Dag 23 (donderdag): De missie is geslaagd! We hebben de kleine varkens in de wei gekregen! JOEPIEE!! De wei stond al enkele dagen klaar om de kleine spruitjes te ontvangen. Door de vele regen die eindelijk uit de lucht gevallen is, moesten we het natte voer uit de voerbakken scheppen. Geloof mij het is geen gemakkelijke opdracht als de varkens zich komen moeien en hun neuzen onder u arm duwen of in u broek of schoenen beginnen bijten. Na het natte voer weg te scheppen, konden de de beestjes naar hartelust eten. We hebben het vee van de Lax Chapel als van de Foresterfarm meer plaats en gras gegeven. Nadien zijn Steve en ik naar een hooiveiling gegaan. Op een grote zanderige parking stonden 13 aanhangwagens met hooi klaar om gekeurd te worden door de kopers. Plotseling rijdt er een klein auto'ke (beetje het type van de Creme glackes) naar de eerste aanhangwagen. Dan begon hij zo rap te babbelen. bijna zingen, de prijzen af te roepen en hup voor ik het wist wast verkocht! Wij zijn naar huis gereden met de kleinste aanhangwagen. Steve zal ergens anders nog hooi moeten vinden... We hebben het hooi gedropt bij de schuur waar Mary-Ann woont en zijn gaan lunchen. Niet veel daarna begon het te regenen en hebben we het hooi "rap" binnen gebracht. De regen was vrij hevig, niet veel later kam er nog donder en bliksem bij te pas. Omdat buiten werken in dat weer bijna onmogelijk was, leek binnen schuilen en droge kleren aandoen een wijze beslissing. Een halfuur daarna scheen de zon weer en zijn we naar de Lax Capel Farm gereden om de toestand van de kleine varkens te checken. 3 kleine deugenieten zijn onder de omheining gekropen. Wat later bleek dat er geen elektriciteit op de omheining stond, vandaar de "ontsnappingen". Omdat er ook veel onkruid stroom wegneemt van de omheining zelf, hebben we de stukken errond moeten weedeaten. Weedeaters zijn te vergelijken met grote mixers, maar dan gelijk een grasmachine, dus een staafgrasmachine??
Dag 24 (vrijdag): De aanhangwagen van de hooiveiling moest teruggebracht worden naar Reedsville, een bijna evenklein dorpje als Kiel. Nadien zijn we naar de Lax Chapel Farm gereden. Terwijl Steve de varkens en het vee checkte, heb ik het veld afgereden met de kleine tractor. Daarna zijn we naar de farm van Harvey Work gegaan. Hij is ook diegene die de pigworkshops georganiseerd heeft. Hij heeft op zijn farm, 3 verschillende soorten varkens: Chesterwhites, Tamworth pigs en Large Blacks. De eerste zijn de varkens die wij kennen, de rozige varkens. Harvey en Steve hebben veel met elkaar gepraat. Harvey heeft veel ervaring met bepaalde varkens te kweken. Steve is aan het twijfelen om zijn varkens te kweken met een ander soort. Ik heb ervan genoten om de verschillende varkens te kunnen bekijken. 2 van zijn Chesterwhite zeugen en zijn een van zijn Large Black zeugen, hadden een paar dagen voordien gejongd, dus kleine roze en zwarte varkentjes. Harvey had in aparte stallen nog Tamworthbiggen, die niet meer afhankelijk waren van de mama. Na de 3soorten te kunnen vergelijken van big tot volwassen, zijn de Large Blacks schattig. Hun grote oren zijn dan misschien niet handdig, maar dat maakt hen uniek. De Tamworth biggen zijn zeer schattig als ze klein zijn, de volwassen versie van Harvey vond ik maar niks. In het naar huis rijden zijn we gestopt bij de Foresterfarm om het vee meer plaats te geven, een nieuwe omheining op te zetten en onkruid te plukken. Nooit gedacht dat ik zoveel onkruid uit de wei ging plukken.
Dag 25 (zaterdag): Vandaag is het Farmersmarket, dus Marie was weer weg met de truck. Dat wil zeggen Lynn en Steve konden fietsen... Ondertussen weet ik al ongeveer hoe ik da ding onder controle moet houden. Iets minder afzien en hunkerend denken had ik mijne fiets maar hier. Snelheid halen met diene fiets praktisch onmogelijk, zelfs bij bergaf... Anyway eerste stop Lax Chapel Farm. De stallen van de varkens moesten nog gekuist worden, dus dat hebben we dan meteen gedaan, evenals het water verversen. De zwangere kat lag neer en keek naar ons werk en zag dat het goed was. Ik blijf me afvragen wanneer die ga bevallen, hare buik staat naar mijn mening dik genoeg. De stallen zijn proper, dus moeten we de beestjes gaan bekijken en verzorgen, ale dat doet Steve. Ik heb ondertussen het gras afgereden met de kleine tractor. Nadien zijn we gaan lunchen bij Mary-Ann, om daarna weer op de fiets te springen en naar de Foresterfarm te rijden. Het vee kreeg meer wei en de hun vers stukje voor de dag erna werd afgebakend. Hups terug fietsen dit keer naar de Lax Chapel Farm. Daar heeft Steve gras afgereden om hooi van te maken en ik heb de onkruiden die tussen de pompoenen woekeren geweedeat.
Dag 21(dinsdag): "Butcherday" Vandaag zijn we eerst naar de Foresterfarm gereden om het vee te verzorgen en verplaatsen. Steve heeft een kar gemaakt zodat hij de drinkbak en de mineralenbak van de dieren gemakkelijker kan verplaatsen. Je moet het nu niet meer meezeulen, maar je moet wel trekpaard spelen. Het vee hebben we vandaag verplaatst naar de andere kant van de weg. het was al een beetje warm, dus zo spectaculair was het niet, geen mini-stromloop. Het meeste werk hebben we moeten doen bij de Lax Chapel Farm. We moesten er eerst voor zorgen dat de grote varkens geen toegang meer hadden tot hun 'tuintje'. Ik had enkel de deuren toegeschoven, maar 3 wroeters hebben zich tussen de deur kunnen duwen om toch buiten te geraken. We hebben de varkens dan weer naar binnen gestuurd en tegoei opgesloten. Nu dat we toch daar waren hebben we hekken moeten plaatsen, zodat de varkens en de koeien gemakkelijker in de vrachtwagen kunnen laden. De stallen van de kleine varkens werden nog eens ontmest. Wat zo'n kleine beestjes produceren van mest is toch ongelooflijk zenne! Nadien hebben we het vee verplaatst van de halfdroge weide waar ze stonden naar de varkenstuin, zodat 3 we ze gemakkelijker kunnen bekijken, selecteren en in de vrachtwagen laden. Eens het vee in de tuin was, moest Steve nog varkens selecteren. Hij heeft 5 varkens gemerkt met een groene streep. Waarna we deze 5 varkens moesten scheiden van de rest van de groep. Na een beetje spelen met de staldeuren werden de varkens van elkaar gescheiden. Steve is van plan de varkens die blijven (de kleintjes en de 5 grote), naar de wei te brengen eens alles achter de rug is. Dus moesten we eerst de weides inorde gaan maken voor de komst van de varkens. Dus enkele keren over en weer rijden met de tractor met voedsel en een voederbak en de weides waren inorde. Na de lunch kreeg Steve een sms'ke van den trucker dat hij vertrok en er in een halfuurtje zou zijn. Wij zijn dan terug naar de Lax Chapel Farm gereden en hebben het vee nog een laatste keer bekeken en de beste 3 geselecteerd. Toen den truck er was hebben we eerst de varkens een met een paar tegelijk ingeladen, waarna er een schot werd geplaatst zodat de varkens en het vee niet in dezelfde laadruimte zouden zitten. Het inladen van de varkens ging zeer vlot. Bij het vee ging het iets minder, maar toch nog vlotter dan ik gedacht had. Als de truck wegreed, hebben we de hekken afgebroken en het overige vee terug naar de weide gebracht. Nadien hebben we de grote varkens naar de wei gebracht, om nadien ook hetzelfde te proberen met de kleine monsterkes. De kleintjes hebben we niet in de weide gekregen. Steve wil ze ook niet pushen en ziet dit als een training. We hebben ze even laten grazen onderaan het heuveltje dat ze normaal op moesten om in de weide te komen. Eigenlijk hadden ze gewoon heen zin om een heuvelke op te lopen. Ze hebben wel de stal van de grotere varkens gekregen, zodat ze toegang hebben tot de 'tuin'. Er lag veel modder daar, dus elk varkentje is der goe ingedoken. VARKEN VOL MODDER + SNELHEID + BOCHT + ONDERGROND IN BETON = ONDERUIT VLIEGEND VARKEN
Dag 22: Vandaag met Mary-Ann naar Marquette gegaan. Marquette is een inuversiteit in Milwaukee. Zij heeft daar gestudeerd in den tijd en heeft daar ook haar man leren kennen. We hebben daar een beetje rondgeneust in de verschillende universiteitsgebouwen. Stukjes tour meegedaan met andere groepen... In het nieuwe gebouw van rechten, moesten we ons laten identificeren vooraleer we konden binnengaan. Daarenboven moesten we zeggen hoe lang we van plan waren in het gebouw te verblijven en kregen we een briefke mee met enkele bezoekersregels. We werden net niet gefouilleerd! Op het domein stond ook een kapel ter ere van Jeanne d'Arc. Mary-Ann vertelt dat er vroeger, toen zij er schoolliep, vele koppels in die kapel trouwden. We hebben nog een paar andere gebouwen en een kerk bezocht, om daarna naar huis te rijden.
Dag 20 (maandag): Vandaag opstaan om 7u, ontbijten, wachten tot Steve er is om dan naar de Lax Chapel Farm te rijden. We hebben de grote varkens even achter de schuur op het gras laten grazen zodat we hun stal konden opkuisen. Nadien kwamen de stallen van de kleine varkens in aanmerkimg. als de varkens in hun opgekuiste stal losgelaten worden, beginnen ze rond te lopen. Zouden ze dan denken: "Oh, let's make an even bigger mess today!" Anyway Steve heeft in de schuur twee katten, ne rosse kater (ne grote flodderaar) en een witte katin, die hoog zwanger is. Ik ben is benieuwd of ik die klein spruitjes nog te zien krijg voor ik vertrek. Het vee op de Lax Chapel Farm moest ook een nieuw stukje weide krijgen en we hebben iets van voorbereidend werk gedaan voor morgen. Morgen komt er een truck die naar de slager rijdt, dus gaan we afscheid nemen van 10 grote varkens en 3 stieren. Na de omheining te plaatsen, zijn we naar de Foresterfarm gereden om ook daar het vee meer plaats te geven. Normaal komen ze altijd achter ons aan gewandeld om dan hun nieuw stukje te plunderen. Dit keer keken ze ons aan van: 'Jullie mogen die heuvel op, maar wij blijven schonekes staan!' Het water werd ververst, de mineralen werden toegevoegd en de schaduw werd voorzien door de bomen. Vandaag zou het tegen de 40graden worden, 't was iets voor de middag, maar het zweet liep al van mijne rug. Steve is van plan een mobiel hutje te maken voor zowel vee als voor varkens, daarenboven wil hij ook een soort van koelingssysteem ontwikkelen/ontwerpen voor de varkens wanneer ze op de wei staan. Dus in de namiddag hebben we een paar dingen uitgeprobeerd, niet alles had het gewenste resultaat dus moet er verder over nagedacht worden. In de werkplaats ligt zoveel rommel en machines die herstelt moeten worden, dat er tijd te kort is. Steve wil mij zoveel mogelijk laten doen, dus het volgende op het lijstje: lassen. Hij heeft een ijzeren hek, waarvan sommige draden losgekomen zijn of scheef hangen. Steve is duidelijk iemand die niets kan weggooien dat heeeeel misschien nog bruikbaar is. Het doel was dus het hek te repareren. Na een paar pogingen heb ik da spel iets of wat onder controle en lukt het redelijk om die dingen schoon aaneen te lassen.
Vandaag was weer een normaal uur. Marie staat elke zaterdag met hun vlees op de farmersmarket. Zij heeft de pickuptruck nodig om de tent en het vlees te vervoeren. Dus zijn Steve en ik met de fiets gegaan. Hij op ne koersfiets en ik op ne mountainbike waarvan de vittessen zelfs niet aangeduid staan. Erg goed rijdt dat ding niet, maja beter da dan niks. We zijn eerst naat de Lax Chapel Farm gegaan om de varkensstalop te kuisen en het vee te verplaatsen. Nadien zijn we naar de Foresterfarm gereden. Nu plat is het lanschap niet, maar op een fiets met 'crappy' vittessen was het een tochtje om U tegen te zeggen! Anyway uitgedroogt en bezweet hebben we het vee ginder een nieuw stuk halfdroog gras gegeven, voor sappig gras gaat het veel meer moeten regenen. Na een kort hydrateermoment kon de helse weg terug naar huis beginnen. In de namiddag hebben we niet veel gedaan. Het was te warm om buiten te komen. We hebben dan pizza gegeten bij Mary-Ann en daarna ben ik gaan slapen.
Dag 19(zondag): Vandaag voorspelt het weer weer veel hitte. Vandaar dat we vroeger moesten opstaan om de varkens terug in de schuur te laten. De stallen moesten dan uiteraard eerst gekuist worden, want kleine varkens maken ook ne mesthoop! Als alles geregeld is, gaan we het vee ginder een nieuw stukje gras geven. Daarna rijden we naar de Foresterfarm om het vee te verplaatsen en hun meer mineralen te geven. In de namiddag zijn we naar het Maritiem museum van Manitowoc gegaan. Daar lag de USS Cobia, een duikboot die meevocht in WO II. Ik moet zeggen de films laten zo een duikboot veel groter uitschijnen dan het werkelijk is. Alle knopkes en hendeltjes die daar te zien zijn en de kliene ruimtes...respect voor die vele mariniers die daar opgepropt zaten dagen aan een stuk! De gids had een nogal turbospraakgebrek en het ging zo snel dat je je afvroeg of hij wel ademde tussendoor. Blijkbaar dronken de mariniers aan boord van de duikboot in den tijd een cocktail van torpedobenzine, wat eigenlijk grotendeels uit gedestilleerde alcohol bestond. In het museum zelf kon je vele modellen bezichtigen van boten die daar ook gemaakt werden. Er stond in een van de ruimtes ook een model van een Japans passagiersschip dat een route had van ergens in Japan naar Amerika. Het schip was bekend om zijn grote en luxe aan boord en werd daarom The Queen of the Pacific genoemd. Tijdens WO II werd het schip omgebouwd tot een ziekenhuisschip. Het schip werd ook niet aangevallen door de US omdat het geen wapens aan boord had en dus ongevaarlijk was. Uitleg van een Amerikaanse papa aan zijn zoon: "Well son, this is a Japenese ship that was blown to pieces by the Us Army." En zo wordt geschiendeis herschreven... Nadien zijn we naar huis gereden en op weg daarheen zijn we gestopt voor een ijsje.
JOEPIEE!! De wei stond al enkele dagen klaar om de kleine spruitjes te ontvangen. Door de vele regen die eindelijk uit de lucht gevallen is, moesten we het natte voer uit de voerbakken scheppen. Geloof mij het is geen gemakkelijke opdracht als de varkens zich komen moeien en hun neuzen onder u arm duwen of in u broek of schoenen beginnen bijten. Na het natte voer weg te scheppen, konden de de beestjes naar hartelust eten.
