Jammer dat je in loopnummers geen nulworp kunt veroorzaken. Wellicht is geen enkele deelnemer van de Rhythm & Run Rock’n Roll Halve Marathon 2012 trots op zijn eindtijd. Het concept is nochtans veelbelovend: een rockcafébaas plant langs een biljartvlakke aanloop aanmoedigende rockbands en zorgt voor opzwepende slotkilometers in een zinderende stadsambiance.

Op een on-rock’n roll vroeg uur begaf ondergetekende zich naar Antwerpen waar hij als allereerste (!) op de bus naar startplaats Massenhoven stapte. Ik aanvaardde met plezier startnummer 13 – “Wilt u hem echt? U mag nog wisselen hoor?” – als ticket voor de highway to hell. En dat zou het worden…

Na een uurtje platte rust onder een boom leek het nog heter geworden. Opwarmen bij 30 graden gaf al een eerste signaal dat vandaag geen wereldrecords geklopt zouden worden. De eerste 17 km ging over het jaagpad van het Albertkanaal, met nul schaduw en warme rugwind. De start werd door signalisatieproblemen nog eens een half uur verlaat zodat we al half gestoofd waren nog voor de chrono begon te lopen.

De eerste twee km gingen vlot in tempo voor 1u30-35 maar de hitte woog. De eerste vier km schoven voorbij in 18 min maar de hartslag was te hoog om nog een uur en een kwart vol te houden. Tegen 6 km werd het onmogelijk om de hartslag naar beneden te krijgen zonder hard te remmen. De hitte zorgde bovendien voor overmatig zweten. Wie nu niet zijn verstand gebruikte, speelde met zijn leven. Aan de drankpost besloot ik kordaat om wandelend twee volle bekers water soldaat te maken en de resterende 15km op het gemak uit te joggen. Her en der stapten af en toe al lopers. De waterbevoorrading aan 10 km (46 min) was een oase waar ik met plezier 2 minuten opofferde. Daarna werd het een verzengende betonwoestijn, geprangd tussen de hete zon links en verhitte fabrieksmuren rechts, met een warme luchtstroom in de rug. Puffend, zwetend, vloekend, jammerend en stappend smachtte het peloton naar de volgende drankpost. Daarop was het wachten tot maar liefst 17km. Met twee bekers water stapte ik 500 m tot de brug van de Noorderlaan, waar eindelijk een fris briesje moed gaf om de laatste kilometers door het stadscentrum weer te lopen.

Tot mijn verbazing schraapte ik in mijn rampzalige toestand een resem nog véél rampzaliger lijken op. Zo ondermeer een provinciaal juniorenkampioen op de 10.000m die voor 1u23 gestart was, een ervaren marathonloper met een 2u30-palmares, enzovoort. Een slagveld van gezond verstand. We kregen nog een fraaie stadstoer langs bezienswaardigheden, onder meer het gloednieuwe MAS en de beruchte Schippersstraat. Veel energie om de fijne vleeswaren links en rechts te bewonderen hadden we niet meer, laat staan dat we geld op zak hadden.

Uiteindelijk kwam ik aan in 1u56m28sec, op een feestende Grote Markt. Zoveel volk voor een bescheiden loopwedstrijd (500 deelnemers voor 10 en 21,1 km samen)? Welnee, het ging om de massaal bijgewoonde Antwerp Gay Pride. Daar sta je dan plots in je strakke loopbroekje…

De rangschikking oogt als een oorlogsbulletin. De nummers 1 en 2 deden er maar liefst 1u20min over, terwijl ze vorig jaar resp. 1u07 en 1u10 liepen. Lokale held Marc Papanikitas liep een onwaarschijnlijk trage 1u27min, liefst 17min trager dan vorig jaar. Met mijn erbarmelijke 1u56 was ik nog net in het eerste derde: 90^ste op 249 aankomsten. Slechts zeven man bleef onder het anderhalf uur…

Een halve marathonwedstrijd is altijd de éérste helft van de marathon. Door de hitte liepen we deze keer meteen de twééde helft. Een echte highway in brandende hellevuur. Heavy rock!

Toch nog even nadenken over die nulworp…

15-08-2012 om 23:17 geschreven door Marathonrocker  

Benieuwd hoe de Shoppingloop in Oostkamp (10 km) zou worden na tien dagen Zwitserland. Hoogtestage: OK, permanent boven de 1600m gebleven met pieken tot 3000m. Fysieke inspanning: OK, dagelijks 15 tot 25 km gebergwandeld. Voeding: OK, geen gebrek aan pasta, groenten, fruit en minder gezond lekkers. Rust: OK, elke nacht minstens 8 tot 10 uren te bed. Looptraining: oei, nul meter in tien dagen, om even het overbelastingsspook te laten overwaaien.

Oostkamp telde 20 graden en af en toe een druppel regen, idealer kan loopweer niet zijn. De eerste van drie ronden startte gezwind in 13’26”. Als conditietest tegen de limiet kon dit tellen. Het lichaam bleef vlot draaien en ik hoefde niet te milderen, tweede ronde in 13’19”. Hola, dit begon op een begenadigde dag te gelijken. Dan maar in de derde ronde volle gas vooruit. De motor bleef soepel snorren en de man met de hamer had een snipperdag genomen. De derde ronde in 13’08” met een felle sprint (hartslag 193…) gaf een verrassend sterk eindresultaat: officiële tijd 39’53”. Goed voor de 47^ste plaats op 267.

Ik vet content natuurlijk met een gemiddelde van boven de 15km/uur. Het was drie jaar geleden dat ik op de 10 km nog onder de 40 minuten bleef. Op zulke dagen voelt men zich atleet, helemaal in de sfeer van de Olympische Spelen. En die gaan ook op hoogtestage, ja toch?

Het podium kleurde alweer blauw-wit met Alexander Diaz op 1 en Bram Coppens op 2.

15-08-2012 om 19:45 geschreven door Marathonrocker  

Voor het eerst werd in Moerkerke een stratenloop georganiseerd. Daarvoor werd een beroep gedaan op de ervaren rotten van Roda-Helis (Damme en Sijsele) zodat ook dit evenement voortreffelijk verliep. Beverhout zegde meteen zijn steun toe door deze loop op te nemen in het interne wedstrijdcriterium. Een niet onbelangrijke steun: meer dan een derde van de deelnemers droeg het blauw-witte singlet.

De hoofdafstand bedroeg 12,4km gespreid over vier ronden. Een mooi toertje door de hoofdstraat en het omliggende polderlandschap. Het lukte aardig om 14 km/u aan te houden en de laatste kilometer nog een paar honderden meters weg te sprinten van een groepje. Uitslag: 32^ste op 90 deelnemers in 53’03”, en nét niet gedubbeld door winnaar Bram Coppens.

15-08-2012 om 19:41 geschreven door Marathonrocker