Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Er staan nu ook foto's op facebook, want er passen er niet zoveel op de blog...
Marijke in Guatemala, San Rafaël
project Los Angeles Gissel
05-07-2009
De eerste dagen in het project...
De klas is, euh
hoe zou ik het omschrijven, is op sommige momenten best ongestructureerd/chaotisch/no
rules??? Melva is de leerkracht en ze
heeft in ieder geval heeele goede intenties, ik denk dat ze soms ook niet goed
weet hoe ze het moet aanpakken. Ze heeft
wel een lerarenopleiding gevolgd... Ze is wel super lief tegen de kindjes en heeft er een goede band mee, ze komen ´s morgens bv altijd iets tegen haar zeggen persoonlijk... soms is ze ook streng en gaat ze roepen, maar als er meer regels zouden zijn, zou roepen volgens mij niet of zelden nodig zijn in deze klas...
Om 8 uur begint
de les en dan beginnen de lln. binnen te komen.
De meesten zijn er om 8.30u en dan begint Melva met de les. Soms komt ook iemand later binnenvallen. Ieder kind heeft een schriftje en daarin
moeten ze letters, cijfers of sommigen rondjes/streepjes schrijven. Het is keigoed dat ze differentieert, maar
het niveau is niet aangepast, je ziet geen evolutie in de schriftjes: degenen
die zwak zijn blijven dezelfde fouten maken en degenen die het goed kunnen,
zijn van het begin goed en blijven goed.
Ze schakelt ook te pas en te onpas over van taal naar rekenen, zonder
samenhang. Eigenlijk doen ze vooral
schrijven zonder eigenlijk te weten waar de letters of cijfers voor staan. Ik heb al gevraagd aan Lidia of het mogelijk
zou zijn om eens een dag in het gewoon onderwijs te gaan kijken, om eens te
zien welke methodes zij gebruiken en hoe het daar aan toegaat... Ik moet ook gaan beslissen of Melva kan
blijven of niet?!? van de mensen van het project hier ... er is eigenlijk geen andere optie, want zij zou de enige
zijn van het dorp en van een dorp verder tegen dit loon(ligt lager dan gewoon
onderwijs) gaat er waarschijnlijk niemand anders dit doen... heb ook wel zin om met haar te werken hoor, ze is wel leuk en ze doet ook wel haar best en kent de kinderen ook best goed (alleen naar wat ze kunnen en bijsturing niet, best wel belangrijk:)
De lln. gaan soms
naar de therapie tijdens de lestijd (gewoon
om te kijken, ze hebben dan andere patiënten) en hebben er ook pauze (een half
uur, zonder materiaal of iets te doen te hebben) en dit stoort hen
natuurlijk. Vrijdag heb ik de lln. in de
klas gehouden tijdens de pauze, hebben ze eerst iets gedronken en gegeten en
daarna ben ik met hen samen met melva spelletjes gaan spelen op het pleintje
tegenover. Dit vond Melva ook leuk. Maar in het nieuwe centrum gaat het wel wat
rustiger zijn allemaal, dan is er ook binnen plaats om te spelen tijdens pauzes
en zouden we buiten ook een stuk speelplaats/terreintje kunnen afbakenen. Omgekeerd komen alle patiënten en hun moeders
ook door de klas naar binnen, dat is ook erg storend (terwijl er 3 ingangen
zijn aan la casa verde), gek dat Melva er nooit iets van heeft gezegd, want ik
vroeg of zij dit ook storend vond. Maar
vermits we 25 juli al verhuizen, is dit toch niets meer om te veranderen...
Ik denk ook dat
het misschien goed is eens aan Melva te vragen van welke gasten ze denkt dat ze
echt gaan kunnen lezen en schrijven, anders kunnen we voor hen beter soort dagcentrumactiviteiten
gaan voorzien... misschien toch soort testen afnemen...
Er mag wel eens
een medisch schooltoezicht gebeuren hoe wij dit kennen, dat is wel nodig hoor. Melva zei over Wendy (heeft syndroom Down)
dat ze niet zo goed kon zien, als ze schrijft ligt ze met haar hoofd op haar
blad en het liefst zou ze in het bord kruipen, dan zet ze haar bank vlak
ertegen... ik had het er met lidia over
en het zou wel mogelijk zijn, maar misschien wel apart, oogarts,
tandarts... Dat is ook leuk om er eerst
over te leren, als thema en dan het onderzoek...
Donderdag moesten
we ineens naar buiten voor een half uur omdat ze iets gingen spuiten tegen
ongedierte (zie foto vd verdelger) ja toen we terug binnenkwamen, heb ik
zeker 5 kakkerlakken gezien, maar die gingen wel dood (de kinderen vinden dit
heel gewoon blijkbaar, die reageren daar haast niet op...).
Qua hygiëne op
het toilet kan het ook wel beter in la casa verde. Er komt een poetsvrouw, maar eigenlijk kuist,
groot woord, ze enkel boven. De
toiletten vd kinderen worden dus nooit ontsmet.
Siebrig zei dat ze ook enkel in la casa verde diaree kreeg. Ik heb hier spul gevonden dat ontsmettend
werkt, maar echt ontsmettingsmiddel blijken ze hier in san rafaël niet te
verkopen, dus ga ik het laten meebrengen vd stad.
Ik heb we heeeeeeeeeeeeeeel veel zin om te helpen in de klas. Ik zou morgen willen wakker worden en super goed spaans kunnen spreken:), dan kon ik meteen beginnen, de zin is groter dan dat ik kan uitvoeren door de beperking van de taal. Maar stap voor stap he...
Vrijdagavond was er
ineens geen licht meer, ik met mijn zaklampke op zoek naar de
electriciteitskast (wist niet of dit wel bestond eigenlijk) maar toch gevonden
... alles bleek normaal en stond nog gewoon aan. Ik heb even gekeken op straat of nog huizen
dit hadden en ja hoor, de anderen waren ook niet verlicht. Ik had eigenlijk geen zin in een avond bij de
zaklamp, want het wa nog maar zeven uur.
Ik wilde eigenlijk net eens bij Lidia gaan zien, maar toen kwam zij
eraan(kwam ivm dollars die ze voor me ging omruilen, want bij haar in de
straat was er wel electriciteit, is eigenlijk dezelfde, want la casa verde ligt op de hoek) en toen ben
ik met haar meegegaan. We zijn toen nog
naar het huis van Eliu (zit in het klasje) gegaan om te vragen of hij zaterdag
mee kon gaan naar de dorpjes rond het nieuwe centrum om ons kenbaar te maken en
zo nieuwe patiënten aan te trekken.
Alhoewel het donker was, kon ik toch een beetje een beeld krijgen hoe ze
woonden, vrij arm wel. Onderweg kwamen
we nog langs een verjaardagsfeest ve kindje, volgens mij was het halve dorp
uitgenodigd, ze waren volgens mij een soort goochelshow bezig. Daarna zijn we nog bij ander mensen langs
geweest en hebben we er platano con chocolate gegeten, halve banaan met
chocolade uit de diepvries. Daarna was
het slaaptijd...
Zaterdag 4 juli
De stroom ging s
morgens weer niet, maar toen ik buiten kwam zag ik dat ze het aan het
herstellen waren, zie foto...:)
Vandaag zijn we
rondgegaan in de aldea´s (deelgemeenten) rond het nieuwe centrum. Eigenlijk wilden Lidia en Melvin vanaf nu tot
oktober telkens op zaterdag gaan en er 16 doen, maar Martita en Melvin waren
niet akkoord om buiten hun uren hier zoveel tijd in te steken. Dat kan ik misschien wel begrijpen, dus
hebben we een tussenoplossing bedacht(eigenlijk siebrig en ik, we hadden het er
op voorhand al over gehad en tegen lidia gezegd omdat de vergadering doorging
tijdens de lessen en praktijk en ik in de klas zou blijven en siebrig verder
praktijk zou geven)...we gaan nu 3 zaterdagen en dan de opening. Dan evalueren we of we veel nieuwe aanwerving
hebben en dan beslissen we of we in januari wel of niet opnieuw gaan, dan wel
tijdens de week net voor het nieuwe schooljaar weer begint.
De moeder van
Joeri en Eliu getuigden ook en spraken de mensen toe (de foto´s staan op
facebook, ook nog anderen omdat ik ze niet allemaal op de blog kan zetten...)
en de moeder van Eliu moest heel erg huilen, oh dat deed me ook wel iets hoor...
Ze stelden mij ook voor als
vrijwilliger uit belgie en ik kreeg applaus.
Ik had nu zelf niet gesproken, maar tegen volgende week als we naar een
dorp gaan, ga ik wel iets voorbereiden denk ik...
We zijn erna nog
iets gaan eten met iedereen die mee was en toen ben ik terug naar la casa verde
gekomen om te skypen met de mams en paps, die toen bij bart waren, was de
eerste keer met beeld en het leek net vaneigens van man bijt hond vond ik, ze
zaten allemaal op stoelekes te kijken naar mij.
Ik heb ook nog de aanbieding van Lidia gekregen om bij haar te komen wonen, zij heeft een kamer laten opknappen boven met eigen douche... op zich vind ik la casa verde iets echt cools hebben, maar het is ook wel groot om alleen in te wonen ... maar soms ben ik ook wel graag even alleen, terwijl in een gastgezin is het toch anders. Ik heb besloten nog even af te wachen in het groene huis hoe ik het vind en dan kan ik alsnog naar haar. Omgekeerd zou het erger zijn als ik nu naar haar zou gaan en dan zou moeten zeggen ... ik ga terug naar het groene huis. Ze kon wel begrijpen dat ik hiermee nog even ging wachten...
Maandag tot woensdag ga ik waarschijnlijk met Lidia naar de hoofdstad, ook om al dingen te kopen voor de klas waar ik zelf dingen mee kan maken (vermits ik nog met de taal zit,is het toch moeilijk om heel actief te zijn in de klas), zoals bv. letterdozen. Ook hebben we onderweg veel tijd om spaans te praten...
05-07-2009 om 00:00
geschreven door Marijke
wist-je-datjes uit guatemala
Wist-je-datjes uit Guatemala:
Ik ga deze regelmatig proberen aan te vullen met en met als ik het
ondervind, zie of meemaak...
Het water uit de douche wordt pas in de douchekop zelf verwarmd (zie foto 1)
en als je deze met je hoofd raakt, voel je electrische schokken (Siebrig,
vrijwilligster die er nu is had dat een keer aan de hand gehad). Velen hebben hier ook last van haaruitval (2 vrijwilligsters ook) en de mensen hier zeggen dat het van het water komt en ik denk dat het verband heeft met het electriciteitsidee. Ze hebben er wel letterlijk een´paardenmiddel´ voor, een shampoo met een paard erop(voor paarden?:) en daar staat ook op dat het ook dient als je veel electriciteit in je haren hebt...Dit ga ik verder uitzoeken:)
Je de mensen en kinderen hier heel vaak hoort zeggen Gringa als je
langsloopt wat wil zeggen vreemdeling. Ze vragen dan van waar je komt en als
ze België of Europa horen vinden ze het ok en zijn ze super geïnteresseerd. (Ze
haten nl. Amerika en ze associëren vaak blond met Amerika).
In iedere comidora = eetkamer die ik al zag bij mensen thuis hangt een
schilderijtje van het laatste avondmaal. Ik heb er ook eentje gezien waarbij de
apostelen in de traditionele klederdracht afgebeeld staan met vulkanen op de
achtergrond. Als ik er nog eens kom, ga ik er een foto van maken, had op dat
moment geen fototoestel bij me.
De kakkerlakken hier, niet gelogen, 10 keer groter zijn dan in Brussel, maar
dit de enige enge beestjes zijn volgens Siebrig. Ik heb er tot nu toe al vele
heb gezien... en vind dat toch maar niks ... zal wel wennen zeker. ..
Een vrouw in Xela op straat tortillas verkoopt met daaronder drugs. Hoe zou
men dit dan bestellen vraag ik me af of zou ze haar klanten kennen? Una
tortilla CON en als er ergens schoenen buitenhangen, wil ook zeggen dat ze drugs verkopen...
In een kapelletje stond een Sante muerte, wat betekent Dode heilige, een
heilige met een doodskop. Zie foto 2.
Je zegt nooit smakelijk als je begint met eten, maar op het einde van de
maaltijd als je opstaat zeg je muchas gracias en dan zegt iemand anders
Provecho. Doet er niet toe wie de maaltijd maakte...
Als je ergens binnen gaat zeg je uit beleefdheid con permisso en krijg je
als antwoord adelante.
Er in heel het land om de km een bordje staat met de afstand tot de hoofdstad...
De melk hier extreem duur is, voor een liter betaal je 1,10 of 1,20 bij ons heb je dat toch al vanaf 50 cent he...
Ik echt ben beginnen te houden om te reizen met de 'chickenbusses', er altijd iets te beleven valt: ofwel komt een predikant een uur schreeuwen en sommige mensen betalen er nog voor ook, er komen heel veel verkopers langs bij haltes: van fruit, tot drankjes, chocomelk, tamalis, snoepjes, pennen, boekjes, de krant, cremekes (waar dan ook ne hele uitleg bijhoort, sommigen maken er een hele 'one-men-show' van), ...
Drankjes, gerechten, ... uit Guatemala... die ik al heb geproefd... of andere dingen...
Vermits ik in Xela bij een plaatselijk gezin gelogeerd en gegeten heb, heb
ik al veel van de Guatemalteekse culinaire dingen kunnen proeven... Maar
tussendoor probeer ik ook gewoon brood te eten om de overgang niet zo bruusk te
maken.
Cervesa: bier, is lekker, maar veel minder graden alcohol erin dan bij ons.
Mojito: Kende ik al, maar super goeie kwaliteit rum. Je kan die hier krijgen
in flessen van 1,75 liter (kost ongeveer 10 euro,frisdranken bestaan hier
trouwens ook in MEGAverpakkingen van 3 liter...)
Atole: soort maïssoep, niet zo heel lekker vond ik, bestaat ook met
maïsmeel, kaneel en suiker en dan lijkt het eerder op warme melk, dat vond ik
wel lekker
Tortilla: Dit is gemaakt met maïsmeel en water en eten ze bij ALLES. Het is
voor hen ook heel belangrijk en volgens de maja-cultuur is de mens gemaakt uit
maïs. Ze gebruiken de tortilla ook vaak als ´bestek´. Ik ga met Siebrig als we tijd hebben eens zelf tortillas proberen te
maken en dan met Maaslandse kruidenzout waarvan ik 10 potjes meenam om hier
aan de mensen vh project enzo uit te delen als cadeautje uit België, zo kunnen
we België en Guatemala verenigenJ misschien gaan ze het hier ook lekker
vinden... Je kan hier maïs vinden in verschillende kleuren: geel(donker en
licht), rood, zwart en zo zijn er dus ook tortillas in de verschillende
kleuren. Ik zag de zwarte op de markt... Intussen al tortillas gemaakt (zie
foto 3,4)en Siebrig gaat als afscheid lasagna maken, dan doen we die maaslandse
tortillas erbij en geef ik hun cadeautjes.
Tostada: tortilla die geroosterd
Enchillade: tortilla gebakken in frituurvet met salsa en groenten en soms vlees op. Dit verkopen ze vaak langs de straat.
Pollo pate= kippenpoten: Dit zijn kruiden waar je thee van kan maken en is
goed voor de nieren. De moeder van Pablo had dit s avonds gemaakt en ... het
werkt (met als gevolg dat ik toch wel 2 keer naar het toilet moest s nachts)
Pan dulce=zoet brood: Tegen 18.00u drinken ze koffie met zoet brood. Er
bestaat ook wel zout wit brood en pan integral, donker brood kan je enkel in
grotere steden vinden. We namen een donker brood mee vanuit Xela voor in San
Rafaël.
Frijoles: bruine bonen (ofwel eten ze hele bonen ofwel gemixt, kan eigenlijk
bij alle maaltijden)
Tamales: soort bolletje van maïs of rijst(gekookt in melk) met rozijn of
noten erin, of met vlees erin verpakt in maïsbladeren (gebruiken ze vaak als
verpakking, ook bij kaas), als ze klein zijn noem je ht tamalites.
Paches: hetzelfde als het voorgaande, maar dan gemaakt met aardappelen ipv rijst of mais
Paka: kledingwinkel met soms nieuwe, soms
tweedehandse kleding, komt voormamelijk van Noord-Amerika en ook heel veel
merken waarvan ze hier niet weten dat het een merk is:)... ook zie je hier heel veel retro-kleding,
heel grappige dingen ook...
Quesedia: Mexicaanse tortilla gevuld met kaas en
erbovenop soms ijsbergsla en salsa, hier in san rafael toch...
Ava (uitgesproken aba): soort nootjes die ze
roosteren(vind ik het lekkerst, is heel hard, maar je moet er dan op sotselen,
lanakens dialect tot ze zacht worden) of frituren
Agua: gewoon agua is frisdrank (gemaakt met een chemisch poedertje), agua mineral is bruiswater, agua pura is spa plat
Caldo: soep, vaak maaltijdsoepen die je dan eet met tortilla of tamales
Rellenitos: geplette banaan met frijoles erin, dan bloem errond en dan w het gebakken
Chiles Rellenos: gevulde chilis met worteltjes, ui, soms nog andere groenten en soms met vlees en daarrond ei, Lekkeurrrrrrr, wel soms pikant:), w met rijst gegeten en soms met een salsa
Chirmol: salsa met ontvelde tomaat, ui, koriander in kleine stukjes samen met sap van 1 limoen, peper, zout
Guatemalteekse tomatensalsa:1 kilo tomaten, 1 kleine chilipeper, 1 grote ui, 3 teentjes knoflook, gedroogde thym, basilicum en laurier, olie, peper en zout: eerst alles wat aanbakken en dan in de blender
Dobladas: Hetzelfde deeg als de tortilla, maar w gevuld met groenten en/of vlees, dubbelgevouwen en gebakken in olie
Elote loco: 'gekke maïskolf', dit w met de kermis gegeten en is een maiskolf(gekookt) op een stok met ketchup, mayonaise, mosterd en geraspte kaas erover, esquite: maískorrels in een bekertje met mayonaise en chili
cervesa de raïz: soort cola
ceviche: koude soep met oa koriander, ketchup of tomatenpuree, limoen, salsa inglesia (soort ketjap), ui, scampi of andere vis
fiambre: koud gerecht typisch op 'dia del muerto' met veel groenten en vlees en met azijn eronder
ayote dulce: zoete pompoen: pompoen die gekookt is met suiker, soms kruidnagel en gember
05-07-2009 om 00:00
geschreven door Marijke
01-07-2009
De tijd in Xela...
Zaterdag 27 juni: Na het bezoek aan het nieuwe centrum gingen we met de "chicken bus", eigenlijk de typische Amerikaanse "School bus", maar vaak opgeknapt en opnieuw geverfd, naar Xela. (woensdag gaat de school pas terug open, omdat het eerst vakantie is geweest en omdat de scholen vd overheid toe moesten blijven ivm de Mexicaanse griep, nu je hoort er niet veel over, er worden net zoals bij ons eerder grapjes over gemaakt en geeeeeeeeen paniek, ik heb medicatie bij moest ik het krijgen. (in het vliegtuig van mexico naar guatemala zat er 1 gezin met monddoekjes, zag er wel grappig uit zeker omdat zij de enigen waren) Normaal gezien gingen we vandaag naar de vulkaan, maar de plannen waren veranderd (is hier de gewoonte dat alles steeds verandert, maar ik kan er nog best mee om, tot nu toe toch:). We zijn toen vrienden van Pablo gaan opzoeken en het is heeeeeeel leuk om bij de plaatselijke bevolking thuis te komen, zo leer je echt veel van de gewoonten en ik kan "mij voorstellen in het spaans" oefenen. Ja het gebied vh Spaans is er wel nog werk aan de winkel, maar ik neem wel veel op door het te horen, daarom was het ook heel goed dat ik mee ben gegaan naar Xela. Toen belde de moeder van Pablo aan om te vragen of we mee wilden gaan om brood te kopen in de stad. We kregen er meteen een rondrit bij met uitleg van belangrijke gebouwen enzo. Ze zijn heel fier op waar ze wonen en willen alles laten zien... Toen stapte de moeder uit om voor ons "cambai" te kopen: is een soort maïskorrels gekookt in zoete melk met een rozijn erin verpakt in een maïsblad. Heel lekker wel. Het bestaat ook in andere smaken, voor een andere keer... ´s Avonds zijn we thuis gebleven en hebben we cocktails gemaakt: cuba libre en mojito.
Zondag 28 juni: Als ontbijt 'frijoles con huevo', bruine bonen gemixt met ei en tortilla´s en daarna vertrokken we naar de vulkaan, eigenlijk naar "Laguna de Chikabal"=meer in de krater vd vulkaan. Het was zondag dus de bussen reden enkel vanaf de ´terminal´. We moesten ook een stukje dubbelgevouwen in de camionette, dit zijn busjes die constant op en af rijden en waar je kan meerijden tot waar je moet zijn. Ze zijn wel vrij laag, dus als er geen plaats meer is, moet je je even dubbel vouwen. Siebrig zei '2 uurtjes stappen en we zijn er'. Had ik even geen rekening gehouden met de steilheid van de paden en het hoogteverschil, we zaten op 2900 m hoogte. Ik raakte er al snel van buiten adem en had moeite om deze onder controle te houden. (combinatie van de hoogte waarop we zaten en slechte conditie...) Ik heb echt afgezien hoor en heb overwogen om terug te gaan, maar toen haalde ik mijn wilskracht uit de kast met als aanmoediging kinderen en volwassenen met vrachten vervoer op hun rug die de berg afkwamen en ik met kleine rugzak liep of beter gezegd klom ik met kleine stapjes verder). Net voor we het meer bereikten kamen we aan een bordje en Pablo vertelde dat er soms Maja's stonden en je de toestemming aan god moest vragen om verder te mogen gaan. Ik vond van mezelf wel dat ik de toestemming mocht hebben na mijn inspanningen:) en zei tegen Pablo: ik voel het, ik heb al de toestemming:). Het meer was wel PRACHTIG. Er waren nog mensen (die Pablo ook kent en die regelmatig nr vulkanen gaan en waar iedereen mee mee mag) die er waren blijven logeren. Ze hadden ook een klein radioke mee en toen we aankwamen het liedje "We are the champions", was wel toepasselijk:) Er was ook iemand in de groep die Frans sprak en dat vond ik wel even leuk omdat ik meer kon vertellen, maar het gekke was dat ik sommige woorden in het Spaans zei ertussen... En ik heb ook de Spaanse versie gezien van "Hagrid" vanuit de Harry Potter film, van gezicht leek hij er erg op, ik ben zijn naam even vergeten. Wij hadden brood, soort chili look tapenade, jam en water mee en deelden met hen en zij met ons wat ze nog hadden. De anderen ruimden hun tentjes op en we gingen samen terug naar onder, ale dat dacht ik toch, maar we gingen terug via de 'point of view´, meer dan 500 trappen omhoog met de treden in verschillende afstanden. Dit was voor de hele groep wel even puffen, maar zeker voor mij, alweer eentje voor op mijn cv:). Boven aangekomen helaas weinig 'view´door de mist. De afdalling ging iets vlotter en we mochten met de auto mee met hen. We gingen eerst samen iets drinken ... een maïsdrank... niet meteen mijn favoriet...een soort zoete soep leek het. Daarna zijn we nog gaan eten in de pizzahut in het centrum. Daarna nog even navertellen bij de ouders van Pablo en daarna lekker slapen.
Maandag 29 juni: Beetje vanalles gegaan vandaag... Uitgeslapen, gewacht op water om te douchen (in San Rafaël is er wel altijd water),dagboek beetje aangevuld, naar een paar winkels gegaan, cake gekocht voor ouders Pablo als bedankje dat we er mogen eten en slapen, bij andere vrienden op bezoek gegaan (zaten op kot), leuk om dit allemaal te kunnen zien, film gekeken, slaaptijd.
Dinsdag 30 juni: 9.00u naar de markt gegaan met de moeder van Pablo en Siebrig. Al een paar dingetjes gekocht: gevlochten tas om te winkelen, ook gebruiksvoorwerpen, zoals soort pers om limoen uit te knijpen, houten plaatjes om tortilla's zelf te maken,... Véél te zien, mooie kleuren, gekleurde kuikentjes, knorrende varkens, magere lelijke koeien, mooie zwartgevlekte Hollandse koeien, schoenen in te kleine maten, lekkere en soms heel vreemde geuren, ... 's Middags daar gegeten: kippensoep met heeeeel veel rijst en spaghetti met tortilla. Dit was echt een maaltijdsoep en ik had al genoeg gegeten , maar daarna kregen we nog een bord met heeeeeeeel veel koude, zure rode kool en kip. Ik kon dit niet meer opkrijgen en gelukkig Siebrig ook niet en we besloten het te laten staan. En de moeder van Pablo maar: Coma, coma (eet, eet), maar zij aten zelf enkel soep. Uiteindelijk ging Pablo nog een beetje steuken dat wij het eten van zijn moeder niet lekker vonden en eindigde het toch grappig. Daarna brachten ze ons naar de Terminal waar we de bus namen tot San Marcos en daar overstapten op de bus naar Guatemala. We babbelden nog veel over het project en alles errond. Thuis aangekomen dronken we koffie en donker brood met kaas (hadden we ook op de markt gekocht, kan je ook niet in San Rafaël vinden). Nog een beetje gebabbeld over vanalles en aan dit verslagske begonnen. Het is al laat nu, dus ga ik snel slapen, want morgen ga ik de eerste kindjes en ouders zien, spannend. Tot snel, Adios Foto´s volgen morgen...
01-07-2009 om 10:11
geschreven door Marijke
27-06-2009
aangekomen
hallo allemaal, Eindelijk een kwartiertje tijd om even een berichtje te typen. In Zaventem mocht eerst de rolstoel niet mee ingecheckt (had zware spullen als boeken ertussen gestoken en laten inpakken, goed idee Kris) omdat ik er zelf in moest zitten, maar na drie telefoontjes ok. Het was een lange vlucht tot hier, weinig geslapen, kwijlende demente chinees naast me Brussel-Frankfurt, romantisch verhaal vrouw uit hamburg op vlucht van frankfurt naar mexico, begrijp de pijntjes van onze gasten heel goed bij zo lang stilzitten en geen juiste houding te kunnen vinden. Bij de douane telkens gepiept: in Zaventem voor vloeistoffen, maar bleek later ok (ging over muggenzalf maar mocht toch). Bij douane Mexico ook gepiept en moest ik gespreid gaan staan. Toen moest ik nog mee in een klein hokske en ik vroeg toch even eerst wat de plannen waren:moest mijn geld dat ik onder mijn broek droeg laten zien (had al gevraagd of dat nodig was op voorhand om het uit te doen maar toen zeiden we nee). Enfin alles ok uiteindelijk. In Guatemala nog even spannend of mijn bagage erbij was en ja hoor, de rolstoel kwam er als eerste aan. Siebrig stond er met Pablo en Pollo (=kip,zijn bijnaam). Ik kreeg van hen un cervesa (een biertje) als welkom in guatemala, was wel super lief en ik had ook dorst dus dat smaakte me enorm. Toen zijn we naar de oma van Pablo gegaan en kregen we nog 'frijoles (bruine bonen) met kip en tortilla. Heel lekker wel. De volgende dag met ouders Pablo nr de markt gegaan en een ring en armbandje gekregen: ze waren echt lief voor me. We zijn toen nog naar Xela doorgereden(4 uren) namiddag en daar nog gegeten bij de ouders van Pablo. En daarna naar 'la casa verde' doorgereden, nog eens 2,5u. Vandaag (zaterdag) nr het nieuwe centrum gegaan om indeling te bespreken met Rafael,Lidia,Merlin,Melva,Martita, de burgemeester en zijn vrouw en plaatselijke televisie kwam ook interviewen. Dadelijk gaan we naar Xela terug en dan gaan we een vulkaan beklimmen en we blijven dan in Xela tot dinsdag, want het is hier nu vakantie dus het centrum is niet open. Tot snel Adios, Marijke
27-06-2009 om 00:00
geschreven door Marijke
11-06-2009
postadres
postadres Nickmans Marijke Aceitera San Rafael Cantón Concepción San Rafael Pie de la Cuesta San Marcos Guatemala, Centro América
Dus laat maar komen die briefjes hé;)... Nadja en Anne, als je vanuit Nederland stuurt, komt het aan in de hoofdstad (7u rijden), dus liefst vanuit Belgica:)
Tel: +502 41 02 28 96
11-06-2009 om 21:59
geschreven door Marijke
08-06-2009
Benefietavond 6 juni
De benefietavond zaterdag was echt SUPERFORMIWELDIG, zovel mensen samen !!! Ik wil jullie allemaal echt SUPER bedanken voor alle steun,kaartjes, cadeatutjes, aanwezigheid, centjes... Ik ben vergeten om foto's te maken de avond zelf, heb alleen foto's van de lege zaal. Met liefs, Marijke
Hellow allemaal,
