Hellow allemaal, hier nog eens een berichte van mij,

Intussen is het schooljaar afgelopen(is als het ware nu ‘grote vakantie’ nu) en hebben we dit gevierd met een feestje aan een zwembad een half uurtje van San Rafael. Mijn ouders waren de dag ervoor aangekomen (FOTO1) in Tapachula(is in Mexico, 1,5 uur van hier) en hadden de eer om dit feestje mee te maken(ze werden ook meteen in de Guatemalteekse sfeer gedompeld: chaotisch geregel voor het vertrek, 1,5 uur later vertrekken dan gepland, met 30 mensen in een minibusje, wij met 3 vanvoor naast de chauffeur, een hobbelweg van een half uur, stoppen om nog meer mensen op te laden, armoede, ... maar ook de immense vriendelijkheid, liefde en interesse die ze kregen van de mensen hier, de humor en blijheid met het weinige dat sommigen hebben).

Tijdens dat afsluitingsfeest (=clausura) deden we competities met kinderen en ouders FOTO2, zwommen, er waren piñatas(en er blijft zeker nooit een snoepje liggen op de grond), we voerden het dansje van de radiomarathon op met de ouders en nog een dans in traditionele kledij. De ouders wilden dit doen speciaal voor mijn ouders en ze vertelden me dit pas de dag ervoor, maar regelden wel mijn kleren en de traditionele dans(FOTO3) improviseerden we eigenlijk op de dag zelf. Als afsluiter aten we nog samen en was er pastel. Normaal zouden de busjes ons komen ophalen om 15.00u, maar op zijn Guatemalteeks werd het 16.30u. Daarna verkenden we nog een beetje het dorpje hier en ook ‘la casa verde’. ’s Avonds werden we door Lidia getrakteerd op ‘Quesadia’s en die vielen in de smaak.

De volgende dag vertrokken we op reis met als eerste bestemming Lago Atitlan. We reisden met de ‘Chickenbus’(FOTO10) en ik kon mijn liefde voor deze bus overdragen op mijn ouders, ze vonden het ook superleuk, zo zie je ook veel meer dingen uit het dagelijkse leven.... In Xela passeerden meteen alle mogelijke verkopers de revue op de bus: fruit, groenten, scheermeskes en spiegel, tandenborstels, een predikant, een verkoper van knutselmateriaal die alles uitgebreid showde, iemand met kranten, drankjes, kip van ‘pollo campero’, snoepjes, tamalis, pennen, kauwgum, ... een spektakel om te zien. In Panajachel staken we per lancha het meer over tot San Pedro waar we per tuktuk tot San Juan gingen (een rustig, niet-toeristisch dorpje, wat we ook aan het hostel merkten, want er waren slechts 3 andere gasten...). De volgende dag beklommen we de berg ‘Pico Cristalinas’ (FOTO4+5) om een mooi uitzicht te hebben over het meer, maar het was helaas een klein beetje mistig maar toch zeker de moeite. Vervolgens weer de bus op voor een ritje naar ‘Chichicastenango’ waar op vrijdag en zondag altijd een mega-indianenmarkt plaatsheeft met een immense kleurenpracht van stoffen en kunstnijverheid.

Terug aangekomen haalden we onze tassen op in het hostel om per lancha (alleen op die manier te bereiken FOTO9) naar ons, enig op voorhand geboekte hotel, Casa del Mundo te gaan. Daar vierden we ook een beetje de verjaardag van mam en pap met een avondmaal in ‘estilo familia’ met zijn allen aan een lange tafel en LEKKERE wijn wat voor mij al een tijdje geleden was... Het is gelegen op een bergflank met uitzicht op het meer en de vulkanen (FOTO7+8), PRACHTIG gewoon!

De volgende dag vertrokken we, weer met chickenbus, naar Antigua, de oude hoofdstad van Guatemala waar we 2 museums bezochten, NIET aanraken die instumenten !(FOTO11), de nog actieve vulkaan Pacaya beklommen(zeker een prestatie om trots op te zijn mam en pap, en super de moeite als je boven bent!FOTO12+13), langs de belangrijkste ruïnes wandelden.

Van daaruit gingen we verder naar Lanquin (waar we een hostel boekten adhv de website op internet), maar de foto’s niet overeenkwamen met de realiteit (we midden in de jungle met de prachtige geluiden van vreemde insecten in een soort tuinhuisje op poten sliepen met overal gaten en spleten waardoor mama geen oog dicht deed en zonder het te weten een kakkerlak meedroeg in haar rugzak). ’s Ochtends nog even vervoer geregeld om naar Rio Dulce te gaan in de namiddag. ’s Ochtends gingen we naar Semuc Champey(FOTO14), een natuurpark met prachtige watervallen. In de namiddag teruggekeerd en onmiddelijk vertrokken naar Rio Dulce (het zou maar 3,5 uur zijn via een kortere weg ipv 6 uren maar, weer op z’n Guatemalteeks werd het 5 uren langs een immense hobbelweg, wel uiteraard weer met prachtig uitzicht onderweg), nog even gebeld voor een hotel via mijn trottergidsje en de chauffeur en was snel gefixt. We konden het dit bereiken via de auto (maar dan moesten we wel nog 100 m over een hangbrug, wat ik nog wel zou doenJ maar na al dat gehobbel wilden mam en pap toch liever per lancha.

De volgende dag huurden we een lancha voor een dag om een tocht te maken op het ‘grootste meer vd wereld’, het Izabalmeer(FOTO15+16). Dit was echt prachtige natuur ook weer: prachtige mangroves-vissershutjes-kindjes van hooguit 3 jaar vaarden in een uitgeholde boomstam zelfstandig op het meer op zoek naar krabben en toeristenJ-‘vrije’ vogels die leven op de kleine eilandjes-lelies op het water-warmwaterbron-Livingston(met als bevolking de ‘Garifuna’ waardoor je je in Afrika waant(FOTO17):overheerlijke vissoep met kokos en banaan en daar ook even gezwaaid naar Marij in Afrika ... In ons hotel verbleef ook een Amerikaan, waar we ons kostelijk mee amuseerden, dat was een ‘one-men-show´op zichzelf. We gingen de volgende dag dezelfde bus nemen naar Guatemala city en reisden nog even naar Antigua om daar nog een nachtje door te brengen om niet zo lang aan een stuk te moeten reizen. Daar belandden we ineens in een degustatie van citrusvruchten, de eigenaar van het hostel stond erop om ons zijn leuke tuin te showen en ons te laten proeven... ’s Avonds nog een leuk muziekconcertje in een cafeetje en de volgende dag terug naar San Rafael. De laatste 3 dagen in San Rafael hebben we nog gedaan: een finca(=soort boerderij) van koffie bezocht, schrijnende leefomstandigheden van de tijdelijke werknemers, gewandeld naar een hele coole waterval hier in de buurt, 1 Guatemalteeks uurtje wandelen (2 belgische (FOTO18), het project bezocht, nieuwe hotel in opbouw bezocht, gaan middageten bij Merlin(een belevenis op zich ;-), gewandeld in het natuurgebied van de Quetzal (is de nationale vogel), maar nu niet te zien, maar tegen februari ga ik hem zeker proberen te spotten én als ik een foto kan bemachtigen komt die zeker op de blog... De donderdag hadden mam en pap hun vliegtuig om 16.00u in Tapachula, maar we vertrokken al in de voormiddag met Lidia (om ZEKER op tijd te zijn) om nog even een bezoekje te brengen aan deze stad en met z’n allen iets te gaan eten als afsluiter. Een geslaagde reis!

Campamento mét de evangelicos

De dag nadat mam en pap weg waren, vertrok ik op een 3-daags bivak met jongeren met een handicap. Uit eigen plezier, een BIVAK, héérlijk, maar ook om op die manier meer mensen en ouders met een handicap te leren kennen en zo nieuwe patiënten voor het project aan te trekken, en ik denk dat we er wel enkele bijhebben, maar hier is een groot verschil in geïnteresseerd zijn of daadwerkelijk komen, dus nog even afwachten... . Het was eigenlijk vergelijkbaar met een kamp van bij ons, enkel hadden ze soms een soort ‘mis’ met zang en dans (zoals Joy op mijn werk het zou omschrijven) zal ik het maar noemen ... alé leuk om ze bezig te zien ...

Dezer dagen werk ik volop in het centrum (dezer dagen werkt Merlin ook mee en soms komt Melva ook helpen of overleggen, er zijn nog massa’s materialen tevoorschijn gekomen uit het huis van Merlin (de meesten kreeg ze vanuit Amerika van haar familie...) en we gaan ze schoontjes ordenen in rekken, meer inrichten, dingen voorbereiden en ontwerpen, snoezelruimte inrichten... en dan de 20^ste komt Inge op bezoek en dat vind ik leuk!

11-12-2009 om 14:55 geschreven door Marijke