Donderdag was ik hard aan het werk op de luchthaven toen ik een sms kreeg. "Proficiat, je bent net meter geworden van een jongetje met de naam Pierre!" Resultaat: Ik sprong voor alle gasten een gat in de lucht en kreeg spontaan tranen in de ogen.
Het is een gezonde boele van 3,900kg maar meer weet ik nog niet. Op de vraag op wie het kindje het meeste lijkt, mama of papa, kreeg ik tot nu toe nog geen antwoord.Een gedeelte van de spanning blijft dus... tot ik de eerste foto te zien krijg.
Het wordt hier trouwens ook al een stuk warmer, ik zou al bijna durven zeggen HEET. Dat beloofd weer voor deze zomer. De sfeer is wel iets minder de laatste tijd. We zijn met drie collega's en eentje daarvan werkt op de andere twee hun zenuwen. (Neen, ik ben niet diegene die op de andere hun zenuwen werkt.) Met z'n tweeen amuseren we ons dubbel zo goed en de mojitos vloeien rijkelijk. Viva la victoria siempre... zoals onze liefste Che zou zeggen!!
