Ja inderdaad... ik leef nog! Het is alleen een beetje druk geweest dus mijn excuses tot de fans . Ik heb deze week ontdekt dat een van mijn hotels draadloos internet heeft dus heb ik nu rustig te tijd om er mijn werk van te maken!!
Ik kreeg de laatste maand vaak de vraag of ik de orkanen heb overleefd. Wees maar gerust. We hebben er hier bijna geen last van gehad. De orkanen zijn of ten zuiden of ten noorden langsgekomen maar nooit over de Dominicaanse. Meer dan telkens een aantal dagen regen en wind hebben we dus niet gehad. Sorry, geen spannende 'orkaanoverlevingsverhalen' dus. Ik zou er gerust eentje kunnen verzinnen, want als zo'n orkaan onderweg is slaat de fantasie van vele reisleiders (inclusief ikzelf) meteen op hol. Zoals, wat is ons plan? We kruipen in het bad met een goed boek, 3 flessen water, een pakje koekjes en doen de deur dicht... met de gedachte laat die gasten hun plan maar trekken, ik blijf hier zitten tot het voorbij is. haha
Ondertussen zijn de toekomstplannen ook bekend!! Het seizoen loopt hier af begin november, dus jullie mogen mij terug verwachten tussen 10 en 14 november ongeveer. Ik heb dan vakantie tot 16 januari, woehoe. Ik heb dus 2 maanden tijd om te relaxen. Er zijn natuurlijk wel al enkele plannen gemaakt. Ik wil eind november, begin december een reisje maken met een van mijn collega's naar Kenia of Thailand. We weten nog niet precies naar waar want we vliegen stand by dus er moet plaats zijn op de vlucht.
Het kan ook zijn dat ik hier nog een reisje win. Er is een wedstrijd tussen de reisleiders en de drie met de meeste punten kunnen een ticket naar costa rica of miami winnen met zakgeld of een cruise in de caraiben. Sta momenteel op de 3de plaats dus de kans is groot!!
Op 16 januari, na mijn verjaardag en kerst en nieuw thuis gevierd te hebben ga ik dan naar...................................................................................
!!!! CUBA !!!!
Ja, eindelijk de bestemming van mijn dromen!! Ik zal me oneindig onderdompelen in de sfeer van salsa en mojitos.Ik denk dat ik daarna maar doe wat ik aan mijn liefste mama heb beloofd, naar huis komen en blijven. Het is perfect. Ik wou dit 2, 3 jaar doen en als ik op Cuba was geweest zou ik naar huis komen. Wel het is zover, 2 jaar hebben we al gehad, nog een jaartje Cuba en dan is het afgelopen. We gaan dan eens aan het echte leven beginnen. Haha
Wel dan, begin al maar aan de voorbereiding voor mijn Welcome Homeparty want het is niet heel lang meer
Ik weet, het heeft weer even geduurd voor ik een degelijk berichtje op de blog heb gezet, maar zelfs op mijn vrije dag ben ik altijd druk bezig met zonnen, verbranden en boekjes lezen Goed excuus, toch?
De laatste paar weken hebben er weer eens voor gezorgd dat ik me ging afvragen waarom ik in godsnaam nog moeite voor die toeristjes doe. Ik werd al eens een onbeschofte trut genoemd, een teringwijf en in de laatste twee weken al twee keer een leugenaar. Je wordt er meteen vrolijk van. Haha. Het is net alsof ze alle opvliegende types naar de dominicaanse sturen. !!Promotie enkel voor mentaal onstabiele mensen, haha!!
Er zijn altijd dieptepunten maar ook zeker evenveel hoogtepunten. Leuke feestjes, leuke uitstapjes...
Zoals vorige week Anneleen en ik kregen een extra half dagje vrij om een nachtje in Santo Domingo door te brengen. Grootste avontuur was de rit. Dominicanen drinken van s morgens vroeg tot s avonds laat rum, het is hun vitamina maw het dominicaanse verkeer is niet meteen het meest veilige.
Een plan? Niet echt. We vinden het wel, hoe moeilijk kan het zijn, dachten we. Ik was de chauffeur en Anneleen copiloot. Op zich had Anneleen zich goed voorbereidt. Ze had een plannetje waar min of meer duidelijk op stond aangeduid hoe we in la zona colonial moesten komen. Het hotel was geboekt dus het zou op zich vlot moeten verlopen.
Hoofddoel: Shoppen!!!!
Maandagmiddag rond 15u startten we de motor en we waren vertrokken. Hoe kom je van Bavaro in Santo Domingo? Wel Anneleen had een fantastisch plan. Volg de grote bussen die rijden altijd naar de hoofdstad. Dus we volgden de eerste grote bus die we zagen en reden zo richting Higuey, later richting San Pedro de Macoris. We reden langs Bayahibe en La Romana en zagen zo Santo Domingo steeds dichter bijkomen. En man, die bus reed snel, we konden hem bijna niet bijhouden. Net voor Santo Domingo zijn we de bus dan ook uit het oog verloren. Tijdens een plaspauze heeft een copiloot opnieuw goed werk geleverd. Ze ging te raad bij een taxichauffeur. Het plannetje wat we van bij het begin hadden, bleek een beetje compleet fout.
We moesten volgens hem een bepaalde brug over en dan steeds rechtdoor. Haha eerste brug, was niet goed. Tweede brug was wel goed maar we zijn er door een kleine afleiding onmiddellijk weer afgereden. Oeps, opnieuw. Het volgende doel was la puenta flotante. We volgden mooi de pijltjes maar zijn toch over een andere brug gereden. Nu goed, we kwamen dus goed en wel aan in la zona colonial. De zoektocht naar ons geboekte hotel begon. Wat was de naam weer? Continental, Colonial? In welke straat moeten we zoeken? Geen idee!! Na een aantal zinloze rondjes door de koloniale zone, begonnen we al een beetje zenuwachtig geworden. We gingen te raad bij veiligheidsagenten (we kregen er meteen ook twee telefoonnummer bij), politie, taxichauffeurs Een taxichauffeur bracht ons iets dichterbij. Het leek er sterk op dat niemand hotel Colonial echt wist zijn. Opnieuw een aantal zinloze rondjes in een andere stukje van de Koloniale zone. Tijdens onze zoektocht hebben we wel alle noemenswaardige gebouwen gezien, denk ik. Sightseeing, niet in een grote rode bus maar in een blauwe nissan sentra. Het heeft ook zijn charme. Na een gouden tip en een keer teveel naar rechts en we bereikten onze bestemming, Hotelpa Caribe Colonial.
We waren nog geen twee seconden de kamer binnen of we waren al weer buiten, opnieuw gaan verkennen. We zaten vlakbij de voetgangerzone, een lange straat met heel veel winkel. Het was al wat laat, het leek erop dat de elektriciteit was uitgevallen en op de terugweg begon het serieus te regen. Eten dan maar? Die avond is het nog maar eens bewezen dat hier op de Dominicaanse een paar erg goede restaurantjes verborgen zitten. We aten er een lekker stukje zalm in een roomsausje met witte wijn en knapperige frietjes. HMMM
Na een woelige nacht (de airco werkte niet echt) en een stevig ontbijt, gingen we de stad in. Toch nog even de voetgangerszone doorgelopen want we hadden er een paar interessante schoenwinkels gezien. Na de zoektocht van de avond voordien, vonden we het een goed idee om verder met de taxi te gaan shoppen. Na een coole onderhandeling van mezelf stapten we in een taxi en waren we onderweg naar Plaza Central (daar zou de Zara zijn).
We hebben het winkelcentrumpje van onder naar boven gezien, maar de Zara was niet te vinden. Ik deed er wel een koopje in Benetton. Op naar de volgende. We waren niet helemaal zeker of we de goede richting opliepen maar na een korte wandeling kwamen we toch aan bij Acropolis. Het bleek niet gemakkelijk om er binnen te komen maar nadat we drie deuren hadden geprobeerd, vonden we eindelijk de ingang. Het was een modern shoppingcenter maar niet zoals wij die kennen. Toch, na drie maanden een waar paradijs. Hier begon mijn zoektocht naar een leuke jeans. Het bleek dat ik niet erg heb opgelet tijdens het inpakken voor mijn seisoentje hier. Eens we de Zara binnenstapten lichtte het gezicht van Anneleen helemaal op, zoals dat van een kindje dat aankomt in Disneyland.
Rond 16u stapten we opnieuw in de nissan sentra en keerden we terug richting Bavaro. Opnieuwe dachten we: Peace of cake. Haha alleen hadden we geen rekening gehouden met de verkeerspolitie in La Romana. Er ging een stickertje te weinig aan onze voorruit, tja.
Het laatste uurtje in de auto waren het meest stressvol. Het was ondertussen donker en het was net of alle autos en brommertjes het doel hadden om constant in mijn weg te rijden, maw ik was het een beetje beu (wat wil je na 4u).
Op het einde van tripje was ik best voldaan. We hebben veel gelachen, geshopt en ontdekt. Anneleen daarentegen was eerder teleurgesteld. Ze had slecht één aankoop gedaan, een paar leuke schoentjes, maar ze had op meer leuke spulletjes gehoopt.
Zo zie je maar, het is niet altijd zoals je verwacht had.
Spaans les 2: Puedes ayudarme? (kan je me helpen?) no hablo español. (ik spreek geen spaans) quiero bailar !! (ik wil dansen)
Alles goed in België. Hier ook alles super. Alleen begint het feit dat ik geen auto heb, al een beetje op mijn zenuwen te werken. Ik moet altijd op anderen rekenen, voor mijn was, om geld te wisselen, om uit te gaan... En de hoofdreden: Ik ben zaterdagmorgen met mn brommertje tegen dek gegaan. Niet lachen... ik was er bijna aan!!! Het had ´s nachts hard geregend, dus ik reed extra traag. Op de een of andere manier moest ik toch uit reflex remmen. Wat doet deze prof schooterbestuurster? ze remt alleen aan een kant. Gevolg: slippen!!!!!!!!!!!!!!! Dus ik val recht op een trottoir van 20cm hoog. Gelukkig had ik ook de goede reflex om met mijn arm mijn hoofd te beschermen, anders was ik de kop in geweest. Ik heb er gelukkig genoeg niks anders aan over gehouden dan een geschaafde knie en een vinger die ondertussen alle kleuren van de regenboog heeft. Wat kunnen we uit dit verhaal besluiten? Marlies + scooter = slecht idee!!!!
Zo, mijn plan om met dolfijnen te zwemmen is ook al gelukt. Fantastisch die beestjes. Ze voelen wel heel vreemd aan. Ben er vorige week ook op uitgetrokken met een collega in individuele speedbootjes, ik voelde me echt als Jane Bond!!! haha, heel leuk!!!
Oeps tijd zit erop
Tot de volgende keer berichtjes kan je gewoon naar mijn belgisch nummer sturen!!! dikke kussen
Blijkbaar krijg ik geen enkel berichtje dat uit Europa wordt verstuurd. Dus als je dacht dat ik me te goed voel om te antwoorden omdat ik in het paradijs op aarde vertoef, wel... je hebt het mis (ja zus)haha! Het ligt niet aan de telefoon maar aan de sim-kaart, want het is een speciaal nummer (flota ofzo) waarmee we gratis tussen collega´s kunnen bellen. Als ik misschien in de toekomst een lokaal nummer neem dan geef ik het nummer zeker door (tot dan via mail communiceren dan maar)
Ik heb ondertussen al zoveel mooie dingen gezien en meegemaakt, je zou me niet geloven als ik het allemaal zou opnoemen. Ik bijvoorbeeld al met haaien gezwommen en volgende dinsdag ga ik proberen om eens bij de dolfijnen langs te gaan. Er is hier zoveel te doen, het is ongelofelijk.
En ja ik verdien meer dan op de andere bestemmingen, het officiele loon kan ik nog niet zeggen, (aangezien de maand nog niet voorbij is) maar er zijn veel extraatjes te verdienen met wisselkoersen tussen dollar en euro, verkoop van postkaartjes, commissie op sigaren - en juwelenverkoop en noem maar op... kassa kassa!!! haha mag ook wel eens he.
Als ik eens met mn laptop ergens met wifi op internet kan dan stuur ik een paar foto´s door ... beloofd!! (het zal de moeite zijn)
besos Malisa Marlies is blijkbaar heel moeilijk uit te spreken haha)
Heb nog 4min en 30sec internettijd over, dus het zal snel moeten gaan.
Mijn nummer hier is: 0018297705734, ik kan niet naar jullie bellen mr wel berichtjes sturen.
oei 3min20sec
Ik moet niet hard werken, ik doe de iberostar hotels (3naast elkaar) en ik woon er ook, dus 2 meetings maximum per dag want ik doe de 3 hotels samen en ik moet maar in 2 ervan bezoektijden doen, veel tijd om te genieten dus...
oei 1min30sec
Ik kom later deze week nog eens met meer details ... kus
Het is hier fantastisch, ik zal het hier wel naar m`n zin hebben daar ben ik helemaal van overtuigd!
Het weer was niet zo goed nog maar toch is het lekker warm. We hebben hier het staartje van een strorm in Amerika gehad, afwisselend bewolkt en een ZEER onstuimige zee (ze hebben de dolfijnen die in zee in een afsluiting zaten naar het zwembad van een hotel moeten verhuizen).
Ben op m`n eerste dag op een excursie gegaan, Megatrucks, was leuk en al meteen goed verbrand! We zijn het binnenland ingereden, magnifiek, echt. Ongelofelijke natuur en de bevolking heeft zoveel charme. Ze hebben geen frank maar toch zijn ze gelukkig, ze zingen en dansen! Gisteren naar een casino geweest (500peso ingezet en 400 winst gemaakt = 8euro haha) en dan in een cafe in een grot nog 1 gaan drinken met de collega`s, een klein beetje zat. Morgen ga ik naar Saona island, bounty island!!!!!!! Wordt weer super, alleen zijn m`n schouders nog steeds erg rood
meer updates volgen later ik heb nog geen nummer maar dat komt volgende week
Zo, die 2 weken vakantie zijn voorbij gevlogen! Ik heb alles gedaan wat ik eigenlijk wou doen. De kindjes weten opnieuw wie dat Tante Marlies is, ik heb een kapitaal uitgegeven aan kleren en voorraad voor de Dom rep en dat citytripje naar Madrid zit ook al in de benen.
Normaal gezien zou ik de 19de vertrekken, woensdag dus, vanuit Brussel. Maar zoals we Thomas Cook kennen en ook hun last minute wijzigingen, kreeg ik gisteren telefoon: Neckermann Thomas Cook SAG. Marlies, u kunt morgen niet vertrekken vanuit Brussel. De vlucht is volledig volgeboekt. U zult moeten vertrekken vanuit Frankfurt om 9u15 woensdagmorgen. Wilt u graag dat we een hotel voor u boeken in Frankfurt voor dinsdagnacht? Ja, graag! was mijn antwoord. Aangezien een treinritje van Diksmuide naar Frankfurt wel enkele uren in beslag zal nemen en de treinen maar tot middernacht rijden, heb ik niet veel keuze. Het hoort er bij, jammergenoeg!! Maw ik vertrek deze avond om 17u17 in Diksmuide voor een treinrit van 5u39min, maar er wacht een bed op mij ipv een harde luchthavenstoel!
Iedereen die me achterna wil komen naar de Dominicaanse Republiek, het paradijs,doe gerust. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd.
Wat de updates op deze blog betreft, we zullen moeten afwachten hoe het daar zit met internetmogelijkheden, maar je zult het al snel merken!!
Ik ben ook volledig op m'n gemak deze keer. Niets hoeft snel te gaan. Ik heb rustig de tijd om 'quality time' met het neefje en nichtje door te brengen. Ik kan op m'n gemak een nieuwe overlevingskit samenstellen voor de Dom Rep. Ik kan iedereen bezoeken die ik wil bezoeken. Er is zelfs tijd om weer eens naar Wallonië af te zakken voor een ouderwets familiefeestje. In één woord: zalig!
Ja jongens Het is bijna zover... Ik kom terug naar het geliefde Belgiëlandje!! En dat wel net op tijd voor Carnaval, woehoew! Op 4maart stap ik hier, met een beetje geluk, op het vliegtuig naar Duitsland. Als iemand zich geroepen voelt mij ergens onderweg op te komen halen doe gerust , want ik zie er een beetje tegenop om met 3 koffers trein op en trein af te stappen, maar het hoort erbij hé. Op 19 maart vlieg ik naar Punta Cana maw ik ben twee weken thuis!!!!!!! Ik ga wel een paar dagen op citytrip met Eva naar Madrid maar de rest van de tijd ben ik thuis en beschikbaar om veel leuke dingen te doen, dus heb je leuke ideëen, laat het me dan zeker weten!
Wel, wie dacht dat ik hier in zonnige warme temperaturen vertoefde, die heeft het HELEMAAL mis.
Het is koud in Antalya. Gisteren hebben we hier iets unieks meegemaakt. Gisterenmorgen vallen plots duizenden witte vlokjes uit de lucht. Jaja het sneeuwde in Antalya. Het was de eerste keer in 17jaar dat de inwoners van Antalya sneeuw in hun stad hebben gezien. Vandaag scheen de zon, het sneeuwde niet, maar het was bijtend koud. Het weerbericht voorspelt echter beter... Ik kijk er al vast naar uit, want dit is niet wat ik in gedachten had, haha.
Donderdag vraag ik mijn chef wanneer de bestemmingen aankomen. Hij zegt: Gisteren! Ik zeg: Gisteren? Hij zegt: Ja dat was het plan maar ze zijn niet klaar geraakt dus we krijgen ze pas vandaag of morgen. Ik bel je wel zodra ik het weet, maar de kans is groot dat je een verre bestemming krijgt.
Je kan het je al voorstellen, de zenuwen gierden door m'n lijf. Donderdag geen telefoon, vrijdag 10u30 telefoon! Kantoor: Marlies, kom jij vandaag nog naar kantoor? Ik zeg: Neen normaal niet. Kantoor: Zou je toch kunnen langskomen want de bestemmingen zijn binnen.
Ik kon pas om 2u naar kantoor = 3u stress!!!
Op kantoor: Chef: Marlies, welke bestemmingen had je gevraagd? Ik zeg: Cuba, Mexico, Dom Rep, Dubrovnik en Rhodos Hij zegt: Oh wel je kan kiezen tussen Monastir, Sharm El Sheikh of Hurghada. Ik zeg: Wat? Dat meen je niet? Hij zegt: Neen hoor, grapje!! Je gaat naar de Dominicaanse Republiek. Ik kon het kot wel afbreken. Het heeft wel eventjes geduurd voor ik het goed besefte maar vind het echt geweldig!!
Cocktails drinken op hagelwitte stranden met zicht op azuurblauwe zee en mooie groene palmbomen! Wat wil een mens nog meer...?
Een uitstapje naar Duitsland zit er ondertussen ook al weer op. Mijn visum was verlopen dus ik moest even uit en in Turkije om een nieuw visum te kopen. Dinsdagmorgen vertrok ik om 3.30 naar de luchthaven, om de vlucht naar Keulen te nemen om 6u05. Eens in Keulen aangekomen ben ik op de trein gesprongen richting Düsseldorf, aangezien ik vanaf daar die avond terug zou vliegen . Een ticketje voor de trein bemachtigen bleek al snel niet zo eenvoudig. Een loket vinden met een loketbediende bleek al snel onmogelijk... ik haat moderne technologie. Ik moest dus een ticketje uit een heel ingewikkeld automaat zien te krijgen. Jaja het heeft 20 min geduurd. haha. In Düsseldorf aangekomen, was het plan om de stad in te trekken, met de metro (u-bahn), om te shoppen. En jaja ik had weer zo'n stom ticketje nodig. Als bij wonder ben ik in de juiste metro gestapt en op de goeie plaats weer uitgestapt, de winkelstraat Könings Allee. Düsseldorf is een beetje vergelijkbaar met Gent als het om shoppingmogelijkheden gaat. Ik had me voorgenomen om niet te veel geld op te doen. Maar wat gebeurt er als je 4u tijd hebt en je in een grote winkelstraat rondloopt? Ja inderdaad dan smelten die goeie voornemens als sneeuw voor de zon. Na mijn uurtjes shoppen werd het dan al snel tijd om me richting de luchthaven te begeven waar ik de vlucht om 18u35 naar Antalya zou nemen. Ik vloog stand-by dwz je kunt mee als er een plaats over is. Ik kreeg mijn ticket bij de balie van Thomas Cook. No problem, zei de vriendelijke baliebediende toen ik vroeg als er nog plaats was op de vlucht. Dit bleek al snel een hoop zever in een zaksje. Aan de incheck-balie werd mij vriendelijk meegedeeld dat ik moest wachten tot 18u. Dan zou duidelijk zijn of iedereen was gekomen of niet en als er dus plaats was voor mij. 18u, 18u05, 18u10 en ja hoor ik mocht inchecken, 13 personen waren niet gekomen, lucky me... En dan RENNEEEN, ze waren al een hele tijd aan het boarden en ik moest nog door de bagagecontrole, pasportcontrole en dan nog heel de dutyfree-zone door voor ik bij de goeie gate was, lekker spannend! Net op tijd! Toen ik eindelijk terug in Antalya aankwam keek de pascontrole-beamte maar vreemd toen hij mijn uitreisdatum zag en ernaast een stempel zette met de nieuwe inreisdatum , beide 12/02/08.
Gelukkig heb ik vandaag, woensdag, nog een dagje vrij om te bekomen van mijn 24u durende avontuur naar Duitsland en terug. Dikke zoenen
Zo... Het is weer zover. Een weekje terug in Belek, na een weekje Side, en we mogen alweer verhuizen! Deze keer voor 3weken naar Lara, Antalya. Een collega is ontslagen dus dat moet weer opgevangen worden.
Binnenkort lees je hoe ik mijn verblijf in Lara beleef...
Het is ongelofelijk maar mijn Duits is echt verbeterd de laatste maanden. Het kan ook niet veel anders want de Turken spreken of alleen Turks of alleen Duits of alleen Engels, en die die Engels spreken zijn in de minderheid. Dus we moeten ons behelpen. En van dat Turks komt bij mij al helemaal niets in huis...ha ha.
Ondertussen heb ik Belek voor een tijdje verlaten en woon/werk nu in Side, 45min meer naar het oosten. Het is voorlopig maar voor een dikke week, tot volgende dinsdag. Dat hangt natuurlijk van mijn collega af, als ze wel uit België terugkeert. Anders zou het wel een beetje langer kunnen zijn. We zien wel, we zijn het ondertussen wel gewoon hé... Side is ook wel leuk, er is meer te beleven, niet veel maar toch iets meer. Ik heb ook de indruk dat dat het personeel in de hotels vriendelijker is, maar ik zal het me wel inbeelden.
Tegen dat ik Turkije verlaat, ben ik een expert van Turkse en buitenlandse voetbalteams... Niet normaal, ze smijten ze achter onze kop. Overal zijn ze, je kan ze niet ontlopen, goedkope hotels, chique hotels, lokale teams, hollandse amateurs, internationale topteams, man man man... overal.
Enkele namen: Schalke 04, Fenerbahce, Club Brugge, Konyaspor, Umopblablablaspor... enz
Maar goed, een voordeel, een beetje activiteit en ambiance in de keet...
Zit nu toch al 2 weken in Turkije en het lijkt alsof ik hier al 2mnd ben, maar goed tis weer eens iets anders.
Even een klein schetsje van mijn leven hier:
Ik heb 6 hotels, een auto en logeer in een luxekamer in een vijfsterrenhotel in Belek, een halfuurtje ten oosten van Antalya.
Ik had deze week in het totaal 2gasten aankomen en alleen maar mensen die terug naar huis vertrokken. Ik heb nog helemaal geen excursies verkocht, want die 2 mensen waren hier al voor de 11de keer, dus alles wat de moeite is hebben ze al gezien of gedaan. Ik werk nu gemiddeld 2u per dag en de rest van de dag kom ik door met eten en drinken, tv kijken en boeken lezen. SPANNEND. Je zult waarschijnlijk denken, waarom doet die zo negatief, lekker vakantie toch. Ja het zou wel leuk zijn moest hier ook maar iets in de buurt te beleven zijn (eens lekker dansen zit er niet in, gezellig iets drinken is ook al heeeel moeilijk) of moest het echt mooi weer zijn pas op ik klaag niet over het weer, overdag meestal zonnig maar echt warm is het toch niet, vandaag al de hele dag stortregen, heb me uit pure noodzaak maar een paraplu gekocht. Heb hier 3 collegas, 2 die voor de Duitsers werken met elk hun gezinnetje hier en dan 1tje uit Nederland, Ingrid, is wel leuk maar ze vertrekt binnen 2 weken weer. Hoogstwaarschijnlijk komt er niemand in de plaats dwz dat ik meer werk krijg (joepie) maar ook dat ik s avonds lekker alleen mag gaan eten.
Nu, ik blijf optimistisch, Turkije en de mensen liggen me wel, nu alleen een beetje actie en dan komt het wel goed Ik verveel me nog niet dus we blijven gaan, lekker niks doen!! Dikke zoen Marlies
.
!! (ik wil dansen)
Wilt u graag dat we een hotel voor u boeken in Frankfurt voor dinsdagnacht?
, want ik zie er een beetje tegenop om met 3 koffers trein op en trein af te stappen, maar het hoort erbij hé. 
