Over Leven en overleven, de negentiende poëziebundel van Mark Meekers is na
twee maanden uitverkocht. De opbrengst van deze 1100 exemplaren werd integraal
overgemaakt aan P. Bolle in Tanzania.
De eerste reacties van de
recensenten kwamen binnen.
- Het mooiste dat ik in 2009 in handen kreeg. Wat een luxueuze
bundel! Bijna te mooi om OverLeven en Overleven in Tanzania te gaan!
Dit is geen kritiek, gewoon een opeenvolging van verwondering, bewondering, met
de mond vol tanden staan. Meekers beschikt over een indrukwekkend creatief
taalgebruik, over pakkende metaforen en vernuftig taalspel, ingrediënten die
nooit uit de stevige structuur van het gedicht ontsnappen. Meekers probeert
zijn boodschap duidelijk te maken, hij maskeert niet. Hij hoedt zich voor
hermetisch dichten, - dit vergroot de vervreemding, - hij brengt de inhoud
dichter bij de lezer via beeld, vergelijking, metafoor. De woorden hebben een
emotionele efficiëntie. Ze maken de inhoud tastbaar en aanvoelbaar. De dichter
beoogt toegankelijkheid en schrijft begrijpelijke poëzie.
(Th. Deleu)
*
- Deze bundel is een verrijking.
Een zeldzaam kleinood. Hij is te
degusteren als een doosje fijne Belgische pralines, die smaken naar de
Afrikaanse zon. Er zijn er bruine, donkerbruine, zwarte en een paar witte. Hun
vulling is crème en doet smaken naar meer. Drink er een heerlijke tas koffie
uit Tanzania bij. U zal verrukt zijn. (Dianne Nuyts)
*
Meekers komt in deze publicatie
sterk geëngageerd en betrokken naar voor met in elk gedicht wel beelden die
verrassen en wendingen waar je vaak meer dan één kant mee uit kunt. Onze
dichter heeft op een wijze die iets te maken heeft met wat Gauguin ooit ervoer
toen hij de baaierd in het thuisland ruilde voor de tropen, beslist oog voor
het paradijselijke van dit soort primitieve leven. Hij romantiseert daarbij
niet, maar registreert op de bijna wetenschappelijke wijze van de etnoloog. Je
staat te kijken van Meekers inleving in de materie. De uit Meekers pen gevloeide
metaforen mogen er zijn. Het is een
prachtboek (H. Baert)
