Lieve blog lezers!

Voordat ik mij kan storten op deze blog wil ik jullie eerst van harte welkom heten op mijn blog!
Erg leuk dat jullie een kijkje komen nemen, natuurlijk nog leuker als je niet alleen een kijkje komt nemen!

Na dit gedaan te hebben kan ik mijn blog beginnen!


Hier zit ik dan. Op mijn stoffige stoffen bank, in mijn stoffige huis me stoffig te voelen!
De muur is kaal en een verdwaalde behang snipper doet mij nog denken aan vorige week
toen ik enthousiast begon met het behang verwijderen van mijn muur!
Ik had de stomer gereed staan. Ik was er zelf helemaal klaar voor!
Gewapend en onoverwinnelijk loop ik naar de muur.
Ik peuter een stukje behang van de muur los. En tot mijn grote vreugde komen er hele stroken behang af!
Het zit mij mee denk ik nog enthousiast. En stom als ik ben (dit is geen vastgesteld feit) denk ik dat het lekker rap gaat.
Als het behang verdwenen is kijk ik naar mijn muur. En ik zie mezelf.
En nee het is geen spiegelwand.
Ik zie een muur vol krassen, drie lagen stucwerk. Waar stukjes van loslaten. Zwaar gehavend.
Het behang heeft alles op zijn plaats gehouden. En nu dat er niet meer is. Kan ik de werkelijke aard zien.
Er trekt een rilling langs mijn rug. De nekharen gaan mij recht overeind staan.
Plots denk ik wat gebeurd er met mij als mijn eerste laag verdwijnt en alle barsten daaronder te voorschijn komen?
Wie ben ik dan nog? Mezelf? amper denk ik!
Ik zou het behang weer terug willen plakken omdat ik plots het idee heb gekregen dat mijn muur zich naakt voelt!
Helaas is dit geen optie!
En gek genoeg de muur staat zonder al haar "kleren"  nog net zo fier recht op als met kleren aan!
Dat zou ik toch ook moeten kunnen. Mij bloot geven en recht op blijven staan!

Hier zit ik dan nog steeds een vreemd gevoel te koesteren voor mijn muur.
Als ik verder in het rond kijk zie ik twee slingers en wat ballonnen hangen!
Dit doet mij eraan herinneren dat ik echt morgen een kwart eeuw word.
Over een paar uurtjes is het zover.
Maar ook hierbij voel ik een rilling over mijn rug kruipen.
Hoewel ik hier op mijn stoffige stoffen bank zit besef ik maar al te goed dat dit huis
en alle vier slaapkamers leeg zijn!
Ik hoor morgen ochtend niet twee paar kindervoetjes veelste vroeg over het laminaat krabbelen.
Geen enthousiaste gefeliciteerd mama.
Geen ontbijt op bed met appelsap en een samson koekje.
Mijn hart klopt wel, maar toch heb ik het onaangename gevoel dat er iets niet klopt!

Ik ben morgen jarig en plots besef ik dat het voor mij meer is dan ik eigenlijk wil toegeven.
Ik wil geen cadeautjes , ik wil die slingers niet, ik wil die citroen kwarktaart ook niet.
Het enige wat ik wil is morgen mijn jongens knuffelen. Mijn twee dierbare zoons van 6 en 5.
Hoewel ik me nu afvraag of mijn verjaardag me toch meer zegt dan ik wil toegeven.
Denk ik ook opeens dat ik het niet morgen wil.. niet alleen morgen. Nu ook!
Ik mis ze gewoon. Gelukkig komen ze zondag/maandag weer thuis van hun vakantie bij hun papa!

In het half jaar dat ik nu in deze woning woon heb ik mij afgevraagd waarom ik mij niet thuis voel.
Wat maakt een huis tot een thuis.
Dat is voor mij moeilijk te beseffen. Toen ik voor de eerste keer dit huis binnen kwam.
Was mijn eerste gedachte : ok , groot!
Ik zag gelijk de vele mogelijkheden. Keuze had ik niet, dus ik heb de woning geaccepteerd.
En misschien geeft dat wel het beste weer hoe ik over dit huis denk.
Ik heb de woning geaccepteerd. En de woning heeft mij geaccepteerd!
En toch voel ik mij niet thuis in mijn eigen huis.
Alle 30 keren dat ik verhuisd ben heb ik een connectie gehad met het betreffende huis.
Gek genoeg heb ik pas gevoel gekregen bij dit huis nu het behang er af is.
Ik wou de muur laten stucen en daarna verfen.
Hoe langer ik kijk naar de muur hoe mooier ik de muur ga vinden!

Ik voel mij zoals mijn muur. Ik sta rechtomhoog, met al mijn barsten , stukken die missen en oneffenheden.
En toch ben ik jaloers op mijn muur.
Die daar zo fier recht omhoog staat terwijl iedereen kan zien hoe ze er aan toe is!

Morgen vult dit huis zich met vrolijke mensen!
Mensen die mij dierbaar zijn. Mensen die graag bij mij willen zijn op deze dag!
En morgen , morgen zal ik ook lachen en grappig zijn!
Nu, nu wil ik alleen zijn en in het rond kijken!
En trots zijn!

Als iedereen morgen avond weg is zal ik mijn glas heffen ! (met ranja uiteraard)
En dan zal ik drinken op een kwart eeuw mezelf zijn.
Dan zet ik mijn masker af en glimlach ik oprecht!
Wetende dat er mensen zijn die mij de moeite waard vinden.
En vooral op het feit dat zij geen enkele gelijkenis zien tussen mij en mijn muur!
Wat ik voornamelijk over mijzelf hoor zijn dingen als :
Je bent een echte doorzetter!
Je bent zo sterk!
Ze zien mij zoals ik gezien wil worden!

En dankbaar ben ik.. dankbaar ben ik zeker!

Nu we het over dankbaar zijn hebben...
Is er nog iemand die ik dankbaar ben!

Deze persoon heeft de moeite genomen om deze site voor mij te maken!
heeft oprecht geluisterd naar mijn wensen en er iets prachtigs van gemaakt!

Bij deze dus heel heel heel erg bedankt!

Een mooier cadeau kun je toch niet wensen?
Dat iemand tijd voor je vrij maakt. En zijn/haar oren open heeft als je wat verteld!


Dus morgen als de mensen komen krijgen ze een stukje taart en een stukje van mijzelf!!!!

De mensen komen hier langs om te vieren dat ik jarig ben!
Eigenlijk moet ik volgend jaar al mijn dierbaren bij langs gaan. Om ze te bedanken dat ik
zolang in hun leven mag zijn!!!!

17-08-2011 om 22:44 geschreven door marjon  

Hey beste bezoeker(s) en vrienden


Hier ben ik dan met een eigen Blog- ruimte
Degenen die me al een beetje kennen weten dat ik nogal graag schrijf, de zaken die men zag en las op mijn Hyves spraken voor zich.
Vandaag 18 Augustus 2011(de dag waarop ik 25 jaar werd), opende ik dus mijn eigen stukje internet- ruimte om me op deze manier beter te ontplooien en omdat ik zelf een beetje nood had aan ''own space''.
Een eigen plaatsje of een eigen stekkie waar ik naar hartelust mn ding kan doen!.

Ter voorstelling

Ik ben dus een 25 jarige meid afkomstig uit het Nederlandse.
Ik heb 2 schattige zoontjes.
Ik hou van de gewone dingen des levens.
Mijn hobby's zijn voornamelijk : lezen, schrijven, dansen, schilderen en de kinderen... muziek en alles wat rijdt....
Ik ben student en loop College in Drenthe.
Ik ben nogal op mijn gezinnetje gesteld en ook daarom : het enige geloof dat ik heb is in mijn gezinnetje.
Verder hou ik van autosport, boeken, films en muziek.

Groetjes
Marjon

15-08-2011 om 16:39 geschreven door marjon