Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Er staan nu ook foto's op facebook, want er passen er niet zoveel op de blog...
Marijke in Guatemala, San Rafaël
project Los Angeles Gissel
01-07-2009
De tijd in Xela...
Zaterdag 27 juni: Na het bezoek aan het nieuwe centrum gingen we met de "chicken bus", eigenlijk de typische Amerikaanse "School bus", maar vaak opgeknapt en opnieuw geverfd, naar Xela. (woensdag gaat de school pas terug open, omdat het eerst vakantie is geweest en omdat de scholen vd overheid toe moesten blijven ivm de Mexicaanse griep, nu je hoort er niet veel over, er worden net zoals bij ons eerder grapjes over gemaakt en geeeeeeeeen paniek, ik heb medicatie bij moest ik het krijgen. (in het vliegtuig van mexico naar guatemala zat er 1 gezin met monddoekjes, zag er wel grappig uit zeker omdat zij de enigen waren) Normaal gezien gingen we vandaag naar de vulkaan, maar de plannen waren veranderd (is hier de gewoonte dat alles steeds verandert, maar ik kan er nog best mee om, tot nu toe toch:). We zijn toen vrienden van Pablo gaan opzoeken en het is heeeeeeel leuk om bij de plaatselijke bevolking thuis te komen, zo leer je echt veel van de gewoonten en ik kan "mij voorstellen in het spaans" oefenen. Ja het gebied vh Spaans is er wel nog werk aan de winkel, maar ik neem wel veel op door het te horen, daarom was het ook heel goed dat ik mee ben gegaan naar Xela. Toen belde de moeder van Pablo aan om te vragen of we mee wilden gaan om brood te kopen in de stad. We kregen er meteen een rondrit bij met uitleg van belangrijke gebouwen enzo. Ze zijn heel fier op waar ze wonen en willen alles laten zien... Toen stapte de moeder uit om voor ons "cambai" te kopen: is een soort maïskorrels gekookt in zoete melk met een rozijn erin verpakt in een maïsblad. Heel lekker wel. Het bestaat ook in andere smaken, voor een andere keer... ´s Avonds zijn we thuis gebleven en hebben we cocktails gemaakt: cuba libre en mojito.
Zondag 28 juni: Als ontbijt 'frijoles con huevo', bruine bonen gemixt met ei en tortilla´s en daarna vertrokken we naar de vulkaan, eigenlijk naar "Laguna de Chikabal"=meer in de krater vd vulkaan. Het was zondag dus de bussen reden enkel vanaf de ´terminal´. We moesten ook een stukje dubbelgevouwen in de camionette, dit zijn busjes die constant op en af rijden en waar je kan meerijden tot waar je moet zijn. Ze zijn wel vrij laag, dus als er geen plaats meer is, moet je je even dubbel vouwen. Siebrig zei '2 uurtjes stappen en we zijn er'. Had ik even geen rekening gehouden met de steilheid van de paden en het hoogteverschil, we zaten op 2900 m hoogte. Ik raakte er al snel van buiten adem en had moeite om deze onder controle te houden. (combinatie van de hoogte waarop we zaten en slechte conditie...) Ik heb echt afgezien hoor en heb overwogen om terug te gaan, maar toen haalde ik mijn wilskracht uit de kast met als aanmoediging kinderen en volwassenen met vrachten vervoer op hun rug die de berg afkwamen en ik met kleine rugzak liep of beter gezegd klom ik met kleine stapjes verder). Net voor we het meer bereikten kamen we aan een bordje en Pablo vertelde dat er soms Maja's stonden en je de toestemming aan god moest vragen om verder te mogen gaan. Ik vond van mezelf wel dat ik de toestemming mocht hebben na mijn inspanningen:) en zei tegen Pablo: ik voel het, ik heb al de toestemming:). Het meer was wel PRACHTIG. Er waren nog mensen (die Pablo ook kent en die regelmatig nr vulkanen gaan en waar iedereen mee mee mag) die er waren blijven logeren. Ze hadden ook een klein radioke mee en toen we aankwamen het liedje "We are the champions", was wel toepasselijk:) Er was ook iemand in de groep die Frans sprak en dat vond ik wel even leuk omdat ik meer kon vertellen, maar het gekke was dat ik sommige woorden in het Spaans zei ertussen... En ik heb ook de Spaanse versie gezien van "Hagrid" vanuit de Harry Potter film, van gezicht leek hij er erg op, ik ben zijn naam even vergeten. Wij hadden brood, soort chili look tapenade, jam en water mee en deelden met hen en zij met ons wat ze nog hadden. De anderen ruimden hun tentjes op en we gingen samen terug naar onder, ale dat dacht ik toch, maar we gingen terug via de 'point of view´, meer dan 500 trappen omhoog met de treden in verschillende afstanden. Dit was voor de hele groep wel even puffen, maar zeker voor mij, alweer eentje voor op mijn cv:). Boven aangekomen helaas weinig 'view´door de mist. De afdalling ging iets vlotter en we mochten met de auto mee met hen. We gingen eerst samen iets drinken ... een maïsdrank... niet meteen mijn favoriet...een soort zoete soep leek het. Daarna zijn we nog gaan eten in de pizzahut in het centrum. Daarna nog even navertellen bij de ouders van Pablo en daarna lekker slapen.
Maandag 29 juni: Beetje vanalles gegaan vandaag... Uitgeslapen, gewacht op water om te douchen (in San Rafaël is er wel altijd water),dagboek beetje aangevuld, naar een paar winkels gegaan, cake gekocht voor ouders Pablo als bedankje dat we er mogen eten en slapen, bij andere vrienden op bezoek gegaan (zaten op kot), leuk om dit allemaal te kunnen zien, film gekeken, slaaptijd.
Dinsdag 30 juni: 9.00u naar de markt gegaan met de moeder van Pablo en Siebrig. Al een paar dingetjes gekocht: gevlochten tas om te winkelen, ook gebruiksvoorwerpen, zoals soort pers om limoen uit te knijpen, houten plaatjes om tortilla's zelf te maken,... Véél te zien, mooie kleuren, gekleurde kuikentjes, knorrende varkens, magere lelijke koeien, mooie zwartgevlekte Hollandse koeien, schoenen in te kleine maten, lekkere en soms heel vreemde geuren, ... 's Middags daar gegeten: kippensoep met heeeeel veel rijst en spaghetti met tortilla. Dit was echt een maaltijdsoep en ik had al genoeg gegeten , maar daarna kregen we nog een bord met heeeeeeeel veel koude, zure rode kool en kip. Ik kon dit niet meer opkrijgen en gelukkig Siebrig ook niet en we besloten het te laten staan. En de moeder van Pablo maar: Coma, coma (eet, eet), maar zij aten zelf enkel soep. Uiteindelijk ging Pablo nog een beetje steuken dat wij het eten van zijn moeder niet lekker vonden en eindigde het toch grappig. Daarna brachten ze ons naar de Terminal waar we de bus namen tot San Marcos en daar overstapten op de bus naar Guatemala. We babbelden nog veel over het project en alles errond. Thuis aangekomen dronken we koffie en donker brood met kaas (hadden we ook op de markt gekocht, kan je ook niet in San Rafaël vinden). Nog een beetje gebabbeld over vanalles en aan dit verslagske begonnen. Het is al laat nu, dus ga ik snel slapen, want morgen ga ik de eerste kindjes en ouders zien, spannend. Tot snel, Adios Foto´s volgen morgen...
01-07-2009 om 10:11
geschreven door Marijke
27-06-2009
aangekomen
hallo allemaal, Eindelijk een kwartiertje tijd om even een berichtje te typen. In Zaventem mocht eerst de rolstoel niet mee ingecheckt (had zware spullen als boeken ertussen gestoken en laten inpakken, goed idee Kris) omdat ik er zelf in moest zitten, maar na drie telefoontjes ok. Het was een lange vlucht tot hier, weinig geslapen, kwijlende demente chinees naast me Brussel-Frankfurt, romantisch verhaal vrouw uit hamburg op vlucht van frankfurt naar mexico, begrijp de pijntjes van onze gasten heel goed bij zo lang stilzitten en geen juiste houding te kunnen vinden. Bij de douane telkens gepiept: in Zaventem voor vloeistoffen, maar bleek later ok (ging over muggenzalf maar mocht toch). Bij douane Mexico ook gepiept en moest ik gespreid gaan staan. Toen moest ik nog mee in een klein hokske en ik vroeg toch even eerst wat de plannen waren:moest mijn geld dat ik onder mijn broek droeg laten zien (had al gevraagd of dat nodig was op voorhand om het uit te doen maar toen zeiden we nee). Enfin alles ok uiteindelijk. In Guatemala nog even spannend of mijn bagage erbij was en ja hoor, de rolstoel kwam er als eerste aan. Siebrig stond er met Pablo en Pollo (=kip,zijn bijnaam). Ik kreeg van hen un cervesa (een biertje) als welkom in guatemala, was wel super lief en ik had ook dorst dus dat smaakte me enorm. Toen zijn we naar de oma van Pablo gegaan en kregen we nog 'frijoles (bruine bonen) met kip en tortilla. Heel lekker wel. De volgende dag met ouders Pablo nr de markt gegaan en een ring en armbandje gekregen: ze waren echt lief voor me. We zijn toen nog naar Xela doorgereden(4 uren) namiddag en daar nog gegeten bij de ouders van Pablo. En daarna naar 'la casa verde' doorgereden, nog eens 2,5u. Vandaag (zaterdag) nr het nieuwe centrum gegaan om indeling te bespreken met Rafael,Lidia,Merlin,Melva,Martita, de burgemeester en zijn vrouw en plaatselijke televisie kwam ook interviewen. Dadelijk gaan we naar Xela terug en dan gaan we een vulkaan beklimmen en we blijven dan in Xela tot dinsdag, want het is hier nu vakantie dus het centrum is niet open. Tot snel Adios, Marijke
27-06-2009 om 00:00
geschreven door Marijke
11-06-2009
postadres
postadres Nickmans Marijke Aceitera San Rafael Cantón Concepción San Rafael Pie de la Cuesta San Marcos Guatemala, Centro América
Dus laat maar komen die briefjes hé;)... Nadja en Anne, als je vanuit Nederland stuurt, komt het aan in de hoofdstad (7u rijden), dus liefst vanuit Belgica:)
Tel: +502 41 02 28 96
11-06-2009 om 21:59
geschreven door Marijke
08-06-2009
Benefietavond 6 juni
De benefietavond zaterdag was echt SUPERFORMIWELDIG, zovel mensen samen !!! Ik wil jullie allemaal echt SUPER bedanken voor alle steun,kaartjes, cadeatutjes, aanwezigheid, centjes... Ik ben vergeten om foto's te maken de avond zelf, heb alleen foto's van de lege zaal. Met liefs, Marijke
Hellow allemaal,
