|
Soms heb ik het nog wel eens, zelden...maar het gebeurd nog.
Jaloers zijn op gezonde mensen , die kunnen eten wat ze willen,
zonder erover te hoeven na denken wat er gebeurd in hun lichaam.
Wat eten doet, hoe het je leven en dat van de omringende mensen
bepaalt.
Uit eten gaan kan soms frustrerend werken, als jij netjes en braaf je
koolhydraten in het oog houdt en je tafelgenoten alles bestellen wat ze
maar lekker vinden. Het is hun gegund, echt waar...maar soms heb ik
ook zin in warme appeltaart met ijs en warme chocomelk.
Ook als ik thuiskom na het werk in de winter kan warme chocomelk zo
lekker smaken vind ik. En als ik echt grote goesting heb drink ik wel ene,
maar dan kan het zijn dat ik bij mijn hoofdmaaltijd wel een petatje minder
eet om niet teveel koolhydraten binnen te krijgen.
Morgen ga ik uit eten met een vriendin en weet al wat ik wil bestellen,
lekker en gezond met weinig koolhydraten, maar ga ik wel eens toegeven
aan een lekker dessert, moet kunnen af en toe.
Maar toch heb ik soms zo nog eens; god ik wil nog eens kunnen schransen
zoals vroeger....
Ik was een veelvraat vroeger; kon grote porties op, zonder dat het iets met me
deed, voor ik diabetes had.
Nu zijn mijn porties veel kleiner geworden, zonder dat ik daar moeite moet
voor doen, het zal waarschijnlijk wel kloppen dat als je ouder wordt je min-
der eten nodig hebt.
Maar soms als je rond je kijkt, waar mensen samen eten, heb je het gevoel
van; het kan niet op...en waarom zij wel en ik niet?
Morgen ga ik genieten, samen met de vriendin, van het eten en het gezelschap,
want dat is ook belangrijk!
En kijken wat mensen allemaal in hun mond stoppen...zonder jaloerse blikken dan!
11-11-2016, 11:56 geschreven door marina 
|
