Dag 29 (woensdag): Vandaag beloofd een weer een zeer warme dag te worden. We zijn naar de Foresterfarm gereden waar het vee al het lekker sappige gras heeft opgegeten. Het volgende stuk dat we ze gegeven hebben is een mix van een beetje droog en verse jonge plantjes. We hebben de mineralenbak en de waterbak moeten verplaatsen naar het nieuwe stuk wei. Toen Steve zag hoeveel bloemekes er stonden die de beesten niet eten, wist ik hoe laat het was. Dus plukken die handel! Na de bloemen vakundig te verwijderen, zijn we naar de andere boerderij gegaan om de beestjes te checken. Vandaag was het de beurt aan de grote varkens om naar een andere locatie te gaan. We hebben eerst de omheining geplaatst en daarna de beesten naar hun nieuw plekje te brengen. Steve heeft dan de spullen, voederbak en waterbakken nar het veld gebracht. Aangezien het maar 5 grote varkens zijn, kon het geen kwaad dat de varkens in de zelfde wei waren. Ze waren toch bezig met het verkennen van hun nieuwe gebied en als ze inde nabijheid van de tractor waren liepen ze weg. In de namiddag heb ik in een hele wei het gras afgereden met de kleine tractor. Voorzichtig rijden was vereist angezien het veld geboobytrapt was met putten. Nadien zijn Marie, Steve, Mary-Ann en ik naar doctor Hanna gereden om te eten. Het hele gebeuren was Europees getint met hapjes (verschillende kazen, toastjes met tomaat basilicum en mozarella, chips van zoete aardappel, nootjes en crackers met twee soorten smeerkaas) gecombineerd met prosecco vooraf. Om daarna aan tafel te schuiven, waar de glazen reeds gevuld waren met een uitstekende rode wijn (ne pinot noir). Hanna had een Hongaarse soep gemaakt van champignons, paprika en dille afgewerkt met zure room. Daarna hebben we schpetzln (of hoe ge da ook moogt schrijven!) gegeten met een kalfsstoverij, asperges, boontjes en mais. Als dessert hebben we rabarbertaart gehad met koffie en limonchello voor diegene die wou. Ik uiteraard zeer happig op da voorstel. Ik heb echt genoten van de avond. Marie en Mary-Ann hebben geen rode wijn gedronken, dus heb ik ze geholpen om hun glazen leeg te maken. Eten was lekker, wijnen waren lekker, alles was op en top! Voor sfeer en gezelligheid een dikke 9! Na het avondmaal en voor we naar huis gingen, hebben we de paarden helpen verplaatsen. Hanna heeft Ijslandse paarden, kleinere paarden dan die van Marie en Steve maar dan fluffy.
Dag 30 (donderdag): Vannacht was er een fameus onweer met bijhorende regen. De plantjes hebben weer wat water om te groeien. Vanmorgen zijn we om 8u15 vertrokken naar de Foresterfarm. Het vee was al aan't reclameren toen we aankwamen. Toen we ze dan in hun nieuw plekje lieten was het drummen langs alle kanten om eerst te zijn. Precies vrouwen bij de eerste dag van de solden! Gelukkig geraakte niemand vertrappeld of gewond. De mineralen werden aangevuld en verplaatst, evenals het water. De bloemekes in dat stukje veld werden weer vakkundig verwijderd! We zijn daarna naar de Lax Chapel Farm gereden om de beesten te bekijken en de varkens vers water en eten te geven. De lucht zag er grijzig uit en het voelde aan alsof het ging regenen. Toen we in de truck zaten, begon het te regenen. Als elk grassprietje voetjes had, zouden ze allemaal dansen!!
Dag 26 (zondag): Vandaag zijn we eerst naar de Foresterfarm gegaan om het vee te checken, mineralen te geven en meer lekker halfdroog gras. Het is wel opmerkelijk dat aan de andere kant van de weg het gras veel groener is, op een bepaalde plaats. Dat sappige groene gras is voor morgen, dus vandaag zal het halfdroog gras zijn. Nadien zijn we naar de Lax Chapel Farm gereden om de varkens en het vee te checken en eten en drinken te geven. Het vee had nog voldoende gras te eten, dus mochten ze blijven staan. Het pompoenveld was het volgende werkje. Tussen de rijen pompoenen en de pompoenplanten zelf, moesten de distels en andere woekerende onkruiden geweedeat worden. Jullie mogen denken: "piece of cake!", maar het vergt meer concentratie en inspanning dan ge denkt. Zeker wanneer er onkruiden zijn die geweldig veel op de pompoenplanten lijken! Steve was op datzelfde moment hooi gaan snijden. Na 5,5 rijen te weedeaten in de hitte, met nodige drankpauzes: voor mij water en voor de weedeater benzine, heeft Steve besloten dat het tijd was om te lunchen. Spijtig dat zo'n weedeater geen grotere tank heeft, dan had ik zeker meer rijen gedaan. Ik heb gevraagd aan steve hoe het zat meet BBQ's en Amerikanen. Hij moest lachen en zei dat de meeste Amerikanen veel BBQen, maar dat zij dat soms doen en dus een uitzondering zijn. Hij vertelde ook dat toen hij opgroeide ze elke zaterdag, in weer en wind nen BBQ deden. Hij heeft kort daarna vlees uitgehaald om die avond te BBQen. Anyway in de namiddag zijn Marie, Steve en ik gaan wandelen met 3 van de 6 paarden. Inderdaad zoals je gaat wandelen met honden, maar dan nu met paarden. Tijdens een spelletje waarbij de paarden elkaar niet zien, doordat je cirkeltjes wandelt rond een grote struik. Is Jasmine het paard dat Marie vast had, beginnen flippen, steigeren en gaan lopen. Het paard van Steve, Rusty, voelde zich duidelijk niet op't gemak en begon wat met zijn achterpoten te stampen, om bijna direct te kalmeren. Jasmine liep nog steeds gelijk een zotin heen en weer. Bow het paard dat ik vasthield, was in't begin wat geschrokken, maar is niet doorgedraaid. Toen madam gekalmeerd was en weer naar Marie terugkwam, zijn we weer verder op pad gegaan door het bos. Na een steigervrije wandeling, heb ik Bow getrakteerd op ne wortel. Alle paarden kregen hun supplementjes aan mineralen en dergelijke en daarna konden wij ook beginnen aan ons avondeten. steve deed de BBQ en Marie en ik hebben de sla geprepareerd. Het vlees dat werd gebruikt, komt allemaal van hun Farm. Na het geweldige avondmaal met sappige steaks (zowel van varken als rund) hebben we een beetje naar de Big BANG Theory gekeken.
Zowel Mary-Ann, als Steve en Marie nemen vele supplementen aan vitamines en dergelijke. Mary-Ann overdrijft daar misschien wel het meeste in. Zo neemt zij bij elke maaltijd een handvol pillen voor dit en dat... Een beetje overdreven als je het mij vraagt.
Dag 27 (maandag): Na een check-up bij het vee en de varkens bleek alles inorde te zijn. Het vee op de Foresterfarm kreeg het laatste stuk halfdroog gras. Bij de varkens bleek alles inorde te zijn. De kleine varkens hebben hun graaftalenten laten zien, moest het een discipline zijn in de Olympische spelen; ze zouden winnen! Daarna was het opkuistijd! 4 augustus is er een PIGevent. Waarbij der traiteurs naar de farm komen om het vlees te bereiden en mensen een rondleiding krijgen op de Lax Chapel Farm. Volgens Steve veranderen zijn varkens in ware fotomodellen voor de vele mensen die afzakken naar dit evenement. De rode loper hebben we net niet klaargelegt, tenzij die ergens in de schuur ligt voor het allerlaatste moment. Ik heb een stuk veld moeten maaien voor de parking en daarna ben ik met de weedeater langs de randen van de schuur en dergelijke gegaan, om een propere indruk te geven. Na de middagpauze hebben we een affiche uitgehangen en hebben nog wat opknapwerkjes gedaan. Om 16.30 zijn we doorgereden naar de Foresterfarm. Hij had een afspraak met de buren en een specialist in stenen, om zijn aardeweg te bespreken. De weg is in slechte staat en moet opgeknapt worden, dus komt diene kerel wa kiezels op de weg smijten en verder afwerken. Na de lange bespreking over hoe dat het water moest aflopen en hoe de kiezels precies geplaatst moesten worden, met een bolling in het midden van de weg. Konden we het vee loslaten in de mooie groene weide met sappig gras. Het vee was nog nooit zo gelukkig om zo'n groen gras te zien, ze huppelden, kwispelden en speelden het sappige gras snel binnen. Steve en ik zijn nadien nog rap naar de supermarkt gereden om een cadeau voor Marie te kopen. Steve heeft de trilogie van de Hungergames gekocht en ik heb een sla-zwierder gekocht. De cadeaukes werden vakundig verstopt in de garage, meer bepaald in een leegstaande doos bedekt met cowboyhoed. Marie stelde voor een film te zien, dus hebben we naar "Mirror, mirror" gekeken. Sneeuwwitje waarin Julia Roberts de slechte koningin speelt. Tijdens de film is het geweldig beginnen onweren. De bliksemflitsen waren bijna constant, precies een grote zaklamp dat voortdurend aan en uit ging. Dit in combinatie met vele regen, donder was er amper.
Dag 28 (dinsdag): Vandaag zijn we eerst naar de Foresterfarm gegaan. Het vee heeft een massamoord begaan op al die frisse jonge grassprietjes! Het groene veld had opeens een kakikleur in plaats van fris-lente-groen. Dus hebben we het vee nog een veld jonge sappige grassprieten gegeven. Net zoals gisteren waren de koeien en stieren ons dankbaar en kwispelden ze met hun staarten terwijl ze gulzig het sappige gras naar binnen werkten. Op de Lax Chapel Farm hebben we het vee laten staan, wegens nog genoeg eten. De grote varkens moeten morgen verplaatst worden naar een nieuwe schaduwrijke plaats. De kleine varkens hebben we terug naar de stal gebracht, omdat we hun materiaal moesten verplaatsen en de varkens anders in de weg lopen. Na enige tijd hebben we de stal bereikt. Waarna we het onderhoud moesten doen van de tractor, dus moesten we terug naar huis rijden. Ik heb het vettigste werkje mogen doen. De bouten die aan de armen van de tractor zaten, bevetten. Dus werken met een 'greasegun', vergelijkbaar met een siliconepistool, maar dan gevuld met vettig spul. Na enig prustwerk, morsen en vuil worden, werden de armen van de tractor vettig genoeg verklaard. Steve heeft ondertussen de airconditioning gerepareerd, dus mocht ik daarna den tractor vol tanken. Waarna Steve de radiator en dergelijke heeft uitgekuist. Na al dat vettige werk zijn we gaan eten om daarna naar de Lax Chapel Farm te rijden. Ik heb met de grote tractor het hooi dat Steve gesneden had bijeen geharkt, zodat hij het hooi kan balen. Na het harken, hebben we de spullen van de varkens weggesleept, de omheiningen geplaatst en de onkruiden en het hoge gras langs de draden weggesneden. Na heel de rimram te verhuizen, hebben we de varkens naar hun nieuwe wei gebracht. Het naar de wei brengen ging vlotter dan naar de stal gaan deze morgen. Als de varkens verplaatst worden, doen ze dat allemaal te samen en ze blijven meestal dicht bij elkaar. Als je er dan achter loopt zie je al die wiggelende billekes en staartjes best wel grappig om te zien.
Aangezien iemand via de gastenboek een vreemde link geplaatst heeft, waardoor de blog onbereikbaar werd, heb ik deze afgesloten...
Dag 23 (donderdag): De missie is geslaagd! We hebben de kleine varkens in de wei gekregen! JOEPIEE!! De wei stond al enkele dagen klaar om de kleine spruitjes te ontvangen. Door de vele regen die eindelijk uit de lucht gevallen is, moesten we het natte voer uit de voerbakken scheppen. Geloof mij het is geen gemakkelijke opdracht als de varkens zich komen moeien en hun neuzen onder u arm duwen of in u broek of schoenen beginnen bijten. Na het natte voer weg te scheppen, konden de de beestjes naar hartelust eten. We hebben het vee van de Lax Chapel als van de Foresterfarm meer plaats en gras gegeven. Nadien zijn Steve en ik naar een hooiveiling gegaan. Op een grote zanderige parking stonden 13 aanhangwagens met hooi klaar om gekeurd te worden door de kopers. Plotseling rijdt er een klein auto'ke (beetje het type van de Creme glackes) naar de eerste aanhangwagen. Dan begon hij zo rap te babbelen. bijna zingen, de prijzen af te roepen en hup voor ik het wist wast verkocht! Wij zijn naar huis gereden met de kleinste aanhangwagen. Steve zal ergens anders nog hooi moeten vinden... We hebben het hooi gedropt bij de schuur waar Mary-Ann woont en zijn gaan lunchen. Niet veel daarna begon het te regenen en hebben we het hooi "rap" binnen gebracht. De regen was vrij hevig, niet veel later kam er nog donder en bliksem bij te pas. Omdat buiten werken in dat weer bijna onmogelijk was, leek binnen schuilen en droge kleren aandoen een wijze beslissing. Een halfuur daarna scheen de zon weer en zijn we naar de Lax Capel Farm gereden om de toestand van de kleine varkens te checken. 3 kleine deugenieten zijn onder de omheining gekropen. Wat later bleek dat er geen elektriciteit op de omheining stond, vandaar de "ontsnappingen". Omdat er ook veel onkruid stroom wegneemt van de omheining zelf, hebben we de stukken errond moeten weedeaten. Weedeaters zijn te vergelijken met grote mixers, maar dan gelijk een grasmachine, dus een staafgrasmachine??
Dag 24 (vrijdag): De aanhangwagen van de hooiveiling moest teruggebracht worden naar Reedsville, een bijna evenklein dorpje als Kiel. Nadien zijn we naar de Lax Chapel Farm gereden. Terwijl Steve de varkens en het vee checkte, heb ik het veld afgereden met de kleine tractor. Daarna zijn we naar de farm van Harvey Work gegaan. Hij is ook diegene die de pigworkshops georganiseerd heeft. Hij heeft op zijn farm, 3 verschillende soorten varkens: Chesterwhites, Tamworth pigs en Large Blacks. De eerste zijn de varkens die wij kennen, de rozige varkens. Harvey en Steve hebben veel met elkaar gepraat. Harvey heeft veel ervaring met bepaalde varkens te kweken. Steve is aan het twijfelen om zijn varkens te kweken met een ander soort. Ik heb ervan genoten om de verschillende varkens te kunnen bekijken. 2 van zijn Chesterwhite zeugen en zijn een van zijn Large Black zeugen, hadden een paar dagen voordien gejongd, dus kleine roze en zwarte varkentjes. Harvey had in aparte stallen nog Tamworthbiggen, die niet meer afhankelijk waren van de mama. Na de 3soorten te kunnen vergelijken van big tot volwassen, zijn de Large Blacks schattig. Hun grote oren zijn dan misschien niet handdig, maar dat maakt hen uniek. De Tamworth biggen zijn zeer schattig als ze klein zijn, de volwassen versie van Harvey vond ik maar niks. In het naar huis rijden zijn we gestopt bij de Foresterfarm om het vee meer plaats te geven, een nieuwe omheining op te zetten en onkruid te plukken. Nooit gedacht dat ik zoveel onkruid uit de wei ging plukken.
Dag 25 (zaterdag): Vandaag is het Farmersmarket, dus Marie was weer weg met de truck. Dat wil zeggen Lynn en Steve konden fietsen... Ondertussen weet ik al ongeveer hoe ik da ding onder controle moet houden. Iets minder afzien en hunkerend denken had ik mijne fiets maar hier. Snelheid halen met diene fiets praktisch onmogelijk, zelfs bij bergaf... Anyway eerste stop Lax Chapel Farm. De stallen van de varkens moesten nog gekuist worden, dus dat hebben we dan meteen gedaan, evenals het water verversen. De zwangere kat lag neer en keek naar ons werk en zag dat het goed was. Ik blijf me afvragen wanneer die ga bevallen, hare buik staat naar mijn mening dik genoeg. De stallen zijn proper, dus moeten we de beestjes gaan bekijken en verzorgen, ale dat doet Steve. Ik heb ondertussen het gras afgereden met de kleine tractor. Nadien zijn we gaan lunchen bij Mary-Ann, om daarna weer op de fiets te springen en naar de Foresterfarm te rijden. Het vee kreeg meer wei en de hun vers stukje voor de dag erna werd afgebakend. Hups terug fietsen dit keer naar de Lax Chapel Farm. Daar heeft Steve gras afgereden om hooi van te maken en ik heb de onkruiden die tussen de pompoenen woekeren geweedeat.
Dag 21(dinsdag): "Butcherday" Vandaag zijn we eerst naar de Foresterfarm gereden om het vee te verzorgen en verplaatsen. Steve heeft een kar gemaakt zodat hij de drinkbak en de mineralenbak van de dieren gemakkelijker kan verplaatsen. Je moet het nu niet meer meezeulen, maar je moet wel trekpaard spelen. Het vee hebben we vandaag verplaatst naar de andere kant van de weg. het was al een beetje warm, dus zo spectaculair was het niet, geen mini-stromloop. Het meeste werk hebben we moeten doen bij de Lax Chapel Farm. We moesten er eerst voor zorgen dat de grote varkens geen toegang meer hadden tot hun 'tuintje'. Ik had enkel de deuren toegeschoven, maar 3 wroeters hebben zich tussen de deur kunnen duwen om toch buiten te geraken. We hebben de varkens dan weer naar binnen gestuurd en tegoei opgesloten. Nu dat we toch daar waren hebben we hekken moeten plaatsen, zodat de varkens en de koeien gemakkelijker in de vrachtwagen kunnen laden. De stallen van de kleine varkens werden nog eens ontmest. Wat zo'n kleine beestjes produceren van mest is toch ongelooflijk zenne! Nadien hebben we het vee verplaatst van de halfdroge weide waar ze stonden naar de varkenstuin, zodat 3 we ze gemakkelijker kunnen bekijken, selecteren en in de vrachtwagen laden. Eens het vee in de tuin was, moest Steve nog varkens selecteren. Hij heeft 5 varkens gemerkt met een groene streep. Waarna we deze 5 varkens moesten scheiden van de rest van de groep. Na een beetje spelen met de staldeuren werden de varkens van elkaar gescheiden. Steve is van plan de varkens die blijven (de kleintjes en de 5 grote), naar de wei te brengen eens alles achter de rug is. Dus moesten we eerst de weides inorde gaan maken voor de komst van de varkens. Dus enkele keren over en weer rijden met de tractor met voedsel en een voederbak en de weides waren inorde. Na de lunch kreeg Steve een sms'ke van den trucker dat hij vertrok en er in een halfuurtje zou zijn. Wij zijn dan terug naar de Lax Chapel Farm gereden en hebben het vee nog een laatste keer bekeken en de beste 3 geselecteerd. Toen den truck er was hebben we eerst de varkens een met een paar tegelijk ingeladen, waarna er een schot werd geplaatst zodat de varkens en het vee niet in dezelfde laadruimte zouden zitten. Het inladen van de varkens ging zeer vlot. Bij het vee ging het iets minder, maar toch nog vlotter dan ik gedacht had. Als de truck wegreed, hebben we de hekken afgebroken en het overige vee terug naar de weide gebracht. Nadien hebben we de grote varkens naar de wei gebracht, om nadien ook hetzelfde te proberen met de kleine monsterkes. De kleintjes hebben we niet in de weide gekregen. Steve wil ze ook niet pushen en ziet dit als een training. We hebben ze even laten grazen onderaan het heuveltje dat ze normaal op moesten om in de weide te komen. Eigenlijk hadden ze gewoon heen zin om een heuvelke op te lopen. Ze hebben wel de stal van de grotere varkens gekregen, zodat ze toegang hebben tot de 'tuin'. Er lag veel modder daar, dus elk varkentje is der goe ingedoken. VARKEN VOL MODDER + SNELHEID + BOCHT + ONDERGROND IN BETON = ONDERUIT VLIEGEND VARKEN
Dag 22: Vandaag met Mary-Ann naar Marquette gegaan. Marquette is een inuversiteit in Milwaukee. Zij heeft daar gestudeerd in den tijd en heeft daar ook haar man leren kennen. We hebben daar een beetje rondgeneust in de verschillende universiteitsgebouwen. Stukjes tour meegedaan met andere groepen... In het nieuwe gebouw van rechten, moesten we ons laten identificeren vooraleer we konden binnengaan. Daarenboven moesten we zeggen hoe lang we van plan waren in het gebouw te verblijven en kregen we een briefke mee met enkele bezoekersregels. We werden net niet gefouilleerd! Op het domein stond ook een kapel ter ere van Jeanne d'Arc. Mary-Ann vertelt dat er vroeger, toen zij er schoolliep, vele koppels in die kapel trouwden. We hebben nog een paar andere gebouwen en een kerk bezocht, om daarna naar huis te rijden.
Dag 20 (maandag): Vandaag opstaan om 7u, ontbijten, wachten tot Steve er is om dan naar de Lax Chapel Farm te rijden. We hebben de grote varkens even achter de schuur op het gras laten grazen zodat we hun stal konden opkuisen. Nadien kwamen de stallen van de kleine varkens in aanmerkimg. als de varkens in hun opgekuiste stal losgelaten worden, beginnen ze rond te lopen. Zouden ze dan denken: "Oh, let's make an even bigger mess today!" Anyway Steve heeft in de schuur twee katten, ne rosse kater (ne grote flodderaar) en een witte katin, die hoog zwanger is. Ik ben is benieuwd of ik die klein spruitjes nog te zien krijg voor ik vertrek. Het vee op de Lax Chapel Farm moest ook een nieuw stukje weide krijgen en we hebben iets van voorbereidend werk gedaan voor morgen. Morgen komt er een truck die naar de slager rijdt, dus gaan we afscheid nemen van 10 grote varkens en 3 stieren. Na de omheining te plaatsen, zijn we naar de Foresterfarm gereden om ook daar het vee meer plaats te geven. Normaal komen ze altijd achter ons aan gewandeld om dan hun nieuw stukje te plunderen. Dit keer keken ze ons aan van: 'Jullie mogen die heuvel op, maar wij blijven schonekes staan!' Het water werd ververst, de mineralen werden toegevoegd en de schaduw werd voorzien door de bomen. Vandaag zou het tegen de 40graden worden, 't was iets voor de middag, maar het zweet liep al van mijne rug. Steve is van plan een mobiel hutje te maken voor zowel vee als voor varkens, daarenboven wil hij ook een soort van koelingssysteem ontwikkelen/ontwerpen voor de varkens wanneer ze op de wei staan. Dus in de namiddag hebben we een paar dingen uitgeprobeerd, niet alles had het gewenste resultaat dus moet er verder over nagedacht worden. In de werkplaats ligt zoveel rommel en machines die herstelt moeten worden, dat er tijd te kort is. Steve wil mij zoveel mogelijk laten doen, dus het volgende op het lijstje: lassen. Hij heeft een ijzeren hek, waarvan sommige draden losgekomen zijn of scheef hangen. Steve is duidelijk iemand die niets kan weggooien dat heeeeel misschien nog bruikbaar is. Het doel was dus het hek te repareren. Na een paar pogingen heb ik da spel iets of wat onder controle en lukt het redelijk om die dingen schoon aaneen te lassen.
Vandaag was weer een normaal uur. Marie staat elke zaterdag met hun vlees op de farmersmarket. Zij heeft de pickuptruck nodig om de tent en het vlees te vervoeren. Dus zijn Steve en ik met de fiets gegaan. Hij op ne koersfiets en ik op ne mountainbike waarvan de vittessen zelfs niet aangeduid staan. Erg goed rijdt dat ding niet, maja beter da dan niks. We zijn eerst naat de Lax Chapel Farm gegaan om de varkensstalop te kuisen en het vee te verplaatsen. Nadien zijn we naar de Foresterfarm gereden. Nu plat is het lanschap niet, maar op een fiets met 'crappy' vittessen was het een tochtje om U tegen te zeggen! Anyway uitgedroogt en bezweet hebben we het vee ginder een nieuw stuk halfdroog gras gegeven, voor sappig gras gaat het veel meer moeten regenen. Na een kort hydrateermoment kon de helse weg terug naar huis beginnen. In de namiddag hebben we niet veel gedaan. Het was te warm om buiten te komen. We hebben dan pizza gegeten bij Mary-Ann en daarna ben ik gaan slapen.
Dag 19(zondag): Vandaag voorspelt het weer weer veel hitte. Vandaar dat we vroeger moesten opstaan om de varkens terug in de schuur te laten. De stallen moesten dan uiteraard eerst gekuist worden, want kleine varkens maken ook ne mesthoop! Als alles geregeld is, gaan we het vee ginder een nieuw stukje gras geven. Daarna rijden we naar de Foresterfarm om het vee te verplaatsen en hun meer mineralen te geven. In de namiddag zijn we naar het Maritiem museum van Manitowoc gegaan. Daar lag de USS Cobia, een duikboot die meevocht in WO II. Ik moet zeggen de films laten zo een duikboot veel groter uitschijnen dan het werkelijk is. Alle knopkes en hendeltjes die daar te zien zijn en de kliene ruimtes...respect voor die vele mariniers die daar opgepropt zaten dagen aan een stuk! De gids had een nogal turbospraakgebrek en het ging zo snel dat je je afvroeg of hij wel ademde tussendoor. Blijkbaar dronken de mariniers aan boord van de duikboot in den tijd een cocktail van torpedobenzine, wat eigenlijk grotendeels uit gedestilleerde alcohol bestond. In het museum zelf kon je vele modellen bezichtigen van boten die daar ook gemaakt werden. Er stond in een van de ruimtes ook een model van een Japans passagiersschip dat een route had van ergens in Japan naar Amerika. Het schip was bekend om zijn grote en luxe aan boord en werd daarom The Queen of the Pacific genoemd. Tijdens WO II werd het schip omgebouwd tot een ziekenhuisschip. Het schip werd ook niet aangevallen door de US omdat het geen wapens aan boord had en dus ongevaarlijk was. Uitleg van een Amerikaanse papa aan zijn zoon: "Well son, this is a Japenese ship that was blown to pieces by the Us Army." En zo wordt geschiendeis herschreven... Nadien zijn we naar huis gereden en op weg daarheen zijn we gestopt voor een ijsje.
Dag 17 (vrijdag): Vandaag was weer een vroegere dag, opstaan om 5u45. Ik ben vandaag gaan helpen op een 'Dairyfarm', bij vrieden van Steve en Marie. Toen ik binnenkwam waren de koeien net de melkstal aan't binnenkomen. De tepels werden eerst ontsmet en afgekuist, om daarna de zuignappen (met darm naar melktank) erop te plaatsen. Nadien zijn we met de quad naar het veld gereden om de vleeskippen eten te geven en de hond die de kippen 's nachts bewaakt, mee te nemen naar een ander veld waar de legkippen gehouden worden. Als we terugkwamen was het koffiepauze. Nadien ben ik met Brad en Jill, beide helpers op de farm van Wayne en Kay, dieren gaan voederen en aaien. De kalfjes, kalkoenen en kippen moesten nog gevoederd worden en de lammetjes hebben we geaaid. De middag was snel voorbij, Marie is me rond 12u komen oppikken. In de namiddag ben ik met de kleine tractor naar de Lax Chapel Farm gereden. We hebben eerst de stallen allemaal uitgekuist. Hier en daar moest nog onkruid weggereden worden, dus heb ik dit rap weggemaaid. Na vast te zitten met de banden in los zand, maar er zelf weer uit te geraken, heb ik de tractor bij de schuur geparkeerd en bleek dat een van de net vervangen banden weer plat staat... Zorgen voor later, want er is nog werk te doen. We hebben een nieuw stuk weide afgebakend voor de grote varkens, nabij het stuk grond dat ze voordien gekregen hebben. Dit wil zeggen dat hun 2 voederbakken , waterbak, schaduwwagens en waterbadden verplaatst moesten worden. Ready, alles staat klaar, time to bring in the pigs! Here piggies piggies en hup ze komen uit de stal gelopen. dit roep ik regelmatig en ze volgen, diegene die niet volgen krijgen een tikje op hun kont om te zeggen: "Ale, ventje doorwandelen!" Als we de weide bereikt hebben, snuffelen ze hun nieuwe terrein af om met zoveel mogelijk in bad te gaan. Omdat de grote varkens op de weide staan, hebben we de kleine varkens van stal veranderd, zodat ze toegang hebben tot de "tuin". Steve heeft Marie gebeld om ons op te halen en om naar de Foresterfarm te rijden, zodat we de koeien meer weide konden geven.
Dag 15 (woensdag): De dag start vandaag weer normaler. Steve komt me rond 8u ophalen. Hij zegt dat hij geboren is om te laat te komen. Blijkbaar moest hij eind november ter wereld komen, maar hij bleef nog zitten tot den 13 december. Anyway we zijn zowel op de Foresterfarm als op de Lax Chapel Farm het vee gaan verplaatsen en de varkensstal gaan uitkuisen. Bij der varkens lijkt het alsof de mest de ene op de andere dag harder lijkt te stinken. Hoe verser hoe 'geuriger'! In de Namiddag zijn we met de tractors naar de Lax Chapel Farm gereden. Steve met de grote om mesthopen te verplaatsen en ik met de kleine tractor om onkruid te snijden. Het landschap dat gesneden moest worden is niet gelijk, dus veel putten en verstopte stenen. Dat laatste is best verschietachtig. Je rijdt rustig in de putten en da spel begint langs alle kamten te schudden. Tot wanneer da plots een hels lawaai maakt en er stenen wegspringen of wegvliegen! Al goe, stonden er geen toeschouwers langs de kanten van de velden, anders vielen er slachtoffers. Na velden onkruid gesneden te hebben, zijn we weer naar huis gereden en hebben we nog wat in de moestuin gewerkt. Steve heeft radijzen en sla gesneden en ik heb frambozen geplukt. Bij Mary-Ann thuis heb ik kennis gemaakt met 1 van de 4 broers van Steve. Namelijk Carl hij is trucker en komt maar zeer zelden langs, maar belt wel praktisch dagelijks met Mary-Ann. Hij heeft een zoon Jake (21) en die woont bij Mary-Ann in. In de hele tijd dat ik hier ben heb ik hem 1 keer degelijk gezien en het enige dat hij zei was Hi, om daarna rap naar boven te lopen.
Weetje: ik werd vandaag gepromoveerd van reelgirl naar tractorgirl. Een reel is een rad. Op het rad is draad gesponnen. Als we tijdelijke omheiningen maken, gaat Steve voorop met de paaltjes en kom ik achter met het rad om de draad erop te spannen.
Dag 16 (donderdag): Het weer van vandaag fris en regen! De plantjes waren blij! Eerste klus vandaag was weide geven aan het vee op beide farms en water verversen bij de varkens. Daarna zijn we naar een groot evenement gegaan ' The Farm Technology Days'. Een meerdaags evenement voor jong en oud, waar je een paar beesten, tractors en shows kan bekijken. De tractors die daar staan, waren reusachtig! Sommige leken meer op tanks dan op tractors, ideaal als er oorlog uitbreekt lijkt me. Het evenement was groot en er waren vele machines te zien de ene groter dan de andere. Toen het begon te regen zijn we maar iets gaan eten. Na de biken te vullen, zijn we richting de show arena gegaan. In een bepaalde tent stonden allerlei soorten koeien, van gevlekte tot de Texas Longhorns. In een andere tent zijn we naar trekpaarden gaan kijken. Nu kwamen steve en ik overeen dat de paarden niet in topkwaliteit waren. Ze waren veel te mager, geheel andere koek als je bij ons naar de jaarmarkt gaat! Er was een farmtour, waar je plaatsnam in de aanhangwagen en getrokken door een tractor een deeltje van de farm kon bekijken. De Dairyfarm telde 1200 (melk)koeien, verdeeld over 3 gebouwen, waar de beesten de hele dag in de shit stonden. Zij konden het gebouw niet verlaten om lekker gras te eten of daar wat rond te lopen. Ze hadden amperbewegingsruimte en hadde gecoupeerde staarten. Iets wat ik nog nooit gezien had. Na een evenementvolle dag zijn we naar huis gegaan en hebben we de varkens hun water ververst. Dit is geen gemakkelijke opdracht als de dieren nog in de stallen staan. Steve zegt dat ze dan komen helpen. Ze komen dan aan u broek en laarzen bijten, wrijven zich tegen u benen(1 gaat nog maar 3) en komen met de emmer spelen. Het verschil tussen kleine of grote varkens is GROOT! Evenals het dragen van rubberen laarzen of botinnen... Volgende keer toch maar mijn botinnen aandoen! Morgen ga ik helpen op een organische Dairyfarm.
Dag 12 (zondag): Vandaag ben ik met Mary-Ann naar Milwaukee gegaan. Ik mocht een beetje langer slapen, maar werd toch op mijn normale tijdstip wakker. Sinds ik in de USA ben, sta ik elke dag rond 7u op. Except today! Milwaukee was een anderhalf uurtje rijden. Als je in de US voor een rood licht staat en je noet naar rechts, dan mag je doorrijden. De eerste keer toen ik met Mary-Ann meereed durfde ik niks zeggen. Ik dacht ze zal het niet gezien hebben dat het rood was... MAAR dat mag hier dus, blijkbaar. In Milwaukee aangekomen, moesten we eerst op zoek gaan naar een parkeerplaatske, net zoals in elke grote stad duurt dit eventjes. Tijd voor de mis... Een mooie frisse kerk, vele hoge liederen werden er gezongen, Mary-Ann is niet al te toonvast, dus dit was wel grappig.Ik heb het ne keer meegemaakt, maar volgende zondag ga ik op de farm blijven... Mary-Ann is wel redelijk Katholiek, bidden aan tafel, maar dat doen we ondertussen niet meer. Anyway, want ik ben een beetje aant afdwalen. Blijkbaar waren het Bastille days in Milwaukee. Er stonden een hoop kraampjes en er traden groepjes op. Het was wel leuk om langs de kraampjes te lopen. Er trad een groep op `Luvahl`waar we toch enige tijd naar gekeken hebben. Nadien zijn we terug naar de auto gewandeld, om ergens in het centrum iets te eten. We hebben een rustig plekje gevonden aan de rivier en zagen bootjes voorbij komen. als onze buikjes gevuld waren, zijn we naar de Lakeside gegaan. Daar konden we meer boten zien en het museum van moderne kunsten. Het gebouw is speciaal op zich aangezien je er vooraan een zeilboot in kan terugvinden en langs de achterkant een walvisstaart, die uit het water komt. We moesten nog naar de post en we zijn langs de sjieke buurt gereden. Nog wat boodschappen op de weg naar huis en na het avondmaal een beetje tv kijken.
Dag 13(maandag): Vandaag gaan Steve en ik in de namiddag naar een workshop rond varkens. Dus we moesten zien dat we alles gedaan kregen in de voormiddag. Eerst zijn we naar de Foresterfarm gegaan om het vee wat meer wei te geven. Daarna reden we naar de varkens voor de stallen uit te kuisen en vers water te geven. Dan snel naar huis, douchen iets eten en floep and we're back on the road! We moesten naar Fond Du Lac, dit ligt meer ten zuiden van Kiel op een uurtje rijden. De workshop was voornamleijk voor mensen bijeen te brengen die reeds varkens hadden en diegene die meer informatie wilden over het houden van varkens. De workshop handelde over de voeding, het onderhoud en het grazen op velden. Eigenlijk allemaal best interessant om te weten, zeker als je er mee besig bent. Af en toe werden er pauzes voorzien en als afsluiter kregen we varkensvlees voorgeschoteld van Harvey Work zijn farm. Hij is diegene die de workshop organiseerde. Om half 9 's avonds mochten we huiswaarts keren. Morgen is er een deel twee met ontbijt en lunch inbegrepen.
Dag 14 (dinsdag): Vroeg opstaan! Om 4u45 moest de Lynn opstaan, dit pikte toch wel eventjes! We moesten nog voor de dieren zorgen vooraleer we naar de workshop konden gaan. De koeien hebben we een beetje meer weide gegeven en bij de varkens hebben we enkel het water ververst. snel terug naar huis om te douchen en andere kleren aan te doen om daarna naar de workshop in Fond du Lac te rijden. Bij aankomst stond er een ontbijtbuffet klaar, met veel lekkers. Na een stevig ontbijt, was het weer luisteren geblazen. Vandaag werd er meer naar de voeding van de varkens gekeken en de verschillende marketingmogelijkheden. Een aantal personen hebben hun websites laten zien, met de nodige uitleg. Het leukste van de dag was de mini-kookles. Da was nu iets dat mij meer lag ipv hoeveel graan en andere supplementen geef ik mijn varkentjes. We hebben 2 bereidingen gezien van de varkenskoteletten (1 op Oosterse en 1 met een dragon-champignon-roomsaus). Na de proeverij nog een beetje babbelen en daarna mochten we naar huis. Harvey had 2 biggetjes in zijn truck, die hij verkocht had aan een andere farmer. Het waren geen roze biggen, maar rosse (tamworths). Na biggenkijken was het tijd naar huis te rijden, iets te eten en naar de beesten gaan. Het vee had meer weide nodig en de varkensstallen moesten we nog uitkuisen... Ik vraag me af wanneer de varkens weer buiten mogen, dan moeten we minder kuisen!
Weetjes: Blijkbaar is er een plaats hier dichtbij dat Holy land genoemd wordt. Er vloeit ook een rivier en die hebben ze Jeruzalem genoemd... De Amische vrouwen dragen groene kledij als ze ongehuzd zijn en blauwe kledij als ze gehuwd zijn. De mannen laten baarden groeien de moment dat ze getrouzd zijn. De paarden die de Amische mensen gebruiken zijn Belgische trekpaarden!
Dag 10 (vrijdag): Vandaag zijn we naar de Foresterfarm gegaan om de koeien meer weide te geven, het water en de mineralen te verversen/toevoegen. Omdat de mineralen in grote zakken zitten hebben we de zakken in de truck geladen en mocht ik met de truck van de ene kant van de wei naar de andere cruisen. Daarna moesten we Bow (een van de paarden) naar de tandarts brengen. Blijkbaar heeft het paard last van wat ze een papegaaienbek noemen. Dus moet het paard regelmatig naar de tandarts om zijn tanden te laten slijpen. Bow kreeg daar een spuitje en je kon direct zien dat het ingespoten middel effect had op zijn lichaam. De instrumenten die de tandarts gebruikt heeft waren eigenlijk ook best indrukwekkend. Na de ingreep kon de tandarts zijn kaak bewegen wat daarvoor niet kon. Anyway we hebben nog moeten wachten tot de verdoving uitgewerkt was om Bow weer in de trailer naar de andere paarden te brengen. De tandarts zelf is van Duitse afkomst en dit is ook duidelijk te horen als ze Engels spreekt. Ik kreeeg ineens een 'Allo Allo' gevoel. In de namiddag zijn we voor de varkens gaan zorgen en de koeien dioe een beetje verder staan te grazen. Tijdens het kuisen van de stallen van de varkens kon je voelen aan de wind dat er iets op komst was. Niet veel later goot het pijpenstelen, nog nooit was ik zo blij met regen. Eigenlijk was het best aangenaam en verfrissend om er gewoon even in te blijven staan! Ik ben bij Marie en Steve blijven eten en na het avondeten zijn we naar de Foresterfarm gegaan om nog wat extra weide te geven aan de beestjes. Weer een mini-stormloop, huppelende koeien en spelende koeien ze waren blij extra eten te krijgen.
Dag 11(zaterdag): Vandaag zijn Marie en Luke naar de farmers market gegaan, om vlees te verkopen. Op deze markten lokken/roepen de marktkramers het volk niet naar zich toe. Ze zitten nogal redelijk passief op een kampeerstoeleke en zullen hun uitleg geven als ge intresse toont in hun goederen en dicht genoeg bij hun display staat. Anyway ik ben met Steve naar de beide farms gegaan om voor de varkens en het vee te zorgen. We zijn daarna naar Mary-Ann gegaan om te lunchen. In de namiddag ben ik met Steve naar David Heibels farm gegaan. Daar was een rondleiding over hoe hij zijn farm runt. Hij kweekt kippen en runt een 'Dairyfarm'. Zijn koeien eten uitsluitend grassen en worden 2maal per dag gemolken. Hij heeft twee kuddes een van 58 koeien en een van 8koeien en 16 kalfjes. Die laatste kudde noemt hij de nursingcattle. Deze koeien zorgen voor melk voor de kalfjes, geen enkel kalf wordt met de fles verzorgd. De kalfjes moeten niet specifiek bij hun moeder blijven. Zo is het al gebeurd dat er deugenieten ineens tussen de grote kudde staan te drinken bij een of andere koe. De timing van de rondleiding was perfect, want een van zijn koeien had de avond voordien gekalft en zo een kalf van een dag oud is heel schattig. Na de kalfjeskijken, mochten we naar de volgende ronde, de proefronde. We kregen brood om de boter en de kaas te proeven geproduceerd door zijn koeien. Als afsluiter kregen we een goodiebag en mochten we huiswaarts keren.
Morgen ga ik met Mary-Ann naar Milwaukee. Ik ben benieuwd wat ik daar zal zien.
Weetje van de dag, blijkbaar is er een Belgium in Wisconsin. Vele Amerikanen denken ook dat er veel Duits gebabbeld wordt in ons Belgenland.
Dag 7 NM: In de namiddag zijn we terug naar de Lax Chapel Farm gegaan, om de weide voor de kleine varkens voor te bereiden. Dat betekend heel wat gerief voorzien oa waterbad, voederbak, tuinslangen, stokken en draad (voor de 'tijdelijke' omheining). Dus al dat gerief werd op de tractor geladen en dan reden we daarmee naar de wei. De koeien die verderop stonden moetsen ook nog meer weide krijgen, dus dat hebben we dan ook gedaan. Deze 7 koeien op de Lax Chapel Farm staan niet bij de andere 48 op de Foresterfarm, omdat deze (7 koeien) binnekort met de truck naar de slager gaan. Nadien hebben we de grote varkens een douche gegeven. Terwijl je dan bezig bent de ene nat te spuiten met de tuinslang, komt er een ander varken, al dan niet nat, tegen u been wrijven. Niet lang daarna sta je tussen de beenwrijvende en schoensnuffelende varkens, die proberen dan zoveel mogelijk aandacht te krijgen en het water voor zich op te eisen. In het begin was het wel vreemd die varkens zo dicht tegen mij te hebben. Ik dacht dat ze zouden bijten, maar ze willen gewoon aandacht. `t zijn honden, die varkens, zotte beestjes... Als afsluiter van de dag hebben we nog wat spelletjes gedaan met de paarden en hebben we een kleine wandeling met hen gemaakt.
Dag 8 (woensdag): Nadat we gisteren de weide afgebakend hebben voor de kleine varkens, gaan we ze er naartoe proberen brengen. We gaan de stal in Steve achteraan zodat iedereen mee is. Ik loop vooraan roepend: "Come piggies, Come!" Waarop de varkentjes al huppelend achter mij aan komen. Wel een leuk zicht om te zien. We zijn ver geraakt, maar niet ver genoeg. Waarschijnlijk zal het niet lang duren of we hebben ze allemaal in de wei. Dus omdat ze niet verder wilden gaan, heeft pushen geen zin en hebben we ze terug naar de schuur gestuurd. Nadien zijn we naar de Foresterfarm gegaan om de 48 jonge koeien en stieren te verplaaten en een stuk af te bakenen voor de dag nadien. De moment dat je de beesten in de nieuwe wei laat beginnen ze te lopen en dan krijg je een mini stormloop. Waarop de grond een beetje onder de voeten davert... :) In de namiddag zijn we terug naar de Lax Chapel Farm gegaan om de grote varkens te verzorgen; vers water te geven en ze nat te spuiten. Luke, een vriend van Steve en Marie, heeft de 7 koeien ondertussen verplaatst en zet de omheining klaar voor morgen. Nadien hebben we de Weed-eaters in de truck geladen evenals de benzine en helmen met oorbeschermers. Deze hebben we dan uitgeladen bij Mary-Ann. Luke en ik hebben het onkruid en hoge gras weggesneden van de omheiningen rond de paarden met de Weed-eaters. Het gras en onkruid stond zo hoog dat de omheining soms niet meer zichtbaar was. Waardoor de omheiming niet optimaal werkt, omdat sommige planten (diegene op de draden) de stroom wegnemen. Mary-Ann en ik zijn in de avond naar een `concert` gegaan in het park van Kiel. Toen we daar aankwamen, zag ik bijna uitsluitend oudere mensen. Daar zat ik dan op het bankje, achter mij een oudere man met een zuurstoftank -die om de zoveel tijd zuurstof in zijn neus blies- en naast mij een koppel met kleine kindjes -de enige anderen die jonger waren dan de gemiddelde leeftijd daar aanwezig. De eerste deunen weerklonken uit de instrumenten en ik voelde me weer op Brat Fest. Ik moest weer denken aan al die oudere mensen, die daar dansten. Dit publiek was geheel anders iedereen zat neer en bleef zitten. Na een tijdje hadden Mary-Ann en ik dan toch onze buik vol van dat polkagedoe en zijn we naar huis gereden.
Dag 9 (donderdag):
Vanmorgen zijn we allen gaan paardrijden. Luke zijn paard deed wat ambetant, dus die is dan uiteindelijk afgestapt en heeft de rest te voet afgelegd, Marie is gevallen nadat haar paard op hol sloeg, Steve en ik bleven gelukkig zitten op onze paarden. Ik reed dan ook op het oudste paard dat ze hadden, dus het iet of wat veiligste om op te rijden. De warmte is al goed te voelen en we zijn na het paardrijden naar de Lax Chapel Farm gereden. Daar hebben we de stallen van de varkens uitgekuist en hebben we alle varkens terug in de schuur gebracht, omdat er de komende dagen weer warm weer verwacht wordt. Nadien zijn we dan ook naar de Foresterfarm gereden. Ik heb dan met de pickup-truck op het veld mogen rijden. De meeste auto`s en trucks in de USA zijn automatic`s, dus ist gewoon een principe van gas geven en remmen. Na het door het veld te rijden, hebben we het vee verplaatst en de omheining voor morgen al geplaatst. In de namiddag weer even tijd gehad om op de pc te tokkelen. Ik ga sebiet met Marie naar de Piggly Wiggly, frambozen plukken en daarna komt Mary-Ann eten. Luke gaat koken en als hij hulp nodig heeft, zal ik wel helpen...
Dag 5: Zondag, misdag? Mary-Ann is naar de mis gegaan en heb haar gezegd dat ik volgende keer wel zou meegaan. Ik ben met Steve naar de farm gegaan en heb voor de varkens gezorgd de stal van de kleinere varkens uitkuisen en dan zorgen dat ze genoeg eten hebben. Na de varkens moesten we naar een andere weide rijden waar we de koeien meer weide hebben gegeven om te grazen. Als dat gebeurd was hebben we nog meer bloemekes geplukt. Het plukken van die bloemen doet Steve omdat de beesten die bloemen niet eten. Hij gebruikt ook geen pesticiden of onkruidverdelgers, zo probeert hij op een natuurlijke manier de bloemen in capaciteit te verminderen. De geplukte bloemen smijt hij op de weg bij de Lax Chapel farm (waar de varkens staan). Op die manier probeert hij ervoor te zorgen dat de zandweg amper last heeft van erosie. Daarna ben ik met Mary-Ann naar Johnsville gegaan. Elke eerste Zondag na de 4de juli is er het Brat fest. Daar kan je braadworsten en hamburgers eten en luisteren naar verschillende Countrybands. Er is daar ook een ballroom, waar er ook een band speelt. Ik heb nog nooit zoveel oudere mensen zien dansen met elkaar. Het was wel leuk om te zien. ;) Wat later zijn we naar huis gereden en hebben Steve en ik nog met de paarden gespeeld, kleinere grondoefeningen.
Dag 6 We zorgen dat de varkens vers water hebben en kijken hoe het gesteld is met het voer, dat hebben we dan bjigevuld en we hebben voor een extra water`bad` gezorgd bij de grotere varkens in de weide. Nadien zijn we naar Steve zijn pompoenveld gegaan. In de winter geeft Steve pompoenen en appels aan zijn varkens. Doordat het amper geregend heeft en het zo warm is, hebben we het veld water gegeven, door zware emmers water van de ene kant naar de andere te zeulen... Ik heb op een gegeven moment toch gevloekt en mijn broek werd er niet droger op... Eens een morser altijd een morser! . Na de lunch zijn sproeiers gaan kopen, zodat we dit niet meer hoeven doen. Daarna zijn we gaan wandelen met de paarden om te kijken hoe het met de velden gesteld is. De velden zijn aan de droge kant, dus regen is welkom!
Dag 7 We hebben de stal van de kleinere varkens gekuist en bereiden ze voor om naar de wei te gaan. Als dat gebeurd hebben we weinig opkuis werk in de stal. JOEPIEE! Nadien hebben we nog wat extra wei gegeven aan de koeien. Omdat Steve naar de tandarts moest gaan, hebben we veel op een snel tempo gedaan en had ik nog wat extra tijd om dat hioer allemaal aan te vullen... Wat de namiddag inhoud... We`ll see!! To be continued...
Namiddag dag 3: Ik ben samen met Marie gaan 'shoppen' in Kiel. Eerst zijn we naar de bank gereden, zodat ik geld kon afhalen. We zijn naar twee verschillende banken gegaan, om dan uiteindelijk in een soort van Apu-winkeltje (Simpsons), maw een tankstationwinkeltje geld af te halen. Het dorpke op zich ziet er klein en netjes uit, maar veel valt er niet te beleven. Marie laat een aantal zaken zien, zoals het huis waar Steve opgegroeid is, het park (waar je in kan rijden met de auto, kinderen kunnen spelen en waar mensen begraven worden) en na deze kleine rondleiding rijden we naar de 'Piggly Wiggly'(supermarkt). Net zoals in sommige filmkes staat er ne kerel klaar aan de kassa om u boodschappen in zakken te doen. Na boodschappen, heb ik nog frambozen geplukt, terwijl ik opgeten werd door muggen. Nadien ben ik naar Mary-Ann (mama Steve) gegaan om te eten en hebben we wat tv gekeken.
Dag 4: Vanmorgen hebben we de kleine varkens terug binnengelaten in hun kleinere stal. Dus moesten we maar een stal moeten kuisen, omdat de grotere varkens nog op de weide stonden. Alle varkens moesten terug naar binnen leiden, omdat het gewoon te warm is voor de varkens om buiten te blijven, zonder genoeg afkoelingsmiddelen. Toen we de de grotere varkens gingen checken in de weide, kwamen we tot de vaststelling dat er een varken gestorven was. Waarschijnlijk van de hitte en gebrek aan afkoeling. Omdat varkens niet zweten zoeken ze afkoeling in water, modder of schaduw om hun temperatuur te regelen. Dus hebben we de varkens terug naar de stallen gebracht. De koeien, die op dezelfde farm als de varkens staan, hebben we meer weide gegeven en meer schaduw. Ook de koeien die ergens anders staan hebben we meer weide gegeven en daar hebben we ook terug wat bloemekes geplukt. Tijd voor lunch, dus rijden we terug naar Steve zijn huis. De namiddag wat chillen, want het is terug te warm om buiten te werken. Ik ben met Mary-Ann naar Lake Michigan gegaan. Daar hebben we op het strand gewandeld, met de voetjes in het water. Het leek alsof we aan de zee waren, maar toch was het niet zo. Je ziet er alle typische dingen (surfers, jetski`s, beachvolley,...). In het naar huis rijden, zijn we langs de sjiekere huizen gereden. Toen zei Mary-Ann dat ik mijn familie bijeen moest roepen, om dan met z`n alle te verhuizen naar de USA. Thuis aangekomen is Mary-Ann begonnen aan het eten en dan ben ik met Steve naar de farm gereden om de grotere varkens weer naar de weide te brengen. :)
Dag 2: We zijn eerst naar de varkens gegaan, om de stallen uit te kuisen en daarna hebben we geprobeerd om ze naar de wei te krijgen. Helaas is deze poging mislukt, maar er was een kleine vooruitgang tegenoover de dag ervoor. Na de varkens zijn we naar de koeien gaan bekijken. Hij heeft 3soorten koeien de gewone koeien (met zwarte en witte vlekken), Black Angus en Herefords deze koeien krijgen elke dag een stuk nieuwe wei om in te grazen. Als ze hun nieuw stuk gekregen hebben, maken we al een nieuwe omheining voor de dag nadien. En daarna plukken we de bloemekes uit de wei die de koeien niet eten. In de namiddag hebben we niet veel meer gedaan. Het was gewoon te warm om nog te gaan werken. Veel zweten hoort er ook bij ik kon mijn sokken uitwringen en de rest was doorweekt, alsof ik juist een douche had genomen... Om 18u10 zijn we vertrokken naar Sheboygan, waar de 4de juli viering doorging. Veel Amerikanen verzamelen zich met hun coolboxen en stoeltjes/dekentjes rond een grasput (amfiteather uit gras), om naar het "concert" te luisteren. Direct daarna was er vuurwerk en zijn we naar huis gereden.
Dag 3: Eerste werk van de dag nogmaals de varkens naar de wei proberen krijgen. Wat een succes!! Toch tof om te zien hoe die beestjes waggelend en knorrend door de wei wandelen. Dan moesten we de beesten zover krijgen dat ze zich gingen afkoelen in het waterbad. Na enige tijd is dat gelukt en begonnen ze al te graven en te ploeteren in de aarde om een modderbad te maken; 't zullen ook altijd vetzakskes blijven die beesten. Na de grote varkens zijn we de stallen gaan kuisen en hebben we de kleinere varkens buiten gelaten. Ik heb een naam moeten bedenken voor een varkentje dat gewond is. Blijkbaar is het zo dat varkens als ze ziek worden of serieus gekwetst raken, sterven. Maar dit varkentje maakt vooruitgang van niet lopen en suf blijven liggen, huppelt het regelmatig rond (weliswaar op 3 poten). Dus omdat het z'n sterk varken is, heb ik hem Hercules genoemd met goedkeuring van Steve natuurlijk. Na de varkens zijn we terug naar de koeien gereden, om ze terug een stuk wei bij te geven, water te verversen en de mineralenbak aan te vullen. De voormiddag is voorbij time for lunch!
Op 2 juli 2012 vlieg ik vanuit Brussel naar Milwaukee (Wisconsin). Steve zal me opwachten aan de vlieghaven, waarna we naar 'the farm' rijden.
* Gaat alles vlot verlopen tijdens en na de vlucht? * Wat ga ik daar allemaal meemaken? * Hoe zou het leven op een boerderij zijn en dan nog in Amerika? * Hoe zwaar gaat het zijn om elke dag vroeg op te staan? * Wat ga ik daar allemaal moeten doen? * Wat gaat mij het meeste bijblijven? * Wat gaat er allemaal gebeurd zijn, als ik terug ben in dat Belgenlandje?
Op 9 augustus 2012 kom ik terug aan in Brussel, rond 9u30.
Dus plukken die handel! Na de bloemen vakundig te verwijderen, zijn we naar de andere boerderij gegaan om de beestjes te checken. Vandaag was het de beurt aan de grote varkens om naar een andere locatie te gaan. We hebben eerst de omheining geplaatst en daarna de beesten naar hun nieuw plekje te brengen. Steve heeft dan de spullen, voederbak en waterbakken nar het veld gebracht. Aangezien het maar 5 grote varkens zijn, kon het geen kwaad dat de varkens in de zelfde wei waren. Ze waren toch bezig met het verkennen van hun nieuwe gebied en als ze inde nabijheid van de tractor waren liepen ze weg. 
Jullie mogen denken: "piece of cake!", maar het vergt meer concentratie en inspanning dan ge denkt. Zeker wanneer er onkruiden zijn die geweldig veel op de pompoenplanten lijken! Steve was op datzelfde moment hooi gaan snijden.
Spijtig dat zo'n weedeater geen grotere tank heeft, dan had ik zeker meer rijen gedaan.
best wel grappig om te zien.
Except today!
