"Man en wijff in den zeghen staet gepaert...syn als 2 sielen in 1 lighaem vergaert...
De doot alleen die sij dagelijckx genaeken...kan den bantdes houwelijckx los maecken..."    Pastoor Van Hetsroij in 't huwelijksregister van 1634
De opvolger van E.H.Clercx,kwam te HOUTHALEN nadat zijn voorganger er overleed aan de pest(15_7_1625)...nadien pastoor te OVERPEL
Rond die tijd kwam er in elk dorp 1 school...EEN SCHOOL...
Te voet ...op klompen...naar school...Schepers,heiboeren,zwervende leurders allemaal "per pedes apostulorum"...te voet...voor tijdens en na de twee oorlogen.Een beetje schuchter en meestal schrik van de duisternis...dus de school(lesuren)waren heel vroeg als het licht op kwam...
Tijdens de laatste oorlog was de school door de vijand bezet...dus geen school tot 44-45...
Al was de weg naar school lang...heel lang voor de Hutten-kwalaak...ze gingen er naar toe!!!De jeugd kende op tenhaegdoorn in het kwalaekerbroek  en op tenrijt alle wegeltjes en ze hielden er een lang vergeten methode op na!!!
Iedere knaap ging naar school met een beurs knikkers('n bors scheuten)...en een of meerdere glazen knikkers...dat waren "tumpels" die waren niet van gebakken aarde zoals de scheuten...Hier en daar was er al ene met "ne kogel"...die was van ijzer!!!
Welnu,na spierke trekken gooide de eerste  zijn Tumpels ver vooruit op de gaanpad richting school...De glazen knikker met soms ingegoten kleuren spiralen lag ver vooruit op het karrespoor...Nu moest de volgende gooien...en de volgende...Het was de bedoeling van de eerste te raken!!!Als dat lukte werd er afgerekend en verder gegooid(weer tien meter vooruit)...Meestal betaalde men bij raak met aarde scheuten en niet met tumpels want tumpels waren te duur.Het kwam er tenslotte op aan dat men vooruit ging  richting school...of richting thuis...
Toch was er met dat soort tumpelspel een zekere vaardigheid gemoeid...Geld kende de jeugd niet,dus moest alles in de eindafrekening gebeuren met knikkers.De muntstandaard stond vast,zo vast als de duitse frank van toen...Door dat spel kenden de jeugd van toen alle hei en bospaadjes.
Wegeltjes tot zeer verafgelegen smalle paadjes ...Toen we later met "den tram" naar de fraterschool in ZONHOVEN  gingen...toen kregen die dingen andere namen en bestemmingen...Ne scheut heette in Zonhoven "ne maai" en scheutenspelen was daar "maat-ien klitsen???Trouwens klitsen dat gebeurde op de zandkoer van de school zelf in een perk...ieder had zijn eigen stukske perk...en dan moest er "geknikkerd worden of
weg schieten of raak schieten enz... enz...Er kwamen namen aan te pas zoals BI- AL BI-brog of BI hoog enz...enz...
De jeugd van toen(nu groot of overgrootvader) heeft thuis nog eens in het lang en het breed de knikkerregels uitgelegd en eerlijk we snapten 't niet!!We smaakten wel  een zonderbaar genot toen we zagen hoe die oude mens weer eens in de voetsporen van de prille jeugd van toen kwam.

beste loeky
ik vindt het fijn uw teksten te lezen
wat het klitsen aangiet, dou waren we oog altijd me bezig
Ik heb er altijd mier mie nau thous genomen dan meegebrocht.
bi al bi stoep bi leg bi smijt gonk da altijd. bi heug kwam do oog nog bij wien het eerste iet geroepen ha mocht da doen, maar as den anere
oug veur was zei dien dou bi bij, wa stont veur da't nie mocht.
dus bi verboden, al: mocht der al de hindernissen tussen de maaien wegdoen, stoep mochder persant dat de maai vertrok bet oer hand ter be miegaann ge mocht er wa kracht achter zetten. leg: mocht der hem ergens veilig, en goed voor de volgende beurt leggen, smijt as da goed uitkwam, mocht ge er bij smijten, heug mocht der van een zelf gekoze heugte de maai laten vertrekken.
wat dou oog nog bij kwam, wa we eerst in de zand tekende een spil en een brug; in de spil zat ge allemaal evenvool maaien, da was vanonder recht en boven een afgeronde lijn. doutussen zatten we allmaal evenvool klitsen. en de brug dau mosten we van vertrekken. wien het eerste mocht beginnen had vanaf de spil richting brug zijn schutter(maai) dou het korste bei geschoten en zo weuder de volgende.
dan alles wat we out de spil klitsden werd oz eigendom
ik ben dek terug nau haus vertrokken bij malen vol klitsen, ze scheurden bekans.
nog een ander manier, met een kulke en in ne ring dou het dein van oer familie oog wel over gekalt/
tot nog es
andre

09-03-2009, 22:38 Geschreven door andre vanhamel