Door een dikke vinger kan heel veel werk gewoon weg zijn. 

Bloggen is blijkbaar frusterender dan stappen. 

In de gîte dan maar opnieuw😝. 

We zaten vorige keer in Poitiers. 

26 april. Van Poitiers naar Couloumbier. Begin een saaie tocht om Poitiers buiten te geraken  maar daarna mooi. Juist de laatste km voor het einde een stortbui. De waard van de gîte was een bizarre maar heel lieve man  Hij bracht een bord spaghetti  Gelukkig hadden we nog een blikje groetenmacedoine en een dik stuk echte paté van de plaatselijke Beenhouwer. Een pelgrim leert met weinig tevreden!