Mark Meekers (Marcel Rademakers) zat voor de twaalfde maal de KRUIP IN JE PEN Poëziewedstrijd voor.

De uitslag werd bekendgemaakt tijdens een diner waarop de deelnemende studenten van de Universiteit Hasselt en de Hogeschool PXL uitgenodigd waren.

JURYVERSLAG

De juryleden Hilde Imberechts, Ria Snellinx, Jee Kast, Herman Rohaert en Mark Meekers (voorzitter) kwamen op donderdag 14 januari 2016 samen in de UHasselt. Sofie Hoste fungeerde als (niet stemgerechtigd) secretaris. De jury hield rekening met poëtische zeggingskracht, originaliteit, inhoud en verwoording van de tweeëndertig ingezonden gedichten. Buiten het winnende gedicht waren de overige inzendingen aan elkaar gewaagd. Na grondige lectuur en afweging van de kwaliteiten van elke tekst kwam de jury tot een unaniem besluit.

Voegwoorden als 'Doch, Maar, Vermits' (alle drie met een hoofdletter): wie durft daar een gedicht rond te maken? Een origineel onderwerp, een ode aan voegwoorden die discreet, bescheiden, schuchter zijn en liever, veel liever iets suggereren of voorzichtig via een omweg aanduiden dan uit te bazuinen wat ze te zeggen hebben. Tegelijkertijd weten ze zelf heel goed wat ze willen en vinden ze, zelfbewust als ze zijn, dat men ze maar moet begrijpen en respecteren zonder verdere verheldering. Is dit een metataalgedicht of eerder een metaforische boodschap, zou het kunnen, misschien, wie weet, dat die voegwoorden 'vrouwelijk' zijn of voor het 'vrouwelijke' staan? In ieder geval is het gedicht 'Relaas van de geletterde stilte' een fascinerend gedicht dat, geheel terecht, met de eerste prijs gaat lopen. De Kruip in je pen Poëzieprijs 2016 gaat verdiend naar Gayel Van De Moosdijk, studente verpleegkunde aan de Hogeschool PXL.

De tweede prijs gaat naar 'Ze is zoveel meer...' Een eenvoudig, pretentieloos, mooi vers uit de pen van Lise Bertels, studente aan de faculteit Geneeskunde en levenswetenschappen van de UHasselt. De schrijfster schept een beeld van een vrouw, "dat zeldzame, een waarheid die ik vertrouw", "de wijsheid die naar me lacht". Een vrouw waar ik de vinger niet op kan leggen, in mysterie gehuld. Een prachtig wezen dat naar het einde van de tekst haar moeder blijkt te zijn. Dit is zoveel meer, een rijm zonder dat het rijm geforceerd is, zonder dat het gekunsteld is. Hetgeen er verteld wordt, is eenvoudig zonder makkelijk te zijn, het verloop vrolijk en muzikaal. Zelfs op muziek gezet zou het kunnen klinken vond de jury. Het is zoveel meer dan een gewoon gedichtje in een wip geschreven: het klinkt spontaan en tegelijkertijd afgewogen.

Tegen de romantische achtergrond van oceanisch natuurgeweld schetst de dichter in brede contrasterende zinnen het lot van een drenkeling, die wacht op zijn reddingsboot. Hij voelt zich echter hoopvol, gedragen en geleid door iets hogers, dat hij betempelt als "licht... in donkere tijden". Voor de knappe, meeslepende wijze waarop de actualiteit hier onder woorden gebracht wordt, verdient 'Licht van mij' van Sara Benyahya, studente rechten aan de UHasselt, de derde prijs.

Met de eerste eervolle vermelding wordt een gedicht bedacht dat opvalt door de gedegen constructie, waarbij de strofen van het kwatrijn logisch bij elkaar aansluiten. De taal verrast door een boeiend spel van tegenstellingen en talrijke (niet altijd gelukte) neologismen en medische termen. Het ziekenbezoek wordt afgesloten met een knap, ironisch slot waarin gehuicheld medeleven aan de kaak wordt gesteld. Het gedicht 'Beziek' werd geschreven door Mille Vermeulen van de opleiding Business aan de Hogeschool PXL.

Voor de tweede eervolle vermelding kiest de jury voor een gedicht dat zowel qua inhoud  als qua vorm eerder klassiek is. Het melancholische thema is de verdwijning van de natuur als gevolg van de opkomst van de steden, en hoe - meer bepaald - de bomen in die situatie steeds standhouden. De opbouw van het gedicht is vormvast: vier  kwatrijnen, een herhaling in de eerste en laatste strofe en een vrij strak rijmschema, dat gelukkig natuurlijk klinkt. Enkele verrassingen in de woordkeuze en een doordachte zinswending haalden ons over de streep: dat bomen niet klagen, "ligt niet in hun aarde", ook al kunnen ze door de huizen de stad niet meer zien. Xavier Bellefroid, student aan Hogeschool PXL - education, krijgt voor zijn gedicht 'De stem van een boom' een verdiende eerste eervolle vermelding.