Deze vorm van diabetes ken ik nog niet...dacht ik.. maar toen ik verder begon te lezen wist ik dat ik het al wel gezien had...in Egypte..
Secundaire diabetes komt voor in alle ontwikkelingslanden, de artikels die ik gelezen heb gaan voornamelijk over Afrika.
Deze vorm van diabetes ontstaat door ondervoeding en het gebrek aan eiwitten in hun voeding.Daardoor raakt de pancreas ontstoken en sterven de eilandjes van Langerhans af. En net die maken de nodige insuline aan. Als ze al eten hebben is dit heel suikerrijk met veel koolhydraten erin. De ziekte komt meer en meer voor, vooral bij kinderen, En omdat , op het platteland nauwelijks ziektezorg, laat staan een arts of verpleging is kent de bevolking geen diabetes. En meestal gaan ze eerst naar een inheemse kruidendokter die beweert dat het kind behekst is...en dan wordt het kind verstoten, waardoor het sterft bij gebrek aan juiste medicatie.
Zelfs als de mensen het geluk hebben om in een stad te wonen waar wel artsen zijn die de ziekte herkennen is het nog niet mogelijk om een goede behandeling op te starten want insuline is heel duur en kunnen ze niet betalen. De enkelingen die wel insuline kunnen krijgen, verkrijgen die door giften, die meestal door de westerse wereld worden gedoneerd. Maar dan nog zijn er andere problemen, want hoe hou je de insuline koel? In het warme Afrika is dat ook niet evident...sommige proberen om in een aarden kruik gekoeld water te doen, de flacons insuline erin en dan begraven in koele, vochtige aarde...als je geluk hebt dat je aan een rivier woont.
Het aantal amputaties door diabetes ligt in Afrika op 60 %. En het sterftecijfer door diabetes is hoog , heel hoog....en onwaarschijnlijk jong.
Letterlijk en figuurlijk. De storm die over het land raasde en op weerkundig gebied. En de storm die binnen in mij raasde...
Beiden hadden invloed op de diabetes. Maar door alert te zijn en de technische hulp van tegenwoordig kan je toch beter managen in je diabetesbeheer.
De week begon slecht met een ijskast en diepvries die er in het weekend de brui aangaf, resultaat; al je eten in de vuilbak...stress dus, want er moest zo vlug mogelijk. Dochterlief en ik maandag op ijskastjacht, ook èèn gevonden en zelf vervoerd, wie zei ook weer dat vrouwen het zwakke geslacht zijn? Dus dat probleem was sneller opgelost dan gedacht.Gelukkig maar.
Toen begon het te waaien en daar word ik onrustig van. Er zijn ergenissen op het werk, waarvan ik al een deel aan de bazen had doorgegeven zodat zij ze kunnen oplossen. Ook door te korte nachten ben ikzelf ook niet optimaal en ben ik sneller geirriteerd...maar probeer wel rustig te blijven. Ik blijf vriendelijk goeiedag zeggen tegen iedereen en ben meestal beleefd... meestal dus....tot het fout loopt.... Om het kort te houden; een pandverantwoordelijke was gaan klagen dat ik mijn werk niet deed; zij zei tegen mij dat de klant heel streng was en klaagde. Ik had zogezegd de gang al in 14 dagen niet gedweild (moet dagelijks). Ik heb dit ook gedaan, maar als het regent en de mensen komen van buiten naar binnen blijft die gang natuurlijk niet proper. De pandverantwoordelijke had mij toch zien dweilen, elke dag en toch ging zij tegen de teamleidster klagen. Ik kreeg een uitbrander , waar die pandverandwoordelijke bijstond.....en toen barstte de storm los in mij.... Ik vroeg aan de teamleidster hoe dikwijls zij klachten hadden van mij, of dat ik mijn werk niet naar behoren deed... Dan krijg je als antwoord; bijna nooit.... Ik ben heel grof geweest en heb weer geleerd dat er achterbakse mensen zijn.... en dat ik nog altijd veel te zacht ben... De nacht erop heb ik nauwelijks geslapen, zo van streek was ik...ook had ik schrik van een ernstige hypo, want dat zou ook niet de eerste keer zijn dat ik door de emoties in de gevarenzone zou komen en dat wou ik ten alle prijze vermijden. Om het halfuur meten en bijsturen is dan een vereiste. Normaal zou ik niet zo fel reageren, maar de laatste tijd is mijn leven iets hectischer dan normaal...maar wat wel een feit is, ik laat mij zeker niet doen... En terug weer wat meer afstand nemen...ik ga ook geen problemen meer melden, mijn betrokkenheid naar werk toe terugschroeven...ze trekken hun plan maar...
Kan alleen maar te goede komen voor mezelf, minder bijsturingen.
