Ik ben Roel Jacobus, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Marathonrocker.
Ik ben een man en woon in Wingene (België) en mijn beroep is aan de slag zijn met letters en cijfers ten dienste van 't algemeen.
Ik ben geboren op 27/02/1911 en ben nu dus 114 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen, basgitaar spelen, groen tuinieren, Cercle Brugge, schrijven.
Rockt het niet, dan loopt het (af en toe een beetje uit de hand)
16-12-2012
Marathon Kampenhout een trainingsloopje dankzij rozijnenbrood
Kan mijn geliefde Cercle het degradatiespook alsnog niet afwenden, dan gaf ik het goede voorbeeld door de man met de hamer te verjagen uit het Kampenhoutse bos. Inderdaad, daar had ik nog een appeltje te schillen na het moddergevecht vorig jaar. Dochterlief wilde graag eens op speelbezoek bij een vakantievriendin twee dorpen daar vandaan, dus had ik een ideaal excuus om me nog eens op gevaarlijk marathonterrein te begeven. Met dien verstande dat ik na het rugdebacle in Flanders Fields het vaste voornemen maakte om bij hinder onmiddellijk te stoppen. De afgelopen maanden had ik ook niet speciaal meer kilometers getraind, wel een aantal keren +20km maar slechts 1 dag +30km en dat was dan nog in twee sessies. Alles om de rug te sparen. Sinds begin oktober bleven tintelingen in de voeten/benen uit en voerde ik geleidelijk het aantal kilometers weer op voor het crossseizoen. Ook de leverden afstandlopen geen slapende voeten meer op. Tijd dus om met een volledig ontspannen geest en met de ambitiemeter op 'training' ingesteld, naar Kampenhout (www.joka.org) te vertrekken. Dat er zes keer hetzelfde rondje van 7km gelopen wordt, is in zulks geval ontegensprekelijk een voordeel. Bij problemen kun je makkelijker uitstappen dan tijdens 42,2 km in lijn (cfr. Nieuwpoort-Ieper). De klimaatomstandigheden waren ideaal: 10 graden celcius en een droge hemel. Vorig jaar door scha en schande wijs geworden, droeg ik trailschoenen met stevige grip (Asics Kahana). Van de 7km bleef uiteraard 2,5 km onverhard, maar dit jaar stond er minder water op de modder. Niettemin was het met de trailschoenen vaster glibberen. Dat deze robuuste schuiten op de weg iets minder soepel rennen, is op zulke omloop het minste kwaad. Niet voor niets speelt het evenement zich af rond de sporthal in de Zeypestraat. Een beetje gediplomeerd etymoloog kan je vertellen dat zeype, sijpe, sype,... een oer-Vlaams woord voor 'zuigende modder' is. Was het daarom dat hier volop 'morrevolk' uit West-Vlaanderen en aanverwante nederzettingen op afkwam? Enfin, de doelstellingen. Plan A: op het gemak (10,5 à 11km/u) 28 km. Plan B: 35 km. Plan C: de volle 42,2 km. Nog vermelden dat ik uit eigenzinnigheid besloot om de avond voordien géén pasta te verslinden, maar om eens op alternatieve wijze koolhydraten te stapelen. Slachtoffer van het experiment werd een oer-Vlaams, groot rozijnenbrood dat ik rustig achter de kiezen speelde. 't Is te zeggen: langs één kant van mijn mond want in de namiddag liet ik een kies ontzenuwen en daar viel 's avonds nog niet mee te eten. Benieuwd wat de kracht van melkbrood met rozijnen zou opleveren. Over de aangewezen dosis deed ik niet flauw: het volledige brood. De eerste ronde ging mooi op het gemak in 37', bij de doortocht in de sporthal ruim tijd genomen om rozijnen te eten, cola en thee te drinken en zowaar nog even te wachten tot er water beschikbaar werd. Nog grinnikend gekeken naar de speciale vip-bevoorrading die klaarstond voor Louis Hufkens, organisator van de biermarathon in Vorselaar: zowaar trappistenbier in gepaste glazen. Tweede doortocht in 1'17", ideaal. Derde doortocht en dus halverwege in 1'57". Vierde doortocht 2'37", geen spoortje rugpijn of spierkrampen dus plan A (28km) werd opgewaardeerd. Vijfde doortocht in 3'17", plan B (35km) geslaagd. Geen spoor te zien van de man met de hamer die op mijn zes vorige marathons vaste klant was. De bevoorrading was uitstekend: peperkoek, noten, rozijnen, zoute Tuc-koekjes. Ik voelde me prima. Dus... doorgaan, kilometers aftellen en doseren. Het zou nipt worden maar een tijd met een 3 voor lag binnen bereik. De hartslag bleef netjes rond 160 hangen, de ademhaling was goed, de spieren begonnen wel te verstijven maar van krampen nog geen sprake. Minder dan 2km voor het einde trapte ik scheef op een boordsteen en blokkeerde mijn rechterenkel. Na 100m verdween echter de verkramping en kon ik voluit aftellen naar het einde. Aankomst in exact 3'59"00. Als dat niet goed gemikt was... Ik kreeg dan nog een glas cava in de pollen gedrukt ook, waarvoor dank. Goed voor de 32ste plaats op 56 individuele deelnemers, zonder het 60-tal estafetteploegen te rekenen. De traditionele Kampenhoutse spek met eieren smaakte, evenals de zes (!) cola's, meer dan ik er anders op een heel jaar drink. De 3422 verbruikte calorieën moest ik immers ergens weer vandaan halen. Volgenden nadien nog: een banaan, een fles water met Isostar, twee croque-monsieurs, elf wafels met bruine suiker en enkele flesjes streekbier. Naderhand kwamen niet de minste krampen, zelfs 's nachts niet. De demonen van Flanders Fields waren overwonnen. En mijn marathonteller staat op 7. We blijven bescheiden tegenover de 100+ers (en sommigen bijna) die in Kampenhout van de partij waren, maar al bij al mag een mens toch een beetje trots zijn. Leve het rozijnenbrood! PS De afgelopen weken en maanden verscheen hier weinig nieuws over de veldlopen. Met toenemend succes (relatief bekeken) nam ik deel in Beernem, Sint-Maria-Aalter, Deinze en Roeselare. Telkens ca. 25 minuten volle bak op de spikes, puur sportplezier. Zie www.beverhout.be.
