Letterlijk en figuurlijk. De storm die over het land raasde en op weerkundig gebied. En de storm die binnen in mij raasde...
Beiden hadden invloed op de diabetes. Maar door alert te zijn en de technische hulp van tegenwoordig kan je toch beter managen in je diabetesbeheer.
De week begon slecht met een ijskast en diepvries die er in het weekend de brui aangaf, resultaat; al je eten in de vuilbak...stress dus, want er moest zo vlug mogelijk. Dochterlief en ik maandag op ijskastjacht, ook èèn gevonden en zelf vervoerd, wie zei ook weer dat vrouwen het zwakke geslacht zijn? Dus dat probleem was sneller opgelost dan gedacht.Gelukkig maar.
Toen begon het te waaien en daar word ik onrustig van. Er zijn ergenissen op het werk, waarvan ik al een deel aan de bazen had doorgegeven zodat zij ze kunnen oplossen. Ook door te korte nachten ben ikzelf ook niet optimaal en ben ik sneller geirriteerd...maar probeer wel rustig te blijven. Ik blijf vriendelijk goeiedag zeggen tegen iedereen en ben meestal beleefd... meestal dus....tot het fout loopt.... Om het kort te houden; een pandverantwoordelijke was gaan klagen dat ik mijn werk niet deed; zij zei tegen mij dat de klant heel streng was en klaagde. Ik had zogezegd de gang al in 14 dagen niet gedweild (moet dagelijks). Ik heb dit ook gedaan, maar als het regent en de mensen komen van buiten naar binnen blijft die gang natuurlijk niet proper. De pandverantwoordelijke had mij toch zien dweilen, elke dag en toch ging zij tegen de teamleidster klagen. Ik kreeg een uitbrander , waar die pandverandwoordelijke bijstond.....en toen barstte de storm los in mij.... Ik vroeg aan de teamleidster hoe dikwijls zij klachten hadden van mij, of dat ik mijn werk niet naar behoren deed... Dan krijg je als antwoord; bijna nooit.... Ik ben heel grof geweest en heb weer geleerd dat er achterbakse mensen zijn.... en dat ik nog altijd veel te zacht ben... De nacht erop heb ik nauwelijks geslapen, zo van streek was ik...ook had ik schrik van een ernstige hypo, want dat zou ook niet de eerste keer zijn dat ik door de emoties in de gevarenzone zou komen en dat wou ik ten alle prijze vermijden. Om het halfuur meten en bijsturen is dan een vereiste. Normaal zou ik niet zo fel reageren, maar de laatste tijd is mijn leven iets hectischer dan normaal...maar wat wel een feit is, ik laat mij zeker niet doen... En terug weer wat meer afstand nemen...ik ga ook geen problemen meer melden, mijn betrokkenheid naar werk toe terugschroeven...ze trekken hun plan maar...
Kan alleen maar te goede komen voor mezelf, minder bijsturingen.
