te kijken. Big Five: Olifant, leeuw, neushoorn, buffel en luipaard
Big Nine: + jachtluipaard, nijlpaard, giraffe en zebra
Alleen nog de jacht. De jacht hebben we uiteindelijk niet gezien maar we hebben wel een groep leeuwen gezien die nog lekker aan een zebra-tje aan het peuzelen waren. Het is geweldig om ze bezig te zien met hun kop in bloed tot achter hun oren.
11u00: Vroege lunch en dan zetten we de tocht in richting Mombasa, nog ongeveer 4 uur rijden.
15u20: We stonden weer met onze rugzak op de rug voor de ingang van het hotel. Ons plan? Tot zaterdagmorgen niets doen en in de zon liggen!!
We zeiden vaarwel tegen Anold, we bedankten Boris en we wandelden moe maar voldaan opnieuw Bamburi Beach hotel binnen. Het relaxen kon beginnen. De laatste twee dagen hebben we in de zon gelegen, Anneleen heeft haar haar laten vlechten en we zijn het strand opgetrokken om typisch
15-12-2008 om 00:00
geschreven door Marlies 
|
om het eiland, de mensen en de cultuur te leren kennen. 
