Hallo iedereen,

Ik ben volgens mij echt een schrijftalent. Ik heb net een ellenlange mail gestuurd naar de papa met praktisch geen interessante inhoud, zonder dat hij erbij in slaap zal vallen. Awel, Ik ga het geluk tarten en dat nu nog een keer proberen. Zorg er dus voor dat ge al naar het toilet bent geweest en houdt uw brillendoos klaar, want hier komt het.

Zoals elk weekend verdwijnen hier de Finnen plotseling. Het ene moment staan ze nog voor uwe neus, het andere moment pakken ze hun biezen en ‘POEF’ verdwenen. En dan is het hier verdomd (of voor iedereen die Fins wilt leren ‘helvetin’) stil. Met elke levensvorm verdwenen van de zesde verdieping was het weer even wennen, maar alle geluk waren er ook nog Finnen op de benedenverdiepingen. Spijtig genoeg waren die allemaal vanachter in de dertig of veertig en sprak er genen enkele een woord Engels behalve als ze gedronken hadden natuurlijk.

Omdat deze ietsjes oudere en ietsjes zattere Finnen de benedenverdieping in beslag namen, was het nogal moeilijk om te skypen. Zeker als ze hier ineens een karaokemachine aansluiten met allemaal Finse schlagers. Dus ben ik maar op de gang gaan zitten om te skypen. Had ik eindelijk Jody eens aan de lijn, kwam er daar om de vijf seconden iemand voorbij om mij een beetje uit te lachen omdat ik daar naast de drankautomaat tegen mijn computerke zat te brabbelen. Of kwam de oudste en zatste van den hoop ineens over mijn koppeke aaien. Alle geluk dat ik met zoveel kan lachen, vooral als ik mij heel ongemakkelijk voel.

Normaalgezien hadden we wel iets meer te doen tijdens het weekend. We gingen eigenlijk langlaufen met Olli, Paula en Piritta, maar dat ging niet door. Waarom niet zult ge u wel afvragen. Wel, Piritta had een verkoudheid. Een half jaar wonen ze hier in de sneeuw en die krijgen een verkoudheid, terwijl wij Belgen nog geen sneeuwvlokje gezien hadden en zo gezond zijn als maar kan zijn. Ik heb het ook al tegen onze pa gezegd. Ik zal mijn immuunsysteem een actimelleke moeten kopen om het te feliciteren.

Oh, dit is misschien ook belangrijk. Ik kom ongeveer tien dagen eerder naar huis. Jaja, het schooljaar is hier blijkbaar veel vroeger voorbij. De vlieger brengt mij op 8 juni terug naar ons klein Belgenlandje. Hoera! Moest er mij iemand langer weg willen. Een reis naar Spanje of een ander warm land zie ik ook nog wel zitten. Laat maar een reactie achter op de blog. Ik kan wel niet antwoorden, want de antwoordknop heb ik nog niet gevonden. Aan iedereen die dus al een berichtje gestuurd heeft. Ik heb het gelezen.

Ik heb ook al veel de vraag gekregen of ik al ne knappe en/of rijke Fin (liefst beide) ben tegengekomen. Ik moet iedereen (inclusief mezelf) teleurstellen. Nee, ik ben er nog gene tegengekomen en ik begin te vrezen dat er hier ook geen rondlopen. Misschien moet ik eens opzoeken waar de Nokia bazen wonen, maar blijkbaar werd dat overgenomen door één of andere Braziliaan. DOEME, het zit me hier echt niet mee.

Het misschien moeilijk af te leiden aan het eerste deel van mijn blog vandaag, maar ik krijg hier dus ook nog goed nieuws te verwerken. Voor de laatste maand hier, ga ik in Helsinki verblijven en ze hebben hier eens rond gebeld en hebben een kamer voor ons gevonden op een andere campus. Das al in the pocket. Ook kwamen we vandaag te weten dat morgen de Hongaarse studente aankomt met haar man, dus dat betekent dat we hier in het weekend al met zes zitten. Over de Rus is nog niets geweten, maar dat komt misschien nog wel. Tina en Lieve zijn ook van kamer verhuist. Niet dat ik hen weg wou, maar dit betekent wel meer plaats in de badkamer. En aangezien ze in de kamer naast ons liggen, valt het afscheid hier niet te zwaar.

Ook hebben we onze eerste echte opdracht gekregen: bezoek twee organisaties die met kinderen werken en vraag hen hoe ze werken, welke fondsen ze krijgen, enz. De organisaties te pakken krijgen is hier een hele opdracht. Ze verbinden u steeds door of laten u een mailtje sturen en antwoorden dan niet meer. Blijkbaar typisch Fins, maar ik laat me niet doen hoor. Morgen den David Schandley eens een beetje gaan lastigvallen en een bezoekje aan zijn school afdwingen.

Terwijl we dan deze organisaties bezoeken komen we ook eens buiten de campus. Morgen dus Helsinki bezoeken met zijn tweeën, geen begeleiding en geen kaart. Een hele uitdaging ook al vinden we de plaats waar we een gratis kaart kunnen ophalen. Daarom deze avond vroeg in ons bed en hopelijk eens doorslapen, want om de één of andere reden wordt ik hier ’s nachts altijd wakker.

Awel zie hier, de langste blog tot nu toe. Als er iemand in slaap gevallen is, laat het dan maar weten, dan zal ik nog wat werken aan mijn schrijftaal.

Greets

Lotte

23-01-2012 om 19:30 geschreven door Lotte Van Dessel  

Gisteren zijn we nog maar eens naar de winkel geweest om onze voorraad aan te vullen. Op enkele dagen tijd waren onze kasten al zo goed als leeg. We onderschatten ons hier echt. Daarom hadden we een boodschappenlijstje gemaakt met daarop bv. 8 broden, fruitsap, fruit, groenten, yoghurt, enz. Uiteindelijk kwamen we met 2 rugzakken, een plastic zakje en onze handen vol terug aan. De prijs viel weer supergoed mee.

’s Avonds was er een feestje omdat Henna verhuisde. De mannen hier hadden natuurlijk heel wat bier van de winkel meegenomen. Toen wij gingen slapen lagen er 20 blikjes op de tafel. Voor drie man kan dat toch al tellen. Hier krijgen ze heel wat statiegeld voor hun afval. 20 cent voor een flesje van een halve liter. 15 cent voor een blikje. Toen we de winkel binnenkwamen snelden ze naar een machine in de muur en begonnen hun vuilniszakken leeg te maken. Op het einde van heel dat gedoe hadden ze toch ferm over de 20 euro in hunne pocket.

Op het feestje zelf hebben we hun jungle speed leren spelen. Na een tijdje ging dat vlot. Een stresskieke zoals ik ben was ik bij de laatste twee. Dat spel is echt niks voor mij. Ik wordt daar zo zenuwachtig van. Tien minuten na dat spel was ik nog altijd hyper.

Vandaag hadden we in de voormiddag geen school. Een licht ontbijt en om 11u al weer middagmaal. Dan om 13u naar de les om ons drie uur te vervelen. Een hele uitleg over verschillende NGO’s waar we eigenlijk geen kneit van verstaan, maar aangezien we dat nodig hebben, bleven we toch wakker. Nu hebben we onze tweede opdracht gekregen: die NGO’s bezoeken. Daar moeten we morgen voor rondbellen.

Na het school even op de computer en dan samen een omelet gemaakt en de afwas gedaan. Dan met de slee naar buiten. Van een helling met de slee was in het begin niet al te makkelijk, maar het ging steeds ietsje beter. Wij met de slee en de Finse mannen namen hun snowboard mee. Tussen de bomen en bijna recht naar beneden. Ik weet niet hoe ze het doen, maar het lukt hun goed. Buiten zijn we enkele meisjes van ’t school tegengekomen. Zij kwamen van de sauna en ze raadden ons aan om dat ook eens te doen om daarna in het meer te springen  Dat laatste weet ik nog niet zo goed, maar we zullen het maar eens proberen. Dan kan dat ineens in mijn Erasmusportfolio: de leerkracht als cultuurparticipant.

Als laatste op de avond heb ik nog even zitten skypen met Marjan die ik veel succes wens met haar examens. Ook hebben we nog even gierig gedaan en pool gespeeld met de ballen die er nog lagen. Ook hebben we zeker de gaten bedekt, zodat we die ballen ook ni kwijt raakten en dan nog even in de living gaan zitten en een babbeltje gedaan over de opkomende presidentsverkiezingen (deze zondag), reizen, school, enz.

En nu zitik hier op de kamer mijn blogje aan het aanvullen. Morgen post ik het dan online, want hier heb ik zoals iedereen al weet geen internet.

Dus tot morgen.

Lotte

20-01-2012 om 09:29 geschreven door Lotte Van Dessel  

Aangezien de week begonnen is, begonnen ook de lessen. Eigenlijk stelt het tot nu toe niet veel voor. De Erasmusstudenten zitten in een aparte klas en omdat enkel Mieke, Lieve, Tina en ik nog maar aangekomen zijn, zitten we dus met vier samen. Het gaat er tijdens die lessen vooral om de verschillen tussen Finland en België. Daarvoor moesten we een presentatie maken en onze studie en het schoolsysteem uitleggen. Ook hebben ze ons de schoomail laten zien. En dat was eigenlijk alles wat we in 2 dagen gezien hebben.

De schooldagen zijn hier ook maar kort. Om 9u15 beginnen en om 15u eindigen. Van 11u tot 12u nog eens middagpauze en om de 45min. 15 min. pauze. Het is hier dus redelijk chill. Binnen twee weken krijgen we les in het Fins om gewoon te worden aan de taal. Dat wordt nogal iets, want ik versta er niet veel van. Ze spreken hier heel snel, dus een conversatie volgen is echt moeilijk.

Gisteren ben ik naar het sportgala geweest, waar ze alle belangrijke sportprijzen uitdelen: sportvrouw van het jaar enz. Ik heb echt de meest geweldige dansers gezien en als ik het op het internet vind, zet ik de link hierop. Foto's zijn voor facebook, want dat lukt niet op de blog. Die zijn te groot. Vandaag na de lessen ben ik hier gaan fitnessen. Na 10 buikspieroefeningen natuurlijk al uitgeput maar ik heb natuurlijk 5 maanden om daaraan te werken.

Ik moet gaan eten, dus ik ga het hierbij laten.

Tot de volgende.

Lotte

17-01-2012 om 16:46 geschreven door Lotte Van Dessel  

Na 2uur en half op de vlieger zijn we aangekomen in Finland. Nina stond ons daar op te wachten met één auto voor 5 man, 4 valiezen, 4 sportzakken en 4 rugzakken. Het was proppen, maar we zijn er uiteindelijk in geraakt. Een sportzak tussen mijn benen en een sportzak voor mijn gezicht.

Nina heeft ons samen met Saila de weg gewezen hier op campus. Het terrein is hier groot, maar de populatie valt een beetje tegen. We zitten hier in een voormalig hotel, dat omgebouwd werd. De bovenste verdiepingen zijn koten, de middelste dienen wel nog als hotel en de onderste zijn dan de school. De eigen kamer ook eens bekeken. Ik slaap samen met Mieke op een kamer en alle vier delen we een badkamer.

Na de rondleiding gingen we richting winkel, die zes kilometer verwijderd is van de school. De volgende maanden moeten we dus een beetje liften om naar de winkel te gaan. De winkel is redelijk klein. Kleiner als de spar in Booischot, maar alles is er wel te vinden. Prijs viel nog mee.

€72 voor

Dat valt nog mee denk ik voor zo’n duur land. Allé, ik moet nooit de rekening betalen, dus ik let daar meestal thuis ni zo op. Niet alles wat we gekocht hadden was zo’n groot succes. De soep was eerder een soort van bonenbrij. Het ging wel, maar een heel bord moet ge er niet van opeten. Één van de broden was ook niet geweldig. Dat smaakte zuur, maar ondertussen zijn we het al gewoon. Dat hebben we al leren eten door enkele lagen choco.

Daarna terug naar het school en het internet geprobeerd. Toen ging het nog niet, maar ondertussen hebben we al een manier gevonden om te skypen. Dus grote kans dat ge mij één van de dagen eens ziet.

Vandaag hebben we eerst eens een wandelingske gemaakt. Het is hier geweldig groot, dus we hebben nog niet alles gezien. We zijn eens tot aan de hoofdweg geweest. Ook een stuk het bos in, maar de sneeuw kwam tot aan onze knieën, dus we zijn teruggekeerd. En ook nog naar het meer. Het was bevroren en mama, ge zult blij zijn om te weten dat hier vissen zwemmen.

Dan nog een beetje gepoetst en gekookt en de kamer een beetje ingericht. Er zijn ook al wat Finnen aangekomen. Die zijn met ons nog eens overal geweest en hebben wat meer uitleg gegeven, want zij wonen hier ook op de moment. Daar ben ik nu juist van teruggekomen en nu zit ik hier op mijn kamer de blog in orde te brengen. Dan moet ik geen twintig keer hetzelfde zeggen hé. Sommige noemen dat misschien luiheid, ik verkies het woord efficiëntie .

Ik hoop dat degene die het interesseren een beetje een beeld hebben van het leven hier.

Awel, dat was het voor vandaag.

groetjes

Lotte

15-01-2012 om 20:54 geschreven door Lotte Van Dessel