 |
|
|
| 23-04-2023 |
 Pelgrims |
Pelgrims.
Het gesprek ontspon zich omtrent de bezeten pelgrims. Op la voie de Puy zijn we veel pelgrims tegengekomen die bezeten zijn, alle wegen kennen, alle gîtes, alle Facebookpagina's van tot goeroe-stand geëleveerde pelgrims.
Ik zei tegen Luc. 't Is toch wel een vlucht. Ze laten alles achter om, in feite toch zonder (echte) zorgen te wandelen. Geen enkele verplichting. Geen noodzakelijk contact met' thuis '. Tot op zekere hoogte kanik me hier in voegen maar zeker niet algemeen. Voor sommige die we ontmoet hebben is het zeker een vlucht maar niet iedereen is verplicht om een gezin te hebben, niet iedereen is verplicht om een uitgebreid sociaal contact te hebben. Sommigen voelen zich goed op 'Le chemin' en voor hen is dit dan ook geen vlucht maar hun vorm van contact, van beleving. Dit is mijn bescheiden mening. Luc
23-04-2023, 00:00 geschreven door brothers 
|
|
|
|
|
| 22-04-2023 |
| Dortoir |
Gisteren in een 'dortoir' geslapen. Alhoewel, mooie kamer voor vier. Vorige tocht was een dortoir een ruimte voor tien tot meer dan honderd. Soit: times they are a changing...
Dus met twee vrouwelijke pelgrims.
Nu heb ik toch een idee wat het geweest moet zijn in de loopgraven achter de IJzer.
Luc wilde mij 's nachts komen stompen, tot hij tot enige ontzetting bemerkte dat de afgeschoten houwitzers van de overkant kwamen, samen met toch wel zwaar mitrailleurvuur...
En dan heb ik soms wel spijt om niet in de loopgraven te zitten. Het blijkt dat ongeveer 90% van de pèlerins wenst te slapen met gesloten ramen en ook nog de luiken.
Realiseer u dan, na het artillerievuur des nachts, dat je geconfronteerd wordt met de resten van een gasaanval. Voor de zwakke magen ga ik die niet beschrijven. Als we dan de ramen mogen openen, God zij geprezen. Lucht.
22-04-2023, 14:58 geschreven door brothers
|
|
|
|
|
|
| Stapdag 21 |
Het geluk was ons gunstig, ik kon met de wagen mee om geld af te halen. Tegen 8:30 alle pelgrims (we waren met 28 gisteren waarvan een stel parijzenaars met veel streken en veel lawaai maar ze laten wel hun rugzak per taxi nabrengen) op stap met lange tanden want jawel regen. Dus poncho bovengehaald. En dan verschijnt weer de eeuwige vraag:. is een poncho nuttig of niet. Hij houdt je droog maar na een 4tal uren lijkt hij verzadigd. Na een stevige beklimming is hij even nat langs de binnenzijde. Geen poncho dan ben je na een half uur al nat. Wat is nu de beste oplossing als je 4 uur in de regen stapt, Joost mag het weten. Het ergste was dat we gedurende de eerste 16 km niets tegen kwamen om even te schuilen en vooral de schoenen die langzaam de strijd tegen het water begonnen te verliezen. Eindelijk een schuur om toch even droog iets te eten en te drinken. De laatste 5 km was het gelukkig droog zodat we toch wat konden genieten van het enorm mooie landschap voor we in de gîte aankwamen. Schoenen vol papier en te drogen voor het haardvuur. Een goed douche en straks worden de natte kleren gewassen en gedroogd. Geloven of niet juist op deze enige echte regendag hebben we voor het eerst een teken gemist wat ons 2,5 extra km gekost heeft.
22-04-2023, 14:55 geschreven door brothers
|
|
|
|
|
|
| Pierenvreugd |
En dan stappen we een dag in gietende regen, en wat komen we tegen... Pieren van bij de halve meter! Stel u voor dat het hier een maand regent! Ja Baskenland.
22-04-2023, 14:14 geschreven door brothers
|
|
|
|
|
| 21-04-2023 |
| Stapdag 20 |
Rond 8:15 op weg van navarrenx naar Botoheguia, iets voor Aroue, zo'n 21 km. Bewolkt, niet te warm en niet te koud, ideaal stapweer. Groten deels via zeer mooie bossen en weinig asfalt. Na een tweetal uren een leuke pelgrims halte waar we enkele oude bekenden terug zagen, tof. Terug op stap en een uurtje later op een mooie picknick plaats ons doosje paté, dat al enige dagen meegedragen wordt, gegeten met daarna een banaan en muesikoek. De laatste kms asfalt in volledig open terrein en onder brandende zon. Aangekomen, douchke en daarna de blog aanvullen bij een baskisch pintje. Gisteren moesten we met de kaart betalen maar dit lukte niet. Vandaag en morgen enkel cash. Gevolg morgen een ommetje van 4km om geld te kunnen afhalen. Maat de eigenares moet morgen misschien naar Saint palais en dan kan ik meerijden. Om7. 30 weten we het, spannend! Bestond nog maar de goede oude cheque zoals in Frankrijk!
21-04-2023, 00:00 geschreven door brothers
|
|
|
|
|
| 20-04-2023 |
| Stapdag 18 en 19 |
Op weg naar abbaye de sauvelade. Niet te vroeg vertrokken om na de 19 km niet te vroeg aan te komen. Eerst als ontbijt de rest vd pizza opgegeten, koud? Neen broer is specialist in microgolf en het was heerlijk. Mooi terrein met een tweetall stevige beklimmingen en na de middag steeds warmer warmer. Onderweg een zeer leuk plekje gevonden, geïnstalleerd door bewoners, om iets te eten en even te rusten. Dit was zo fijn dat we een briefje geschreven hebben:'merci pour ce très joli endroit de repos, deux pelerins belges. Luc et Marc' en een steigersen erop. Drie pelgrims die na ons toekwamen hebben er hun naam bijgeschreven, top. Fijne gite. Weer op tijd bed in Ena lang uitgeslapen want de etappe naar Navarrenx is slechts 14 km. Dit keer vertrokken rond 9 uur en alle tijd genomen onderweg. Kwa landschap ee' vd mooiste etappes maar helaas veel asfalt. Aangekomen en ons geïnstalleerd in de gîte 'l' alchimiste' ipv een filosofisch gedoe, ok hij hangt vol met spreuken en teksten, een vd tofste gites. Tijd genomen om de stad te bezoeken, een omwalde stad praktisch zoals Vauban maar wel een eeuw vroeger, heeft hij hier zijn plannen gestolen?
Daarna tegen 18 naar de mis met pelgrims zegen. Niet te geloven een jonge priester in doutanne en een gezongen mis voor 2 nonnen, een jong koppel met kind, 2 dames en 4 pelgrims. Daarna een leuke avond en dit keer, gezien de ambiance, tegen 22 u bed in.
Het einde nadert. Slaap zacht. Och ja, vergeten te vermelden, voor het avondeten installeerde de alchimist zich achter zijn pupiter en vulde onze credential in met een pen en gouden inkt!
20-04-2023, 00:00 geschreven door brothers
|
|
|
|
|
|
| Oeps |
Als ik zelf de blog eens bekijk, plots een schok, ziet mijn broer het niet meer zitten of is het hopelijk een dipje. Ook ik mis vrouw en kids en zeker de kleinkids maar mijn heimweegevoel is blijkbaar niet zo sterk als bij hem. Ik ga zeker nog een 'chemin' stappen als god het belieft en hopelijk weer samen met broer!
20-04-2023, 00:00 geschreven door brothers
|
|
|
|
|
| 18-04-2023 |
| Complementair |
Wat een geluk dat broers elkaar kunnen aanvullen! Zonder hem zou de blog een saai verhaal zijn van opsomming van weer, plaatsen, afstanden, terrein en wat anecdotes en zonder mij zouden we achteraf niet meer weten hoe de tocht is verlopen. Deze samenvloeiing bezorgt ons achteraf een mooi verhaal voor mij! Ultreia
18-04-2023, 16:36 geschreven door brothers
|
|
|
|
|
|
| Pierenleed |
|
Dan stappen we toch wel lange stukken weg over asfalt. De blik uit frustratie gericht op de grond. En wat valt daar op, op die, onder de loden zon, gloeiend hete tarmac : pieren!
Van die lieve donkerroze pieren die beslist hebben om die weg toch maar over te steken.
Dan zie je van die sukkels, bijna opgedroogd, geen druppeltje slijm meer om verder te gaan. Stilaan veranderende van mooie pier in licht gecremeerde bloedworst. Schrijnend.
Dus met de blik gericht, tracht ik er zoveel mogelijk, die nog niet levenloos gecremeerd zijn, terug in het sappige groene gras en vochtige aarde naast de onbarmhartige weg te smijten.
Hopelijk leven ze verder.
Dan komt toch een knagende filosofische bedenking. Zo'n pier is onherkenbaar. Kop en staart zijn nagenoeg identiek. Onmogelijk te zien. Dus is mijn verontrustende vraag : heb ik deze pieren naar hun beoogde land van melk en honing gesmeten of terug naar hun te verlaten woestijn...
Had ik me toch moeten bukken, in de hoop op 1 cm hoogte kop van staart te herkennen. Gezien de dagtocht, hitte, leeftijd, gewrichtenkreun en die rugzak, neen. Stel dat ik me toch zo buk, op de weg. Komt zo'n Fransman in een bagnole aan. Denkt die : oh quelle escargot géante, mais si dégueulasse... Avance tonton. Neen.
Zou een van mijn voorouders misschien een Jainist. Jaïnisten hebben respect voor alle levende wezens. Daarom vegen ze het pad waarop ze lopen van tevoren schoon met een bezem om de kans dat ze een dier vertrappen te vermijden. Zo geraken we nooit op onze eindbestemming in een periode die nog grotere relatieproblemen kan vermijden. Sorry pier. Bijlagen:
IMG_20230418_142413_copy_653x457.jpg (284.4 KB)
18-04-2023, 16:36 geschreven door brothers
|
|
|
|
|
|
| Het uur van de wolf |
|
Dan toch heeft het me ingehaald, het uur van de wolf.
Maandag, en opstaan met zo'n weltschmerz, weemoed, schurende heimwee. Murw geslagen in de touwen. Geen tunnel met op het einde... maar in een grot zitten.
Alles wordt in donkere vraag gesteld. Elk pijntje uitvergroot. Een attente opmerking van mijn broer afgemompeld. 't Ja, trop is trop.
De tocht was te kort, grommel, morgen te lang, grommel. De kapel is dicht, grommel. De laatste loodjes, maar zo laatst is het vandaag nog niet. In feite ben ik een thuismens. Met mijn voeten in de Vlaamse klei.
En dan stappen in mooi weer. Zo'n mooie zichten op de Pyreneeën. En toch. Grommel. Krijg ik daar nu geen bleingevoel aan de linkerhiel?
En dan komen we, onderweg, in een kappel. Daar waren twee moeders (denk ik) met drie kindjes 6 à 8 jaar (2 meisjes, 1 jongen). En die jonge mensen zongen samen een zo zo mooi lied in dat kappeletje, dat ik onwel werd van emotie. Wie had zo iets, hedentendagen kunnen denken.
Ik kreeg bijna niet tegen hen gezegd (wat spijtig meer en meer gebeurd) hoe mooi ik het vond, hoe dankbaar, en zo uniek.
En dan komen we aan in de volgende bestemming Arzacq. Gedoucht, gekazerneerd, dit geschreven, gewhatsapt met Ineke, en daar is dan toch de zon aan het einde van de...
Ik begin levenslange pelgrims te begrijpen, maar niet voor mij.
Melanie zingt het het allerbeste :
Take me disappearing down the smoke rings of my mind,
Through the foggy ruins of time, down past the frightened leaves, and the lifeless frozen trees
Way down to the windy beach,
Far from the twisted reach of crazy sorrow.
I want to dance beneath the diamond sky with one hand waving free,
Silhouetted by the sea, with all memory and fate driven deep beneath the waves.
Please let me forget about today until tomorrow
18-04-2023, 15:28 geschreven door brothers
|
|
|
|
|
|
| Stapdag 16 en 17 |
|
Rond 7 u ontbijt en op aanraden van Christian, de hospitalier, niet de afkorting genomen maar de chemin want daar zouden we de pyrénéen zien in vol ornaat en ja, zo was het. Vervolgens langs een mooi kerkje dat ook de beeltenis was van hun stempel en
verder tot in arzacq. Ook hier weer een volledig verlaten dorp of stad, geen mens te bespeuren en niets te beleven. Na het avondeten vrij vroeg in bed, 20:45 (ja je leest het goed) want onze planning liep even mis. In plomps alles volgeboekt dus maar door tot in arthez-en-bearn, 31 km. We hadden geluk, een dortoir voor 6 aleen voor ons.
Als eerste aan het ontbijt om 7 u, fijn want het was vrij karig. De weg op en na zowat 2uur en een half een fijne halte pèlerin om iets te drinken en een banaan te eten. Verder langs mooie natuur, hevige zon met een leuk briesje, tot iets voor plomps op een idyllisch plaatsje voor onze picknick. Nog een 10 km tot in arthez waar we ons inschreven de gîte communal. Voor het eerst een straat van zowat 1,5 km met aan beide zijden huizen tot aan het centrum. lintbebouwing bestaat dan toch ook hier soms. Weer een dortoir voor 5 alleen voor ons,.
Nog eens fijn zelf koken maar de winkel op 1,5 km vh dorp naar beneden. Dit gaan we na de lange stapdag echt niet meer doen. Gelukkig een lekkere pizza met een flesje wijn in de gîte en zo zit de dag er weeal op. Het einde nadert. Slaap zacbt
18-04-2023, 00:00 geschreven door brothers
|
|
|
|
|
|
| Oeps |
Lees ik hier op de blog, als ik hem zelf eens bekijk, dat ik de volgende tocht alleen zal moeten ondernemen? Of is dit hopelijk het klassieke dipje van mijn broer. Ook is mis vrouw en kinderen en kleinkids maar mijn heimweegevoel is blijkbaar niet zo groot. Ik vertrek alvast nog eens, als god het belieft, en hopelijk terug met broer🙏
18-04-2023, 00:00 geschreven door brothers
|
|
|
|
|
|
| Stapdag 15 |
|
Gisteren vergeten te schrijven hoe leuk het was om nog eens gans de boel te kunnen laten wassen, alles terug proper. Bovendien was het avondeten subliem, een echte keukenprinses. Apéro, keuze uit 4, radijsjes, apericube en paté en croûte. Soep met groenten uit de tuin en dinde met kastanjes en couscous. Als einde profiteroles met een bolletje ijs en dit alles met een lekker flesje wijn.
Ook het ontbijt was prima met zelfgemaakte confituren, abrikozen, druiven en pastinaak/butternut. Vandaag een korte etappe van 20 want we lopen voor op schema, dus vertrokken om 9 uur. Bij de start een blauwe hemel met sluier wolken die de hevige zon niet konden tegenhouden. Ik dacht: 'laat de zon op je hoofd, ze schijnt HELAAS voor iedereen' maar beter dit dan de miezerige regen vd voorbije drie dagen en bovendien maakte een fris briesje dat het niet te warm was. Trouwens ook fijn te weten dat dit voor je broer top is. Na de middag kwam er meer bewolking en was hett voor beiden ideaal stapweer. Vandaag in de gîte communal van miramont/sensacq waar de hospitalier voor de pelgrims ,12, zal koken, donativo (de eerste maal deze trip.
Apéro, wite wijn uit de streek, appellation Tursan met cassis. Lekker en toastjes met paté, rode biet met ei en vervolgens kip met aardappeltjes met room in de oven. Ala toetje appelsien en pruimen. Zeer lekker. De rode Tursan wijn vloeide ook vlot.
Plots haalde de hospitalier een soort doedelzak uit de streek boven, een Cornemuse als we het goed begrepen hebben. Ja zelfs een Canon van frère Jacques in het Frans en het Nederlands. Was het hier de wijn of het pelgrims gevoel, Joost mag weten maar het was zeer gezellig. 22u bed in.
16-04-2023, 00:00 geschreven door brothers
|
|
|
|
|
| 15-04-2023 |
| Ongemak 2 |
|
Hier in Frankrijk bestaat het ontbijt meestal uit een tamelijk, tot zeer hard, half stokbrood met een uitgebreid confituurgamma van maximaal drie pieterige confituurtjes.
Daarenboven wordt de koffie geschonken in halve slakommen.
Voila, en hop de camino op.
Maar mijn lichaam drijft koffie oneindig veel sneller af dan andere dranken, die ''s morgens toch al niet tot mij mag nemen.
Dan bij de eerste bosrijke omgeving komt de behoefte.
Ik moet werkelijk bekennen dat de koffie ontlasten in de natuur mij euforisch maakt, evenals mijn lid, vrij en vrolijk beiden genieten van de zachte strelende wind, de vrijheid. En het uitzien naar meer blijvende vloeistoffen.
Ja de camino doet wat met mensen. Geen pelgrim, god babbelen tegen de smartphone, maar dan wel over zaken die ik zeker niet zou vertellen onder pelgrims. Wel in het geheim op de blog.
15-04-2023, 16:14 geschreven door brothers
|
|
|
|
|
|
| Stapdag 14 |
|
Vandaag als eerste aan het ontbijt en klaar om de dag te starten rond 8:30 uur. Niet te geloven maar zelfs op dit uur reeds de storende ellende van de ronkende motoren., Weg en ja na 5 min stevige regen voor zowat anderhalf uur. Vanaf dan bewolking met opklaringen om te eindigen met veel zon. Door de hevige regen was de grond doornat, nergens een bank of mogelijkheid om even te zitten en gezien de drassigheid was 'déjeuner (dîner) sur l' herbe' ook niet mogelijk. Na 4 u stappen eindelijk een leuke picknickplaats voor de mairie van een klein dorpje. Dit was tot nu toe de mooiste etappe maar helaas moest de blik vaak op de grond gericht zijn om niet uit te schuiven. Aangekomen in een toffe gîte bij een 'pelerinne', alleen, gedekt bed en handdoeken. Zalig nog eens een echte handdoek. O ja, in de badkamer een weegschaal Luc, 85, Marc, 83,5. Ik moet er niet bijvertellen dat broer zweefde van geluk😄
Och ja de erappe ging van Nogaro naar Barcelonne, nee ook nu niet in Spanje maar Barcelonne-du-gers. Nu nog de laatste slaapplaatsen zoeken en de dag zit er weer op. Tot morgen.
15-04-2023, 16:13 geschreven door brothers
|
|
|
|
|
| 14-04-2023 |
| Oeps |
Dit was een beeld zoals mijn broer de dag tegemoet zag. Gelukkig was het niet zo. Maar na het onvoldoende wassen van een sla, ja wij koken soms zelf, had dit gekund want beiden hadden wat problemen met de darmen. Maar stoere mannen zoals we zijn (hahahaha) op ons had dit geen effect!
14-04-2023, 17:24 geschreven door brothers
|
|
|
|
|
|
| Bedenkingen : ongemak |
Ongemak.
Deze morgen opgestaan en hevige aandrang. Waar is het toilet, ja een verdieping lager. Diarree. Als een hogedrukreiniger, alhoewel het laatste woord heel slecht gekozen is.
Dan vertrek op tocht. In de regen. Zo ongelukkig in de stad omdat enige aandrang daar grote problemen kan geven.
In het bos hoera.
Dan toch.
Dus eerst de rugzak afnemen omdat het zwaartepunt in gebuikte houding heel ongemakkelijk en gevaarlijk is. Rugzak uit. Bukken, oei de poncho komt veel te laag om een normale afdaling van de escrementen toe te laten. Dus recht en poncho oprollen tot de heup.
Opnieuw zakken en eindelijk kakken.
Uw achterwerk afvegen is meer dan noodzakelijk. Wc papier is zalig en zacht. Maar in de regen wak. Voor je't weet zit je vinger in de kak. Na wc papier voor vier dagen gebruikt te hebben, broek op, poncho beneden, rechtop. Enige draaienissen van stress en vermoeienissen. Bekomen.
Vertrekken, en dan komt dat gevoel :oei, moet ik precies nog... 't Was verder toch een gemakshalve (letterlijke) tocht.
Shit man.
14-04-2023, 16:04 geschreven door brothers
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
Vandaag hebben we voor het eerst de Pyreneeën gezien. Vincent had ons er al wel waterachtig voor gemaakt, maar we vermoeden dat dit toen een verkoopsstunt was.
