Joooooeeeeehooooooeeeeeeeeeee, het is al even geleden dat ik hier nog iets heb geschreven...

Over de klas...

Ik ben buiten observaties begonnen met kinderen terwijl ze werken individueel bij te sturen. Bijv. Maricel, ze moet, al een paar maanden, altijd ‘a, e, i, o, u´ schrijven. Ze kan alle letters, behalve de ´e´ maakt ze telkens omgekeerd en de fout blijft, zonder dat er iets over wordt gezegd. Ik heb haar nu 2 stipjes gegeven als steunpunt vr de richting en vertel haar iedere keer hoe ze de beweging moet maken. En ... het slaat aan, het lukt haar al goed... Als ik haar dan haar ´oude´ e laat zien om te vergelijken, moet ze lachen... Ik probeer het wel allemaal heel voorzichtig aan te pakken naar Melva (leerkracht) toe... Over ‘aanvankelijk lezen, schrijven en rekenen´ ben ik ook volop info aan het verzamelen, kan dat ook voor Melva op papier zetten in de toekomst...

Qua downsyndroom ben ik heel veel info aan het verzamelen, wil goed onderzoeken welke activiteiten we hen het best gaan aanbieden (is natuurlijk voor ieder individueel nog anders...), eerder leerstof of dagcentrumactiviteiten... Ik heb verschillende ‘Belgische testen’ voor intelligentie, ontwikkelingsniveau, ... zou er een soort samenvattende test van willen maken om individueel te kijken wat ze al kunnen en zo ook een ´dossier´per kind samen te stellen...

Er zijn ook 2 kinderen heel schuchter ... hebben beangstigende thuissituatie. Ik heb al gemerkt dat ze in bep. situaties liever in een hoekje willen kruipen en dan soms echt bang zijn. Ik probeer al hun goede eigenschappen extra te benadrukken en ik denk wel op die manier stilaan hun vertrouwen te kunnen winnen, maar dat zal wat tijd nodig hebben...

De klas is zo divers qua leeftijd, niveau en stoornissen, dat het echt wel niet zo gemakkelijk is om ermee te werken. Maar dat maakt het ook net zo speciaal ... en hele uitdaging... Nog nieuwtjes van de laatste dagen:

Nog nieuwtjes van de laatste dagen...

Op vrijdag 9 juli is Merlin(‘directrice vh centrum’) bevallen van een prachtige zoon, Julian-Andre en weegt 8 libros (iets meer dan 4 kg). (zie foto) Lidia wou met Siebrig en mij de vrijdag al gaan naar het ziekenhuis (was bevallen met keizersnede) en dan daar blijven slapen. Dit was wel een beetje raar, want ben hier uiteindelijk pas en dan al zo vroeg bij toch operatie zijn... even aan Martita, kinesiste, gevraagd hoe zij het zag en ze zei dat ze persoonlijk liever zoveel mogelijk rust zou hebben en toen hebben we besloten dit niet te doen... we zijn dan zondag wel meteen op bezoek gegaan, foto genomen, laten afdrukken in ‘t groot en deze in een lijst als cadeau gegeven en dit vonden ze wel leuk... eigenlijk worden hier helemaal geen cadeautjes gegeven bij geboorte, er is al een feest als je weet dat je zwanger bent en dan wordt er een cadeau gegeven.

Vrijdagavond was er een evangelistisch feestje op het pleintje hier tegenover, met preken, optreden, DJ en al. Was wel enkel toegankelijk voor evangelisten, maar vermits het huis hier eigenlijk open is, zit je er willen of niet toch middenin. Maar ik was zo moe die avond dat ik om 22.30 hier toch vlotjes bij in slaap gevallen ben met al dat lawaai... volgens mij slaap ik hier nog vaster als in België omdat hier zoveel lawaai is...

Zaterdagochtend weer een aldea bezocht (dit keer pas om 9 uur vertrokken, 8 uur afgesproken) en minder volk als vorige keer... Daarna nog naar een verjaardagsfeestje ve patiëntje vd therapie gegaan waar we langskwamen en we kregen daar ook nog eten (hebben echt niet veel), dat is wel een beetje vervelend, maar denk dan maar dat ze het anders ook niet zouden aanbieden.

Maandagmorgen kreeg ik vele vragen van Rafaël (leent het huis aan het project en verblijft hier voor een paar dagen), Melva, ouders over de redelijk sterke aardschokken die er geweest waren omstreeks 02.00u ‘s nachts. Ik had dus niets gemerkt hiervan en gewoon doorgeslapen, dat konden ze bijna niet geloven ... J

Dinsdag 13 juli waren we uitgenodigd bij Pillo, een patiënt vd kine om daar ´s middags te gaan eten. Ze wonen eigenlijk in een soort garage en heel donker binnen(nu zo erg vond ik het niet dat het donker was, want we aten kippensoep en de kip had een beetje rare kleur denk ik, vond het ook niet zo lekker... ). Later hoorden we dat een kip hier toch 7 euro kost en dat is wel erg veel voor hier... Ook aten we er tortilla’s bij en die vond ik super lekker, ze waren gemaakt van maïsmeel dat ze zelf hadden gestampt.

Op 14 juli hadden we ‘hoog bezoek’, miss San Rafaël kwam op bezoek en echt hele’neppe’ foto’s maken bij de kindjes(zie foto), echt beetje belachelijk. Maar later hoorden we dat als ze geselecteerd werd in San Marcos, ze geld konden winnen voor het goede doel en het dan oa naar ons project ging, dat is al beter... En ja hoor, toen begonnen ze met de interviews en de twee gringa’s (Siebrig en ik) hadden ook prijs en moesten ook een interview ondergaan(vorige keer dus niet zoals sommigen dachten)... maar als je de helft van de vragen niet verstaat is dit nogal moeilijkJ, maar ik kon toch soms ietske antwoorden. Ik dacht ze zullen toch wel stukken eruit laten, maar blijkbaar zenden ze hier alles uit hoe ze het filmen. Het is al op tv geweest, maar heb het niet gezien...

In het schooltje zijn we aan het oefenen voor een showke en dansje voor de opening van het nieuwe centrum op 25 juli (iedereen is welkom hahaha). Maar dat heeft al iets teweeg gebracht (confrontatie met regelingen en organisatie in deze cultuur!!!!!!!!) Hier bespreekt iedereen los met iedereen alles, waardoor niemand het eigenlijk nog weet, er massa’s misverstanden zijn en onderlinge praatjes, maar wat wel frapant is, is dat alles at the end wel in orde komt. Ik die eigenlijk al heel relaxed ben voor België, kan me hier toch behoorlijk in opjagenJ Maar toch ijver ik voor maandelijkse vergaderingen in het nieuwe centrum, we hadden het er nog met lidia over en ook uitgelegd waarom en ze snapt de belangrijkheid hier wel van en wil het invoeren...

Donderdagnamiddag 15 juli naar San Marcos gegaan (na Malacatan dichtsbijzijnde ‘stad’ of beter gezegd ‘groter dorp’) Op de terugweg een SUPERWONDERLIJK landschap. San Marcos ligt op 2700 m, terwijl San Rafaël op 900m, en doordat de wolken laag hingen, reden we dus eigenlijk boven de wolken, met de toppen van bergen en vulkanen op de achtergrond, dat was echt zoooo prachtig. Had mijn fototoestel niet bij (maar je kan zo een zichten toch niet in een foto prakken, lukt nooit zo goed).

Heb ook meteen nog een verslagske klaar, groetsies

21-07-2009 om 09:03 geschreven door Marijke  

Hellow allen,

Allereerst, velen vroegen naar de temperatuur hier... in San Rafaël verschilt het eigenlijk een beetje, in de voormiddag stijgt de temperatuur geleidelijk aan, volgens mij tot zo een 25 graden, tegen een uur of 8 ´s morgens. Namiddag regent het vaak, een uur ofzo, soms langer... soms ook keihard. Tegen de avond, wordt het een beetje frisser, ik schat 18 graden, een trui kan je dan wel verdragen. Maar rij je naar de stad Malacatan (half uurtje verder), daar is het echt een stuk warmer, zeker 33 graden...

Menneke ik heb hier ook echt aan de diarree gezeten (zal jullie de details besparen), op het moment al ietske minder...

De trip naar de hoofdstad is niet doorgegaan, is typisch Guatemalteeks, de plannen wijzigen hier altijd...

Ik was dus vorig weekend in San Rafaël gebleven en Siebrig was er niet en dan merk ik dat ik veeeeel meer spaans spreek, dan moet je ook wel echt als er niemand meer waarvan je weet dat die je kan helpen. Ik wil wel veel meer vertellen dan ik al kan in het spaans, was iets beginnen te vertellen tegen Lidia, maar te ingewikkeld en toen snapte ze er niets meer van ... ik zei toen maar dat ik het een andere dag ging uitleggen... Maar Lidia is wel super grappig(zij is coördinatrice van het project), ik heb al echt buikpijn gehad van het lachen met haar.

Ipv naar de hoofdstad te gaan, ben ik maandag wel naar Tumbador gegaan, daar loopt een gelijkaardig project van ene pater Freddy uit België, maar hij is er al 28 jaar mee bezig, in verhouding staat ons project nog in z´n kinderschoenen... maar ik vind het leuker om ergens te werken waar nog ‘veel werk aan de winkel is´,dan waar al bijna alles geregeld is... Ik heb ook even kunnen spreken met een leerkracht daar en het even kunnen hebben over gewoonten in het onderwijs daar en dat is wel super interessant en bruikbaar voor het project bij ons.

Toen we naar huis reden vroeg Vivi (dochter Lidia en uitgesproken Bibi, want een v is een b in het spaans) of ik eens wilde rijden, ja en daar zeg ik natuurlijk geen nee opJ!!!! Dat was wel een heel cool idee, in Guatemala rijden! Woooooooooooow en in zo een landschap. Het was ‘nen automatiek’ en dat was wel even wennen (alé eigenlijk ontwennen, raar om niet te moeten schakelen), alsook dat de rem bij heeeel even indrukken de auto al tot stilstand bracht. Eerst een paar keer remmen langs de kant (waarbij iedereen bijna naar voor vloog in het begin... maar na een paar keer kon ik er al aan wennen) In het verkeer hier: ‘No rules’, alé er zijn wel regels, maar niemand past ze toe... rechts inhalen kan bijvoorbeeld ook... maar het stuk dat ik gereden heb, was rustig... Lidia heeft ook nog een pick-up(zonder automatiek), maar zowel zij als haar dochter kunnen er niet mee rijden(doet nu een neef als ze deze gebruiken). Maar ik mocht ook wel eens proberen zei ze... misschien als we eens naar mexico gaan om visum te verlengen(lidia gaat daar inkopen doen voor haar winkel, is een uurtje van san rafaël).

Dinsdag dan heb ik een paar dingen met Melva(leerkracht van de klas) kunnen bespreken, nl. dat we samen regels kunnen opstellen voor de klas als we intrekken in het nieuwe centrum (zodat er meer structuur komt). De verhuis naar het nieuwe centrum komt heel goed uit, alles verandert toch, dus even ervan profiteren om nog wat meer te veranderen. Ik ga ook letterdozen maken, zodat de lln. buiten het schrijven ook een besef gaan krijgen wat de letters betekenen.  

We hadden het met het team ook over de opening van het nieuwe centrum (op 25 julio) en ik vroeg of we ook iets met de kinderen konden doen. Neeee zeiden ze eerst allemaal. Ik vertelde toen dat het leuk was om de kinderen ook een beetje in de kijker te zetten en we hen misschien een soort modeshow (op een rode loper) konden laten doen waarin hun handicaps (misschien uitvergroot, bijv. een heel lange arm, groot oor, beetje kunstig) worden uitgebeeld en de kinderen worden voorgesteld. De laatste kan dan het kussentje dragen met de schaar(nieuwe gebouwen worden hier ook geopend met doorknippen vh lint). Siebrig had wel geholpen met de vertaling vh idee, maar ze vonden het heel cool, schrok er zelfs een beetje van dat ze zo enthousiast waren.

Woensdag was er ’s morgens een vergadering met de ouders over het nieuwe centrum en toen nam Martita Siebrig ineens mee. Daarna gingen ze verdelen wie wat qua eten ging meenemen voor de volgende dag, ik kon niet meer echt volgen, iedereen sprak ook door elkaar... (want ze hadden ons gezegd dat we naar een verjaardagsfeestje van een ouder moesten gaan donderdag) en ineens was het feestje in la casa verde. Met dat Martita Siebrig had meegenomen, kon ik linken dat het een verrassingsfeestje was voor Siebrig omdat ze 31 juli vertrekt.

Namiddag zijn Siebrig en ik naar Malacatan gegaan, is groter dan San Rafaël en kan je meer dingen vinden. Ik heb er ook plastieken bakjes gevonden om de letterdozen mee te maken.

Donderdag was dan het feestje van Siebrig, was wel heel gezellig. Omdat iedereen iets meebracht, was ik nog snel wat ingrediënten voor mojito(niet iedereen kende het) gaan halen (munt moemen ze hier ´hierba bueno´) en was grappig, want ze vroegen er ook naar. Op het einde nog een groepsfoto gemaakt (had ik gedaan, zodat siebrig er met alle anderen opstond) en ik wilde iets zeggen als de bij ons alom gekende 'spaghettiiiiiiiii´, maar ik kwam niet direct op iets in het spaans... toen zei er iemand 'Whiskyyyyyyyy´en daarna zei iemand: Neen, voor haar ‘Mojitooooooooooo’ was wel grappig...

10-07-2009 om 09:30 geschreven door Marijke  

De klas is, euh hoe zou ik het omschrijven, is op sommige momenten best ongestructureerd/chaotisch/no rules??? Melva is de leerkracht en ze heeft in ieder geval heeele goede intenties, ik denk dat ze soms ook niet goed weet hoe ze het moet aanpakken. Ze heeft wel een lerarenopleiding gevolgd...  Ze is wel super lief tegen de kindjes en heeft er een goede band mee, ze komen ´s morgens bv altijd iets tegen haar zeggen persoonlijk... soms is ze ook streng en gaat ze roepen, maar als er meer regels zouden zijn, zou roepen volgens mij niet of zelden nodig zijn in deze klas...

Om 8 uur begint de les en dan beginnen de lln. binnen te komen. De meesten zijn er om 8.30u en dan begint Melva met de les. Soms komt ook iemand later binnenvallen. Ieder kind heeft een schriftje en daarin moeten ze letters, cijfers of sommigen rondjes/streepjes schrijven. Het is keigoed dat ze differentieert, maar het niveau is niet aangepast, je ziet geen evolutie in de schriftjes: degenen die zwak zijn blijven dezelfde fouten maken en degenen die het goed kunnen, zijn van het begin goed en blijven goed. Ze schakelt ook te pas en te onpas over van taal naar rekenen, zonder samenhang. Eigenlijk doen ze vooral schrijven zonder eigenlijk te weten waar de letters of cijfers voor staan. Ik heb al gevraagd aan Lidia of het mogelijk zou zijn om eens een dag in het gewoon onderwijs te gaan kijken, om eens te zien welke methodes zij gebruiken en hoe het daar aan toegaat... Ik moet ook gaan beslissen of Melva kan blijven of niet?!? van de mensen van het project hier ... er is eigenlijk geen andere optie, want zij zou de enige zijn van het dorp en van een dorp verder tegen dit loon(ligt lager dan gewoon onderwijs) gaat er waarschijnlijk niemand anders dit doen... heb ook wel zin om met haar te werken hoor, ze is wel leuk en ze doet ook wel haar best en kent de kinderen ook best goed (alleen naar wat ze kunnen en bijsturing niet, best wel belangrijk:)

De lln. gaan soms naar de therapie tijdens de lestijd (gewoon om te kijken, ze hebben dan andere patiënten) en hebben er ook pauze (een half uur, zonder materiaal of iets te doen te hebben) en dit stoort hen natuurlijk. Vrijdag heb ik de lln. in de klas gehouden tijdens de pauze, hebben ze eerst iets gedronken en gegeten en daarna ben ik met hen samen met melva spelletjes gaan spelen op het pleintje tegenover. Dit vond Melva ook leuk. Maar in het nieuwe centrum gaat het wel wat rustiger zijn allemaal, dan is er ook binnen plaats om te spelen tijdens pauzes en zouden we buiten ook een stuk speelplaats/terreintje kunnen afbakenen. Omgekeerd komen alle patiënten en hun moeders ook door de klas naar binnen, dat is ook erg storend (terwijl er 3 ingangen zijn aan la casa verde), gek dat Melva er nooit iets van heeft gezegd, want ik vroeg of zij dit ook storend vond. Maar vermits we 25 juli al verhuizen, is dit toch niets meer om te veranderen...

Ik denk ook dat het misschien goed is eens aan Melva te vragen van welke gasten ze denkt dat ze echt gaan kunnen lezen en schrijven, anders kunnen we voor hen beter soort ‘dagcentrumactiviteiten’ gaan voorzien... misschien toch soort testen afnemen...

Er mag wel eens een ‘medisch schooltoezicht’ gebeuren hoe wij dit kennen, dat is wel nodig hoor. Melva zei over Wendy (heeft syndroom Down) dat ze niet zo goed kon zien, als ze schrijft ligt ze met haar hoofd op haar blad en het liefst zou ze in het bord kruipen, dan zet ze haar bank vlak ertegen... ik had het er met lidia over en het zou wel mogelijk zijn, maar misschien wel apart, oogarts, tandarts... Dat is ook leuk om er eerst over te leren, als thema en dan het onderzoek...

Donderdag moesten we ineens naar buiten voor een half uur omdat ze iets gingen spuiten tegen ongedierte (zie foto vd ‘verdelger’) ja toen we terug binnenkwamen, heb ik zeker 5 kakkerlakken gezien, maar die gingen wel dood (de kinderen vinden dit heel gewoon blijkbaar, die reageren daar haast niet op...).

Qua hygiëne op het toilet kan het ook wel beter in la casa verde. Er komt een poetsvrouw, maar eigenlijk kuist, groot woord, ze enkel boven. De toiletten vd kinderen worden dus nooit ontsmet. Siebrig zei dat ze ook enkel in la casa verde diaree kreeg. Ik heb hier spul gevonden dat ontsmettend werkt, maar echt ontsmettingsmiddel blijken ze hier in san rafaël niet te verkopen, dus ga ik het laten meebrengen vd stad.

Ik heb we heeeeeeeeeeeeeeel veel zin om te helpen in de klas.  Ik zou morgen willen wakker worden en super goed spaans kunnen spreken:), dan kon ik meteen beginnen, de zin is groter dan dat ik kan uitvoeren door de beperking van de taal.  Maar stap voor stap he...

Vrijdagavond was er ineens geen licht meer, ik met mijn zaklampke op zoek naar de electriciteitskast (wist niet of dit wel bestond eigenlijk) maar toch gevonden ... alles bleek normaal en stond nog gewoon aan. Ik heb even gekeken op straat of nog huizen dit hadden en ja hoor, de anderen waren ook niet verlicht. Ik had eigenlijk geen zin in een avond bij de zaklamp, want het wa nog maar zeven uur. Ik wilde eigenlijk net eens bij Lidia gaan zien, maar toen kwam zij eraan(kwam ivm dollars die ze voor me ging omruilen, want bij haar in de straat was er wel electriciteit, is eigenlijk dezelfde, want la casa verde ligt op de hoek) en toen ben ik met haar meegegaan. We zijn toen nog naar het huis van Eliu (zit in het klasje) gegaan om te vragen of hij zaterdag mee kon gaan naar de dorpjes rond het nieuwe centrum om ons kenbaar te maken en zo nieuwe patiënten aan te trekken. Alhoewel het donker was, kon ik toch een beetje een beeld krijgen hoe ze woonden, vrij arm wel. Onderweg kwamen we nog langs een verjaardagsfeest ve kindje, volgens mij was het halve dorp uitgenodigd, ze waren volgens mij een soort goochelshow bezig. Daarna zijn we nog bij ander mensen langs geweest en hebben we er ‘platano con chocolate’ gegeten, halve banaan met chocolade uit de diepvries. Daarna was het slaaptijd...

Zaterdag 4 juli

De stroom ging ’s morgens weer niet, maar toen ik buiten kwam zag ik dat ze het aan het herstellen waren, zie foto...:)

Vandaag zijn we rondgegaan in de aldea´s (deelgemeenten) rond het nieuwe centrum. Eigenlijk wilden Lidia en Melvin vanaf nu tot oktober telkens op zaterdag gaan en er 16 doen, maar Martita en Melvin waren niet akkoord om buiten hun uren hier zoveel tijd in te steken. Dat kan ik misschien wel begrijpen, dus hebben we een tussenoplossing bedacht(eigenlijk siebrig en ik, we hadden het er op voorhand al over gehad en tegen lidia gezegd omdat de vergadering doorging tijdens de lessen en praktijk en ik in de klas zou blijven en siebrig verder praktijk zou geven)...we gaan nu 3 zaterdagen en dan de opening. Dan evalueren we of we veel nieuwe aanwerving hebben en dan beslissen we of we in januari wel of niet opnieuw gaan, dan wel tijdens de week net voor het nieuwe schooljaar weer begint.

De moeder van Joeri en Eliu getuigden ook en spraken de mensen toe (de foto´s staan op facebook, ook nog anderen omdat ik ze niet allemaal op de blog kan zetten...) en de moeder van Eliu moest heel erg huilen, oh dat deed me ook wel iets hoor... Ze stelden mij ook voor als vrijwilliger uit belgie en ik kreeg applaus. Ik had nu zelf niet gesproken, maar tegen volgende week als we naar een dorp gaan, ga ik wel iets voorbereiden denk ik...

We zijn erna nog iets gaan eten met iedereen die mee was en toen ben ik terug naar la casa verde gekomen om te skypen met de mams en paps, die toen bij bart waren, was de eerste keer met beeld en het leek net ‘vaneigens’ van man bijt hond vond ik, ze zaten allemaal op stoelekes te kijken naar mij.

Ik heb ook nog de aanbieding van Lidia gekregen om bij haar te komen wonen, zij heeft een kamer laten opknappen boven met eigen douche...  op zich vind ik la casa verde iets echt cools hebben, maar het is ook wel groot om alleen in te wonen ... maar soms ben ik ook wel graag even alleen, terwijl in een gastgezin is het toch anders.  Ik heb besloten nog even af te wachen in het groene huis hoe ik het vind en dan kan ik alsnog naar haar.  Omgekeerd zou het erger zijn als ik nu naar haar zou gaan en dan zou moeten zeggen ... ik ga terug naar het groene huis.  Ze kon wel begrijpen dat ik hiermee nog even ging wachten...

Maandag tot woensdag ga ik waarschijnlijk met Lidia naar de hoofdstad, ook om al dingen te kopen voor de klas waar ik zelf dingen mee kan maken (vermits ik nog met de taal zit,is het toch moeilijk om heel actief te zijn in de klas), zoals bv. letterdozen.  Ook hebben we onderweg veel tijd om spaans te praten...

05-07-2009 om 00:00 geschreven door Marijke  

Wist-je-datjes uit Guatemala:

Ik ga deze regelmatig proberen aan te vullen met en met als ik het ondervind, zie of meemaak...

Het water uit de douche wordt pas in de douchekop zelf verwarmd (zie foto 1) en als je deze met je hoofd raakt, voel je electrische schokken (Siebrig, vrijwilligster die er nu is had dat een keer aan de hand gehad).  Velen hebben hier ook last van haaruitval (2 vrijwilligsters ook) en de mensen hier zeggen dat het van het water komt en ik denk dat het verband heeft met het electriciteitsidee.  Ze hebben er wel letterlijk een´paardenmiddel´ voor, een shampoo met een paard erop(voor paarden?:) en daar staat ook op dat het ook dient als je veel electriciteit in je haren hebt...Dit ga ik verder uitzoeken:)

Je de mensen en kinderen hier heel vaak hoort zeggen “Gringa” als je langsloopt wat wil zeggen “vreemdeling”. Ze vragen dan van waar je komt en als ze België of Europa horen vinden ze het ok en zijn ze super geïnteresseerd. (Ze haten nl. Amerika en ze associëren vaak blond met Amerika).

In iedere comidora = eetkamer die ik al zag bij mensen thuis hangt een schilderijtje van het laatste avondmaal. Ik heb er ook eentje gezien waarbij de ‘apostelen’ in de traditionele klederdracht afgebeeld staan met vulkanen op de achtergrond. Als ik er nog eens kom, ga ik er een foto van maken, had op dat moment geen fototoestel bij me.

De kakkerlakken hier, niet gelogen, 10 keer groter zijn dan in Brussel, maar dit de enige enge beestjes zijn volgens Siebrig. Ik heb er tot nu toe al vele heb gezien... en vind dat toch maar niks ... zal wel wennen zeker. ..

Een vrouw in Xela op straat tortilla’s verkoopt met daaronder drugs. Hoe zou men dit dan bestellen vraag ik me af of zou ze haar klanten kennen? “Una tortilla CON” en als er ergens schoenen buitenhangen, wil ook zeggen dat ze drugs verkopen...

In een kapelletje stond een “Sante muerte”, wat betekent “Dode heilige”, een heilige met een doodskop. Zie foto 2.

Je zegt nooit smakelijk als je begint met eten, maar op het einde van de maaltijd als je opstaat zeg je “muchas gracias” en dan zegt iemand anders “Provecho”. Doet er niet toe wie de maaltijd maakte...

Als je ergens binnen gaat zeg je uit beleefdheid ‘con permisso’ en krijg je als antwoord ‘adelante’.

Er in heel het land om de km een bordje staat met de afstand tot de hoofdstad...

De melk hier extreem duur is, voor een liter betaal je 1,10 of 1,20 bij ons heb je dat toch al vanaf 50 cent he...

Ik echt ben beginnen te houden om te reizen met de 'chickenbusses', er altijd iets te beleven valt: ofwel komt een predikant een uur schreeuwen en sommige mensen betalen er nog voor ook, er komen heel veel verkopers langs bij haltes: van fruit, tot drankjes, chocomelk, tamalis, snoepjes, pennen, boekjes, de krant, cremekes (waar dan ook ne hele uitleg bijhoort, sommigen maken er een hele 'one-men-show' van), ...

Drankjes, gerechten, ... uit Guatemala... die ik al heb geproefd... of andere dingen...

Vermits ik in Xela bij een plaatselijk gezin gelogeerd en gegeten heb, heb ik al veel van de Guatemalteekse culinaire dingen kunnen proeven... Maar tussendoor probeer ik ook gewoon brood te eten om de overgang niet zo bruusk te maken.

Cervesa: bier, is lekker, maar veel minder graden alcohol erin dan bij ons.

Mojito: Kende ik al, maar super goeie kwaliteit rum. Je kan die hier krijgen in flessen van 1,75 liter (kost ongeveer 10 euro,frisdranken bestaan hier trouwens ook in MEGAverpakkingen van 3 liter...)

Atole: soort maïssoep, niet zo heel lekker vond ik, bestaat ook met maïsmeel, kaneel en suiker en dan lijkt het eerder op warme melk, dat vond ik wel lekker

Tortilla: Dit is gemaakt met maïsmeel en water en eten ze bij ALLES. Het is voor hen ook heel belangrijk en volgens de maja-cultuur is de mens gemaakt uit maïs.  Ze gebruiken de tortilla ook vaak als ´bestek´. Ik ga met Siebrig als we tijd hebben eens zelf tortilla’s proberen te maken en dan met “Maaslandse kruidenzout” waarvan ik 10 potjes meenam om hier aan de mensen vh project enzo uit te delen als cadeautje uit België, zo kunnen we België en Guatemala verenigenJ misschien gaan ze het hier ook lekker vinden... Je kan hier maïs vinden in verschillende kleuren: geel(donker en licht), rood, zwart en zo zijn er dus ook tortilla’s in de verschillende kleuren. Ik zag de zwarte op de markt... Intussen al tortilla’s gemaakt (zie foto 3,4)en Siebrig gaat als afscheid lasagna maken, dan doen we die maaslandse tortilla’s erbij en geef ik hun cadeautjes. 

Tostada: tortilla die geroosterd

Enchillade: tortilla gebakken in frituurvet met salsa en groenten en soms vlees op.  Dit verkopen ze vaak langs de straat.

Pollo pate= kippenpoten: Dit zijn kruiden waar je thee van kan maken en is goed voor de nieren. De moeder van Pablo had dit ’s avonds gemaakt en ... het werkt (met als gevolg dat ik toch wel 2 keer naar het toilet moest ’s nachts)

Pan dulce=zoet brood: Tegen 18.00u drinken ze koffie met zoet brood. Er bestaat ook wel zout wit brood en ‘pan integral’, donker brood kan je enkel in grotere steden vinden. We namen een donker brood mee vanuit Xela voor in San Rafaël.

Frijoles: bruine bonen (ofwel eten ze hele bonen ofwel gemixt, kan eigenlijk bij alle maaltijden)

Tamales: soort bolletje van maïs of rijst(gekookt in melk) met rozijn of noten erin, of met vlees erin verpakt in maïsbladeren (gebruiken ze vaak als verpakking, ook bij kaas), als ze klein zijn noem je ht tamalites.

Paches: hetzelfde als het voorgaande, maar dan gemaakt met aardappelen ipv rijst of mais

Paka: kledingwinkel met soms nieuwe, soms tweedehandse kleding, komt voormamelijk van Noord-Amerika en ook heel veel merken waarvan ze hier niet weten dat het een merk is:)... ook zie je hier heel veel ‘retro-kleding’, heel grappige dingen ook...

Quesedia: Mexicaanse tortilla gevuld met kaas en erbovenop soms ijsbergsla en salsa, hier in san rafael toch...

Ava (uitgesproken ‘aba’): soort nootjes die ze roosteren(vind ik het lekkerst, is heel hard, maar je moet er dan op ‘sotselen, lanakens dialect’ tot ze zacht worden) of frituren

Agua: gewoon agua is frisdrank (gemaakt met een chemisch poedertje), agua mineral is bruiswater, agua pura is spa plat

Caldo: soep, vaak maaltijdsoepen die je dan eet met tortilla of tamales

Rellenitos: geplette banaan met frijoles erin, dan bloem errond en dan w het gebakken

Chiles Rellenos: gevulde chilis met worteltjes, ui, soms nog andere groenten en soms met vlees en daarrond ei, Lekkeurrrrrrr, wel soms pikant:), w met rijst gegeten en soms met een salsa

Chirmol: salsa met ontvelde tomaat, ui, koriander in kleine stukjes samen met sap van 1 limoen, peper, zout

Guatemalteekse tomatensalsa:1 kilo tomaten, 1 kleine chilipeper, 1 grote ui, 3 teentjes knoflook, gedroogde thym, basilicum en laurier, olie, peper en zout: eerst alles wat aanbakken en dan in de blender

Dobladas: Hetzelfde deeg als de tortilla, maar w gevuld met groenten en/of vlees, dubbelgevouwen en gebakken in olie

Elote loco: 'gekke maïskolf', dit w met de kermis gegeten en is een maiskolf(gekookt) op een stok met ketchup, mayonaise, mosterd en geraspte kaas erover, esquite: maískorrels in een bekertje met mayonaise en chili

cervesa de raïz: soort cola

ceviche: koude soep met  oa koriander, ketchup of tomatenpuree, limoen, salsa inglesia (soort ketjap), ui, scampi of andere vis

fiambre: koud gerecht typisch op 'dia del muerto' met veel groenten en vlees en met azijn eronder

ayote dulce: zoete pompoen: pompoen die gekookt is met suiker, soms kruidnagel en gember

05-07-2009 om 00:00 geschreven door Marijke  

01-07-2009 om 10:11 geschreven door Marijke  

27-06-2009 om 00:00 geschreven door Marijke  

postadres
Nickmans Marijke
Aceitera San Rafael
Cantón Concepción
San Rafael Pie de la Cuesta
San Marcos
Guatemala, Centro América

Dus laat maar komen die briefjes hé;)...
Nadja en Anne, als je vanuit Nederland stuurt, komt het aan in de hoofdstad (7u rijden), dus liefst vanuit Belgica:)

Tel: +502 41 02 28 96

11-06-2009 om 21:59 geschreven door Marijke  

De benefietavond zaterdag was echt SUPERFORMIWELDIG, zovel mensen samen !!! Ik wil jullie allemaal echt SUPER bedanken voor alle steun,kaartjes, cadeatutjes, aanwezigheid, centjes...
Ik ben vergeten om foto's te maken de avond zelf, heb alleen foto's van de lege zaal.
Met liefs, Marijke

08-06-2009 om 14:31 geschreven door Marijke