Hello everybody,

Het is volgens mij al een tijdje geleden dat ik nog iets van mij heb laten weten. Ik moet zelfs mijn eigen blog lezen om te kijken waar ik geëindigd ben. Wel, na het hele skiavontuur en mijn beklijvende cursus Fins, ben ik met goede moed aan het weekend begonnen.

En hoe beter het weekend beginnen dan met de sauna. Het is een feit, de sauna is hier ingewijd. (Het rijmt nog ook) Alle Finnen verdwijnen hier als sneeuw voor de zon vanaf 15u vrijdagnamiddag en dus hadden we het hele kot en ook de sauna voor ons alleen. Om vier uur besloten we om te gaan fitnessen om daarna in de sauna te kruipen. Nu doen we dat nog in de bikini, maar we weten ook dat dat niet kan blijven duren. Binnenkort is de snowhappening en dan mag alleen de handdoek mee naar binnen. In elk geval het was er lekker warm en de douche daarna was niet zo erg als ik gedacht had. Dat had ook wel te maken met het feit dat ik het water (per ongeluk) warmer zette in plaats van kouder.

Zaterdag besloten we om naar de winkel te gaan, omdat het eten zo goed als op was en omdat er hier geen auto of chauffeur ter beschikking waren, besloten we dat te voet te doen. Geen probleem, als het geen -20°C zou zijn. De eerste kilometer was er geen probleem, het ging zelfs vrij vlot. Tot we merkten dat onze haren en wimpers begonnen te bevriezen. Met witte wimpers en bevroren handen kwamen we na een uur aan in de winkel. Daar konden we even terug opwarmen voor we met onze volgelade rugzakken terug naar huis trokken. Niet het meest briljante idee, maar we hadden wel weer een volle ijskast. EN niet onbelangrijk ijs! dat lekker fris bleef dankzij de lage temperatuur buiten.

Nu zijn we natuurlijk al weer een paar dagen verder en naar Finse gewoonte hadden we het weer ongelofelijk druk. Anderhalve dag les per week… Pff, ik snap niet hoe de Finnen het hier uithouden, maar ja ik zal me hier moeten aanpassen aan hun gewoontes en dus ook gene vinger meer uitsteken. Spijtig genoeg moet ik niet enkel de Finse lectoren te vriend houden, maar ook de Belgische en dat betekent aan mijn e-portfolio sleutelen. Ik heb er al wat werk in gestoken, maar heb voor morgen ook nog wat werk.

Ik dacht vandaag even op het meer te gaan wandelen. Toen ik aan Anne ging vragen of het wel veilig was, knikte ze en zei enthousiast “Yö yö”. Ik zag me daar al over het water lopen als ene Jezus van Nazareth tot Anne me vroeg of ik een ijspik had om mezelf uit het water te hijsen voor als ik door het ijs zou zakken. Aangezien ik niet Jezus van Nazareth ben en dus ook niet herrijs als ik ergens dood neerval, ben ik maar terug naar mijn kamer gegaan om een boek te lezen. Maar misschien gaan we mogen met zijn allen naar het meer. Als ik dan door het ijs zak, zijn er nog drie over om mij hieruit te trekken en hulp te halen.

Ik zal nog wel laten weten of ik het overleefd heb of niet.

Oh, nog een belangrijk nieuwtje. Ik ben weer één stap dichter bij mijn diploma. De credits voor mijn eerste leerjaarstage zijn binnen. Nu nog leerzorgstage en keuzestage en ik ben officieel een leerkracht lager onderwijs.

En nog iets dat ik vergeten ben. Na hier een maand te zitten, kregen we gisteren te horen dat er een vereniging is voor Erasmusstudenten hier in Finland, die vanalle activiteiten voor ons regelt. Zo ook een reis naar Lapland! Het is al geboekt en heel de reis (5 dagen Lapland) zal ongeveer zo’n 500 euro kosten. Ik vind dat persoonlijk een koopje, toch als je weet wat dit allemaal inhoudt (verblijf, vervoer, voedsel, skiën, hondenslee, bezoek aan de Kerstman, ijsvissen, enz.)

Ik ben heel content nu. Ik dacht er ook nog ne partycruise bij te doen naar Stockholm, maar dat zal niet gaan, want dan komen de papa en meter richting Helsinki en dat wil ik niet echt missen.

Ok, nu denk ik dat ik echt alles verteld heb.

Tot de volgende

Lotte

09-02-2012 om 20:11 geschreven door Lotte Van Dessel  

Moi!

Het begint hier meer en meer op de Noordpool te lijken. De temperatuur zakt hier nu tot -18°C (minus kadecsäntoista), maar ik hoor dat de temperatuur in België ook onder de nul zit. Aangezien ik meestal binnenzit, heb ik er wel nog niet veel van gemerkt. Dit weekend gingen we normaalgezien iets doen, maar om de een of andere reden is dat niet doorgegaan, dus dan hebben we maar gekuist. Jaja, heel het kot van onder tot boven was sprankelend schoon dankzij onze noeste arbeid. Spijtig genoeg ziet ge daar nu al ni veel meer van. Ik had eigenlijk voor en na foto’s moeten nemen om het verschil te laten zien. Mieke en ik als Sien en Maria.

Als gevolg van het wegvallen van onze activiteit, hebben we dan maar op de computer gezeten en gelezen. Het draadloos internet was wel weer weg en mijn boek was tegen zondagmiddag ook al uit, maar op een of andere manier heb ik mij toch niet verveeld. Dit weekend hadden we ook wat problemen met de radio. Ze hebben hier beneden dag en nacht de radio opstaan, maar blijkbaar hebben we in de living en in onze kamers daar ook een verbinding mee. Dat ding begon ineens te spelen (of beter gezegd kraken) en ik maar rondkijken. Ik heb zelfs op een moment mijn oor tegen de tv geplakt om te horen of daar iets mis mee was, maar het was dus de radio.

Na een tijdje stopte het gekraak wel, dus wij rustig in ons bed. Tot dat ding ’s morgens vroeg terug begon te kraken. Om 8 uur ben ik daar wakker van geworden, maar volgens Lieve was het al veel langer bezig, want zij lag al van 5 uur wakker. Al maar goed dat ik door alles doorslaap dan.

Mieke en ik gingen dan maar tijdens de middag op bezoek bij Wally om te vragen hoe dat ding werkt. Dus wij met twee naar het zevende verdiep en aankloppen bij de kamer waar we reggaemuziek hoorden. Wat gegiechel, gebonk en gefrummel met de riem en Mieke en ik wisten genoeg... Aangezien we Wally zen liefke de vorige dag ontmoet hadden, de deur dicht was en er muziek speelde, hadden we het misschien moeten voorzien, maar dat was dus niet het geval. De uitleg over de radio voelde dan ook ietsje ongemakkelijk aan.

Deze week begonnen onze lessen in het Fins en het was ni echt wat ik gehoopt had. We gingen van den hak op den tak om terug op een of andere manier op den hak te belanden. Ik kan wel het uur zeggen en kan de getallen ook lezen. Voor de rest hebben we ook de kleuren, dagen van de week, maanden en 15 werkwoorden zonder enige logica omtrent vervoegen gezien. Deze thema’s kon ik nog afleiden. De rest van de woorden waren redelijk random. Die hebben we dan maar onder de naam other shitty Finnish words onderverdeeld. Uit frustratie hebben we het meeste van die lessen gewoon zitten lachen met het minste. Vandaag hebben we de laatste twee uur van Fins en dan is het gedaan. eindelijk! Ik heb ook een Fins essay moeten schrijven met het onderwerp: Wie ben ik? Aangezien dat essay bestond uit zinnen als ik ben een meisje, was het niet echt hoogstaand, maar goed genoeg om erdoor te zijn.

Dinsdag zijn we gaan skiën. Een hele week ernaar uitgekeken en als het dan zover was hadden we geen zin meer (dankzij 5 uur Finse les). Eens daar aangekomen was dat wel over. Ski’s huren, pasje voor de lift kopen en we konden vertrekken. Het was in het begin niet echt gemakkelijk en ik moest er even terug inkomen, maar uiteindelijk ging het wel. Mieke kon ook al skiën, maar Tina en Lieve hadden het nog nooit gedaan. Voor hun was het dus nog eens extra moeilijk, maar uiteindelijk waren er geen gewonden. Wel, bij ons toch niet. Een Fins meisje (ik ben de naam vergeten) had een gezwollen voet en daar zijn ze mee naar het ziekenhuis geweest, maar ze had niets gebroken.

Na het skiën naar het ziekenhuis om het meisje te bezoeken, dan haar auto naar huis doen en dan richting McDonalds. Toen we eindelijk thuis waren, ben ik toch meteen in mijn bed gekropen.

Ik denk dat ik het interessantste wel verteld heb. Als het niet zo is, dan hoort ge het wel.

Groetjes

Lotte

03-02-2012 om 10:07 geschreven door Lotte Van Dessel  

Hoi Hoi,

Gisteren en eergisteren heb ik het eens echt druk gehad, want Mieke en ik moesten naar Helsinki. Maandag kregen we een paar sites met informatie over het openbaar vervoer. Enkele sites konden we toch gebruiken en zo moesten we onze route uitstippelen naar twee organisaties.

Dinsdag was natuurlijk het spannendste omdat we nog nooit in Helsinki geweest waren. ’s Morgens vroeg uit ons bed en dan naar de bus wandelen. Toen de bus aankwam moesten we uitleggen dat we naar Helsinki gingen en het leek alsof de buschauffeur ons niet echt begreep, maar in gebroken Engels kwam er dan toch een ‘sit down’ uit en dat deden we dan ook.

Een half uurtje reden we tot we aan een tankstation kwamen in Nurmijärvi en iedereen ineens de bus uit vluchtte. Ja, wat doet ge dan. Een beetje angstig in het rond kijken tot de buschauffeur eerst naar ons wijst om dan wild naar een andere bus te gebaren. Over een overstap had Tarja (onze leerkracht) ons niets verteld, maar het maakt niet uit als we maar in Helsinki geraken. En alle geluk, we geraakten er ook in één stuk.

In het busstation hebben we dan een kaartje van Helsinki gevonden en dan onze weg uitgestippeld. Aangezien we drie uur over hadden (Stel u voor, ik drie uur te VROEG), zijn Mieke en ik iets gaan drinken. Met een chocomelk en muffin rijker en €8,60 armer -_- zijn we naar het winkelcentrum getrokken, waar de prijzen en de kleren alle geluk meevielen. Soms nog wat alternatieve of gothic winkels, maar ook Only, Vero Moda, Accessorize, enz.

Na een paar uur rondkijken zijn we dan toch maar naar the Youth department getrokken. Volgens Tarja een half uurtje stappen, in werkelijkheid het dubbele. Het was ook wat harder beginnen sneeuwen, dus de wandeling was niet echt aangenaam, maar uiteindelijk zijn we er toch op tijd aangekomen. Ze gaven ons daar een rondleiding en ik moet zeggen dat ze het daar goed hebben. Nieuwe computers, een kunstgalerie, een kleine toneelzaal, een eigen radiozender, twee opnamestudio’s, een graffitimuur, enz. Een stuk imposanter dan de Belgische jeugdhuizen.

Dan nog een paar vragen en een uur terugwandelen om bij de bushalte onze bus niet te vinden. Blijkbaar delen ze de bussen in: lange afstanden en korte afstanden. Maar in het Fins is dat nogal moeilijk te lezen. Ben ik blij dat er hier ook een kleine Zweedse bevolkingsgroep is die ook geen bal van het Fins verstaan. Met behulp van de Zweedse borden vonden we dan toch nog de bus en kwamen we ’s avonds om 19u terug in Kiljava aan.

Gisteren was iets minder chaotisch. Het ging zelfs heel goed. Bus op, overstappen, bus af, volgende bus zoeken, bus op, bus af, wandelen naar het juiste adres. Of toch het adres dat Tarja ons had gegeven, het verkeerde dus. In het midden van een wijk dan maar gaan aanbellen bij een meneer die ons de weg naar the International school of Espoo uitlegde met gebaren.

Op de weg naar daar nog een paar keer de weg gevraagd, maar niemand kende de school, dus dan maar op de hoek van het straat in het Duits staan vloeken.

“Scheiße!”

“Germans? Do you need help?”

Duitsers zijn hier blijkbaar geliefd, want ene keer Scheiße roepen en ze schieten ons te hulp. Wel die man heeft ons de weg naar een school getoond, maar hij wist wel niet zeker of dat een internationale school was. Het was er dus ook geen, maar daar kwamen we dan weer een andere man tegen met een gsm met internet en een gps. Even het adres opzoeken op de site en dan ingeven op de gps en we hadden eindelijk de juiste weg te pakken.

Even gebeld naar David om te zeggen dat we te laat gingen zijn, maar dat was geen probleem. Toen we 20 minuten te laat aankwamen bood hij ons een theetje aan en konden we eindelijk beginnen aan ons interview. Uiteindelijk hebben we twee vragen gesteld en heeft hij de rest van onze vragen tijdens zijn lange, maar eigenlijk heel interessante uitleg, beantwoord.

Op het einde van het gesprek waren we meer bezig over het noorderlicht en vakantiehuisjes in het bos, dan over de school en de werking ervan. Het noorderlicht was blijkbaar zichtbaar in onze streek, dus wij met zijn vieren op het dakterras gekropen om te ontdekken dat er hier te veel bewolking is. In het Verenigd Koninkrijk konden ze het zien, maar hier dan weer niet. Maar volgende maand proberen we het nog een keer.

Tja, dat was het zo’n beetje. Twee wijze lessen geleerd: check altijd de informatie die Tarja u geeft en het is niet omdat je in het noorden zit, dat je het noorderlicht kan zien.

Groeten uit Finland

Lotte

26-01-2012 om 19:23 geschreven door Lotte Van Dessel  

Hallo iedereen,

Ik ben volgens mij echt een schrijftalent. Ik heb net een ellenlange mail gestuurd naar de papa met praktisch geen interessante inhoud, zonder dat hij erbij in slaap zal vallen. Awel, Ik ga het geluk tarten en dat nu nog een keer proberen. Zorg er dus voor dat ge al naar het toilet bent geweest en houdt uw brillendoos klaar, want hier komt het.

Zoals elk weekend verdwijnen hier de Finnen plotseling. Het ene moment staan ze nog voor uwe neus, het andere moment pakken ze hun biezen en ‘POEF’ verdwenen. En dan is het hier verdomd (of voor iedereen die Fins wilt leren ‘helvetin’) stil. Met elke levensvorm verdwenen van de zesde verdieping was het weer even wennen, maar alle geluk waren er ook nog Finnen op de benedenverdiepingen. Spijtig genoeg waren die allemaal vanachter in de dertig of veertig en sprak er genen enkele een woord Engels behalve als ze gedronken hadden natuurlijk.

Omdat deze ietsjes oudere en ietsjes zattere Finnen de benedenverdieping in beslag namen, was het nogal moeilijk om te skypen. Zeker als ze hier ineens een karaokemachine aansluiten met allemaal Finse schlagers. Dus ben ik maar op de gang gaan zitten om te skypen. Had ik eindelijk Jody eens aan de lijn, kwam er daar om de vijf seconden iemand voorbij om mij een beetje uit te lachen omdat ik daar naast de drankautomaat tegen mijn computerke zat te brabbelen. Of kwam de oudste en zatste van den hoop ineens over mijn koppeke aaien. Alle geluk dat ik met zoveel kan lachen, vooral als ik mij heel ongemakkelijk voel.

Normaalgezien hadden we wel iets meer te doen tijdens het weekend. We gingen eigenlijk langlaufen met Olli, Paula en Piritta, maar dat ging niet door. Waarom niet zult ge u wel afvragen. Wel, Piritta had een verkoudheid. Een half jaar wonen ze hier in de sneeuw en die krijgen een verkoudheid, terwijl wij Belgen nog geen sneeuwvlokje gezien hadden en zo gezond zijn als maar kan zijn. Ik heb het ook al tegen onze pa gezegd. Ik zal mijn immuunsysteem een actimelleke moeten kopen om het te feliciteren.

Oh, dit is misschien ook belangrijk. Ik kom ongeveer tien dagen eerder naar huis. Jaja, het schooljaar is hier blijkbaar veel vroeger voorbij. De vlieger brengt mij op 8 juni terug naar ons klein Belgenlandje. Hoera! Moest er mij iemand langer weg willen. Een reis naar Spanje of een ander warm land zie ik ook nog wel zitten. Laat maar een reactie achter op de blog. Ik kan wel niet antwoorden, want de antwoordknop heb ik nog niet gevonden. Aan iedereen die dus al een berichtje gestuurd heeft. Ik heb het gelezen.

Ik heb ook al veel de vraag gekregen of ik al ne knappe en/of rijke Fin (liefst beide) ben tegengekomen. Ik moet iedereen (inclusief mezelf) teleurstellen. Nee, ik ben er nog gene tegengekomen en ik begin te vrezen dat er hier ook geen rondlopen. Misschien moet ik eens opzoeken waar de Nokia bazen wonen, maar blijkbaar werd dat overgenomen door één of andere Braziliaan. DOEME, het zit me hier echt niet mee.

Het misschien moeilijk af te leiden aan het eerste deel van mijn blog vandaag, maar ik krijg hier dus ook nog goed nieuws te verwerken. Voor de laatste maand hier, ga ik in Helsinki verblijven en ze hebben hier eens rond gebeld en hebben een kamer voor ons gevonden op een andere campus. Das al in the pocket. Ook kwamen we vandaag te weten dat morgen de Hongaarse studente aankomt met haar man, dus dat betekent dat we hier in het weekend al met zes zitten. Over de Rus is nog niets geweten, maar dat komt misschien nog wel. Tina en Lieve zijn ook van kamer verhuist. Niet dat ik hen weg wou, maar dit betekent wel meer plaats in de badkamer. En aangezien ze in de kamer naast ons liggen, valt het afscheid hier niet te zwaar.

Ook hebben we onze eerste echte opdracht gekregen: bezoek twee organisaties die met kinderen werken en vraag hen hoe ze werken, welke fondsen ze krijgen, enz. De organisaties te pakken krijgen is hier een hele opdracht. Ze verbinden u steeds door of laten u een mailtje sturen en antwoorden dan niet meer. Blijkbaar typisch Fins, maar ik laat me niet doen hoor. Morgen den David Schandley eens een beetje gaan lastigvallen en een bezoekje aan zijn school afdwingen.

Terwijl we dan deze organisaties bezoeken komen we ook eens buiten de campus. Morgen dus Helsinki bezoeken met zijn tweeën, geen begeleiding en geen kaart. Een hele uitdaging ook al vinden we de plaats waar we een gratis kaart kunnen ophalen. Daarom deze avond vroeg in ons bed en hopelijk eens doorslapen, want om de één of andere reden wordt ik hier ’s nachts altijd wakker.

Awel zie hier, de langste blog tot nu toe. Als er iemand in slaap gevallen is, laat het dan maar weten, dan zal ik nog wat werken aan mijn schrijftaal.

Greets

Lotte

23-01-2012 om 19:30 geschreven door Lotte Van Dessel  

Gisteren zijn we nog maar eens naar de winkel geweest om onze voorraad aan te vullen. Op enkele dagen tijd waren onze kasten al zo goed als leeg. We onderschatten ons hier echt. Daarom hadden we een boodschappenlijstje gemaakt met daarop bv. 8 broden, fruitsap, fruit, groenten, yoghurt, enz. Uiteindelijk kwamen we met 2 rugzakken, een plastic zakje en onze handen vol terug aan. De prijs viel weer supergoed mee.

’s Avonds was er een feestje omdat Henna verhuisde. De mannen hier hadden natuurlijk heel wat bier van de winkel meegenomen. Toen wij gingen slapen lagen er 20 blikjes op de tafel. Voor drie man kan dat toch al tellen. Hier krijgen ze heel wat statiegeld voor hun afval. 20 cent voor een flesje van een halve liter. 15 cent voor een blikje. Toen we de winkel binnenkwamen snelden ze naar een machine in de muur en begonnen hun vuilniszakken leeg te maken. Op het einde van heel dat gedoe hadden ze toch ferm over de 20 euro in hunne pocket.

Op het feestje zelf hebben we hun jungle speed leren spelen. Na een tijdje ging dat vlot. Een stresskieke zoals ik ben was ik bij de laatste twee. Dat spel is echt niks voor mij. Ik wordt daar zo zenuwachtig van. Tien minuten na dat spel was ik nog altijd hyper.

Vandaag hadden we in de voormiddag geen school. Een licht ontbijt en om 11u al weer middagmaal. Dan om 13u naar de les om ons drie uur te vervelen. Een hele uitleg over verschillende NGO’s waar we eigenlijk geen kneit van verstaan, maar aangezien we dat nodig hebben, bleven we toch wakker. Nu hebben we onze tweede opdracht gekregen: die NGO’s bezoeken. Daar moeten we morgen voor rondbellen.

Na het school even op de computer en dan samen een omelet gemaakt en de afwas gedaan. Dan met de slee naar buiten. Van een helling met de slee was in het begin niet al te makkelijk, maar het ging steeds ietsje beter. Wij met de slee en de Finse mannen namen hun snowboard mee. Tussen de bomen en bijna recht naar beneden. Ik weet niet hoe ze het doen, maar het lukt hun goed. Buiten zijn we enkele meisjes van ’t school tegengekomen. Zij kwamen van de sauna en ze raadden ons aan om dat ook eens te doen om daarna in het meer te springen  Dat laatste weet ik nog niet zo goed, maar we zullen het maar eens proberen. Dan kan dat ineens in mijn Erasmusportfolio: de leerkracht als cultuurparticipant.

Als laatste op de avond heb ik nog even zitten skypen met Marjan die ik veel succes wens met haar examens. Ook hebben we nog even gierig gedaan en pool gespeeld met de ballen die er nog lagen. Ook hebben we zeker de gaten bedekt, zodat we die ballen ook ni kwijt raakten en dan nog even in de living gaan zitten en een babbeltje gedaan over de opkomende presidentsverkiezingen (deze zondag), reizen, school, enz.

En nu zitik hier op de kamer mijn blogje aan het aanvullen. Morgen post ik het dan online, want hier heb ik zoals iedereen al weet geen internet.

Dus tot morgen.

Lotte

20-01-2012 om 09:29 geschreven door Lotte Van Dessel  

Aangezien de week begonnen is, begonnen ook de lessen. Eigenlijk stelt het tot nu toe niet veel voor. De Erasmusstudenten zitten in een aparte klas en omdat enkel Mieke, Lieve, Tina en ik nog maar aangekomen zijn, zitten we dus met vier samen. Het gaat er tijdens die lessen vooral om de verschillen tussen Finland en België. Daarvoor moesten we een presentatie maken en onze studie en het schoolsysteem uitleggen. Ook hebben ze ons de schoomail laten zien. En dat was eigenlijk alles wat we in 2 dagen gezien hebben.

De schooldagen zijn hier ook maar kort. Om 9u15 beginnen en om 15u eindigen. Van 11u tot 12u nog eens middagpauze en om de 45min. 15 min. pauze. Het is hier dus redelijk chill. Binnen twee weken krijgen we les in het Fins om gewoon te worden aan de taal. Dat wordt nogal iets, want ik versta er niet veel van. Ze spreken hier heel snel, dus een conversatie volgen is echt moeilijk.

Gisteren ben ik naar het sportgala geweest, waar ze alle belangrijke sportprijzen uitdelen: sportvrouw van het jaar enz. Ik heb echt de meest geweldige dansers gezien en als ik het op het internet vind, zet ik de link hierop. Foto's zijn voor facebook, want dat lukt niet op de blog. Die zijn te groot. Vandaag na de lessen ben ik hier gaan fitnessen. Na 10 buikspieroefeningen natuurlijk al uitgeput maar ik heb natuurlijk 5 maanden om daaraan te werken.

Ik moet gaan eten, dus ik ga het hierbij laten.

Tot de volgende.

Lotte

17-01-2012 om 16:46 geschreven door Lotte Van Dessel  

Na 2uur en half op de vlieger zijn we aangekomen in Finland. Nina stond ons daar op te wachten met één auto voor 5 man, 4 valiezen, 4 sportzakken en 4 rugzakken. Het was proppen, maar we zijn er uiteindelijk in geraakt. Een sportzak tussen mijn benen en een sportzak voor mijn gezicht.

Nina heeft ons samen met Saila de weg gewezen hier op campus. Het terrein is hier groot, maar de populatie valt een beetje tegen. We zitten hier in een voormalig hotel, dat omgebouwd werd. De bovenste verdiepingen zijn koten, de middelste dienen wel nog als hotel en de onderste zijn dan de school. De eigen kamer ook eens bekeken. Ik slaap samen met Mieke op een kamer en alle vier delen we een badkamer.

Na de rondleiding gingen we richting winkel, die zes kilometer verwijderd is van de school. De volgende maanden moeten we dus een beetje liften om naar de winkel te gaan. De winkel is redelijk klein. Kleiner als de spar in Booischot, maar alles is er wel te vinden. Prijs viel nog mee.

€72 voor

Dat valt nog mee denk ik voor zo’n duur land. Allé, ik moet nooit de rekening betalen, dus ik let daar meestal thuis ni zo op. Niet alles wat we gekocht hadden was zo’n groot succes. De soep was eerder een soort van bonenbrij. Het ging wel, maar een heel bord moet ge er niet van opeten. Één van de broden was ook niet geweldig. Dat smaakte zuur, maar ondertussen zijn we het al gewoon. Dat hebben we al leren eten door enkele lagen choco.

Daarna terug naar het school en het internet geprobeerd. Toen ging het nog niet, maar ondertussen hebben we al een manier gevonden om te skypen. Dus grote kans dat ge mij één van de dagen eens ziet.

Vandaag hebben we eerst eens een wandelingske gemaakt. Het is hier geweldig groot, dus we hebben nog niet alles gezien. We zijn eens tot aan de hoofdweg geweest. Ook een stuk het bos in, maar de sneeuw kwam tot aan onze knieën, dus we zijn teruggekeerd. En ook nog naar het meer. Het was bevroren en mama, ge zult blij zijn om te weten dat hier vissen zwemmen.

Dan nog een beetje gepoetst en gekookt en de kamer een beetje ingericht. Er zijn ook al wat Finnen aangekomen. Die zijn met ons nog eens overal geweest en hebben wat meer uitleg gegeven, want zij wonen hier ook op de moment. Daar ben ik nu juist van teruggekomen en nu zit ik hier op mijn kamer de blog in orde te brengen. Dan moet ik geen twintig keer hetzelfde zeggen hé. Sommige noemen dat misschien luiheid, ik verkies het woord efficiëntie .

Ik hoop dat degene die het interesseren een beetje een beeld hebben van het leven hier.

Awel, dat was het voor vandaag.

groetjes

Lotte

15-01-2012 om 20:54 geschreven door Lotte Van Dessel