Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Er staan nu ook foto's op facebook, want er passen er niet zoveel op de blog...
Marijke in Guatemala, San Rafaël
project Los Angeles Gissel
03-11-2009
Miss Belgica of toch niet???
Sprookje
van de 3 kinderen die weer terug kunnen horen...
Bij eerder gehoorexamen in Xela waar ik al over vertelde, was het resultaat
dat 3 kinderen van eenzelfde familie mits gehoorapparaat terug zouden kunnen
horen, zouden 5 stuks moeten zijn voor hen, 500 euro... Nu Rafaël wist dat er een actie was van Mc
Donalds hier die 500 gehoorapparaten schonk en deze 3 kinderen zijn bij de
gelukkigen, een nieuwe wereld gaat voor hen open...
Zaterdag
17 oktober: Radiomarathon
Dit is de grootste winstgevende activiteit die het centrum Los Angeles
Gissel jaarlijks organiseert. Het idee
is dat er een marathon w gehouden, van 8u s morgens tot in de late uurtjes,
waarbij 2 radiozenders constant vanuit het park naast la casa verde hier live
uitzenden.
De voorbereidingen begonnen begin september, waarbij op de eerste
vergadering werd aangehaald dat het toch wel gene vette zou zijn met de crisis(omdat
de winst vorig jaar in verhouding met het jaar ervoor was tegengevallen). Eigenlijk had ook niemand dit jaar echt zin
om erin te vliegen... . Om er de sfeer
wat in te brengen had ik eruit geflapt als er meer opbrengst is als vorig
jaar, geef ik een optreden als Miss Belgica (heb die naam hier gekregen omdat
Lidia een jaren60 badpak had gekocht en het haar niet pastte en ze persé
wilden dat ik het eens aandeed en het pastte me perfect en eigenlijk vond ik het ook wel heel cool...). Iedereen heeft heel hard gewerkt, dus kreeg
al een beetje spijt van mijn uitspraak?!?,(moeders vergaderden ook mee en
leverden hun bijdragen aan het bereiden van eten, we maakten in de klas
spulletjes om te verkopen, het dansje van de opening vh centrum wilde iedereen
opnieuw, we staken een toneelstuk roodkapje in elkaar, enkele kinderen
bereidden thuis zelf een dansje voor, met de moeders oefende ik een dansje
omdat ze nog een groot persoon nodig hadden(is een liedje uit een feuilleton van
hier) en van 1 dansje kwamen er 2...
De dag zelf begon een uur later als gepland (Guatemalteekse tijd noemen ze
dat hier, als je niet eraan meedoet sta je een uur met je vingers te draaien,
NIET goed voor mij die gewoonte...
Eerst was er een officiële opening met de vlaggen FOTO1, volkslied
FOTO2, speechen ... en dan kon de verkoop beginnen. De katholieke jongeren uit het dorp hadden
ook een carwashFOTO3 georganiseerd, hielden autos aan in de straat met urnes
voor geld. In de voormiddag was er niet
veel volk, namiddag wel, late namiddag fikse bui dus niet en s avonds opnieuw meer... . Er kwamen ook live telefoons van Amerika
binnen voor donnaties.
Het roodkapjestheater was echt SUBLIEM... we waren klaar met onze
opstellingFOTO4 en kregen al uitbundig applaus nog voor we begonnen waren. Wendy,
als grootmoeder was echt AF, ze lag zo grappig in het bed, ze voelde zich
goed in haar rol!
We hadden op voorhand goed geoefend, maar per ongeluk wilden op het einde
de grootmoeder en roodkapje de wolf omhelzen ipv de jager en toen ze dan toch
naar de jager liepen, wilde roodkapje een tongkus geven, waardoor de jager zo
schrok dat die bijna achterover viel tussen de bloemetjes, ook kinderen, in
het bos. Het publiek en nog veel
belagrijker, de kinderen, genoten van hun toneeltje! FOTO5
Met de moeders dansen FOTO6 was ook goed gelukt, was een leuke sfeer (ik
had nog gezorgd voor een kleine rum voor iedereenachter de coulissen, en dat
kwam goed van pas voor sommigen want die waren echt zenuwachtig daarvoor)
Ze hadden op het laatst voor het 2de dansje nog
verkleedkleren kunnen fixen FOTO7(de rode superman ben ik) met maskers die zelfs ik niet snel meer opnieuw
zal opzetten. Dat masker was loodzwaar,
heet en ik moest het qua zicht doen met 1 mm².
Toen gingen ze ook nog het publiek opjutten dat we ons kenbaar zouden
maken als ze genoeg geld bij elkaar kregen uit het publiek(dus moesten we
blijven dansen, het geld was er niet dus deden we onze maskers ook niet af...
maar ra ra ra wie was de grootste...)
Tussendoor hielden ze ook nog een bingo, met prentjes is het hier, met
een superouderwetse ijzeren draaibolFOTO8(dit model hbn we ooit nog gezocht op de rommelmarkt in
de chirotijden nooit gevonden...), waren er optredens van artiesten en ook nog
enkele kinderen dansten solo...
En Miss Belgica... dat verhaal is niet doorgegaan: er was wel meer volk,
maar minder winst: 2000 euro, wat ik zeker voor hier toch wel veel vind... Dan hebben hebben we hier nog 2 dagen op
activiteiten van de gemeente drank en hapjes verkocht en hier nog eens 600 euro mee verdiend. Laatst stond ook een artikel in de krant van 3 blz dat er haast niets meer w gesteund aan goede doelen door de crisis. Dus dan hbn. dan toch nog goed gedaan!
Lago
Atitlan FOTO 9,10
De week na de radiomarathon hadden we vrij en ik trok naar het Lago
Atitlan, het mooiste meer van de wereld, zo wordt gezegd en het is ook PRACHTIG. Ik ben rond het meer een beetje van dorpje
naar dorpje getrokken (die allen een heel andere, specifieke sfeer uitstralen,
zo is San Pedro een hippiedorp en San Marcos een yoga- en meditatieoord) en
weer op heeeel coole plaatsen beland.
Ook heb ik gekajakt op het lago, heeeeeeeeerlijk! Panajachel is het meest toeristisch, maar
daar moet je zijn voor de souveniers en daar heb ik wel kunnen ´commersen voor
een hangmat voor mezelf en eentje voor in het project voor in de snoezelruimte.
1
november, dia del muertos, Feestjeuuuuu op het kerkhof FOTO 11-14
De dagen op voorhand is iedereen druk in de weer. Graven worden opgepoetst en krijgen een
nieuwe, felle kleur, bloemen, kransen(foto winkel Doña Idalia, mama Wendy), kaarsjes.
De dag zelf is het koppenlopen op het kerkhof in alle betekenissen van
het woord: families zitten er rond een tafelke met de picknick en ook de
sterkere dranken(w ook gedeeld met de doden), de laatste graven worden nog rap
geverfd, sommigen zijn nog met cement in de weer om een gedenksteen te
bevestigen, de graven liggen zo op elkaar en zo ongestructureerd, dat je je
dikwijls vastloopt en iedereen eigenlijk van graf tot graf huppelt. De rijkere families hebben een familiegraf en hebben en praten erover wie waar komt te liggen...
s Middags was ik uitgenodigd bij Martita, de kinesiste van het project en
haar familie in San Marcos om het specifieke middagmaal op deze dag,fiambre,
te gaan proeven. Het is een koud gerecht
met veel groenten, olijven, kaas en koude soorten vlees onder. Op het vlees had ik het niet zo, maar de
groenten waren super lekker. Ook eten ze
op deze dag ayote dulce, dat zijn stukken pompoen in suiker gekookt met
kaneel en gember.
Om
de dag af te sluiten was er s avonds marimbaconcert op het kerkhof...