|
"In onzen tijd....." en " ....de jeugd van tegenwoordig" of "....gaat daarmee naar den oorlog".....het zijn zo van die onliners die oude mannen als ik regelmatig gebruiken. Meestal borrelen ze op als ik weer iets zie wat mijn petje te boven gaat. Dan denk ik bij mezelf: "ligt dat nu aan mij of wat...?" Het gaat gewoon niet goed met onze maatschappij, dat moeten we niet onder stoelen of banken steken. Sla de krant open, zet de radio op (en dan niet op Q-music) en je leest of hoort welke ellende er elke dag te beleven valt, zowel in binnen als buitenland.
Neem nu het EK voetbal. 77.000 politiemensen, 12.000 beveiligingsmensen en dit om een paar overbetaalde vedetten tegen een bal te laten stampen. Het kost handenvol geld. Het wordt in stand gehouden door een massa randdebielen die rondlopen in T-shirts van een voetbalploeg met daarop van die ronkende namen a la Messi of Ronaldo. Op de weg zie ik deze periode Seats rijden met vlaggetjes en spiegels getooid in onze driekleur. Achter het stuur zit dan een testosteron boy met zijn pet achterstevoren stoer te wezen. In Bangladesh is er een kind dat aan een zeldzame ziekte lijdt waardoor hij langzaam aan versteend. Er is een behandeling voor. Ze kost geld. De ouders kunnen het niet betalen. De medische sector kijkt de andere kant op. Geen geld, geen behandeling. Gratis een kind helpen bestaat niet. Als Messi morgen de nagel van zijnen grote teen gescheurd heeft wordt hij in een privé jet overgevlogen van de huisarts naar een ziekenhuis waar de beste teennagel chirurg van de wereld verblijft. Het kind blijft ondertussen verstenen.
Een bende straalbezopen Russen ramt een bende straalbezopen Engelsen in elkaar voor, tijdens en na de EK match Rusland-Engeland. Ze betalen een fortuin aan vliegtuigtickets, inkomtickets, drank...het kind blijft nog steeds verstenen. De testosteron boy met zijn omgedraaide klak ligt er niet wakker van. Hij rijdt met één hand aan het stuur in zijn Seat, zijn hoofd op en neer bewegend op het ritme van elektronisch lawaai, wat ze muziek noemen op Q-music.
Ik loop met mijn makkers in het park. Het is warm, we lopen, praten, lachen, discussiëren. We passeren een allochtoon gezin. Een fijn beeld. de kleine jongen rijdt op zo'n rode tractor. U kent dat wel, zo'n rood ding met een bakje achteraan. Er mankeert iets aan de tractor. Ik kijk nog eens goed. Waar zijn de trappers? De kleine gaat toch vooruit. Op de plaats van de trappers zit een batterij. Is dit nu vooruitgang? Of gaan we met z'n allen achteruit? En dan maar zeveren over obesitas en de slechte conditie van onze jongeren.
In onzen tijd moesten wij dat ding zelf trappen, de jeugd van tegenwoordig is zo lui als een pad.
|
