Moi!

Het begint hier meer en meer op de Noordpool te lijken. De temperatuur zakt hier nu tot -18°C (minus kadecsäntoista), maar ik hoor dat de temperatuur in België ook onder de nul zit. Aangezien ik meestal binnenzit, heb ik er wel nog niet veel van gemerkt. Dit weekend gingen we normaalgezien iets doen, maar om de een of andere reden is dat niet doorgegaan, dus dan hebben we maar gekuist. Jaja, heel het kot van onder tot boven was sprankelend schoon dankzij onze noeste arbeid. Spijtig genoeg ziet ge daar nu al ni veel meer van. Ik had eigenlijk voor en na foto’s moeten nemen om het verschil te laten zien. Mieke en ik als Sien en Maria.

Als gevolg van het wegvallen van onze activiteit, hebben we dan maar op de computer gezeten en gelezen. Het draadloos internet was wel weer weg en mijn boek was tegen zondagmiddag ook al uit, maar op een of andere manier heb ik mij toch niet verveeld. Dit weekend hadden we ook wat problemen met de radio. Ze hebben hier beneden dag en nacht de radio opstaan, maar blijkbaar hebben we in de living en in onze kamers daar ook een verbinding mee. Dat ding begon ineens te spelen (of beter gezegd kraken) en ik maar rondkijken. Ik heb zelfs op een moment mijn oor tegen de tv geplakt om te horen of daar iets mis mee was, maar het was dus de radio.

Na een tijdje stopte het gekraak wel, dus wij rustig in ons bed. Tot dat ding ’s morgens vroeg terug begon te kraken. Om 8 uur ben ik daar wakker van geworden, maar volgens Lieve was het al veel langer bezig, want zij lag al van 5 uur wakker. Al maar goed dat ik door alles doorslaap dan.

Mieke en ik gingen dan maar tijdens de middag op bezoek bij Wally om te vragen hoe dat ding werkt. Dus wij met twee naar het zevende verdiep en aankloppen bij de kamer waar we reggaemuziek hoorden. Wat gegiechel, gebonk en gefrummel met de riem en Mieke en ik wisten genoeg... Aangezien we Wally zen liefke de vorige dag ontmoet hadden, de deur dicht was en er muziek speelde, hadden we het misschien moeten voorzien, maar dat was dus niet het geval. De uitleg over de radio voelde dan ook ietsje ongemakkelijk aan.

Deze week begonnen onze lessen in het Fins en het was ni echt wat ik gehoopt had. We gingen van den hak op den tak om terug op een of andere manier op den hak te belanden. Ik kan wel het uur zeggen en kan de getallen ook lezen. Voor de rest hebben we ook de kleuren, dagen van de week, maanden en 15 werkwoorden zonder enige logica omtrent vervoegen gezien. Deze thema’s kon ik nog afleiden. De rest van de woorden waren redelijk random. Die hebben we dan maar onder de naam other shitty Finnish words onderverdeeld. Uit frustratie hebben we het meeste van die lessen gewoon zitten lachen met het minste. Vandaag hebben we de laatste twee uur van Fins en dan is het gedaan. eindelijk! Ik heb ook een Fins essay moeten schrijven met het onderwerp: Wie ben ik? Aangezien dat essay bestond uit zinnen als ik ben een meisje, was het niet echt hoogstaand, maar goed genoeg om erdoor te zijn.

Dinsdag zijn we gaan skiën. Een hele week ernaar uitgekeken en als het dan zover was hadden we geen zin meer (dankzij 5 uur Finse les). Eens daar aangekomen was dat wel over. Ski’s huren, pasje voor de lift kopen en we konden vertrekken. Het was in het begin niet echt gemakkelijk en ik moest er even terug inkomen, maar uiteindelijk ging het wel. Mieke kon ook al skiën, maar Tina en Lieve hadden het nog nooit gedaan. Voor hun was het dus nog eens extra moeilijk, maar uiteindelijk waren er geen gewonden. Wel, bij ons toch niet. Een Fins meisje (ik ben de naam vergeten) had een gezwollen voet en daar zijn ze mee naar het ziekenhuis geweest, maar ze had niets gebroken.

Na het skiën naar het ziekenhuis om het meisje te bezoeken, dan haar auto naar huis doen en dan richting McDonalds. Toen we eindelijk thuis waren, ben ik toch meteen in mijn bed gekropen.

Ik denk dat ik het interessantste wel verteld heb. Als het niet zo is, dan hoort ge het wel.

Groetjes

Lotte

03-02-2012 om 10:07 geschreven door Lotte Van Dessel