Donderdag, 4 januari 2018

Vanavond maak ik (Marianne) kennis met co-inslaper Sandra (last minute vervanger van Riet) en ook met Margot, de vaste medewerker van dienst.

De eerste gasten verwelkomen mij met een nieuwsgierige blik aan de buitendeur. Binnen is de keuken the place to be. We warmen spinaziesoep op, … nog nooit zelf gemaakt, maar lekker zoals later zou blijken. De tafel wordt deze keer gedekt met resten lekkers van de feestdagen. Naast het gebruikelijke broodbeleg zetten we gebak en koekjes op tafel en is er ook frisdrank.

Terwijl de gasten binnensijpelen komt een man van het CVO – Miras een zak brengen met koekjes. Hij belooft op vrijdag terug te komen met resterende goederen van de cursus koken. Dit wordt in dank aanvaard. Iemand vraagt of we een extra pullover hebben. Blote voeten in de schoenen… we geven hem ook een paar warme kousen. Hij is blij als een kind…

Tijd om iedereen te registreren en het obligate reglement te aanhoren. Iedereen weet waar het op staat. Onder de 16 gasten zie ik een bekende, een meerderheid anderstaligen en 1 jongedame, die we verder niet meer zien.

Vanavond oefenen we Frans, Engels en Duits J. Het salonnetje heeft aantrek en maakt voor enkelen de overgang van buiten naar binnen.

“M 1”, die uit Sousse – Tunesiê komt, haalt ver opgeborgen herinneringen terug aan een fantastisch bouwkamp van ongeveer 45 jaar geleden. Hij vertelt waarom hij in België is en wat zijn plannen zijn … naar Antwerpen gaan, bij zijn ouders en broers en er een opleiding voor kapper volgen omdat dit hier meer loont dan de schamele € 150 die hij in zijn thuisland per week kon verdienen. Hij droomt er ook van om auto’s te importeren in Tunesië… of is dat oogverblindend omdat het gemakkelijk geld verdienen lijkt …?

“M 2” vraagt of ik nog studeer… aanvankelijk antwoord ik neen, maar na zijn opmerking dat je een leven lang leert vertel ik hem over mijn cursus houtsnijden en houtbewerking. Hij lacht, steekt zijn duim op en zegt… “zie je wel, très bien!”.

“M” kroop op zijn beurt uit een diep dal en vertelt dolgelukkig dat hij vanaf volgende dinsdag een onderkomen krijgt in de Blekerijstraat. Evenals 6 andere huisgenoten krijgt hij daar tegen betaling van € 680/maand een kamer en eten en wat zakgeld… hij kan weer stabiliteit opbouwen en hoopt daar zijn 2 zonen te kunnen ontvangen.

“K” eet in alle stilte een karrevracht boterhammen, genoeg voor 2 maaltijden.

Op vraag spelen we UNO en al gauw zorgen speelse woordenwisselingen bij het kaartleggen, enerzijds onbewust of anderzijds strategisch, voor ontspanning.

De laatste blijft nog even beneden om online te gaan en na het afruimen en klaarzetten van de tafel voor het ontbijt sluiten Sandra en ik de keuken en gaan ook slapen… een sobere kamer en kraaknette lakens zijn ideaal voor het noteren van wat impressies...

6:30 met het geluid van voorbij denderende treinen uit de veren, snel naar de douche op de gang, voorbij eenzame schoenen en kousen die achter de deuren de aanwezigheid van de eigenaars doen vermoeden…

Niet iedereen komt ontbijten… een paar praatvaren van ’s avonds zitten nu in zichzelf gekeerd. “M” komt mee de afwas doen en vertelt nog even over zijn nieuwe toekomstperspectieven.

Ze vertrekken één na één met nog een paar vrolijke noten en hoopvolle gedachten die we proberen mee te geven… ze verdwijnen weer voor een lange dag, met of zonder vooruitgang/vooruitzichten…3