Hola, que tal, hoe gaat het dan met jullie allemaal?????

Normaal zouden we de week voor de opening vh nieuwe centrum al gaan, maar toen werkte ik liever mee aan het hele gebeuren(we hebben heel wat geknutseld en voorbereidingen getroffen de week ervoor), had toen gezegd dat ze ook wel zonder mij mochten gaan, maar ze (Lidia en haar dochter) wilden het me perse laten zien, dus deze week (28-07 tem 31-07) kon ik er niet meer aan ontsnappen, ging wel uit vrije wil hoor en bovendien vertrok Siebrig de 31^ste en zouden we sowieso naar Guate gaan om haar uit te zwaaien, dus eigenlijk bespaarde me dit 12 uren in de auto, want je doet er zeker 6 uren over. Op de heenweg ook nog autopech, motor oververhit, maar daarna geen last meer... We verbleven bij het nichtje van Lidia en hebben vele families van hen bezocht (vooral in de hoofdstad, maar ook op andere plaatsten heb je een soort privéwijken, je moet dan aan de poort zeggen voor welk gezin en huisnr. je komt en chauffeur moet paspoort afgeven uit veiligheid). We gingen ook naar ‘Parque central’ waar ook het paleis en de kathedraal gelegen zijn. Tegenover het park was een optreden van de traditionele ‘marimbamuziek’ FOTO 1en er zaten zo een 300 mensen schat ik, wij stonden vanachter recht. Tussen 2 liedjes door spraken ze aan de micro, maar ik was ondertussen aan het babbelen... ineens keken al die mensen om naar ... MIJ, ik zo maar zwaaien naar iedereen , hadden ze me welkom geheten als ‘buitenlandse in hun land’. Ik vroeg of dit de gewoonte was, maar blijkbaar was het toeval:)... voor de rest hebben we nog de markt gezien (heb er ook traditonele schoentjes gekocht FOTO 5, misschien ben ik dan geen gringa meer ... hier vonden ze het grappig dat ik dat zo cool vind) Woensdagavond belde Siebrig, die intussen ook in Guate aangekomen was of ik mee wilde gaan naar Esquipulas (de familie van Pablo vond dat ze hier nog moest zijn geweest voor ze Guatemala zou verlaten, spannend dan...). Nu het is zowat het Scherpenheuvel van Guatemala FOTO 2, met ‘le dios negro’ (ze moesten hier erg lachen om mijn vertaling, want zij noemen het ‘Cristo negro’), whatever voor mij althans, maar het gaat er serieus aantoe. Pablo bijv. ging zowel in de kerk als bij ‘het beeld’ knielen en was slecht gezind dat wij fluisterden in de buurt van het beeld. Om dat goed te maken ;) zijn we zoals de anderen dat deden achterwaarts het beeld verlaten (want je mag het nooit de rug toekeren...). Buiten kon je kaarsjes branden en dat heb ik gedaan voor mijn hele familie en iedereen die ik ken, ook uit Guatemala natuurlijk... (je kon verschillende kleuren kaarsen kiezen, elke kleur stond voor iets: gezondheid, geluk, vrede, goede reis, goed seksleven, het laatste stond er niet bij maar weet de anderen niet meer... maar ik heb een kaars gekozen die alle kleuren bevat FOTO 4). Siebrig had ook nog een 'Dios negro' gekocht voor haar schoonfamilie en die moest nog gezegend... FOTO 3 Als er ‘meeting’ is tussen de presidenten van de landen rond Guatemala, gaat dit ook hier door, onder het toeziend oog van ‘le dios negro’.

Vrijdag zijn we nog met iedereen gaan eten in een typisch Guatemalteeks restaurant met bijhorende muziek en hebben dan afscheid genomen van Siebrig, Oooooooh wel jammer hoor, ik ga haar wel missen! Siebrig, je hebt dat SUPER gedaan hier! Veel suc6 met allesJ...

Vandaag vertrok ook de chiro van Lanaken op kamp (waar ik normaal ieder jaar mee ga koken) en ik heb er al veel aan moeten denken, doe het goed daar allemaal! Veeeeeeeeeeeel plezier, enjoy! En aan de kookbomma’s, jullie briefje is ook aangekomen, moest hardop lachen ermee;).

Daarna weer 6 uren terug, oh dit duurt me LANG, 00.30u aangekomen om om 04.30u weer te vertrekken voor de eerste Spaanse les (heb toch besloten lessen te nemen, dan leer ik het sneller en meteen correct). Het is privé-les en super goed gegeven aan een aardig tempo (maar dat vind ik wel leuk, alleen ga ik er met hoofdpijn buiten!)

Maandag terug naar de klas en na de opening vh centrum (toen ik in Guate was), was het voor de lln. eerst 3 dagen vrij (voor opruim en inrichting), nu ik had er zoveel aan gedacht en eigenlijk beetje spijt dat ik niet bij de inrichting zou, maar NIETS gemist, alleen de stoelen stonden in een kring, de bureau stond er en 1 rek. Voor de rest weer eerst individueel gewerkt met enkele lln. en het duurt altijd zo lang voor Melva begint, bijv ook na de pauze(trouwens het is wel zaaaaaaaalig voor de kinderen dat ze nu buiten kunnen spelen, ze hebben zo een kleine basketbalring en had met hen meegespeeld, superleuk). Ze laat de lln. gaan zitten, maar tegen dat ze begint lopen er al enkele terug rond. Ze ging ze letters laten lezen, maar de 3 kleinsten zeg maar kunnen dat nog niet en werden ook verveeld en als gevolg vervelend. Ik vroeg of ik met hen mocht gaan werken omdat ze zich verveelden en dat toch niet konden. (het is wel beter niet ieder een groep te nemen, maar versch. opdrachten, want moet rekening houden dat er na mij missch geen opvolging meer is en ze ook alleen met deze groep kan werken, maar op deze manier kon ze ervaren dat het zo veel fijner werken was...)Toen ben ik met hen memory gaan spelen, het lukt me at the end wel om bijv zoiets uit te leggen, maar met stukken en gebaren, niet naar mijn zin! Maar dat was voor iedereen zo die hier aankwam, alleen voor mij vaak frustratie... 

4 augustus: VERJAARDAG

Bedankt voor de wensjes van iedereen, leuk dat jullie eraan dachten!!! Hier was het ook wel leuk om mee te maken(had wel een beetje reclame op voorhand gemaakt, want anders zouden ze het natuurlijk niet weten;) ... Op 4 augustus hadden ze in het nieuwe centrum versierd en bommetjes afgelaten (die na 5 min. nog af en toe knalden). ’s Middags was ik gaan eten bij Merlin en de familie uit Los Angeles was er nog (zij wisten het nog niet, maar ik had voor hen pastel meegenomen), de drank werd bovengehaald en het feestje kon beginnen... met ook weer bommekes en verjaardagsmuziek ‘compreaños feliz... op de tonen van happy birthday). Het was in de late namiddag dat ik er, toch wel een beetje tipsy, buitenkwam.

Op 6 augustus dan had ik een feestje gepland in het nieuwe centrum voor alle kindjes en ouders FOTO 8 (nu hier komen eigenlijk enkel de mama’s) en de traditie is hier dag je het eerste stuk van de taart FOTO 6 moet bijten en dan duwen ze je met je gezicht erin... :) FOTO 7 vond het nog wel grappig... Ik kreeg ook cadeautjes, maar hier is het de gewoonte dat je ze niet openmaakt op het moment (ze tonen hun reactie niet graag bij het openmaken), dus heb ik dit ook niet gedaan. Nu ik kon wel niet onthouden wat van wie was, dus is het ook moeilijk om hen achteraf te bedanken... Er was bij: een paraplu, vele kettingkjes, armbandje, oorbellen, een beeldje, een handdoek, een manicuresetje. Van Thelma uit Los Angeles kreeg ik ook nog een tas, ECHT niets voor mij maar wel lief natuurlijk, beetje chichi en volgens mij het duurst van al.

Vrijdag naar Xela gegaan voor de spaanse les zaterdag en toch wel ‘snip’verkouden teruggekomen, is door grote hoogte- en daardoor temperatuurverschil... maar zo lang er geen koorts bij is, is het nog niet zo erg...

Groetsies, Marijke

10-08-2009 om 14:46 geschreven door Marijke  

Op 25 juni was het dan eindelijk zover (na 3 jaar ofzo gebouwd te hebben), DE OPENING... Iedereen van de organisatie werd om 7 uur verwacht (enkel Rafaël, eigenaar van ´la casa verde’ en tevens een geldschieter vh project, stond voor een gesloten deur en een beetje groen dat er nog niemand was toen wij, Siebrig, Pablo en ik er om 7.30u aankwamen met de sleutel.(ja je moet er echt niet op het uur gaan staan, dan is er toch niemand...). Om 8 uur zou alles beginnen stond op de uitnodiging (ze maakten 2 uitnodigingen, bijv pater Freddy, ook een belg, is meestal wel op tijd en op zijn uitnodiging stond 9.00u), en tegen 9 uur waren alle gasten ook paraat. De meesten kwamen per ‘tuktuk’ en dat was wel cool FOTO 1 ELIU, want ze werden voor de deur afgezet...

FOTO 2: MELVA EN IK

Eerst vormden we een ‘stoet’ met alle medewerkers van het project, de kinderen en de ouders en werd door een ‘evangelistische priester’ iedereen voorgesteld (hij deed ook de algemene aankondiging van alle onderdelen van het hele gebeuren, maar met zo een ‘radiopresentatorstem’, heel grappig ook... Voorop liepen Thelma en Virgilio FOTO 3(wonen in Los Angeles en hebben mee de funcación ‘Los Angeles Gissel’ opgericht en hun dochter met autisme noemt Gissel), daarachter Rafaël met zijn vrouw, Lidia en Merlin(beide directie vd organisatie), dan Melva = leerkracht en Martita = kinesiste en dan Siebrig en ik met daarachter alle kinderen en ouders.

Daarna moesten we vooraan blijven staan tot iedereen zijn speech had gedaan(en dat duurt echt wel LANG). Er werden tal van ‘uitreikingen’ gedaan, vooral door Thelma en Virgilio, van diploma´s tot gegraveerde stenen, tot handgeweefde guatemalteekse stoffen waar ook iets in staat geschreven, om alle mensen te bedanken die al aan het project hebben meegewerkt. Bij de diploma’s (bedankt voor je hulp in het project staat erop) hoorde ik ook ineens mijn naam, zo gek omdat ik pas hier ben... maar wel cool. Een ‘katholieke priester’ ging ook nog preken en toen moesten we met de ‘stoet’, nu zonder ouders en kinderen naar buiten gaan en werd heel het gebouw gezegend, inclusief de ‘wc’s’en ook per ongeluk de ‘evangelistische priester’ die net passeerde... :).

Toen werden alle kinderen van de klas verzameld voor ons dansje en we kregen heel veel applaus... en veel positieve reacties achteraf. Siebrig en ik deden ook ons optreden als clown met de kinderen (we hadden niet echt een pak, maar we waren in de ‘paka’s gaan shoppen en allebei dezelfde bloes gevonden, roze met donkerderroze glinsterende bollen erop en die hadden succes, echt gemeend kwamen vele mama’s vragen waar we die van hadden en dat ze deze echt mooi vonden.... FOTO 4+5

Als afsluiter kreeg iedereen een tamalis (zit in een maïsblad, aaneengeplakte mix van rijst en mais met vlees en saus erin, ze hadden er 1000 !!! voorzien, terwijl er 250 man was zoiets, maar hier is het vaak de gewoonte dat je ook nog mee naar huis neemt van het feest) met een pan francaise (broodje) en maïsdrank.

We kregen ook een cadeau voor het centrum: een virgin oftewel maagd die alle kindjes moet beschermen: FOTO 6.

Namiddag mochten de mensen van de organisatie terugkomen en was er nog eten voorzien en lekkere biertjes... Op het einde maakten ze nog voor Siebrig een ‘erehaag’ toen ze naar buiten ging (dit was immers haar laatste dag hier in San Rafaël). Ik stond ook buiten, omdat ik nog meeging naar Xela, daar gaf Siebrig haar afscheidsfeestje voor ‘de vrienden’), en toen werd ik ineens ook in de erehaag geduwd, maar dan in de andere richting en zongen ze er een liedje bij van ‘bienvenidoooo’, WELKOM. Grappig...

Het feestje ’s avonds was op een super locatie BIJLAGE, een soort overdekt hutje met een super uitzicht bij het zwembad. Ze hadden alles voorzien (ton bier aangedreven door een fietspomp, ‘cocktailbar’ waar ik ook mijn bijdrage aan deed, had een grote fles rum gekocht, maar ze mixten later op de avond met ‘kusha’, een plaatselijk goedje van 50% waar je behoorlijk hoofdpijn van krijgt..., zelfs de computer werd meegesleurd om muziek te hebben...). We sliepen in open lucht en de volgende dag nog even pootje baden in het zwembad. Ik ben tegen 2 uur terug vertrokken naar San Rafaël en nog maar even bij Lidia gaan zeggen dat ik terug was (want ze is zoooo overbezorgd, ze had al gebeld of ze me niet in San Marcos moest komen afhalen... of ik wel wist hoe ik de bus moest nemen... WAAAAaaaaaaaaaaa! Lief maar een beetje te overbezorgd)

Een volgend verslagje volgt al meteen...

Bijlagen:
P1000558.JPG (515.9 KB)